A nosa Praza Maior cae cara un lado, como se a Historia fose escorregando bágoas de "xafois" nun día de choiva calquera.

Música xerada por IA sobre letra do autor

Podes ler o artigo completo en: https://loispardo.wordpress.com/2025/10/08/inklinados/

"Son foguetes de pólvora mollada que lanza quen aspira a seguir parasitando do público, na procura de altofalantes que non tenhan tempo ou non lles preocupe saber se hai algo serio ou real en cada umha desas propostas".

Músicas:

Jason Shaw - 12 Mornings

Simone Cosentino - Bandiera Bianca (do Franco Battiato)

Podes ler o artigo en: https://loispardo.wordpress.com/2022/10/08/probalfa/

É como se todo aquilo que nos define —un idioma, umha data, umha paisaxe— fose máis un lastre que unha fortaleza. Como se para ser globais tiveramos que ser anónimos. Como se para competir no mundo tiveramos que converter a nosa identidade en ruído branco.

Música:

Milladoiro - Muiñeira De Pontesampaio

Fillas de Cassandra - As Moiras

Podes ler o artigo completo en: https://loispardo.wordpress.com/2025/05/16/milnueve/

"Unha dinámica que fomenta modelos culturais individualistas, debilita os espazos de encontro e participación comunitaria, e deixa como herdanza unha sociedade máis illada, menos cooperativa e, polo tanto, máis vulnerable e dependente dos caciques e vendefumes de turno"

Música: Jenna Bell (voz), Ryan Lerman (guitarra) e Lee Pardini (piano) interpretan Black hole sun, de Soundgarden

Podes ler o artigo completo en: https://loispardo.wordpress.com/2025/05/14/estoicos-en-ourense/

Os reloxos xa non fabrican horas como as de antes. E non só por duraren máis, senón porque tinhan outro sabor, especialmente cando chegaba a primavera inundándoo todo de luz e de cor. Aquelas horas sabían a rosquillas, e máis concretamente ás rosquillas do San Lázaro (dito así, con devoción) que a miña nai compraba dous domingos antes da Páscoa e gardaba no armario do seu cuarto coma quen garda un segredo doce. As mesmas que iría racionándonos ao longo da semana como se -inconscientemente- pretendera estendelas até o Sábado de Lázaro ou, simplemente, temerosa de que os fillos sairamos tan lambisqueiros como ela. O certo é que nin a min nin á minha irmá nos facía moita graza o sabor daquelas roscas secas e cheas de azúcar. Foi algo que -coa minha nai convertida numha Bernard Le Coq das rosquillas- fun aprendendo a degustar co paso dos anos.

Música: Never ending story, de K. Forsey e G. Moroder, interpretada por Kaik.

Podes ler o artigo completo en: https://loispardo.wordpress.com/2025/04/10/as-rosquillas-de-san-lazaro/

A primeira sesión documentada no concello de Ourense data do 14 de xaneiro de 1519, aínda que xa constan reunións na orta do concello en 1467, amais doutros lugares do núcleo urbano, tales como a Praza do Campo ou diversos edificios eclesiásticos. Ademais, xa en 1432 existía umha ordenanza que disponhía realizar estas xuntanzas cada xoves ás 9 da manhá, consolidando así umha tradición que xa vinha de antigo.

O concello está triste... Que terá o concello?

Policías nas portas e cartaces vermellos.

Música:

La Capella Reial de Catalunya (Dir. Jordi Savall). Pero cantigas de loor (CSM 400)

In itinere. Gpo. de Cámara da USC (Dir. Carlos Villanueva). Ben sab'a que pod'e val

Raule. Soy yo

Lara Vázquez Carreiro interpreta Lovely (de Billie Eilish)

Podes ler o artigo completo (con anotacións e bibliografía) en: https://loispardo.wordpress.com/2024/12/03/sonatina-do-concello/

O céltico Samain, a católica véspera de Todos os Santos ou a tradución inglesa All Hallow's eve, é umha das datas marcadas no noso imaxinario e no noso ciclo festivo, aínda que tradicionalmente fora máis común celebralo na noite de Santos para Defuntos. En calquera caso, falamos dun Tempo (máis que dumha data), que se prolonga -polo menos- até o San Martinho, quen sabe se influenciado polo dobre calendario existente durante varios séculos no continente.

Músicas:

Fillas de Cassandra - Negra sombra

Xurxo Romaní - Tangaraño (Fanny+Alexander Remix)

Podes ler o artigo completo en: https://loispardo.wordpress.com/2024/10/31/tempo-de-defuntos-2/

A nosa fraxilidade medra conforme a luz da pantalla do móbil ou os excesivos decibelios ao noso redor van impedindo que vexamos ou escoitemos ás nosas vecinhas e aos nosos vecinhos.

Coa participación de Lara Vázquez Carreiro

Músicas:

Músicas:

Nino Rota - BSO Il Gattopardo. Títulos

Conchita Bautista - Estando Contigo

Sweet Barrio - Flor de Periferia

iOZN CELLo - El Pueblo Unido Jamás Será Vencido

TanDub - When music rides my soul

Los chikos del maíz - Nómadas

Podes ler o artigo completo en: https://loispardo.wordpress.com/2024/10/24/o-capital-social/

A pandeireta chegou a se converter no maior e mellor cómplice da nosa tradición oral, asimilando o atavismo que vive na oralidade através da fusión do instrumento coas “coplas aprendidas na saia da avoa".

Músicas:

Faltriqueira. Vamos dançar

Fillas de Cassandra. Tataravoa

Leilía. Ronda de Mangüeiro

Ses. Como eu canto

Anxo Rei. Pluma que tes

Podes ler o artigo completo en: https://loispardo.wordpress.com/2024/07/13/facer-falar-a-pandeireta/

Ao fío do exposto, se tiver que procurar o meu particular grito de Hidalgo (preludio dumha guerra hormonal que ía me converter numha persoa adulta), moi probablemente tería que me trasladar á xornada do 23 de xunho de 1983. Vista desde a distancia, aquela noite de San Xoán -que coincidía co primeiro día das festas de Santa Teresinha- foi, sen dúbida, o día fundacional da minha adolescencia.

Música:

Michael Giacchino. BSO Inside out. 2015

Nacha Pop (Antonio Vega). Una décima de segundo. 1983

Tino Casal. Embrujada. 1983

Dexys Midnight runners and the Emerald express. Come on Eileen. 1983

Los Suaves. Siempre igual. 1982

John Grant. GMF. 2013

Podes ler o artigo enteiro en: https://loispardo.wordpress.com/2024/06/29/a-mesma-persoa-de-sempre/

Carmen Martín Gaite en San Lourenzo de Pinhor (Barbadás - Ourense).

Umha flâneuse en Manhattan ou na Pipileira, no Campo de Roma ou en Malasanha, nas Penas de Ousande ou no Horto de Calisto e Melibea, contemplando o mundo desde o mesmo núcleo e "facéndose unha soa carne coa multitude".

Música:

Camille Durand & Emma Libran. Ode to joy (a capella)

Christophe. Aline

Alberto Pérez. Chica

Gilbert Becaud. Et maintenant

Françoise Hardy. Tous les garçons et les filles

Podes ler o artigo completo en: https://loispardo.wordpress.com/2024/06/14/o-pinhor-da-carminha/

Non fora mala idea aquela de se meter nun cine para afrontar o frío invernal que azoutaba a cidade das Burgas naqueles últimos días de xaneiro de 1962

Música:

Ennio Morricone. - Cinema Paradiso - string version (BSO Cinema Paradiso)

- Nuovo Cinema Paradiso (BSO Cinema Paradiso)

Lola Flores. A tu vera (incluída na BSO El balcón de la luna)

Podes ler o artigo enteiro en: https://loispardo.wordpress.com/2023/12/03/a-xeracion-mais-preparada/

As aplicacións informáticas son ferramentas que procuran "facilitarnos" a vida. Pero nalgumhas cousas non estaría de máis seguirmos os mesmos patróns daquela vida que facilitou a creación destas apps e non crearmos uns ritos novos que só pensan na nosa relación co dispositivo móvil e na liberación constante de dopamina através dos likes recibidos nas nosas redes sociais

Música:

Penguin cafe orchestra - Telephone and rubber band

System of a Down - Toxicity

Johann Pachelbel - Canon e Xiga en Re Maior

Cliff Richard - We don't talk anymore

Podes ler o artigo completo en: https://loispardo.wordpress.com/2024/01/27/os-audios/

A través suyo, el adolescente descubrió a Hölderlin, Celan o Truffaut, empatizando rápidamente con aquel Antoine Doinel que corría para ver el mar por vez primera. Un mar convertido en un niño que canta sobre 40 prisiones, en aquel primer encuentro en que veía sus ilusiones transportadas por las olas...

Música: Pasaba por aquí (L. E. Aute) interpretada por Jesús Acebedo

Artigo completo, publicado o 4 de abril de 2020, día do pasamento de Luis Eduardo Aute https://loispardo.wordpress.com/2020/04/04/aute-na-memoria/

Con umha obra que soubo dialogar á perfección entre a arte e a antropoloxía, o autor do belén máis admirado do país, representa, sen dúbida, un dos principais referentes da escultura na cidade.

Música no audio:

Ramin Djawadi - The House of the Rising Sun

Enrique Guzmán - 100 kilos de barro

Coa colaboración de Marcos Guimarey Vázquez

Podes ler o artigo completo en https://loispardo.wordpress.com/2024/03/18/acarino-galaico/

Antón Lopo descubre, en marzo do ano 2021, que a data real de nacemento de Arturo Baltar foi o 25 de xullo de 1931 na Quinta La Balear (A Habana), como pode consultarse no libro Lopo, A. (2021). Arturo Baltar. Deputación Provincial de Ourense

A "interviú" coa que Lugín quixo sorprender á esquiva autora ourensá, non ten desperdicio, nin polo contido nin polo estilo co que está redactada. Desde que Lugín colle un coche nos xardíns de Méndez Núñez, naquela manhá chuviosa abril, até a chegada ao pazo de Moruxo, onde a "boa, inxenua e noble" Filomena rexeita con graza a entrevista ao tempo lle dá un caldinho de grelos, que "é gloria mesmamente"

Coa participación no audio de: Lara Vázquez Carreiro

Música empregada:

Faustino Santalices - Alalá das Marinhas

Iago Varela - Alalá das Marinhas

Fillas de Cassandra - Dafne e Syrinx

Pancho Álvarez - Alalá das Marinhas

Fillas de Cassandra - Eco

Podes ler o artigo en:

https://loispardo.wordpress.com/2023/07/27/filomena-dato/

Albergue para o xogo daqueles nenos que hoxe xa tenhen netos, testigo dos primeiros movementos agraristas, da cinzarrada que dera orixe ao Entroido e -portanto- á Festa da Pita, anfitrión da feira que hoxe dá nome a un dos barrios máis populosos da cidade… e tantas outras cousas que non podemos imaxinar porque nin temos acceso ao seu interior, nin ao seu arquivo, nin sequera sabemos se existe un inventario da Casa e das súas pertenzas.

Músicas:

Chris Spheeris e Paul Voudouris - Enchantment

Swing to go - Smooth operator (cover), de Sade

Podes ler o artigo completo en https://loispardo.wordpress.com/2024/02/10/o-pazo-das-eiroas/

E desaparecido o Estado, emerxeu a Nación. Así soubo resumir o Xosé  Manuel Beiras o ocorrido naquelas semanas do outono de 2002. O 1 de  decembro, mentres a maior marea negra da Historia chegaba ás areas  galegas, 200.000 persoas berraban Nunca Máis numha Compostela  esaxeradamente tomada polos corpos e forzas de seguridade, mostra talvez  do complexo de culpabilidade instalado nos principais postos de  decisión do país e do Estado.

Música de:
Mercedes Peón. BSO Mareas vivas.
Laura LaMontagne e Pico Amperio. Banharémonos nas ondas.
Luar na lubre. Memoria da noite.

Podes ler o artigo completo en https://loispardo.wordpress.com/2022/11/19/desprestige/

Os mesmos protagonistas que anos máis tarde machacaron (e seguen machacando) as nosas orellas con alburgadas tales como que “o cliente non entrará se non se pode fumar“, “se subimos os salarios, medrará o desemprego” ou “o cliente non virá se temos o ar acondicionado a 27 graos“,  eran os que no ano 1989 aseguraban que os comercios ourensáns pecharían por ducias coa peonalización daqueles escasos 100 metros da rúa do Paseo..

Podes ler o artigo completo en: https://loispardo.wordpress.com/2022/08/07/memoria-de-peixe/

Músicas:

- Miracles of Modern Science. She drives me crazy (cover sobre o tema de Fine young cannibals).

- @Cenariusful. Like a prayer (cover sobre o tema de Madonna)

Entre os “bos xestores” de hoxe é habitual atopar aos enchufados de onte e aos delincuentes de manhá. Podes ler a entrada no blog: https://loispardo.wordpress.com/2022/06/17/os-bos-xestores/

A canción que soa é "Lograremos volar", de Susana Estrada (Amor y libertad. 1981)