S. Ewa Lidia Mazur SSpS na Filipiny wyjechała w 1991 roku. Przez ponad 30 lat pracowała wśród ubogich na miejskich śmietniskach, w formacji sióstr, w duszpasterstwie. W rozmowie opowiada o swoim powołaniu, o specyfice posługi wśród mieszkańców filipińskich wielkomiejskich śmietnisk, o Domu Dobrego Samarytanina, który w 2009 roku wspólnie z werbistami i świeckimi zalożyli na Filipinach, o powrocie do Polski oraz o wyzwaniach i nadziejach stojących przed Siostrami Służebnicami Ducha Świętego w Polsce.

O. Konrad Klich SVD, po święceniach kapłańskich w 1992 roku, wyjechał na kilka lat do Brazylii. Po powrocie do Polski ukończył studia z biblistyki i w 2000 roku zaproponowano mu pracę wykładowcy w młodej misji werbistów w Mozmabiku. Jak przyznaje, na począrku miał tam pracować tylko kilka lat, ale z czasem został na stałe. Oprócz bycia wykładowcą w seminadium duchownym pracuje również w werbistowskim Centrum Formacyjnym w Maputo oraz chętnie udziela się w duszpasterstwie biblijnym w parafiach.

O. Czesław Brzezicki SVD pracował w Papui-Nowej Gwinei przez 32 lata. W rozmowie opowiada między innymi o swoim misyjnym powołaniu, o realiach pracy duszpasterskiej, o współpracy z kościołami protestanckimi. Przybliża też bardzo rozpowszechniony w wielu częściach wyspy tzw. kult cargo.

O. Krzysztof Makiłła SVD pracuje w Argentynie od 1990 roku. Od początku pracuje niezmiennie w werbistowskiej Prowincji Argentyny Wschodniej. Na początku swej misyjnej drogi posługiwał m. in. w parafii zlokalizowanej w pobliżu sławnych Wodospadów Iguazú. Później pracował także na uniwersytecie oraz kolejnych parafiach. W rozmowie opowiada o swoim zaangażowaniu w edukacji, o realiach pracy parafialnej w Argentynie, o tym, dlaczego Argentyńczycy są smutni myśląc o papieżu Franciszku i o tym do kogo należą sławne wodospady.

Bp Józef Roszyński SVD pracuje w Papui-Nowej Gwinei od 1992 roku. Od samego początku posługuje na terenie diecezji Wewak na północy kraju. 6 lutego 2015 roku został mianowany biskupem diecezji, Ingres do Katedry Chrystusa Króla w Wewak i uroczystość jego święceń biskupich odbyła się 25 kwietnia 2015 roku. W rozmowie opisuje codzienność biskupa na misjach, opowiada o najtrudniejszym dniu w swoim życiu, przybliża problemy i wyzwania, z którymi musi borykać na co dzień. Zwraca też uwagę na prostotę życia miejscowej ludności, ale i na piękno, jakie go otacza każdego dnia. Podkreśla, że mimo problemów, praca misyjna przynosi niezwykłe owoce. Opowiada też o planowanej wizycie papieża Franciszka (wrzesień 2024) i oczekiwaniach, jakie z nią są związane.

O. Kazimierz Grabowski SVD wyjechał do Argentyny w 1970 roku. Przepracował tam 27 lat, po czym został skierowany przez przełożonych na Białoruś, a następnie do Rosji. Na Wschodzie przepracował łącznie kolejnych 18 lat. W Argentynie był m. in. duszpasterzem w parafiach, wychowawcą kleryków, dyrektorem werbistowskiej szkoły w Rafael Calzada, wiceprowincjałem Prowincji Argentyny Południowej. W Rosji i na Białorusi był proboszczem, przełożonym wspólnoty w Sankt Petersburgu i regionałem. W rozmowie opowiada między innymi o początkach swojego powołania, o blaskach i cieniach pracy misyjnej, o problemach z podstawową katechezą w Argentynie, o kłopotach z władzą w Rosji i o tym, że czasem próbował kwestionować Bożą wolę.

O. Franciszek Bąk SVD jest mistrzem nowicjatu Polskiej Prowincji SVD. Był wykładowcą teologii dogmatycznej w Misyjnym Seminarium Duchownym w Pieniężnie. Przez 3 lata pracował jako formator w Rumunii, a następnie przeniosł się na Ukrainę, gdzie był między innymi wychowawcą w młodym grekokatolickim Misyjnym Towarzystwie św. Andrzeja Apostoła. W rozmowie opowiada o swojej misyjnej drodze, o dramatycznej historii domu Misyjnego w Chludowie oraz o sensie i znaczeniu nowicjatu w życiu zakonnika.

O. Piotr Adamek SVD pochodzi ze Stalowej Woli. Studia teologiczne przygotowujące do kapłaństwa ukończył w Niemczech, gdzie też otrzymał święcenia kapłańskie w 2000 roku. Zainteresowanie Azją, a w szczególności kulturą chińską, sprawiły, że podjął studia sinologiczne na w Moskwie. Obecnie pracuje na Tajwanie, gdzie wykłada na katolickim Uniwersytecie Fu Jen. W rozmowie nakreśla historię chrześcijaństwa na Tajwanie, opowiada o początkach pracy misjonarzy wśród rdzennej ludności Tsou, mówi na czym polega uniwersalizm chiński, wyjaśnia różnice kulturowe w rozumieniu świata i religijności między Europejczykami i Tajwańczykami oraz próbuje odpowiedzieć na pytanie o punkty zaczepienia, które mogą pomóc w ewangelizacji mieszkańców wyspy. Opowiada też ciekawe historie przenikania się świata Zachodu i Wschodu, które są dobrze widoczne w religijności ludowej.

O. Zdzisław Grad SVD pracuje na Madagaskarze od 1992 roku. Od początku swej posługi pracuje na misjach trudnych, gdzie ewangelizacja dopiero się rozpoczyna lub gdzie przez lata była zaniedbana i obecnie trzeba ją rozpoczynać praktycznie od nowa. W rozmowie opowiada o blaskach i cieniach swojej pracy, o wprowadzonym przez siebie rycie błogosławieństwa królów klanowych, o tym, jak wygląda pierwsza ewangelizacja wspólnot, które jeszcze nie znają chrześcijaństwa, a także o sadzeniu lasów i stosowanej przez siebie ewangelizacji ekologicznej.

O. Mieczysław Drózd SVD pochodzi z Warmii. Przyznaje, że od dziecka fascynowały go chińskie znaki. Do Hongkongu wyjechał w 20024 roku i pracuje tam do dziś. Jest jedynym Polakiem pracujących w tym chińskim mieście. W rozmowie opowiada o różnicach mentalnościowych między mieszkańcami Chin kontynentalnych oraz Hongkongu i Makao, o relacjach między wiernymi i duszpasterzami, o nauce trudnego języka i potrzebie dystansu do siebie w tym procesie. Wyjaśnia też swoje fascynacje informatyką i pokazuje, w jaki sposób można to wykorzystać w pracy misyjnej.

O. Sylwester Wydra SVD studiował teologię w Niemczech i tam otrzymał święcenia kapłańskie. Jego pierwszym krajem misyjnym była Demokratyczna Republika Konga. Następnie był proboszczem w prowadzonej przez werbistów parafii w Dreźnie. Po kilku latach otwarła się możliwość wyjazdu na Kubę. Dziś prowadzi dwie parafie: jedną w zachodniej części miasta Holguín, stolicy prowincji na wschodzie kraju, a drugą w miejscowości Buenaventura. W rozmowie opowiada też o trudnym życiu w kraju, w którym brakuje podstawowych środków do życia, o nadziejach Kubańczyków i sposobach radzenia sobie z przeciwnościami, o legendarnych kubańskich samochodach, o mechanicznych zdolnościach mieszkańców i o pracy werbistów na wyspie.

O. Marian Schwark SVD wyjechał do Togo po święceniach kapłańskich w 1975 roku. Był pierwszym polskim werbistą pracującym w tym niewielkim afrykańskim kraju. Posługiwał duszpastersko, przez 15 lat pełnił funkcję dyrektora biura krajowego Caritas. Dzięki jego zaangażowaniu w północnym Togo powstało w latach 2021-2022 31 studni głębinowych. W 2023 roku został wybrany prowincjałem Prowincji Togo-Benin.  - Dzięki naszej pracy Togijczycy stali się misjonarzami w innych krajach świata - mówi o. Schwark. - To jest dla mnie największa satysfacja.

O. Adam Klinikowski SVD wyjechał do Argentyny jeszcze jako kleryk na praktykę misyjną. Po święceniach kapłańskich tam wrócił i pracuje 1994 roku. W niezwykle ciekawej rozmowie opowiada między innymi o posłudze wśród par w związkach niesakramentalnych, o mądrej pomocy potrzebującym, o piekarni, która została przerobiona na kościół i o tym, w jaki sposób piłka nożna wpływa na prowadzenie duszpasterstwa.

O. Andrzej Fecko SVD wyjechał do Angoli w 1980 roku. Pierwsze lata jego pracy przypadły na czas krwawej wojny domowej, która z przerwami trwała aż do 2002 roku. W 1996 roku w Kifangondo o. Andrzej wybudował Centrum Medyczne św. Łukasza, które szybko stało się jedną z najważniejszych i najlepiej wyposażonych placówek w Angoli. W rozmowie opowiada o trudnej rzeczywistości pracy misyjnej w ogarniętym wojną kraju, o wpływie jaki wojna miała na ludzi w Angoli, o kulisach powstania i późniejszej rozbudowy Centrum Medycznego w Kifangondo, a także o zmianach, do jakich musiał przywyknąć po rozpoczęciu pracy w Portugalii.

O. Tadeusz Gruca SVD wyjechał do Indonezji w 1965 roku, w grupie pierwszych polskich misjonarzy udających się na misje po wojnie. Od tego czasu pracuje tam nieprzerwanie. W rozmowie opowiada o okolicznościach swojego wyjazdu, o wieloletniej współpracy z ludźmi na wyspach Timor i Flores, o ponad 200 projektach budowlanych, które zrealizował, o relacjach między muzułmanami i katolikami w dzisiejszej Indonezji.

Gościem kolejnego odcinka podcastu Równoleżnik M jest o. Krystian Traczyk SVD, misjonarz w Afryce od 1982 roku. Najpierw 5 lat pracował w Botswanie, a od 1987 roku posługuje w Zimbabwe. Był w grupie pierwszych werbistów, którzy rozpoczynali działalność misyjną w obu tych krajach. Jednocześnie był pierwszym polskim misjonarzem tam pracującym. Misjonarz szczegółowo wyjaśnia, w jaki sposób rozwijały się misje katolickie w tym regionie Afryki. Opisuje specyfikę pracy werbistów w Botwanie i Zimbabwe, opowiada, jak ważna w jego posłudze jest Biblia i co w kontekście afrykańskim oznacza Kościół jako wspólnota wspólnot. Wreszcie tłumaczy, dlaczego w tygodniu mają 2 niedziele.

Siostra Lucyna Grząśko SSpS jest misjonarką ze Zgromadzenia Sióstr Służebnic Ducha Świętego. W Ukrainie pracuje od 30 lat. Od 12 lat jest dziennikarką i prowadzącą programy w Radio Maria Ukraina. Po wybuchu wojny w lutym 2022 roku zdecydowała się wrócić do Kijowa. W niezwykłym dokumencie opowiada o historii swojego życia i o trudnych decyzjach, przed którymi musiała stanąć po inwazji Rosji na Ukrainę. Przybliża też codzienność pracy w radiu w czasie wojny.

O. Józef Gwóźdź SVD po święceniach kapłańskich pracował rok w Kostaryce, a potem 8 lat w Nikaragui. Zajmował się tam głównie pracą duszpasterską w parafiach. Następnie przeniósł się do Panamy, gdzie przez 6 lat był wikariuszem biskupim i diecezjalnym koordynatorem Światowych Dni Młodzieży, które odbyły się w 2019 roku. W tym czasie uległ wypadkowi i musiał wrócić do Polski. Odbył studia doktoranckie w Rzymie. W kolejnym odcinku podcastu mówi o duchowym wymiarze prowadzenia misji w kontekście bpa Jorge Novaka SVD, którego posługa był tematem jego doktoratu. Obecnie o. Józef Gwóźdź SVD jest już z powrotem w Panamie. Prowadzi stronę internetową www.misjapanama.pl.

O. Marian Brudny od kilku lat jest proboszczem parafii w Uhříněves na przedmieściach Pragi. Wcześniej, przez 21 lat, pracował w Demokratycznej Republice Konga, gdy kraj był jeszcze Zairem. Bezpośrednio po święceniach kapłańskich przez kilka lat także pracował w Czechach, zatem jego misyjne drogi zatoczyły koło. W rozmowie opowiada o ścieżkach swojej misyjnej posługi i próbuje porównać pracę w Afryce z posługą w Europie. - Szczerze mówiąc w Afryce czułem się o wiele bezpieczniej niż w Europie - przyznaje o. Marian. Wyjaśnia przy tym, że pracował w regionach, gdzie nie było bogactw naturalnych, zatem wojna, w wyniku której powstała dzisiejsza Demokrayczna Republika Konga, nie toczyła się na terenach jego parafii. - Muszę też powiedzieć, że przez 21 lat w Afryce ani raz nie spotkałem człowieka, który by powiedział, że jest niewierzący.

O. Bogusław Nowak jeszcze jako kleryk wyjechał do Japonii. 37 lat pobytu w Kraju Kwitnącej Wiśni pozwoliło mu poznać mentalność Japończyków, ich oddanie pracy, relacje rodzinne i podejście do śmierci. - Na początku mojej misyjnej drogi miałem nadzieję, że jak nauczę się japońskiego będzie o wiele łatwiej. W praktyce okazało się, że było mi dużo trudniej - przyznaje o. Bogusław.