Wat hebben we geluk - oerol2025 by Oerol

De laatste aflevering! Wilbert heeft de luisteraars gevraagd om Oerolgeluiden op te sturen, om in een wereld vol sarcasme en ironie het geluid van een eiland vast te leggen voor Naomi. Maar helaas, niemand heeft een geluid gemaild. Dan maar over een andere boeg! In ‘Misschien wel mijn slechtste project ooit’ maakt Wilbert op Oerol voor de Dagkrant voor het eerst helemaal zelf een podcast. Hij is bang dat hij het niet kan en dat het misschien wel zijn slechtste project ooit zal worden. Daarom gaat hij langs bij mensen die op Oerol spelen en misschien ook wel eens iets superslechts gemaakt hebben. Wat kan Wilbert (en de rest van de mensheid) daarvan leren?

Kan je beeldende kunst horen? En wat ziet een blind persoon op Oerol? Wilbert zoekt de randen van wat niet samen kan gaan in deze aflevering, en spreekt met concullega’s Ferry en Marjolein. Hij belt kunstenaar Felipe van Laar op, die de verdrietigste mislukking ooit deelt. In ‘Misschien wel mijn slechtste project ooit’ maakt Wilbert op Oerol voor de Dagkrant voor het eerst helemaal zelf een podcast. Hij is bang dat hij het niet kan en dat het misschien wel zijn slechtste project ooit zal worden. Daarom gaat hij langs bij mensen die op Oerol spelen en misschien ook wel eens iets superslechts gemaakt hebben. Wat kan Wilbert (en de rest van de mensheid) daarvan leren? Heb je een tip voor Wilbert? Mail naar misschienwelmijnslechtsteproje@gmail.com Luister ook naar het programma van Ferry en Marjolein: https://ferry.fm/podcast/leef-je-uit/ De installatie van Felipe van Laar is vandaag en morgen nog te zien op Oerol: https://oerol.nl/programma/silent-fragments/

Oproep: stuur jouw Oerol eilandgeluid naar misschienwelmijnslechtsteproje@gmail.com, dan gebruikt Wilbert die voor de laatste aflevering. Een aflevering vol soulsearching. Wilbert heeft een “real” gesprek van man tot man met hoofdredacteur Willem Sjoerd en belt met Naomi Steijger, die zich afvraagt: waar gáát dit over! In ‘Misschien wel mijn slechtste project ooit’ maakt Wilbert op Oerol voor de Dagkrant voor het eerst helemaal zelf een podcast. Hij is bang dat hij het niet kan en dat het misschien wel zijn slechtste project ooit zal worden. Daarom gaat hij langs bij mensen die op Oerol spelen en misschien ook wel eens iets superslechts gemaakt hebben. Wat kan Wilbert (en de rest van de mensheid) daarvan leren? Luister de hele podcast van Naomi als je ook zo van haar stem geniet: https://www.vpro.nl/programmas/zwermelingen.html

In het woeste gebergte achter de Boschplaat spreekt Matthijs van Rumpt met Thomas Dudkiewicz en Tomas Loos van performance collectief URLAND. Een kort audio-interview over hun voorstelling The Last Chapters, de kracht van verbeelding en eindes.

Na een verdiende pauzedag gaat Wilbert in deze misofonie-onvriendelijke aflevering op zoek naar de combinatie eten en podcast: gaan die twee wel samen? Hij luncht bij Flang in de Pan en er komt een bijzondere herinnering aan zijn vader boven. Is deze aflevering een mislukking? Laat het weten via misschienwelmijnslechtsteproje@gmail.com In ‘Misschien wel mijn slechtste project ooit’ maakt Wilbert op Oerol voor de Dagkrant voor het eerst helemaal zelf een podcast. Hij is bang dat hij het niet kan en dat het misschien wel zijn slechtste project ooit zal worden. Daarom gaat hij langs bij mensen die op Oerol spelen en misschien ook wel eens iets superslechts gemaakt hebben. Wat kan Wilbert (en de rest van de mensheid) daarvan leren?

In ‘Misschien wel mijn slechtste project ooit’ maakt Wilbert op Oerol voor de Dagkrant voor het eerst helemaal zelf een podcast. Hij is bang dat hij het niet kan en dat het misschien wel zijn slechtste project ooit zal worden. Daarom gaat hij langs bij mensen die op Oerol spelen en misschien ook wel eens iets superslechts gemaakt hebben. Wat kan Wilbert (en de rest van de mensheid) daarvan leren? In deze aflevering spreekt Wilbert Douwe Dijkstra, die met 12 dates, 13 ongelukken een prachtige show over de liefde neerzet. Wat is er mislukt in het liefdesleven van Douwe? En Wilbert neemt een e-mails van een luisteraar door. Bedankt dat jullie alle 3 massaal hebben gemaild.

In deze aflevering is er een korte terugkoppeling over het volume met Alexander Weeber, spreekt Wilbert met (niet zelfbenoemd) bewegingskunstenaar Marrit Bausch en gaat hij op snuffelstage op de radio, waar ze zijn naam precies verkeerd uitspreken. In ‘Misschien wel mijn slechtste project ooit’ maakt Wilbert op Oerol voor de Dagkrant voor het eerst helemaal zelf een podcast. Hij is bang dat hij het niet kan en dat het misschien wel zijn slechtste project ooit zal worden. Daarom gaat hij langs bij mensen die op Oerol spelen en misschien ook wel eens iets superslechts gemaakt hebben. Wat kan Wilbert (en de rest van de mensheid) daarvan leren? Heb je een tip voor Wilbert? Mail naar misschienwelmijnslechtsteproje@gmail.com Er zijn nog kaartjes voor de prikkelworkshop vandaag, die om 10 en 13:30 plaatsvindt: https://oerol.nl/programma/prikkelworkshop/ Het hele gesprek met Omroep Zilt: https://www.youtube.com/watch?v=Stv_Hs0ufzI&ab_channel=OmroepZilt

In deze aflevering: Wilbert wordt door broeder Dieleman broederlijk terechtgewezen over zijn post-ironische podcasttitel en broeder Dieleman vertelt over activisme. Daarna is er een 360-graden feedbackgesprek met de hoofdredacteur van de Oerol dagkrant, Willem-Sjoerd van Vliet. En Wilbert begint te twijfelen aan de titel en het concept van deze podcast. In "Misschien wel Mijn Slechtste Project Ooit" maakt Wilbert op Oerol voor de Dagkrant voor het eerst helemaal zelf een podcast. Hij is bang dat hij het niet kan en dat het misschien wel zijn slechtste project ooit zal worden. Daarom gaat hij langs bij mensen die op Oerol spelen en misschien ook wel eens iets superslechts gemaakt hebben. Wat kan Wilbert (en de rest van de mensheid) daarvan leren? Heb je een tip voor Wilbert? Mail naar misschienwelmijnslechtsteproje@gmail.com Broeder Dieleman was dansend en zingend te zien in Fuzzy Logic, die op 13 en 14 juni speelde op Oerol: https://oerol.nl/programma/fuzzy-logic/ Het fragment dat je hoort in de podcast is een deel van het nummer "Omer II" van broeder Dieleman, waar Wilbert ook op meezingt. https://www.youtube.com/watch?v=tiC9GRQ20y0&ab_channel=SnowstarRecords

Tijdens de officiële opening van Oerol 2025 sprak schrijver en spoken-word-artiest Lin An Phoe dit gedicht uit. Foto: Marleen Annema

In deze aflevering: Wilbert spreekt met Martin Rombouts over experimenten, condooms en blikjes vis. Daarna spreekt hij Fien Veldman over Garageband en uh's. Aan het eind van de podcast moet Jan van Tienen erg lachen. Heb je een tip voor Wilbert? Mail naar misschienwelmijnslechtsteproje@gmail.com In "Misschien wel Mijn Slechtste Project Ooit" maakt Wilbert op Oerol voor de Dagkrant voor het eerst helemaal zelf een podcast. Hij is bang dat hij het niet kan en dat het misschien wel zijn slechtste project ooit zal worden. Daarom gaat hij langs bij mensen die op Oerol spelen en misschien ook wel eens iets superslechts gemaakt hebben. Wat kan Wilbert (en de rest van de mensheid) daarvan leren? Ga naar de show van Belofte Maakt Schuld van Martin Rombouts en Het NUT: https://oerol.nl/programma/belofte-maakt-schuld/

In deze aflevering: Wilbert belt met Alexander Weeber over de audiovormgeving. Daarna spreekt hij Dide Vonk, die al een podcast op Terschelling heeft gemaakt. Aan het eind van de podcast is een meeuw te horen. En geruis van de zee. Heb je een tip voor Wilbert? Mail naar misschienwelmijnslechtsteproje@gmail.com In "Misschien wel Mijn Slechtste Project Ooit" maakt Wilbert op Oerol voor de Dagkrant voor het eerst helemaal zelf een podcast. Hij is bang dat hij het niet kan en dat het misschien wel zijn slechtste project ooit zal worden. Daarom gaat hij langs bij mensen die op Oerol spelen en misschien ook wel eens iets superslechts gemaakt hebben. Wat kan Wilbert (en de rest van de mensheid) daarvan leren? Luister de hele podcast van Dide hier: https://open.spotify.com/show/2y4eubjBW7Qm7qAlLHqytB?si=1cc0011b54364db6

(For Papiamentu and English see below) Nederlands Strand Grote Knip In de schuimende golven gillen kinderen. Ouders staan met een cocktail tot hun knieën in de branding. Wij lopen langzaam het strand op en neer. In de verte razen de jetski’s voorbij. Op ’t strand wordt gebarbecued, gespeeld, gekletst, gezond, misschien gezoend. Iedereen haar eigen muziek, soms voor iedereen. Caribische oreolen, zwarte chuchubi’s en geelborstjes pikken in de verlaten chips en frietjes. Op afstand van de golven hoor je ze beter. Het gaat regenen, kort en hevig. We schuilen, met iedereen, onder de schaarse afdakjes. Na vijf minuten droogt de zon alles alweer af. Papiamentu Kenepa Grandi Den e olanan blanku di skuma e muchanan ta kore hunga i grita. Mayornan ta para wak ku cocktail den man, te na rudia den awa. Nos ta kana pokopoko bai bin. Leu ayá bo ta mira e seadonan pasa bai. Tin hende ta barbekiú, otro ta hunga, kòmbersá, kue solo òf hòrta un sunchi. Kada ken ku nan mes muzik, tin biaha pa otro hende skucha tambe. Trupial, chuchubi pretu i barika hel ta kue cheps i batata ku hende a laga atras. Leu for di e olanan, bo ta tende nan mihó. Awaseru ta bira basha. Nos ta skonde, ku tur hende, bou di e tiki palapanan ku tin. Despues di sinku minüt solo a sali i seka tur kos. English Beach Grote Knip In the foaming waves, children scream. Parents stand in the surf with a cocktail up to their knees. We stroll up and down the beach. In the distance, jet skis race by. People are barbecuing, playing, chatting, getting healthy, and maybe kissing on the beach. Everyone has her own music, sometimes for everyone. Caribbean orioles, black chuchubis, and yellow bellies peck at the abandoned chips and fries. Away from the waves, you hear them better. It starts to rain, briefly and heavily. We take shelter, with everyone, under the sparse canopies. After five minutes, the sun dries everything.

(For Papiamentu and English see below) Nederlands Tirzo Martha School We staren in het donker naar het schoolhek. Een spotlijster, roept uit volle borst de eerste zonnestralen aan, de hanen blijken er niets bij. Ver weg het lage gezoem van verkeer. Een auto brengt de eerste leerling. Op Curaçao komen de meeste kinderen met de auto naar school, een paar met kleine busjes. Een enkeling komt te voet. Deuren openen, slaan dicht, er wordt gegroet, getoeterd, uit een enkele auto stroomt een beat die met ’t wegrijden weer vervliegt. Dan meer kinderen, lachend, over de gang rennend, schuiven met stoelen. Tot de juffen en meesters, door de openstaande ramen goed te horen, iedereen tot rust proberen te krijgen. De kinderen zijn er nog niet aan toe. Een hond ijsbeert hijgend langs het hek. Papiamentu Skòl Tirzo Martha Den skuridat nos ta fiha bista riba e port'i skol. Un chuchubi ta yama e promé rayonan di solo bon biní. Asina duru ku e gainan mes por bien dobla warda. Leu ayá bo ta tende zonido di tráfiko. Un outo ta trese e promé mucha skol. Na Kòrsou mayoria di mucha ta bai skol ku outo, algun ku bùs chikí. Un par so ta bai na pia. Porta ta habri, sera, hende ta kumindá i yama ayó, pitamentu, for di un outo bo ta tende un bit ku ta disparsé pareu ku e outo. Despues mas mucha, harimentu, korementu bai klas, sgùifmentu ku stul. Te ora e yùfrou i menernan ta purba kalma tur e muchanan. Komo ku e bentanan ta habrí bo por tende nan bon. E muchanan no ta kla pa kuminsá ainda. Un kachó ta kana bai bin kantu dje hèki. English Tirzo Martha School We stare at the school fence in the dark. A mockingbird, calling out at the top of its voice the first rays of the sun; the roosters appear to be nothing to it. In the distance, the low hum of traffic. A car brings the first student. In Curaçao, most children come to school by car, and a few by small vans. A few come on foot. Doors open and slam shut, people greet and honk, and a beat flows from the occasional car, which dissipates as it drives away. Then more children, laughing, running along the corridor, shuffling chairs. Until the teachers, who can be heard through the open windows, try to calm everyone down. The children are not ready yet. A dog paces, panting along the fence.

(For Papiamentu and English see below) De Noordkust De Noordoostelijke passaatwind suist om onze hoofden. We zitten aan de rand van een steile klif aan de noordkust van Curaçao. Vijf meter lager slaan de golven stuk op de scherpe rotsen. Schuimfonteinen. Hier wil je niet zwemmen. Verderop het donkere geluid van het breken van golven in de holtes onder de steile kust. Zee en kust in al haar toonaarden, dat willen we. Argwanende zwerfhonden even verderop hebben we stil gekregen met voer, speciaal voor dit doel aangeschaft. Dan komt er toch een vliegtuigje over. Papiamentu Norkan Bientu di pasat ta supla kant’i nos kabes. Nos ta sintá na rant di un klef steil na norkan di Kòrsou. Sinku meter bou di nos e olanan ta dal kontra e barankanan skèrpi. Fòntein di skuma. Aki no ta kaminda ku bo ke landa. Un tiki mas pariba zonido skur di e olanan ku ta kibra den e burakunan bou di e klef. Laman i kosta den tur su tonalidatnan, ta esei mes nos ke. E kachónan deskonfiá nos a logra trankilisá ku kuminda ku nos a trese spesialmente pa nan. Djis despues ata un avion chikí ta pasa tòg. English The North Coast The northeast trade wind whips around our heads. We are on the edge of a steep cliff on the north coast of Curaçao. Five meters below, the waves smash into the sharp rocks. Foam fountains. You don't want to swim here. Further down, the dark sound of waves breaking in the hollows under the steep coast. Sea and coast in all its tones, that's what we want. We quieted down the wary stray dogs with food specially purchased for this purpose a little further on. Then a plane flies over.

(For Papiamentu and English see below) Nederlands Seru Bientu Vier meter hoger rust Esther langs het smalle wandelpad. Ik leun tegen een rots. Tussen ons in een boom, de sabalpalm. De wind, die deze plek haar naam geeft, rolt in golven de berg af. Als kartonnen dozen klinken de droge, stugge palmbladeren als ze tegen elkaar schuren. Een distributiecentrum van klanken. Zilver kleurt de bergrand in de ochtendzon. Parkieten vliegen voorbij, een brutale troepiaal in onbevreesd oranje laat zich horen in het dal. Hamers op metaal op afstand, een vroege auto. Misschien hoor je de zee, als de wind even ligt en de palm stilhoudt. Na een uur gaan we door. De sabalpalm blijft, jaar na jaar na jaar. Papiamentu Seru Bientu Esther ta sosegá kantu di un kaminda smalitu asina. Kuater meter mas abou, ami ta lèn kontr'i un baranka. Tin un kabana meimei di nos dos. E bientu, ku a duna e lugá akí su nòmber, ta lora baha for di e baranka. Manera kaha di karton e ramanan seku di e kabana ta zona ora nan dal den otro. Un sentro di distribushon di zonido. Solo di mainta ta transformá rant di e seru den un bunita koló di plata. Prikichi ta bula bai, un trupial fresku ku koló oraño bibu ta flùit den e vaye. Un tiki mas leu, zonido di martin riba metal, un outo trempan. Kisas bo ta tende laman, ora bientu bai drumi i e kabana ta sosegá. Despues di un ora nos ta tumba pa kas. E kabana ta keda, aña aden aña afó. English Seru Bientu Four feet up, Esther rests along the narrow walkway. I lean against a rock, and in between us is a tree, the sabal palm. The wind, which gives this place its name, rolls down the mountain in waves. Like cardboard boxes, the dry, stiff palm leaves sound as they rub against each other. A distribution center of sounds. Silver colors the mountain edge in the morning sun. Parakeets fly by, and a cheeky tropicbird in fearless orange makes itself heard in the valley. Hammers on metal at bay, an early car. Maybe you'll hear the sea if the wind lays down for a while and the palm holds still. After an hour, we continue. The sabal palm remains, year after year after year.

(For Papiamentu and English see below) Nederlands Hofi Francisco en Maria Het driftig draaiende windmolentje pompt water op voor het gewas. Ze kreunt. Niet van het zware werk volgens Maria. Het is een defect. Maria en Francisco telen fruit en groente op deze grond. Ze hebben de molen niet laten repareren omdat wij haar gezucht en gesteun nog wilden opnemen. Wat weer moest wachten tot er genoeg wind was. Dat is vandaag. Juist vandaag rijden er ook veel vrachtwagens voorbij over de zandweg - met zand heen, leeg terug. De zes honden blaffen niet meer naar ons, alleen naar een enkele voorbijganger. In de schaduw van een boom luisteren we naar het ritmisch ratelen van de molen. Maria brengt ons stilletjes een kokosnoot en papayas, net geplukt. Gevoed met ’t water van deze molen. Papiamentu Hòfi Francisco i Maria E mulina di bientu ta drei ku fervor pa pòmp awa pa mata. E ta lamentá. Pero no di su trabou duru, segun Maria. Tin algu kibrá. Maria i Francisco ta kultivá fruta i bèrdura riba e tereno akí. Nan no a laga drecha e mulina ainda pasobra nos ker a graba su suspiro i lamentonan. Mester a warda te ora bientu lanta. Esei ta awe. Nèt awe tin yen di trùk ta pasa bai bin riba e kaminda di tera - nan ta bai ku tera i bin bèk bashí. E seis kachónan no ta grita mas ora nos pasa, ora otro hende pasa so. Den sombra di un palu nos ta sinta skucha e baile rítmiko di e mulina. Pushipushi Maria ta kana trese un koko pa nos i papaya ku el a kaba di kita fo'i palu. Palu ku a pari danki na awa di e mulina akí. English Farm Francisco en Maria The drifting windmill pumps water for the crop. She groans. Not from the hard work, according to Maria. It's a malfunction. Maria and Francisco grow fruits and vegetables on this land. They did not have the mill repaired because we still wanted to record her sighing and groaning. Which again had to wait until there was enough wind. That's today. Today, many trucks also drive by on the dirt road - with sand going there, emptied on their way back. The six dogs no longer bark at us, only at the occasional passerby. In the shade of a tree, we listen to the rhythmic rattling of the mill. Maria quietly brings us a coconut and papayas, just picked. Fruits that drank the water from this mill.

(English, Papiamentu below)Geluid speelt een belangrijke rol in de kunstwerken van Esther Polak en Ivar van Bekkum. Ze maken voor het derde jaar op rij de podcast Het Geluid Vaart voor het Oerol Festival. Dit jaar nemen ze je mee naar Curaçao. Ook hier maakten zij urenlange ongestoorde opnames van bijzondere locaties. Op je telefoon ontdek je vijf plekken op Curaçao, en twaalf op Terschelling, opgenomen in 2020 en 2021. In deze aflevering vertellen zij aan de interviewers Maartje Willems en Inge ter Schure over hun manier van werken, keuzes maken, ergernissen en bijzondere ontmoetingen tijdens de zoektocht naar het ultieme geluid. Papiamentu - Edishon 0 - 2022 Zonido ta hunga un ròl importante den e obranan di arte di Esther Polak i Ivar van Bekkum. Esaki ta e di très aña ku nan ta traha e podcast Zonido ta Nabegá (Het Geluid Vaart) pa Oerol Festival na Terschelling, Hulanda. E aña akí nan ta na Kòrsou. Na diferente sitio mashá spesial nan a graba oudio durante algun ora sin interupshon. Ku bo telefòn bo por deskubrí sinku sitio na Kòrsou i diesdos na Terschelling, grabá na 2020 i 2021. Den e episodio akí nan ta konta e entrevistadónan Maartje Willems i Inge ter Schure di nan manera di traha, di nan eskohonan, nan iritashonnan i enkuentronan spesial durante nan búskeda pa e zonido final. English - Episode 0 - 2022 Sound plays an important role in the artworks of Esther Polak and Ivar van Bekkum. For the third year in a row, they produced the podcast The Sound Sails (Het Geluid Vaart) for the Oerol Festival. This year they take you to Curaçao. Here too they made hours of undisturbed recordings of special locations. On your phone, you'll discover five spots on Curaçao, and twelve on Terschelling, recorded in 2020 and 2021. In this episode, they tell the interviewers Maartje Willems and Inge ter Schure, about their way of working, making choices, annoyances, and special encounters during the search for the ultimate sound.

Ken je dat, je gaat ergens buiten achterover liggen met je ogen dicht. Je luistert, je voelt de zon op je gezicht. Dat is het gevoel van ‘Het Geluid Vaart’. In deze podcast kun je een uur lang luisteren naar een bijzondere plek op Terschelling. Ivar van Bekkum en Esther Polak (kunstenaarsduo PolakVanBekkum) maakten deze binaurale opnames (luister met headphones!) voor de online edities van het OEROL festival in 2020 en 2021; om op afstand te kunnen genieten van het eilandgevoel. In 2021 ging een aantal mensen je voor. Al deze mensen hebben een persoonlijke band met een ánder eiland: het eiland Curacao. En dat levert bijzondere ervaringen op. ————————————— Imagine: you're gonna lie back somewhere out there with your eyes closed. You listen, you feel the sun on your face. That's the feeling of "The Sound Sails. In this podcast, you listen for an hour to a specific place on the island Terschelling. Ivar van Bekkum and Esther Polak (artist duo PolakVanBekkum) made these binaural recordings (best with headphones) as part of the online editions of the Oerol festival 2020 and 2021; to enjoy the island-feeling from a distance. In 2021, the episodes are introduced by a person who experienced the podcast before and has a personal connection with another island: Curacao. These introductions are spoken in Dutch. If you do not master Dutch, you might want to skip the first 3 minutes of each recording. ————————————— Realisatie intro’s: audiocollectief Luid en Duidelijk (Inge ter Schure en Maartje Willems) Geluidstechniek: Arno Peeters

(English below)- In deze aflevering lig je een uur in de branding ter hoogte van Formerum Noord. Laat je wiegen op de golven. Melania Suares, directeur van het verzorgingstehuis Golden Oldies op Curaçao, ging je voor. Zij introduceert deze podcast kort, vanuit haar eigen strandherinneringen en zoektocht naar rust. —————————————— In this episode, you spend an hour lying in the surf at Formerum Noord. Let yourself be cradled by the waves. Melania Suares, director of care home Golden Oldies on Curaçao, preceded you and introduces this podcast briefly, from her own beach rememberings and her quest for relaxation. ————————————— Een podcast van: PolakVanBekkum Realisatie intro: audiocollectief Luid en Duidelijk (Inge ter Schure en Maartje Willems) Geluidstechniek: Arno Peeters OEROL 2021