De Duitse pastoraaltheoloog Christian David Friedrich Palmer (1811-1877) stelt dat een predikant niet te onderscheiden is van iedere andere christen, als het gaat om gebed.

Als zendingspredikant was ds. D.J. van Dijk decennialang actief in Indonesië. Naderhand diende hij enkele gemeenten in Nederland, waar onder de Hervormde gemeente van Sint Annaland in de jaren ’50 van de vorige eeuw. Terugblikkend op zijn zendingstijd schreef hij in Alle Volken (1967) over Pieter Sanga Palisungan, een broeder met wie hij actief samenwerkte.

Deze aarde is van U - Hervormde bundel 1938

‘Wat een geduld heeft zo'n man nodig, van de zaaitijd tot de maaitijd kan hij er niets aan doen.’ Aldus ds. W.L. Tukker over het werk van een boer, dat hij vergelijkt met de Evangelieverkondiging in het Gereformeerd Weekblad (1973). ‘Dat is geen lijdelijkheid, die maar afwacht, of er wat komt, want hij heeft er te voren alles aan gedaan.’

Preek over Richteren 6: 33-40.

‘Bij mijn man thuis werd altijd negatief over de kerkenraad gesproken. Hij doet dit nog steeds. Hoe kan ik mijn man respecteren, maar toch voorkomen dat mijn kinderen deze houding overnemen?’ Voor het Reformatorisch Dagblad gaf ik recent antwoord op deze vraag:

In de kerk wordt tegen van alles gewaarschuwd, maar zelden klinkt er een bezwaar tegen gierigheid. Ds. L. Kievit toont in 1968 in de Waarheidsvriend dat dit wel degelijk een probleem is. Hij sluit daarbij aan op de woorden van Hebreeën 13: 5-6. Hierbij de kern van zijn gedachten, als spiegel voor christenen vandaag. Wees tevreden met wat voor handen is.

Preek over NGB 25 en Kol. 2: 17.

Een jongen was nog maar één maand christen, toen hij besefte te moeten sterven. Nog maar zo heel kort levend uit genade, besefte hij dat veel jaren verspild waren, als het gaat om de verspreiding van het Evangelie. Dit maakte hem verdrietig. Had hij eerder gehoor gegeven aan het Woord, hoeveel meer had hij dan kunnen betekenen. Nu was het echter Gods tijd. Aan de hand van deze ervaring schreef Charles Carroll Luther dit lied.

‘Zie eens hoe Hij optreedt: een zaaier ging uit om te zaaien. Zo meldt zich het Koninkrijk van God. Niet met vliegend vaandel en slaande trom, maar als: een zaaier.’ In een meditatie over Matt. 13: 3 in de Waarheidsvriend (1972) toont ds. L. Kievit het werk van de Zaaier en Zijn zaaiers.

Preek over Richteren 6: 25-35.

Aan de hand van 2 Kor. 3: 17-18 ging ds. W.L. Tukker in op de gaven van de Geest. De woorden van de tekst geven daar aanleiding toe: ‘De Heere nu is de Geest; en waar de Geest van de Heeren is, al daar is vrijheid. En wij allen met ongedekt aangezicht de heerlijkheid van de Heere als in een spiegel aanschouwend, worden naar hetzelfde beeld in gedaante veranderd van heerlijkheid tot heerlijkheid als van ‘s Heeren Geest.’ Ds. W.L. Tukker schreef hierover in 1984 in het Gereformeerd weekblad. Het eerste punt dat hij naar aanleiding van deze tekst wil maken is ‘de vrijheid van de Geest’. Vervolgens zal hij in twee volgende afleveringen ingaan op andere aspecten.

'Dochter wees welgemoed, uw geloof heeft u behouden; ga heen in vrede'. 'Vrees niet, geloof alleen, en zij zal behouden worden'. Lukas 8 vs. 48 en 50. Daarover mediteerde dr. C.A. Tukker in 1977 in de Waarheidsvriend.

Preek over Ez. 36: 26.

‘We klagen wel eens over onze geesteloze tijd. En men wijst er ons wel eens op, dat in vroeger tijden het geestelijk leven zich veel rijker openbaarde.’ Aldus ds. A. Vroegindeweij in het Gereformeerd Weekblad van 1960. Hij plaatst daar echter iets tegenover, een hoopvol perspectief.

Wij mensen functioneren goed op gewoontegedrag. Het eerste wat we doen als we iemand aantreffen in misère, is proberen weer orde aan te brengen in de dingen. Niet om daardoor het onverwachte te minimaliseren, dat zou immers de vreugde wegdrukken uit het bestaan. Wel om zaken aandacht te geven die er écht toedoen. Dat komt je niet aanwaaien. Dat geldt ook voor de omgang met God en de betrokkenheid op het gemeentewerk.

Preek over 1 Kor. 3: 5-9a.