Kanuni Sultan Süleyman, yalnızca imparatorluğu değil, kalbini de fetheden bir kadına rastladı: Hürrem Sultan. Aslen Ukraynalı bir cariyeydi; saraya köle olarak girmişti. Ama zekâsı, nüktedanlığı ve gözlerindeki ateş, Süleyman’ın dikkatini çekti. Onu sadece sevmedi, aynı zamanda kendisine eş seçti. Osmanlı geleneğini yıkarak tek eşliliği benimsedi ve Hürrem’i nikâhına aldı.

Sarayda bu aşk herkesi şaşırttı. Çünkü padişahlar genellikle cariyelerle birlikte olur, ama resmî nikâh kıymazdı. Hürrem ise bu gücüyle hem dost kazandı hem de düşman. Onların aşkı, şiirlere, mektuplara konu oldu. Süleyman, ona yazdığı dizelerde "Gözlerimin nuru, sultanım" diyerek duygularını saklamadı.

Ama bu masalsı sevdanın gölgesinde büyük acılar da vardı. Taht kavgaları başladı. Süleyman’ın oğulları birbirine düştü, şehzadeler arasında kan aktı. En sevilen oğlu Mustafa’nın idamı, Süleyman’ın kalbinde silinmez bir yara açtı. Hürrem’in aşkı, ona hem en huzurlu anları hem de en ağır bedelleri getirdi.

Sonunda, Osmanlı’nın en kudretli padişahı ile sarayın en güçlü kadını arasındaki bu aşk, tarihte hem büyüklüğü hem de trajedisiyle anılır oldu. Bir imparatorluk tahtında, kalpleri sarsan bir sevda yaşandı.

instagram erenktw

1804... Avrupa'nın kalbi Paris’te atıyor. Napolyon Bonapart, taç giyiyor. Yanında göz kamaştıran bir kadın: Joséphine de Beauharnais.

O, aşkına delicesine bağlıydı. Ama bu aşk, yalnızca romantik değildi; güçle, hırsla ve yıkımla yoğrulmuştu.

Napolyon, Joséphine’i çok sevdi. Ama ondan bir varis doğmadı. Fransız tahtı için bu bir tehditti.

1810'da, istemeye istemeye… ondan boşandı.
Ama Joséphine’den hiç vazgeçmedi. Mektuplar yazdı. Her seferinde aynı cümleyle bitti:
“Sonsuza dek seninim. Napolyon.”

Joséphine, boşanmanın ardından kısa süre sonra öldü.
Napolyon, haberi sürgündeyken aldı. İçinde bir şey koptu.

"Onu hâlâ seviyorum… ama artık o yok."
Bu söz, bir imparatorun diz çöküşüydü.
Napolyon, ölüm döşeğinde fısıldadığı üç kelimeyi herkes hatırlar:
"Armée… tête d’armée… Joséphine."
(Ordu… ordunun başı… Joséphine.)

Bir aşk, bir imparatorluğu yerle bir etmedi belki…
Ama bir adamı dizlerinin üstüne çöktürdü.
Napolyon’un gözyaşları, tarihin kenarlarında değil; kalbinde aktı.

Prens Pedro ve hizmetçi Ines de Castro’nun hikâyesi, 14. yüzyıl Portekiz’inde geçen trajik bir aşk öyküsüdür. Pedro, Kastilyalı bir asilzade ile evliyken eşinin hizmetçisi Ines’e âşık olur. Bu yasak ilişki, dönemin kralı olan babası I. Afonso’nun öfkesini çeker. Pedro ve Ines’in büyük aşkı, siyasi nedenlerle büyük bir tehlike olarak görülür.

Kral Afonso, sonunda Ines’in öldürülmesine karar verir ve 1355 yılında Ines, Pedro’nun yokluğunda suikastçılar tarafından öldürülür. Pedro, bu trajediye dayanamaz ve kral olduktan sonra sevgilisinin intikamını alır. Daha sonra Ines’i ölümünden sonra kraliçe ilan eder.

İnanışa göre Pedro, Ines’in naaşını tahtına oturtmuş ve asillerden ona sadakat yemini etmelerini istemiştir. Pedro ve Ines’in mezarları, Alcobaça Manastırı’nda yan yana yer alır ve aşkları kıyamete kadar sürecek bir efsane olarak anılır.

Bu hikâye, aşkın gücünü ve trajedisini en etkileyici şekilde yansıtan bir efsanedir.

Atatürk'ün Selanik'teki aşk hikayesi, Zübeyde Hanım'ın onu zorla evlendirmek istediği bir genç kızla olan ilişkisine dayanır. Bu genç kız, Atatürk'ün Selanik'te askeri okulda okuduğu dönemlerde tanıştığı biriydi.

Hikayeye göre, Mustafa Kemal genç bir subayken Selanik'te bir kıza âşık olur. Ancak bu kızın ailesi onu başka biriyle evlendirmek istemektedir. Bu durum, Mustafa Kemal'in içinde büyük bir üzüntüye yol açar. Zübeyde Hanım, oğlunun bu üzüntüsünü fark eder ve onun evlenmesini ister. Ancak, Mustafa Kemal, o dönemde evlenmeyi düşünmediğini ve hayatını vatanına adamaya kararlı olduğunu söyler.

Bu hikaye, Atatürk'ün gençlik yıllarındaki duygusal yanını ve ideallerine ne kadar bağlı olduğunu gösterir. O dönemde evlenmemiş olması, onun kişisel hayatını bir kenara bırakarak ülkesine hizmet etmeye olan kararlılığını vurgular.

Franz Kafka ve Milena Jesenska arasındaki ilişki, edebiyat tarihinin en dokunaklı ve derin aşk hikayelerinden biridir. 1920 yılında başlayan bu ilişkileri, Milena'nın Kafka'nın eserlerini Çekçe'ye çevirmek istemesiyle başladı. Bu süreçte mektuplaşmaya başladılar ve mektupları, sadece edebi bir işbirliğini değil, aynı zamanda güçlü bir duygusal ve entelektüel bağı da yansıtıyordu.

Kafka, Milena'ya yazdığı mektuplarda iç dünyasını, korkularını ve Milena'ya olan derin sevgisini samimi bir şekilde ifade etti. Milena, Kafka'nın yazım dünyasına ve düşüncelerine büyük bir hayranlık besliyordu. Aralarındaki mektuplaşma, Kafka'nın en içten ve duygusal yazılarını içerir ve onun ruh halini, sağlık sorunlarını ve varoluşsal sorgulamalarını gözler önüne serer.

Bu derin duygusal bağa rağmen, Kafka ve Milena'nın ilişkisi uzun sürmedi. Kafka'nın sağlık sorunları, özellikle tüberküloz, ve her ikisinin de başka ilişkiler içinde olması, onların bir araya gelmesini zorlaştırdı. Kafka'nın Milena'ya olan sevgisi ve Milena'nın onun üzerindeki etkisi, "Milena'ya Mektuplar" adlı eserde açıkça görülmektedir.

Milena, Kafka'nın ölümünden sonra da yazarlık ve gazetecilik kariyerine devam etti. Nazi işgali sırasında Çek direnişinde aktif rol oynadı ve bu cesur duruşu nedeniyle 1944 yılında Ravensbrück toplama kampında hayatını kaybetti. Milena, cesareti ve bağımsız düşünceleriyle anılan bir figür olarak tarihte yerini aldı.

Kafka ve Milena arasındaki ilişki, kısa sürmesine rağmen, her iki tarafın da hayatında derin izler bıraktı. Bu ilişki, Kafka'nın yazım dünyasını derinden etkiledi ve edebi tarihte unutulmaz bir aşk hikayesi olarak kaldı.

Kerem ile Aslı'nın hikayesi, Türk edebiyatının klasik aşk hikayelerinden biridir ve halk hikayesi geleneği içinde önemli bir yere sahiptir. Bu hikaye, Orta Asya Türk kültüründen günümüze kadar uzanan köklü bir geleneğin parçasıdır.

Kerem ile Aslı'nın hikayesi, genellikle iki ayrı aşk hikayesini içerir. Birincisi, Azerbaycanlı bir kadın olan Aslı ile Anadolu'da yaşayan Kerem'in aşkıdır. Aslı'nın babası, kızını Kerem'e vermek istemez ve onu başka biriyle evlendirir. Kerem, sevdiği kadının başka biriyle evlendiğini öğrenince büyük bir üzüntü yaşar. İkinci hikaye ise Kerem'in, sevdiği kadını bulmak için uzun bir yolculuğa çıkması ve zorlu maceralarla karşılaşmasıdır.

Kerem ile Aslı'nın aşkı, sadakat, fedakarlık ve sevgi üzerine kuruludur. Kerem, sevdiği kadın için her türlü zorluğu göğüsler ve onun için mücadele eder. Aslı da Kerem'e olan sevgisinden ve bağlılığından asla vazgeçmez.

Bu hikaye, Türk halk kültüründe çok sevilen ve saygı duyulan bir hikayedir. Çeşitli versiyonları bulunsa da genel olarak Kerem ile Aslı'nın aşkı, zamanın ve mekânın ötesinde bir sevgiyi temsil eder. Bu hikaye, Türk edebiyatında şiirler, halk hikayeleri ve tiyatro eserleri gibi birçok alanda işlenmiştir ve Türk kültürünün önemli bir parçası olarak kabul edilir.

Gürcistan'ın kuzeydoğusundaki Amasya şehrinde geçer. Ferhat, Amasya'nın hükümdarı olan saray mimarıydı ve Şirin, Gürcistan Kralı Mihran'ın kızıydı. Ferhat, Şirin'i görür görmez ona aşık olur ve onun için büyük bir tutkuyla yanar. Ancak, Şirin'in babası Kral Mihran, Ferhat'ın fakir bir köylü olduğunu düşünerek kızını ona vermek istemez. Bunun üzerine Ferhat, Şirin'e olan aşkını kanıtlamak için dağları delecek kadar büyük bir aşk sergiler. Efsaneye göre, Ferhat, devasa dağları delerek Şirin'in yanına ulaşır ve onunla buluşur. Ancak, talihsizlikler ve entrikalar sonucunda Ferhat'ın ölüm haberini alan Şirin, derin bir üzüntüye kapılır ve kendini bir kayanın üzerine atarak intihar eder. Bu trajik son, Ferhat ile Şirin'in sonsuz aşkını anlatan bir efsane olarak kalır. Ferhat ile Şirin'in hikayesi, aşkın engelleri aşma gücünü ve birbirine olan bağlılığı vurgular. Bu efsane, Orta Doğu kültüründe önemli bir yer tutar ve sanat, edebiyat ve müzik gibi birçok alanda işlenir. Özellikle şiirlerde ve resimlerde sıkça temsil edilen bu aşk hikayesi, zamanla klasik bir romantizm simgesi haline gelmiştir.

Leyla ile Mecnun", Orta Doğu'nun en ünlü aşk hikayelerinden biridir ve Arap edebiyatının en önemli eserlerinden biri olarak kabul edilir. Efsane, Arap şairi Nizami'nin "Leyla ile Mecnun" adlı eserine dayanmaktadır. Hikaye, 7. yüzyılda yaşamış olan Arap gençleri Leyla ile Mecnun'un trajik aşkını anlatır.

Leyla, zengin ve soylu bir ailenin kızıdır, Mecnun ise ona aşık olan fakir bir gençtir. İkisi çocukluk arkadaşıdır ve birbirlerine karşı derin bir sevgi beslerler. Ancak Leyla'nın ailesi, Leyla'nın Mecnun'a olan aşkını onaylamaz ve Leyla'yı başka biriyle evlendirir.

Leyla'nın evliliği, Mecnun'u derin bir üzüntüye ve deliliğe sürükler. Mecnun, Leyla'nın sevgisi ve hasretiyle çöle kaçar ve çölde dolaşmaya başlar. Mecnun, aşkının acısıyla çılgına döner ve kimi zaman çölde dolaşırken kimi zaman da çöldeki yaratıklarla dost olur. Çölde geçen yıllar boyunca, Mecnun'un aşkı hiç azalmaz.

Sonunda, Leyla ve Mecnun'un yolları yeniden kesişir, ancak bu buluşma trajik bir sona doğru yol açar. Leyla'nın evlendiği adam tarafından öldürülür ve Mecnun da Leyla'nın mezarının başında yaşamını yitirir. Ölümünden sonra, Leyla ve Mecnun'un mezarları birbirine yakın yerlere defnedilir ve hikaye, onların sonsuz aşklarını anlatır. Bu hikaye, aşkın gücü ve aşkın trajik doğasını vurgulayan klasik bir aşk masalı olarak kabul edilir.

Şah Cihan ve Mümtaz Mahal, Hindistan tarihinde büyük bir aşk hikayesinin ana karakterleridir. Mümtaz Mahal, gerçek adı Arjumand Banu Begum olan, İmparator Şah Cihan'ın en sevdiği eşi ve Tac Mahal'in ilham kaynağıdır.

İmparator Şah Cihan (tam adı Muhyiddin Muhammad Şah Cihan), Babür İmparatorluğu'nun beşinci hükümdarıdır. Mümtaz Mahal ise Şah Cihan'ın üçüncü eşidir ve aynı zamanda onun için bir aşk tutkusu ve hayranlık nesnesi olmuştur. İkilinin aşkı, Hindistan tarihinde efsanevi bir yer edinmiştir.

Mümtaz Mahal, Şah Cihan'ın en sevdiği eşiydi ve onun için büyük bir tutkuyla bağlıydı. Mümtaz Mahal'ın ölümü, Şah Cihan'ı derin bir acıya boğdu. Onun ölümünden sonra, Şah Cihan Tac Mahal'i inşa etmeye karar verdi. Tac Mahal, Mümtaz Mahal için bir anıt olarak yapılmış ve dünyanın en büyük aşk anıtlarından biri olarak kabul edilir.

Tac Mahal, beyaz mermerden yapılmış muhteşem bir yapıdır ve şimdi Agra, Hindistan'da bulunmaktadır. Şah Cihan'ın sevgili eşi Mümtaz Mahal'ın mezarı Tac Mahal'in içindedir. Tac Mahal, dünya mirası olarak kabul edilmiş ve binlerce insanın ziyaret ettiği bir turistik cazibe merkezi haline gelmiştir.

"Romeo ve Juliet" William Shakespeare tarafından yazılmış ünlü bir tragedyadır. Hikaye, iki genç aşık olan Romeo ve Juliet'in, ailelerinin düşmanlığına rağmen bir araya gelmeye çalışmalarını konu alır. İşte hikayenin özeti:

Verona şehrinde, Montague ve Capulet aileleri yıllardır süren bir düşmanlık içindedir. Romeo Montague, Capulet'lerin balosuna gizlice katılır ve orada Capulet'in kızı Juliet ile tanışır. İkisi birbirlerine aşık olurlar ancak aileleri arasındaki düşmanlık nedeniyle ilişkileri imkansız gibi görünmektedir.

Romeo ve Juliet gizlice evlenirler ama bu evlilikten kimse haberdar olmaz. Ancak, Romeo'nun yakın arkadaşı Mercutio ile Capulet'in akrabası Tybalt arasında bir kavga çıkar. Bu kavga sonucunda Mercutio ölür ve Romeo, intikam almak için Tybalt'ı öldürür. Romeo, bu cinayet nedeniyle sürgüne gönderilir.

Juliet, Romeo'nun sürgüne gitmesinden sonra ailesinin onu evlendirmek istediği Paris ile evlenmek zorunda kalır. Bunun üzerine Juliet, bir iksir alarak öldü gibi yapar ve Romeo'nun yanına kaçabileceği bir plan yapar. Ancak, Romeo'nun haberi olmadan bu plan ters gider ve Romeo, gerçekten Juliet'in öldüğünü düşünerek intihar eder.

Juliet uyanır ve sevgilisinin öldüğünü görünce o da intihar eder. Bu trajik olayın ardından Montague ve Capulet aileleri arasındaki düşmanlık sona erer ve hikaye, iki genç aşığın ölümüyle sona erer.