In der aktuellen Folge widmen wir uns mal wieder der Königsdisziplin der römischen Dichtkunst: dem Epos. Doch nachdem wir uns bereits zwei mal mit Vergild Aeneis und damit mit dem Gründungsmythos befasst haben, geht es dieses um Lucans Sicht auf den Sturz der res publica. Wie der Dichter darüber und über Caesar schreibt, erfahrt ihr in der aktuellen Folge. Luc. 1,1-8 Bella per Emathios plus quam civilia campos iusque datum sceleri canimus, populumque potentem in sua victrici conversum viscera dextra cognatasque acies, et rupto foedere regni certatum totis concussi viribus orbis in commune nefas, infestisque obvia signis signa, pares aquilas et pila minantia pilis. quis furor, o cives, quae tanta licentia ferri? Luc. 1,33-45 quod si non aliam venturo fata Neroni invenere viam magnoque aeterna parantur regna deis caelumque suo servire Tonanti non nisi saevorum potuit post bella gigantum, iam nihil, o superi, querimur; scelera ipsa nefasque hac mercede placent. diros Pharsalia campos inpleat et Poeni saturentur sanguine manes, ultima funesta concurrant proelia Munda, his, Caesar, Perusina fames Mutinaeque labores accedant fatis et quas premit aspera classes Leucas et ardenti servilia bella sub Aetna, multum Roma tamen debet civilibus armis quod tibi res acta est. Luc. 2, 241 - 250; 277-292 [...] farique his vocibus orsus: ‘omnibus expulsae terris olimque fugatae virtutis iam sola fides, quam turbine nullo excutiet fortuna tibi, tu mente labantem derige me, dubium certo tu robore firma. namque alii Magnum vel Caesaris arma sequantur, dux Bruto Cato solus erit. pacemne tueris inconcussa tenens dubio vestigia mundo, an placuit ducibus scelerum populique furentis cladibus inmixtum civile absolvere bellum? [...] pars magna senatus et duce privato gesturus proelia consul sollicitant proceresque alii; quibus adde Catonem sub iuga Pompei, toto iam liber in orbe solus Caesar erit. quod si pro legibus arma ferre iuvat patriis libertatemque tueri nunc neque Pompei Brutum neque Caesaris hostem, post bellum victoris habes.’ sic fatur; at illi arcano sacras reddit Cato pectore voces. ‘summum, Brute, nefas civilia bella fatemur, sed quo fata trahunt virtus secura sequetur. crimen erit superis et me fecisse nocentem. sidera quis mundumque velit spectare cadentem expers ipse metus? quis, cum ruat arduus aether, terra labet mixto coeuntis pondere mundi, complossas tenuisse manus? Luc. 3,399-408; 421-439 lucus erat longo numquam violatus ab aevo obscurum cingens conexis aera ramis et gelidas alte summotis solibus umbras. hunc non ruricolae Panes nemorumque potentes Silvani Nymphaeque tenent, sed barbara ritu sacra deum; structae diris altaribus arae omnisque humanis lustrata cruoribus arbor. siqua fidem meruit superos mirata vetustas, illis et volucres metuunt insistere ramis et lustris recubare ferae; [...] non illum cultu populi propiore frequentant sed cessere deis. medio cum Phoebus in axe est aut caelum nox atra tenet, pavet ipse sacerdos accessus dominumque timet deprendere luci. hanc iubet inmisso silvam procumbere ferro; nam vicina operi belloque intacta priore inter nudatos stabat densissima montis. sed fortes tremuere manus, motique verenda maiestate loci, si robora sacra ferirent, in sua credebant redituras membra securis. inplicitas magno Caesar torpore cohortes ut vidit, primus raptam librare bipennem ausus et aeriam ferro proscindere quercum effatur merso violata in robora ferro ‘iam nequis vestrum dubitet subvertere silva credite me fecisse nefas’. tum paruit omnis imperiis non sublato secura pavore turba, sed expensa superorum et Caesaris ira. Intro: Don't Feel (So Low) by Mid-Air Machine (Free Music Archive)(CC BY-SA)