É como se todo aquilo que nos define —un idioma, umha data, umha paisaxe— fose máis un lastre que unha fortaleza. Como se para ser globais tiveramos que ser anónimos. Como se para competir no mundo tiveramos que converter a nosa identidade en ruído branco.

Música:

Milladoiro - Muiñeira De Pontesampaio

Fillas de Cassandra - As Moiras

Podes ler o artigo completo en: https://loispardo.wordpress.com/2025/05/16/milnueve/