Een hardlooptraining voor beginners - met een diepe en persoonlijke noot. Rhonda Eikelboom weet wat afzien is. Ze vraagt het uiterste van zichzelf met bijna onmenselijke sportprestaties. Ze deed meermalen een Iron Man (een volledige triatlon waarbij de deelnemer 3,6 km zwemt, 180 km fietst en vervolgens een marathon loopt) en een ultratrailrun van 100 kilometer. Maar dat mag je geen 'lijden' noemen, vindt ze. Want sporten is haar eigen keus. Als humanitair werker (voor onder andere ZOA) zag ze het échte lijden. In Sudan, Somaliland, Afghanistan en vele andere donkere plekken op deze wereld. Het zien van dat lijden motiveert en helpt haar regelmatig in haar sportprestaties.
Als lid van de Tweede Kamer namens de ChristenUnie was ze verantwoordelijk voor noodhulp en ontwikkelingssamenwerking. Maar ook nu, als (waarnemend) burgemeester van Weststellingwerf (Friesland), blijft ze betrokken bij de nood in de wereld. Niet alleen als lid van de Raad van Toezicht van ZOA, maar ook door met open ogen door het leven te blijven gaan. Alleen dan kun je de medemens - ver weg of dichtbij - écht zien en je laten raken.
Lees een samenvatting van dit interview in het gratis magazine Toevlucht van ZOA. Vraag nu aan: ZOA-magazine: doneer en ontvang
Serhii Burlaka staat letterlijk in de vuurlinie, want naast zijn werk voor ZOA is hij één week in de maand legerpredikant aan het front in Oekraïne. In die rol kijkt hij de dood regelmatig letterlijk in de ogen. Hij maakt zich grote zorgen over de toekomst van Oekraïne, ook als de oorlog eenmaal voorbij is. Wat is zijn missie, dat hij het gevaar zó opzoekt om bij de soldaten te kunnen zijn? En hoe combineert hij dat met zijn werk voor ZOA? En waarom neemt hij zijn soldatenschoenen mee de preekstoel op?
KlaasJan Baas in gesprek met Serhii Burlaka over zijn werk en missie, zijn zorgen en de hoop die hij put uit het evangelie.
Jemen is een prachtig land, maar helaas is het nauwelijks toegankelijk sinds het wordt verscheurd door een burgeroorlog. ZOA is er wel, aan beide zijden van de frontlinie. En dat is nodig ook, want na 10 jaar oorlog is de humanitaire nood ten hemel schreiend. 5 miljoen mensen ontheemd, de economie is kapot, het land compleet geïsoleerd en door al deze factoren heeft de helft van de bevolking onvoldoende eten. Nu USAID de stekker uit Jemen trekt, dreigt er een grote hongersnood voor het land.
Gerrianne Pennings woonde en werkte drie jaar voor ZOA in Jemen. Hoe houdt ze hoop voor het land en de mensen van wie ze is gaan houden?
Met haar passie en vastberadenheid is Jonneke Oskam een drijvende kracht achter de ondernemers die in actie komen voor het werk van ZOA in Burundi. Ze blijft zich inzetten om een brug te slaan tussen het bedrijfsleven en humanitaire hulp, in de hoop dat steeds meer bedrijven hun steentje bijdragen aan een betere toekomst voor de mensen in Burundi en andere landen waar ZOA actief is. "We moeten anders naar dit soort problemen kijken. Kijk, we kunnen het zielig vinden dat mensen elke dag zo ver moeten lopen om water te halen, maar laten we ook eens naar onszelf kijken. Wij staan dag-aan-dag in de file naar ons werk. Dat is pas zielig."
Hart voor het werk van ZOA is erfelijk, althans wel bij de familie Van der Spek. Opa Cor (87) werkte voor ZOA in Thailand, TV-persoonlijkheid Kees (59) won met een TV-quiz een paar jaar geleden 18.000 euro voor ZOA en zijn zoon Joep (33) is net ZOA-ambassadeur.
KlaasJan Baas sprak de drie mannen Van der Spek voor het ZOA-magazine dat op 1 juni verschijnt. In het gesprek is er ook aandacht voor de nieuwe Vergeten Lijst van #ZOA: de vijf heftigste conflicten die het minst aandacht krijgen in de media. Vraag het magazine nu aan. Een gesprek met onder andere #KeesvanderSpek, presentator van #OplichtersAangepakt.
Recent verscheen zijn boek 'Vrede op aarde - over heil en redding in deze tijd', waarin missioloog Stefan Paas antwoorden formuleert op de vragen van nu over de relevantie van het Christendom. Maar wat betekent 'vrede' in een wereld waar oorlogen oplaaien en nauwelijks beëindigd worden? Welke antwoorden hebben we voor mensen in vergeten en eindeloze conflicten waar ZOA werkt? Is er troost op plekken waar vrede heel ver weg is?
KlaasJan Baas sprak Stefan Paas voor ZOA-magazine dat op 1 juni verschijnt. Daarin publiceert ZOA de Vergeten Lijst: de vijf heftigste conflicten die het minst aandacht krijgen in de media. Vraag het magazine nu aan.
Toen Paul Visser een kerstcolumn voor ZOA schreef over wat vluchtelingen moeten doorstaan, drong het pas echt tot hem door dat Jezus zélf ook een vluchteling was: als baby vluchtte Hij met zijn vader en moeder voor de wrede koning Herodes naar Egypte. Hij weet wat het is om alles achter te laten en in onzekerheid te leven. KlaasJan Baas (ZOA) gaat daar met Paul Visser over in gesprek. Over de onveilige nachten, de vrede op aarde die ver weg lijkt en wat dat te maken heeft met de verkiezingswinst van de PVV, ook in zijn eigen wijk in Rotterdam-Zuid.
Hij is bekend als vaste weerman bij RTL4, maar inmiddels runt Reinier van den Berg (61) een sprekersbureau over duurzaamheid. “Soms voel ik me een oudtestamentische onheilsprofeet met een hoopvolle boodschap: als we ons gedrag veranderen kunnen we het tij nog keren.”
Ze schrijven en zingen liederen over geloof, vrede, hoop en vergeving – ook als het leven tegenzit. De christelijke band Sela weet christenen in Nederland te raken, te bemoedigen en te troosten. Hun bekende lied ‘Ik zal er zijn’ klinkt aan menig ziekbed en op begrafenissen. Welke boodschap heeft Sela voor een wereld in nood? KlaasJan Baas (ZOA) in gesprek met zangeres Mirjam Kerkhof en drummer/tekstschrijver Peter Dijkstra.
Een verkorte versie van dit interview kan je lezen in ZOA magazine van najaar 2023. Vraag gratis aan: https://steun.zoa.nl/magazine
Ze zijn één van de bekendste muzikale duo’s in christelijk Nederland: Elly en Rikkert Zuiderveld. Al in het oprichtingsjaar van ZOA, 1973, zingen ze over hun verlangen naar vrede en hun zoektocht naar de waarheid. Hoe blikken zij terug op de afgelopen vijftig jaar?
Drie gewone jongens uit Groningen staan in 1973 aan de wieg van ZOA. Henk van der Velde, Wiebrand Dijksterhuis en Koos van Houdt kunnen niet langer aanzien hoe vluchtelingen in Zuid-Vietnam een speelbal worden van de politieke verdeeldheid in Nederland. “Wij wilden geen politiek bedrijven, maar simpelweg opkomen voor vluchtelingen die door iedereen vergeten waren.”