Home
Categories
EXPLORE
True Crime
Comedy
Society & Culture
Business
Sports
Health & Fitness
Technology
About Us
Contact Us
Copyright
© 2024 PodJoint
Loading...
0:00 / 0:00
Podjoint Logo
US
Sign in

or

Don't have an account?
Sign up
Forgot password
https://is1-ssl.mzstatic.com/image/thumb/Podcasts126/v4/e5/66/3b/e5663ba9-a4e1-01f8-c8b8-ae6c27df29f1/mza_15666336485069104346.jpg/600x600bb.jpg
Noch nicht am Ende - Der Latein-Podcast
Sina und Gero
24 episodes
1 month ago
Bei uns gibt es immer am 01. eines Monats eine neue Folge, in der wir uns mit lateinischen Texten befassen. Dabei präsentieren wir euch abwechselnd lateinische Autoren und ihre Werke und wollen euch anhand von kurzen, exemplarischen Auszügen den Inhalt näher bringen. Wir, das sind Gero und Sina, zwei Latein-Studierende aus Osnabrück und wir hoffen, dass wir euch ein wenig unser Interesse an lateinischer Literatur näherbringen können. Unser Ziel ist es, Texte in ihren Kontext einzuordnen, Eigentümlichkeiten aufzudecken und Interpretationsansätze aufzuzeigen und das auf eine unterhaltsame Weise. Habt ihr also Interesse an Latein, müsst euch mit Latein in der Schule befassen oder würdet einfach gerne mehr über das Leben von Menschen vor 2000 Jahren erfahren, dann seid ihr hier genau richtig. Hört gerne mal rein, es wird sich lohnen. Denn wir sind mit unserem Latein noch nicht am Ende und mit uns seid ihr es auch. Intromusik: Don't Feel (So Low) by Mid-Air Machine (Free Music Archive)(CC BY-SA)
Show more...
Society & Culture
Education,
Science
RSS
All content for Noch nicht am Ende - Der Latein-Podcast is the property of Sina und Gero and is served directly from their servers with no modification, redirects, or rehosting. The podcast is not affiliated with or endorsed by Podjoint in any way.
Bei uns gibt es immer am 01. eines Monats eine neue Folge, in der wir uns mit lateinischen Texten befassen. Dabei präsentieren wir euch abwechselnd lateinische Autoren und ihre Werke und wollen euch anhand von kurzen, exemplarischen Auszügen den Inhalt näher bringen. Wir, das sind Gero und Sina, zwei Latein-Studierende aus Osnabrück und wir hoffen, dass wir euch ein wenig unser Interesse an lateinischer Literatur näherbringen können. Unser Ziel ist es, Texte in ihren Kontext einzuordnen, Eigentümlichkeiten aufzudecken und Interpretationsansätze aufzuzeigen und das auf eine unterhaltsame Weise. Habt ihr also Interesse an Latein, müsst euch mit Latein in der Schule befassen oder würdet einfach gerne mehr über das Leben von Menschen vor 2000 Jahren erfahren, dann seid ihr hier genau richtig. Hört gerne mal rein, es wird sich lohnen. Denn wir sind mit unserem Latein noch nicht am Ende und mit uns seid ihr es auch. Intromusik: Don't Feel (So Low) by Mid-Air Machine (Free Music Archive)(CC BY-SA)
Show more...
Society & Culture
Education,
Science
Episodes (20/24)
Noch nicht am Ende - Der Latein-Podcast
#24 Kein Epos wie jedes andere. Lucans de bello civili
In der aktuellen Folge widmen wir uns mal wieder der Königsdisziplin der römischen Dichtkunst: dem Epos. Doch nachdem wir uns bereits zwei mal mit Vergild Aeneis und damit mit dem Gründungsmythos befasst haben, geht es dieses um Lucans Sicht auf den Sturz der res publica. Wie der Dichter darüber und über Caesar schreibt, erfahrt ihr in der aktuellen Folge. Luc. 1,1-8 Bella per Emathios plus quam civilia campos iusque datum sceleri canimus, populumque potentem in sua victrici conversum viscera dextra cognatasque acies, et rupto foedere regni certatum totis concussi viribus orbis in commune nefas, infestisque obvia signis signa, pares aquilas et pila minantia pilis. quis furor, o cives, quae tanta licentia ferri? Luc. 1,33-45 quod si non aliam venturo fata Neroni invenere viam magnoque aeterna parantur regna deis caelumque suo servire Tonanti non nisi saevorum potuit post bella gigantum, iam nihil, o superi, querimur; scelera ipsa nefasque hac mercede placent. diros Pharsalia campos inpleat et Poeni saturentur sanguine manes, ultima funesta concurrant proelia Munda, his, Caesar, Perusina fames Mutinaeque labores accedant fatis et quas premit aspera classes Leucas et ardenti servilia bella sub Aetna, multum Roma tamen debet civilibus armis quod tibi res acta est. Luc. 2, 241 - 250; 277-292 [...] farique his vocibus orsus: ‘omnibus expulsae terris olimque fugatae virtutis iam sola fides, quam turbine nullo excutiet fortuna tibi, tu mente labantem derige me, dubium certo tu robore firma. namque alii Magnum vel Caesaris arma sequantur, dux Bruto Cato solus erit. pacemne tueris inconcussa tenens dubio vestigia mundo, an placuit ducibus scelerum populique furentis cladibus inmixtum civile absolvere bellum? [...] pars magna senatus et duce privato gesturus proelia consul sollicitant proceresque alii; quibus adde Catonem sub iuga Pompei, toto iam liber in orbe solus Caesar erit. quod si pro legibus arma ferre iuvat patriis libertatemque tueri nunc neque Pompei Brutum neque Caesaris hostem, post bellum victoris habes.’ sic fatur; at illi arcano sacras reddit Cato pectore voces. ‘summum, Brute, nefas civilia bella fatemur, sed quo fata trahunt virtus secura sequetur. crimen erit superis et me fecisse nocentem. sidera quis mundumque velit spectare cadentem expers ipse metus? quis, cum ruat arduus aether, terra labet mixto coeuntis pondere mundi, complossas tenuisse manus? Luc. 3,399-408; 421-439 lucus erat longo numquam violatus ab aevo obscurum cingens conexis aera ramis et gelidas alte summotis solibus umbras. hunc non ruricolae Panes nemorumque potentes Silvani Nymphaeque tenent, sed barbara ritu sacra deum; structae diris altaribus arae omnisque humanis lustrata cruoribus arbor. siqua fidem meruit superos mirata vetustas, illis et volucres metuunt insistere ramis et lustris recubare ferae; [...] non illum cultu populi propiore frequentant sed cessere deis. medio cum Phoebus in axe est aut caelum nox atra tenet, pavet ipse sacerdos accessus dominumque timet deprendere luci. hanc iubet inmisso silvam procumbere ferro; nam vicina operi belloque intacta priore inter nudatos stabat densissima montis. sed fortes tremuere manus, motique verenda maiestate loci, si robora sacra ferirent, in sua credebant redituras membra securis. inplicitas magno Caesar torpore cohortes ut vidit, primus raptam librare bipennem ausus et aeriam ferro proscindere quercum effatur merso violata in robora ferro ‘iam nequis vestrum dubitet subvertere silva credite me fecisse nefas’. tum paruit omnis imperiis non sublato secura pavore turba, sed expensa superorum et Caesaris ira. Intro: Don't Feel (So Low) by Mid-Air Machine (Free Music Archive)(CC BY-SA)
Show more...
1 month ago
42 minutes 11 seconds

Noch nicht am Ende - Der Latein-Podcast
#23 Wer war Catilina? Charakteristiken in Sallusts de Catilinae coniuratione
In unserer neuen Folge werfen wir einen Blick in Sallusts erstes Werk de Catilinae coniuratione und reden darüber, wie der Autor die Geschehnisse der Verschwörung von 63 v. Chr. in seiner Monographie darstellt, wie Catilina und andere Persönlichkeiten charakterisiert werden und worauf man achten muss, wenn man sich mit diesem Werk auseinandersetzt. Textstellen: (5) L. Catilina, nobili genere natus, fuit magna vi et animi et corporis, sed ingenio malo pravoque. Huic ab adulescentia bella intestina, caedes, rapinae, discordia civilis grata fuere ibique iuventutem suam exercuit. Corpus patiens inediae, algoris, vigiliae supra quam quoiquam credibile est. Animus audax, subdolus, varius, quoius rei lubet simulator ac dissimulator, alieni appetens, sui profusus, ardens in cupiditatibus; satis eloquentiae, sapientiae parum. Vastus animus immoderata, incredibilia, nimis alta semper cupiebat. Hunc post dominationem L. Sullae lubido maxuma invaserat rei publicae capiundae; neque id quibus modis adsequeretur, dum sibi regnum pararet, quicquam pensi habebat. Agitabatur magis magisque in dies animus ferox inopia rei familiaris et conscientia scelerum, quae utraque iis artibus auxerat, quas supra memoravi. Incitabant praeterea corrupti civitatis mores, quos pessuma ac divorsa inter se mala, luxuria atque avaritia, vexabant. Res ipsa hortari videtur, quoniam de moribus civitatis tempus admonuit, supra repetere ac paucis instituta maiorum domi militiaeque, quo modo rem publicam habuerint quantamque reliquerint, ut paulatim immutata ex pulcherruma atque optuma pessuma ac flagitiosissuma facta sit, disserere. (14) In tanta tamque corrupta civitate Catilina, id quod factu facillumum erat, omnium flagitiorum atque facinorum circum se tamquam stipatorum catervas habebat. Nam quicumque inpudicus, adulter, ganeo manu, ventre, pene bona patria laceraverat quique alienum aes grande conflaverat, quo flagitium aut facinus redimeret, praeterea omnes undique parricidae, sacrilegi, convicti iudiciis aut pro factis iudicium timentes, ad hoc, quos manus atque lingua periurio aut sanguine civili alebat, postremo omnes, quos flagitium, egestas, conscius animus exagitabat, ii Catilinae proxumi familiaresque erant. Quod si quis etiam a culpa vacuus in amicitiam eius inciderat, cotidiano usu atque illecebris facile par similisque ceteris efficiebatur. Sed maxume adulescentium familiaritates adpetebat: eorum animi molles etiam et fluxi dolis haud difficulter capiebantur. Nam ut cuiusque studium ex aetate flagrabat, aliis scorta praebere, aliis canes atque equos mercari; postremo neque sumptui neque modestiae suae parcere, dum illos obnoxios fidosque sibi faceret. (54) Igitur iis genus, aetas, eloquentia prope aequalia fuere, magnitudo animi par, item gloria, sed alia alii. Caesar beneficiis ac munificentia magnus habebatur, integritate vitae Cato. Ille mansuetudine et misericordia clarus factus, huic severitas dignitatem addiderat. Caesar dando, sublevando, ignoscundo, Cato nihil largiundo gloriam adeptus est. In altero miseris perfugium erat, in altero malis pernicies. Illius facilitas, huius constantia laudabatur. Postremo Caesar in animum induxerat laborare, vigilare; negotiis amicorum intentus sua neglegere, nihil denegare, quod dono dignum esset; sibi magnum imperium, exercitum, bellum novum exoptabat, ubi virtus enitescere posset. At Catoni studium modestiae, decoris, sed maxume severitatis erat; non divitiis cum divite neque factione cum factioso, sed cum strenuo virtute, cum modesto pudore, cum innocente abstinentia certabat; esse quam videri bonus malebat: ita, quo minus petebat gloriam, eo magis illum sequebatur.
Show more...
3 months ago
47 minutes 19 seconds

Noch nicht am Ende - Der Latein-Podcast
#22 Über den Staat oder wie man ein lange verlorenes Werk wiederfindet. Ciceros de re publica
Wir kehren mal wieder zu unseren Anfängen zurück und widmen uns einem philosophischen Werk Ciceros. Dabei geht es heute um de re publica. Aber neben dem Inhalt und dem unmittelbaren Kontext des Werkes schauen wir uns heute auch einmal die bewegte Überlieferungsgeschichte dieses lange Zeit verloren geglaubten Werkes an. A. Der Staat (1. 39) 'Est igitur,' inquit Afrcanus, 'res publica res populi, populus autem non omnis hominum coetus quoquo modo congregatus, sed coetus multitudinis iuris consensu et utilitatis communione sociatus. Eius autem prima causa coeundi est non tam inbecillitas quam naturalis quaedam hominum quasi congregatio; non est enim singulare nec solivagum genus hoc, sed ita generatum ut ne in omnium quidem rerum affluentia. (1.41) Omnis ergo populus, qui est talis coetus multitudinis, qualem exposui, omnis civitas, quae est constitutio populi, omnis res publica, quae ut dixi populi res est, Consilio quodam regenda est, ut diuturna sit. Id autem consilium primum semper ad earn causam referendum est quae causa genuit civitatem. B. Demokratie (1.47) et talis est quaeque res publica, qualis eius aut natura aut voluntas qui illam regit. itaque nulla alia in civitate, nisi in qua populi potestas summa est, ullum domicilium libertas habet; qua quidem certe nihil potest esse dulcius, et quae si aequa non est ne libertas quidem est. qui autem aequa potest esse - omitto dicere in regno, ubi ne obscura quidem est aut dubia servitus, sed in istis civitatibus in quibus verbo sunt liberi omnes? ferunt enim suffragia, mandant inperia magistratus, ambiuntur, rogantur, sed ea dant [magis] quae etiamsi nolint danda sint, et quae ipsi non habent unde alii petunt; sunt enim expertes imperii, consilii publici, iudicii delectorum iudicum, quae familiarum vetustatibus aut pecuniis ponderantur. C. Monarchie (1.50) Scipio: „ceteras vero res publicas ne appellandas quidem putant iis nominibus quibus illae sese appellari velint. cur enim regem appellem Iovis optimi nomine hominem dominandi cupidum aut imperii singularis, populo oppresso dominantem, non tyrannum potius? tam enim esse clemens tyrannus quam rex inportunus potest: ut hoc populorum intersit utrum comi domino an aspero serviant; quin serviant quidem fieri non potest. D. Die gemischte Verfassung (1.69) Quod ita cum sit, tribus primis generibus longe praestat mea sententia regium, regio autem ipsi praestabit id quod erit aequatum et temperatum ex tribus primis rerum publicarum modis. placet enim esse quiddam in re publica praestans et regale, esse aliud auctoritati principum inpartitum ac tributum, esse quasdam res servatas iudicio voluntatique multitudinis. haec constitutio primum habet aequabilitatem quandam [magnam], qua carere diutius vix possunt libe|ri, deinde firmitudinem, quod et illa prima facile in contraria vitia convertuntur, ut exsistat ex rege dominus, ex optimatibus factio, ex populo turba et confusio; quodque ipsa genera generibus saepe conmutantur novis, hoc in hac iuncta moderateque permixta constitutione rei publicae non ferme sine magnis principum vitiis evenit. E. Die Belohung für den gerechten Staatsdiener (6.13) „Sed quo sis, Africane, alacrior ad tutandam rem publicam, sic habeto: Omnibus, qui patriam conservaverint, adiuverint, auxerint, certum esse in caelo definitum locum, ubi beati aevo sempiterno fruantur. Nihil est enim illi principi deo, qui omnem mundum regit, quod quidem in terris fiat, acceptais quam concilia coetusque hominum iure sociati, quae civitates appellante; harum rectores et conservatores hinc profecti hue revertuntur.“ _________________________________ Musik Intro und Outro: Don't Feel (So Low) by Mid-Air Machine (Free Music Archive)(CC BY-SA)
Show more...
4 months ago
46 minutes 10 seconds

Noch nicht am Ende - Der Latein-Podcast
#21 Was hielt ein Römer für menschlich? Valerius Maximus' Exemplasammlung
In unserer neuen Folge stellen wir uns die Frage, wie ein Mensch in der Antike handeln musste, um von den Römern als menschlich und milde bezeichnet zu werden. Zum Glück kann Valerius Maximus uns das sagen: Er stellte eine Vielzahl von Exempla verschiedenster römischer Tugenden und Laster in seinem Werk Facta et dicta memorabilia zusammen, die uns helfen, nachzuvollziehen, welcher Wertekanon unter Tiberius das Miteinander der Römer prägte. _____________________________________________________ Textstellen: 1,pr. Vrbis Romae exterarumque gentium facta simul ac dicta memoratu digna, quae apud alios latius diffusa sunt quam ut breuiter cognosci possint, ab inlustribus electa auctoribus digerere constituí, ut documenta sumere uolentibus longae inquisitionis labor absit. nec mihi cuncta complectendi cupido incessit: quis enim omnis aeui gesta modico uoluminum numero compre henderit, aut quis compos mentis domesticae peregri naeque historiae seriem felici superiorum stilo conditam uel attentiore cura uel praestantiore facundia traditurum se sperauerit? 5,1,pr. Liberalitatis quas aptiores comites quam humanitatem et clementiam dederim, quoniam idem genus laudis expetunt? quarum prima inopiae, próxima occupatione, tertia ancipiti fortunae praestatur, cumque nescias quam maxime probes, eius tarnen commendatio praecurrere uidetur cui nomen ex ipso homine quae situm est. 5,1,1a Ante omnia autem humanissima et clementissima senatus acta referam. qui, cum Carthaginiensium legati ad captiuos redimendos in urbem uenissent, protinus iis, nulla pecunia accepta, reddidit iuuenes numerum duum milium et septingentorum quadraginta trium ex plentes + simis rerum + tantum hostium exercitum di missum, tantam pecuniam contemptam, tot Punicis iniuriis ueniam datam: ipsos legatos obstipuisse arbitrar ac secum dixisse munificentiam gentis Romanae deorum benignitati aequandam! o etiam nostram legationem supra uota felicem! nam quod beneficium nunquam dedissemus, accepimus.' 5,1, In hunc modum filiae iniuriam tulit, suam multo laudabilius. a Thrasippo amico inter cenam sine fine conuicio laceratus, ita et animum et uocem ab ira cohibuit ut putares satellitem a tyranno male audire, abeuntem quoque, ueritus ne propter metum maturius se conuiuio subtraheret, inuitatione familiari coepit retiñere. Thrasippus, concitatae temulentiae ímpetu euectus, os eius sputo respersit, nec tamen in uindictam sui ualuit accendere, ille uero etiam filios suos uiolatae patris maiestati subuenire cupientes retraxit, posteroque die Thrasippo supplicium a se uoluntaria morte exigere uolente, uenit ad eum, dataque fide in eodem gradu amicitiae mansurum ab incepto reuocauit. si nihil aliud dignum honore memoriae gessisset, his tamen factis abunde se posteritati commendasset. ___________________________________________________ Musik Intro und Outro: Don't Feel (So Low) by Mid-Air Machine (Free Music Archive)(CC BY-SA)
Show more...
5 months ago
53 minutes 6 seconds

Noch nicht am Ende - Der Latein-Podcast
#20 Aufbruch zu neuen Ufern. Der Mundus Novus des Amerigo Vespucci
In der neuen Folge verlassen wir erstmals die Antike und wagen uns in neue Gefilde vor. Zum ersten Mal befassen wir uns mit einem neulateinischen Werk, dem Mundus Novus des Amerigo Vespucci. In diesem beschreibt der Entdecker und spätere Namenspatron des Amerikanischen Kontinents, was er alles auf seiner Reise nach Südamerika erlebt hat und wie er als erste Europäer zu der Erkenntnis gelangt ist, dass Amerika ein eigener Kontinent und kein Teil Asiens ist. A. Vesp. Mundus Novus 1 Superioribus diebus satis ample tibi scripsi de reditu meo ab novis illis regionibus, quas et classe et impensis et mandato istius serenissimi portugalie regis perquisivimus et invenimus, quasque novum mundum appellare licet, quando apud maiores nostros nulla de ipsis fuerit habita cognitio et audientibus omnibus sit novissima res. Etenim hec opinionem nostrorum antiquorum excedit, cum illorum maior pars dicat ultra lineam equinoctialem et versus meridiem non esse continentem, sed mare tantum, quod atlanticum vocavere. Et, si qui eorum continentem ibi esse affirmaverunt, eam esse terram habitabilem multis rationibus negaverunt. A. Vesp. Mundus Novus 2 Ibi eam terram cognovimus non insulam, sed continentem esse, quia et longissimis producitur littoribus non ambientibus eam et infinitis habitatoribus repleta est. Nam in ea innumeras gentes et populos et omnium silvestrium animalium genera, que in nostris regionibus reperiuntur, invenimus et multa alia a nobis nunquam visa, de quibus singulis longum esset referre. Multa nobis dei clementia circumfulsit, quando illis regionibus applicuimus. Nam ligna defecerant et aqua paucisque diebus in mari vitam perferre poteramus. Ipsi honor et gloria et gratiarum actio. A. Vesp. Mundus Novus 3 Navigavimus autem secundum littus circa sexcentas leucas et sepe descendimus in terram et colloquebamur et conversabamur cum earum regionum colonis ab eisque fraterne recipiebamur et secum quandoque morabamur quindecim vel viginti dies continuos amicabiliter et hospitaliter, ut inferius intelliges. Nove istius continentis pars est in torrida zona ultra lineam equinoctialem versus polum antarcticum nam eius principium incipit in VIII gradu ultra ipsam equinoctialem. Secundum huius litus tam diu navigavimus, quod pretergresso capricorni tropico invenimus polumantarcticum illo eorum orizonte altiorem L gradibus fuimusque prope ipsius antarctici circulum ad gradus XVII semis. Et quid ibi viderim et cognoverim de natura illarum gentium deque earum moribus et tractabilitate, de fertilitate terre, de salubritate aeris, de dispositione celi corporibusque celestibus et maxime de stellis fixis VIII sphere nunquam a maioribus nostris visis aut pertractatis, deinceps narrabo. A. Vesp. Mundus Novus 4 Primum igitur quoad gentes: […]Non habent pannos neque laneos neque lineos neque bombicinos (quia nec eis indigent) nec habent bona propria, sed omnia communia sunt. Vivunt simul sine rege, sine imperio, et unusquisque sibi ipsi dominus est. Tot uxores ducunt, quot volunt. Et filius coit cum matre et frater cum sorore et primus cum prima et obvius cum sibi obvia. Quotiens volunt, matrimonia dirimunt, et in his nullum servant ordinem. Preterea nullum habent templum et nullam tenent legem; neque sunt idolatre. Quid ultra dicam? Vivunt secundum naturam, et epicurei potius dici possunt quam stoici. Non sunt inter eos mercatores neque commercia rerum. Populi inter se bella gerunt sine arte, sine ordine. Seniores suis quibusdam contionibus iuvenes flectunt ad id, quod volunt, et ad bella incendunt, in quibus crudeliter se mutuo interficiunt. Et quos ex bello captivos ducunt, non eorum vite, sed sui victus causa occidendos servant.
Show more...
6 months ago
50 minutes 10 seconds

Noch nicht am Ende - Der Latein-Podcast
#19 Witz und Obszönität in Martials Epigrammen: Alltägliches aus Rom
Widerwärtige Obszönität oder raffinierter Witz? In unserer neuen Folge schauen wir auf den Dichter Martial und seine Epigramme, die uns einen guten Einblick in die Gesellschaft der damaligen Zeit liefern: Worüber hat man sich im antiken Rom so beschwert? Was wurde oft kritisiert? Was waren gängige Laster und Eigenschaften, über die man sich lustig gemacht hat? Und wie hat Martial diese Themen in seine kurzen Gedichte gepackt? Doch kann man das alles für bare Münze nehmen? Viel Spaß beim Hören! Textstellen: 1,1 Hic est quem legis ille, quem requiris, toto notus in orbe Martialis argutis epigrammaton libellis: cui, lector studiose, quod dedisti viventi decus atque sentienti, rari post cineres habent poetae. 2,21 Basia das aliis, aliis das, Postume, dextram. dicis ‘utrum mavis? elige.’ malo manum. 4,56 Munera quod senibus viduisque ingentia mittis, vis te munificum, Gargiliane, vocem? sordidius nihil est, nihil est te spurcius uno, qui potes insidias dona vocare tuas: sic avidis fallax indulget piscibus hamus, callida sic stultas decipit esca feras. quid sit largiri, quid sit donare docebo, si nescis: dona, Gargiliane, mihi. _________________________________ Musik Intro und Outro: Don't Feel (So Low) by Mid-Air Machine (Free Music Archive)(CC BY-SA)
Show more...
8 months ago
51 minutes 52 seconds

Noch nicht am Ende - Der Latein-Podcast
#18 Spezialfolge. Der Nil bei Seneca und Plinius
In unserer neuen Folge stellt Carmen uns ihre Hausarbeit vor, in der sie sich mit der Beschreibung des Raumes "Nil und Umland" und dem damit einhergehenden Naturverständnis beschäftigt hat. Die Textgrundlage dafür waren Senecas naturales quaestiones und Plinius' historia naturalis. Viel Spaß beim hören! _________________________________ Musik Intro und Outro: Don't Feel (So Low) by Mid-Air Machine (Free Music Archive)(CC BY-SA)
Show more...
9 months ago
37 minutes 17 seconds

Noch nicht am Ende - Der Latein-Podcast
# 17 Frohes Neues. Oder wie die Römer das neue Jahr begrüßten in Ovids Fasti
Pünktlich zum Einjährigen und zum Beginn des Jahres 2025 wollen wir uns einmal ansehen, wie die Römer das neue Jahr begonnen haben und welche Gedanken mit dem Jahreswechsel verknüpft waren. Dafür werfen wir einen Blick in das erste Buch von Ovids Fasti. Hier widmet sich der Dichter dem Monat Januar der bereits seit der Kalenderreform unter König Numa das neue Jahr einleitet. Welche Bräuche damit verbunden sind und was ein urrömischer Gott mit der ganzen Sache zu tun hat, erfahrt ihr in unserer Jubiläumsfolge. Viel Spaß!!! Textstellen: Ov. Fast. 1, 63-88 Ecce tibi faustum, Germanice, nuntiat annum inque meo primum carmine Ianus adest. lane biceps, anni tacite labentis origo, solus de superis qui tua terga vides, dexter ades ducibus, quorum secura labore otia terra ferax, otia pontus habet: dexter ades patribusque tuis populoque Quirini et resera nutu candida templa tuo. prospera lux oritur: linguis animisque favete; nunc dicenda bona sunt bona verba die. lite vacent aures, insanaque protinus absint iurgia: differ opus, livida turba, tuum. cernis, odoratis ut luceat ignibus aether, et sonet accensis spica Cilissa focis? fiamma nitore suo templorum verberat aurum et tremulum summa spargit in aede iubar. vestibus intactis Tarpeias itur in arces, et populus festo concolor ipse suo est, iamque novi praeeunt fasces, nova purpura fulget, et nova conspicuum pondera sentit ebur. colla rudes operum praebent ferienda iuvenci, quos aluit campis herba Falisca suis. Iuppiter arce sua totum cum spectet in orbem, nil nisi Romanum, quod tueatur, habet, salve, laeta dies, meliorque revertere semper, a populo rerum digna potente coli. Textstelle 2: Ovid, fast. 1, -- die weiteren Textstellen folgen später-- _________________________________ Musik Intro und Outro: Don't Feel (So Low) by Mid-Air Machine (Free Music Archive)(CC BY-SA)
Show more...
10 months ago
43 minutes 4 seconds

Noch nicht am Ende - Der Latein-Podcast
#16 Wenn Tiere sprechen: Phaedrus Fabeln zwischen Scherz und ernstgemeintem Rat
In unserer 16. Folge werfen wir einen Blick auf den antiken Fabeldichter Phaedrus, seine Fabeln und auch kurz auf dessen Vorbild, Aesop. Wie sind die Fabeln der Antike aufgebaut? Welche Intention verfolgt der Dichter mit ihrer Veröffentlichung? Zu welchem Zweck wurden sie überhaupt gelesen? Und war das Lektüre für jeden? Das erfahrt ihr in dieser Folge, viel Spaß! Textstellen: Phaed.Fab. 1,pr. Prologus Aesopus auctor quam materiam repperit, hanc ego polivi versibus senariis. duplex libelli dos est: quod risum movet et quod prudentis vitam consilio monet. calumniari si quis autem voluerit, quod arbores loquantur, non tantum ferae, fictis iocari nos meminerit fabulis. Phaed.Fab. 4,2 Ioculare tibi videtur, et sane levi, dum nihil habemus maius, calamo ludimus. sed diligenter intuere has nenias: quantam sub illis utilitatem reperies! non semper ea sunt quae videntur; decipit frons prima multos: rara mens intellegit quod interiore condidit cura angulo. hoc ne locutus sine mercede existimer, fabellam adiciam de mustela et muribus. Mustela cum annis et senecta debilis mures veloces non valeret assequi, involvit se farina et obscuro loco abiecit neglegenter. mus escam putans assiluit et compressus occubuit neci. alter similiter, deinde perit et tertius. mox venit aliquot saeculis retorridus qui saepe laqueos et muscipula effugerat; proculque insidias cernens hostis callidi: ‘sic valeas’ inquit ‘ut farina es quae iaces! Phaed.Fab. 4,23 De Simonide Homo doctus in se semper divitias habet. Simonides, qui scripsit egregium melos, quo paupertatem sustineret facilius, circum ire coepit urbes Asiae nobiles, mercede accepta laudes victorum canens. hoc genere quaestus postquam locuples factus est, redire in patriam voluit cursu pelagio; erat autem, ut aiunt, natus in Cea insula: ascendit navem, quam tempestas horrida simul et vetustas medio dissolvit mari. hi zonas, illi res pretiosas colligunt, subsidium vitae. quidam curiosior: ‘Simonide, tu ex opibus nil sumis tuis?’ ‘mecum’ inquit ‘mea sunt cuncta.’ tunc pauci enatant, quia plures onere degravati perierant. praedones adsunt, rapiunt, quod quisque extulit, nudos relinquunt. forte Clazomenae prope antiqua fuit urbs, quam petierunt naufragi. hic litterarum quidam studio deditus, Simonidis qui saepe versus legerat eratque absentis admirator maximus, sermone ab ipso cognitum cupidissime ad se recepit; veste, nummis, familia hominem exornavit. ceteri tabulam suam portant rogantes victum. quos casu obvios Simonides ut vidit: ‘dixi’ inquit ‘mea mecum esse cuncta; vos quod rapuistis perit.’
Show more...
11 months ago
36 minutes 38 seconds

Noch nicht am Ende - Der Latein-Podcast
#15 Geschichten erzählen vor Gericht. Die narratio in der Rede für Titus Annius Milo
In der neuen Folge drekt sich alles um einen der spannensten gerichtsprozesse der römischen Antike und wie Cicero seine Beschreibung der Tat erzählt. Solche Tathergangsbeschrebungen, im Lateinischen als narratio bezeichnet, dienen unter anderem dazu, die eigene Sicht auf die Dinge darzulegen. Aus heutiger Perspektive bieten sie aber viel mehr Möglichkeiten, als nur die bloße Sicht des Redners zu erkennen. Als Beispiel dafür, wofür so eine narratio alles da sein kann und wie man eine gute Geschichten erzählt, dient in der neuen Folge ein Ausschnitt aus der Rede pro Milone. Textstellen: Cic. Mil. §24: P. Clodius, cum statuisset omni scelere in praetura vexare rem publicam videretque ita tracta esse comitia anno superiore ut non multos mensis praeturam gerere posset, qui non honoris gradum spectaret, ut ceteri, sed et L. Paulum conlegam effugere vellet, singulari virtute civem, et annum integrum ad dilacerandam rem publicam quaereret, subito reliquit annum suum seseque in proximum transtulit, non, ut fit, religione aliqua, sed ut haberet, quod ipse dicebat, ad praeturam gerendam, hoc est ad evertendam rem publicam, plenum annum atque integrum. Cic. Mil. §27: Interim cum sciret Clodius – neque enim erat id difficile scire a Lanuvinis – iter sollemne, legitimum, necessarium ante diem xiii Kalendas Februarias Miloni esse Lanuvium ad flaminem prodendum, quod erat dictator Lanuvi Milo, Roma subito ipse profectus pridie est ut ante suum fundum, quod re intellectum est, Miloni insidias conlocaret; atque ita profectus est ut contionem turbulentam in qua eius furor desideratus est, quae illo ipso die habita est, relinqueret, quam, nisi obire facinoris locum tempusque voluisset, numquam reliquisset. Cic. Mil. 28: Milo autem cum in senatu fuisset eo die quoad senatus est dimissus, domum venit, calceos et vestimenta mutavit, paulisper, dum se uxor, ut fit, comparat, commoratus est, dein profectus id temporis cum iam Clodius, si quidem eo die Romam venturus erat, redire potuisset. Cic. Mil. 29: Cum autem hic de raeda reiecta paenula desiluisset seque acri animo defenderet, illi qui erant cum Clodio gladiis eductis, partim recurrere ad raedam ut a tergo Milonem adorirentur, partim, quod hunc iam interfectum putarent, caedere incipiunt eius servos qui post erant; ex quibus qui animo fideli in dominum et praesenti fuerunt, partim occisi sunt, partim, cum ad raedam pugnari viderent domino succurrere prohiberentur, Milonem occisum et ex ipso Clodio audirent et re vera putarent, fecerunt id servi Milonis – dicam enim aperte non derivandi criminis causa, sed ut factum est – nec imperante nec sciente nec praesente domino, quod suos quisque servos in tali re facere voluisset. _________________________________ Musik Intro und Outro: Don't Feel (So Low) by Mid-Air Machine (Free Music Archive)(CC BY-SA)
Show more...
1 year ago
36 minutes 19 seconds

Noch nicht am Ende - Der Latein-Podcast
#14 Macht und Mord in Rom: Catilinas Verschwörung
In dieser Folge blicken wir auf Intrigen, Verrat und Hinterhalte in der Republik des ersten vorchristlichen Jahrhunderts: Die Lage in und um Rom ist von Krisen geprägt. Die Situation spitzt sich zu: es kommt zu immer mehr Spannungen und Feindschaften. Catilina sieht seine Chance und versucht möglichst viele Verbündete für einen politischen Umsturz für sich zu gewinnen. Sein größter Dorn im Auge: Cicero. Wie Cicero, der im Jahr 63 v. Chr. Konsul war, die Verschwörung aufdeckt und welche Folgen diese für alle Beteiligten hatte, klären wir in unserer 14. Folge. Textstellen: Cic. Catil. 1,1 Quo usque tandem abutere, Catilina, patientia nostra? quam diu etiam furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, nihil urbis vigiliae, nihil timor populi, nihil concursus bonorum omnium, nihil hic munitissimus habendi senatus locus, nihil horum ora voltusque moverunt? Patere tua consilia non sentis, constrictam iam horum omnium scientia teneri coniurationem tuam non vides? Quid proxima, quid superiore nocte egeris, ubi fueris, quos convocaveris, quid consili ceperis, quem nostrum ignorare arbitraris? O tempora, o mores! Senatus haec intellegit, consul videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, fit publici consili particeps, notat et designat oculis ad caedem unum quemque nostrum.   Cic. Catil. 3,4 Atque ego, ut vidi, quos maximo furore et scelere esse inflammatos sciebam, eos nobiscum esse et Romae remansisse, in eo omnis dies noctesque consumpsi, ut, quid agerent, quid molirentur, sentirem ac viderem, ut, quoniam auribus vestris propter incredibilem magnitudinem sceleris minorem fidem faceret oratio mea, rem ita comprehenderem, ut tum demum animis saluti vestrae provideretis, cum oculis maleficium ipsum videretis.
Show more...
1 year ago
36 minutes 30 seconds

Noch nicht am Ende - Der Latein-Podcast
#13: Horaz und die Römeroden: Abbild eines römischen Wertekanons?
In der neuen Folge widmen wir uns einem der größten römischen Lyriker – Horaz. Aufgewachsen als Sohn eines Freigelassenen, kämpfte er im Bürgerkrieg nach Caesars Tod auf der Seite der Republikaner und wurde anschließend durch das zweite Triumvirat enteignet. Die Zukunft sah für Quintus Horatius Flaccus im Jahr 41 v. Chr. eigentlich nicht besonders gut aus. Zurück in Rom erkaufte er sich einen Posten als scriba quaestorius und widmete sich nebenbei der Dichtung. Durch seine Freundschaft mit Vergil begann sich Horaz' Situation ab 40 v. Chr. langsam zu verbessern, und er stieg in den höchsten Kreis der Literaten unter Augustus auf – den Maecenas-Kreis. Bis 23 v. Chr. veröffentlichte er die ersten drei Oden-Bücher. Den Beginn des dritten Buches bilden sechs Oden, die in ihrer Rezeption im Laufe der Zeit immer wieder Beachtung fanden, weil sie das Selbstbild und die Sehnsüchte der römischen Aristokratie im frühen Prinzipat widerzuspiegeln scheinen. Worum es genau in diesen sechs, als Römeroden bekannten Gedichten geht und was die Parther mit all dem zu tun haben, erfahrt ihr in unserer neuen Folge... Die verwendeten Textstellen: Hor. carm. 3,1,1-16: Odi profanum volgus et arceo. favete linguis: carmina non prius audita Musarum sacerdos virginibus puerisque canto. regum timendorum in proprios greges, reges in ipsos imperium est Iovis, clari Giganteo triumpho, cuncta supercilio moventis. est ut viro vir latius ordinet arbusta sulcis, hic generosior descendat in campum petitor, moribus hic meliorque fama contendat, illi turba clientium sit maior: aequa lege Necessitas sortitur insignis et imos omne capax movet urna nomen. Hor. carm. 3,2,1-16 Angustam amice pauperiem pati robustus acri militia puer condiscat et Parthos ferocis vexet eques metuendus hasta   vitamque sub divo et trepidis agat in rebus. illum ex moenibus hosticis matrona bellantis tyranni prospiciens et adulta virgo suspiret, eheu, ne rudis agminum sponsus lacessat regius asperum tactu leonem, quem cruenta per medias rapit ira caedes. dulce et decorum est pro patria mori: mors et fugacem persequitur virum  nec parcit inbellis iuventae poplitibus timidoque tergo. Hor. carm. 3,6,1-8; 17-20 Delicta maiorum inmeritus lues, Romane, donec templa refeceris aedisque labentis deorum et foeda nigro simulacra fumo.     dis te minorem quod geris, imperas. hinc omne principium, huc refer exitum: di multa neglecti dederunt Hesperiae mala luctuosae. […] fecunda culpae saecula nuptias   primum inquinavere et genus et domos:     hoc fonte derivata clades       in patriam populumque fluxit.
Show more...
1 year ago
35 minutes 20 seconds

Noch nicht am Ende - Der Latein-Podcast
#12 Worüber Römer lachten: Die antike römische Komödie
Wir werfen heute einen Blick auf die Geschichte des antiken Dramas und dann genauer auf die der römischen Komödie. Was fand man damals lustig? Welche Unterschiede gab es zwischen griechischer und römischer Komödie? Was waren typische Motive und Figuren? Dann soll es um Plautus' miles gloriosus gehen, seine erste und längste Komödie und zeitgleich das älteste vollständig erhaltene Stück lateinischer Literatur. Einen kleinen Überblick bekommt ihr auch in unserem Instagram-Beitrag zu dieser Folge auf @nochnichtamende! Textstellen: Plaut. Mil. 2,2 Plaut. Mil. 3,1 (ab V. 765)
Show more...
1 year ago
41 minutes 25 seconds

Noch nicht am Ende - Der Latein-Podcast
#11 die Geschichte der Stadt Rom. Eine Erzählung voller Beispiele?
In der neuen Folge widmen wir uns einem der umfangreichsten lateinischen Werke: ab urbe condita von Titus Livius. Über die Zeit hinweg bis heute ein elementares Werk der lateinischen Literatur, das bereits in der Antike viele Autoren wie Tacitus inspiriert hatte. Doch was Livius mit beispielhaften Figuren, den römischen exempla, zu tun hat und wie er diese immer wieder in seine Erzählung einbindet, erfaährt ihr in der neuesten Folge...Die Lucretia-Passage endet bei Minute 26:30. Die verwendeten Textstellen sind: Liv. 1, praefatio Hoc illud est praecipue in cognitione rerum salubre ac frugiferum, omnis te exempli documenta in inlustri posita monumento intueri: inde tibi tuaeque rei publicae quod imitere capias, inde foedum inceptu, foedum exitu, quod vites.Liv. 1,58 Lucretiam sedentem maestam in cubiculo inveniunt. Adventu suorum lacrimae obortae quaerenti que viro 'Satin salve?' 'Minime' inquit; 'quid enim salvi est mulieri amissa pudicitia? Vestigia viri alieni, Conlatine, in lecto sunt tuo; ceterum corpus est tantum violatum, animus insons; mors testis erit. Sed date dexteras fidem que haud inpune adultero fore Sex. est Tarquinius, qui hostis pro hospite priore nocte vi armatus mihi sibi que, si vos viri estis, pestiferum hinc abstulit gaudium'. Dant ordine omnes fidem; consolantur aegram animi avertendo noxam ab coacta in auctorem delicti: Mentem peccare, non corpus, et unde consilium afuerit, culpam abesse. Liv. 21,39 In der neuen Folge widmen wir uns einem der umfangreichsten lateinischen Werke: ab urbe condita von Titus Livius. Über die Zeit hinweg bis heute ein elementares Werk der lateinischen Literatur, das bereits in der Antike viele Autoren wie Tacitus inspiriert hatte. Doch was Livius mit beispielhaften Figuren, den römischen exempla, zu tun hat und wie er diese immer wieder in seine Erzählung einbindet, erfaährt ihr in der neuesten Folge...Die Lucretia-Passage endet bei Minute 26:30. Wer noch mehr zu Scaevola und seinem Einsatz für Rom lesen möchte, kann dies entweder über folgenden Link tun: https://de.wikipedia.org/w/index.php?title=Scaevola oder in Livius in Buch zwei in den Kapitel 12 und 13 (2,12,1–2,13,5).Die verwendeten Textstellen sind: Liv. 1, praefatio Hoc illud est praecipue in cognitione rerum salubre ac frugiferum, omnis te exempli documenta in inlustri posita monumento intueri: inde tibi tuaeque rei publicae quod imitere capias, inde foedum inceptu, foedum exitu, quod vites.Liv. 1,58 Lucretiam sedentem maestam in cubiculo inveniunt. Adventu suorum lacrimae obortae quaerenti que viro 'Satin salve?' 'Minime' inquit; 'quid enim salvi est mulieri amissa pudicitia? Vestigia viri alieni, Conlatine, in lecto sunt tuo; ceterum corpus est tantum violatum, animus insons; mors testis erit. Sed date dexteras fidem que haud inpune adultero fore Sex. est Tarquinius, qui hostis pro hospite priore nocte vi armatus mihi sibi que, si vos viri estis, pestiferum hinc abstulit gaudium'. Dant ordine omnes fidem; consolantur aegram animi avertendo noxam ab coacta in auctorem delicti: Mentem peccare, non corpus, et unde consilium afuerit, culpam abesse. Liv. 21,39 Nam Hannibalis et apud Romanos iam ante Sagunti excidium celeberrimum nomen erat, et Scipionem Hannibal eo ipso, quod adversus se dux potissimum lectus esset, praestantem virum credebat; et auxerant inter se opinionem, Scipio, quod relictus in Gallia obvius fuerat in Italiam transgresso Hannibali, et conatu tam audaci traiciendarum Alpium et effectu. Occupavit tamen Scipio Padum traicere, et ad Ticinum amnem motis castris, priusquam educeret in aciem, adhortandorum militum causa talem orationem est exorsus.
Show more...
1 year ago
33 minutes 25 seconds

Noch nicht am Ende - Der Latein-Podcast
#10 Über Vesuv, Villen und vieles mehr: Varietas in Plinius´ Briefen
Briefe, Briefe und noch mehr Briefe – Plinius der Jüngere verfasst in der Zeitspanne von 104 bis 117 n. Chr. insgesamt 369 Briefe. Doch worüber hat er da eigentlich so geschrieben? Wir reden in dieser Folge über Werk und Vita des Autors, speziell über das Prinzip der amicitia zur Zeit des Prinzipats, über den Vesuvausbruch und über seinen Onkel. Zum Schluss gibt es dann noch einen Erziehungstipp. Textstellen: PlinIun. Epist. 1,1 C. PLINIVS SEPTICIO SVO S. Frequenter hortatus es, ut epistulas, si quas paulo curatius scripsissem, colligerem publicaremque. collegi non servato temporis ordine (neque enim historiam componebam), sed ut quaeque in manus venerat. superest, ut nec te consilii nec me paeniteat obsequii. ita enim fiet, ut eas, quae adhuc neglectae iacent, requiram et, si quas addidero, non supprimam. Vale. PlinIun. Epist. 6,20 Iam hora diei prima, et adhuc dubius et quasi languidus dies; iam quassatis circumiacentibus tectis, quamquam in aperto loco, angusto tamen, magnus et certus ruinae metus. Tum demum excedere oppido visum; sequitur vulgus attonitum, quodque in pavore simile prudentiae, alienum consilium suo praefert ingentique agmine abeuntis premit et impellit. Egressi tecta consistimus. multa ibi miranda, multas formidines patimur. nam vehicula, quae produci iusseramus, quamquam in pianissimo campo, in contrarias partes agebantur ac ne lapidibus quidem fulta in eodem vestigio quiescebant. praeterea mare in se resorberi et tremore terrae quasi repelli videbamus. Certe processerat litus multaque animalia maris siccis harenis detinebat. ab altero latere nubes atra et horrenda ignei spiritus tortis vibratisque discursibus rupta in longas flammarum figuras dehiscebat; fulguribus illae et similes et maiores erant. […] Iam cinis, adhuc tamen rarus. respicio: densa caligo tergis imminebat, quae nos torrentis modo infusa terrae sequebatur. "deflectamus" inquam, "dum videmus, ne in via strati comitantium turba in tenebris obteramur." vix consideramus, et nox, non qualisinlunis aut nubila, sed qualis in locis clausis lumine exstincto. PlinIun. Epist. 9,12 C. PLINIVS IVNIORI SVO S. Castigabat quidam filium suum, quod paulo sumptuosius equos et canes emeret. huic ego iuvenc di gresso: "heus tu, numquamne fecisti, quod a patre corripi posset? fecisti dico? non interdum facis, quod filius tuus, si repente pater ille, tu filius, pari gravitate reprehendat? non omnes homines aliquo errore ducuntur? non hic in illo sibi, in hoc alius indulget?" Haec tibi admonitus immodicae severitatis exemplo pro amore mutuo scripsi, ne quando tu quoque filium tuum acerbius duriusque tractares. cogita et ilium puerum esse et te fuisse atque ita hoc, quod es pater, utere, ut memineris et hominem esse te et hominis patrem. Vale. Aufgrund ihrer Länge passen leider nicht alle Stellen in die Folgenbeschreibung. PlinIun. Epist. 3,11 und 6,16 sind hier ausgespart. Literatur: Winsbury, Rex: Pliny the Younger: A Life in Roman Letters, London 2014. Ludolph, Matthias: Epistolographie und Selbstdarstellungen. Untersuchungen zu den ‚Paradebriefen‘ Plinius des Jüngeren, Tübingen 1997. Germerodt, Fabian: Amicitia in den Briefen des jüngeren Plinius, Erfurt 2014. _________________________________ Musik Intro und Outro: Don't Feel (So Low) by Mid-Air Machine (Free Music Archive) (CC BY-SA)
Show more...
1 year ago
43 minutes 26 seconds

Noch nicht am Ende - Der Latein-Podcast
# 9 Über Biographien und Freundschaft. Cornelius Nepos
In der neuen Folge geht es endlich wieder um einen römischen Autoren. Dieses mal sind wir zurück in der Republik, bzw. in der Zeit zwischen Republik und den Anfängen des Prinzipats. Denn heute geht es um Cornelius Nepos, einen Prosaschriftsteller über den wir nur wenig wissen und von dem leider nur sehr wenig überliefert ist. Die überlieferten Texte sind dabei nur Biographien römsicher und griechischer Feldherren und jeweils eine Biographien zu Cato dem Älteren und Atticus. Was dies aber mit Freundschaft zu tun hat, erfahrt ihr in der neuen Folge.Wir wünschen euch ganz viel Spaß! Die verwendeten Textstellen sind: Cor. Cato-Vita 2,3-4 at Cato, censor cum eodem Flacco factus, severe praefuit ei potestati. Nam et in complures nobiles animadvertit et multas res novas in edictum addidit, qua re luxuria reprimeretur, quae iam tum incipiebat pullulare.circiter annos octoginta, usque ad extremam aetatem ab adulescentia, rei publicae causa suscipere inimicitias non destitit. a multis tentatus non modo nullum detrimentum existimationis fecit, sed, quoad vixit, virtutum laude crevit. Cor. Atticus Vita 5, 1-3 Habebat avunculum Q. Caecilium, equitem Romanum, familiarem L. Luculli, divitem, difficillima natura: cuius sic asperitatem veritus est, ut, quem nemo ferre posset, huius sine offensione ad summam senectutem retinuerit benevolentiam.Quo facto tulit pietatis fructum. Caecilius enim moriens testamento adoptavit eum heredemque fecit ex dodrante: ex qua hereditate accepit circiter centiens sestertium.Erat nupta soror Attici Q. Tullio Ciceroni, easque nuptias Μ. Cicero conciliarat, cum quo a condiscipulatu vivebat coniunctissime, plus in amicitia valere similitudinem morum quam affinitatem. Cor. Atticus Vita 10,1-3 Conversa subito fortuna est. ut Antonius rediit in Italiam, nemo non magno in periculo Atticum putarat propter intimam familiaritatem Ciceronis et Bruti. itaque ad adventum imperatorum de foro decesserat, timens proscriptionem, latebatque apud P. Volumnium, cui, ut ostendimus, paulo ante opem tulerat - tanta varietas iis temporibus fuit fortunae, ut modo hi, modo illi in summo essent aut fastigio aut periculo - , habebatque secum Q. Gellium Canum, aequalem simillimumque sui. hoc quoque sit Attici bonitatis exemplum, quod cum eo, quem puerum in ludo cognorat, adeo coniuncte vixit, ut ad extremam aetatem amicitia eorum creverit. Cor. Atticus Vita 15,1 Mendacium neque dicebat neque pati poterat. itaque eius comitas non sine severitate erat neque gravitas sine facilitate, ut difficile esset intellectu, utrum eum amici magis vererentur an amarent. quidquid rogabatur, religiose promittebat, quod non liberalis, sed levis arbitrabatur polliceri, quod praestare non posset.Literatur:Anselm, Sabine: Struktur und Transparenz: eine literaturwissenschaftliche Analyse der Feldherrnviten des Cornelius Nepos, Stuttgart: Steiner 2004. Blank-Sangmeister, Ursula: Die Atticus-Vita des Cornelius Nepos, Göttingen: Vandenhoeck & Ruprecht 2009. Sauer, Jochen: Werte und soziale Rollen in der Atticus-Vita des Cornelius Nepos, in: Andreas Haltenhoff (Hg.): Römische Werte und römische Literatur im frühen Prinzipat, Berlin: de Gruyter 2011, S. 113–144. Verboven, Koenraad: Friendship among the Romans, in: Michael Peachin (Hg.): The Oxford handbook of social relations in the Roman world, Oxford: Oxford Univ. Press 2011, S. 404–420. _________________________________ Musik Intro und Outro: Don't Feel (So Low) by Mid-Air Machine (Free Music Archive)(CC BY-SA)
Show more...
1 year ago
41 minutes 44 seconds

Noch nicht am Ende - Der Latein-Podcast
#8 Latein studieren? Wie geht das eigentlich?
In dieser Folge geht es nicht um einen lateinischen Text oder Autoren, sondern um das Studium der lateinischen Sprache. Dafür haben wir einen Gast eingeladen, der fundierte Einblicke in das Studium und alles, was dazugehört, geben kann. Wir sprechen unter anderem darüber, was uns dazu bewegt hat, Latein zu studieren, welche persönlichen Erkenntnisse wir aus dem Studium gewonnen haben, sowie darüber, welche Voraussetzungen man im Allgemeinen mitbringen muss und welche Vorteile das Lateinstudium bietet. Außerdem diskutieren wir, wie es nach dem Studium weitergeht. Wir hoffen, dass ihr viel Spaß mit der neuen Folge habt und vielleicht Lust bekommt, euch auch nach der Schulzeit weiterhin mit dieser faszinierendsten und langlebigsten Sprache zu beschäftigen. Wenn ihr danach noch Fragen habt und euch weiter informieren wollt, haben wir folgende Ansprechstationen für euch: Fachschaft Latein: Homepage: https://www.lili.uni-osnabrueck.de/fachbereich/studium_und_lehre/fachschaften7.html E-Mail: fslatinistik@uos.de Instagram: @fs_latinistikuos Fachstudienberatung der Latinistik (Frau Papenhausen): Homepage: https://www.lili.uni-osnabrueck.de/institut_fuer_romanistiklatinistik/latinistik/studium_und_lehre/fachstudienberatung.html E-Mail: rpapenha@uni-osnabrueck.de Oder ihr könnt euch natürlich gerne auch bei uns melden. Wie gewohnt unter: nichtamende@gmail.com oder auf Instagram @nochnichtamende ______________________________ Musik Intro und Outro: Don't Feel (So Low) by Mid-Air Machine (Free Music Archive)(CC BY-SA)
Show more...
1 year ago
42 minutes 28 seconds

Noch nicht am Ende - Der Latein-Podcast
#7 Irrfahrten, Kriege und eine zornige Göttin: Vergils Aeneis
Das Gründungsepos Roms: Vergil lehnt sich an Homers Epen - die Ilias und die Odyssee - an und erzählt in seiner Aeneis von dem Helden, der aus dem zerstörten Troja flüchten, mit seinen Gefährten auf langen Irrfahrten leiden und schließlich die Mission erfüllen musste, eine neue Stadt in Italien zu gründen. In der heutigen Folge unterhalten wir uns über den Inhalt dieses fundamentalen Werkes und warum es beinahe nie veröffentlicht wurde. Textstellen: Verg. Aen. 1,1 Arma uirumque cano, Troiae qui primus ab oris Italiam fato profugus Lauinaque uenit litora – multum ille et terris iactatus et alto ui superum, saeuae memorem Iunonis ob iram, multa quoque et bello passus, dum conderet urbem inferretque deos Latio; genus unde Latinum Albanique patres atque altae moenia Romae. Musa, mihi causas memora, quo numine laeso quidue dolens regina deum tot uoluere casus insignem pietate uirum, tot adire labores impulerit. tantaene animis caelestibus irae? Verg. Aen. 7,37 Nunc age, qui reges, Erato, quae tempora rerum, quis Latio antiquo fuerit status, aduena classem cum primum Ausoniis exercitus appulit oris, expediam et primae reuocabo exordia pugnae. tu uatem, tu, diua, mone. dicam horrida bella, dicam acies actosque animis in funera reges Tyrrhenamque manum totamque sub arma coactam Hesperiam. maior rerum mihi nascitur ordo, maius opus moueo. _________________________________ Musik Intro und Outro: Don't Feel (So Low) by Mid-Air Machine (Free Music Archive)(CC BY-SA)
Show more...
1 year ago
29 minutes 13 seconds

Noch nicht am Ende - Der Latein-Podcast
#6 Geschichtsschreibung in der Kaiserzeit: Tacitus´ Annales und sein Bild von der res publica
In der neuesten Folge befassen wir uns Tacitus und einem seiner beiden großen Geschichtswerke: den Annales. Dabei liegt der Fokus unter anderem darauf, wie Tacitus auf die Zeit der Republik zurückguckt und wie er an die vorausgegangene Geschichtsschreibung anknüpft. Zentrale Elemente dabei sind unter anderem das Dekadenzdenken, die Darstellung vom Zusammenspiel von Senat und Kaiser und elementare Grundtugenden der senatorischen Aristokratie, die Tacitus beleuchtet. Und jetzt viel Spaß mit der neuen Folge.
Show more...
1 year ago
35 minutes 54 seconds

Noch nicht am Ende - Der Latein-Podcast
#5: Spezialfolge. Medea als Vorbild für Dido?
In dieser Folge haben wir unseren ersten special guest dabei. Während Sina noch im wohlverdienten Urlaub ist, spricht Gero zusammen mit Marie über ihre Masterarbeit. In dieser beschäftigt sie sich mit den beiden literarischen Figuren Medea und Dido und wie die eine Insprationsquelle für die andere gewesen sein könnte. Neben spannenden Einblicken in eine der prägensten Personen der griechischen Tragödie und in das Nationalepos der Römer, die Aeneis, reden die beiden auch darüber, wie es so ist Abschlussarbeiten in Latein zu schreiben.
Show more...
1 year ago
37 minutes 22 seconds

Noch nicht am Ende - Der Latein-Podcast
Bei uns gibt es immer am 01. eines Monats eine neue Folge, in der wir uns mit lateinischen Texten befassen. Dabei präsentieren wir euch abwechselnd lateinische Autoren und ihre Werke und wollen euch anhand von kurzen, exemplarischen Auszügen den Inhalt näher bringen. Wir, das sind Gero und Sina, zwei Latein-Studierende aus Osnabrück und wir hoffen, dass wir euch ein wenig unser Interesse an lateinischer Literatur näherbringen können. Unser Ziel ist es, Texte in ihren Kontext einzuordnen, Eigentümlichkeiten aufzudecken und Interpretationsansätze aufzuzeigen und das auf eine unterhaltsame Weise. Habt ihr also Interesse an Latein, müsst euch mit Latein in der Schule befassen oder würdet einfach gerne mehr über das Leben von Menschen vor 2000 Jahren erfahren, dann seid ihr hier genau richtig. Hört gerne mal rein, es wird sich lohnen. Denn wir sind mit unserem Latein noch nicht am Ende und mit uns seid ihr es auch. Intromusik: Don't Feel (So Low) by Mid-Air Machine (Free Music Archive)(CC BY-SA)