Deze aflevering gaat over de spanning tussen de waan van de dag en een toekomst die zich al aandient — hoe leef je in wat er nog niet is?
De lakmoesproef legt bloot waar het werkelijk om gaat. Om mensen of om wat anders...?
Het doel dat je kiest, vormt de weg die je gaat
Het gebeurt maar zo... de sprong van “je deed iets” naar “zo bén je”. Dat noemen we een 'jij-bak'. In verkiezingstijd zullen we het vaak horen.
Dat is een fnuikend mechanisme en al heel oud...
In een wereld waar alles ‘top’ moet zijn, raken we onderweg vaak onszelf kwijt.
Misschien ligt het ware hoogtepunt niet in presteren, maar in écht gezien worden — zonder iets te hoeven bewijzen.
Wie mensen waardeert om wie ze zijn, krijgt vaak méér dan wat ze doen.
Scheef.... lijkt niet te kloppen. Maar klopt dat wel...?
Risico is geen gevaar om uit de weg te gaan, maar de noodzakelijke keuze om echt te leven, geloven en verbinden.
Het slot van de serie onderzoekt of je een ander kunt losmaken van wat hij of zij je heeft aangedaan — zonder te ontkennen wat er is gebeurd. Het stelt de vraag of vergeving mogelijk wordt wanneer je beseft dat ook jij niet bent vastgezet op je fouten.
Deze aflevering gaat over wat het betekent om jezelf te vergeven — niet als ontsnapping, maar als erkenning van wat misging zónder jezelf eraan vast te ketenen.
Het is een zoektocht naar ruimte, verantwoordelijkheid en het besef: je bent meer dan wat je fout deed.
Moet je alles vergeven — en wat er gebeurt als je dat niet doet?
Vergeven, niet als plicht, maar als confrontatie: met jezelf, met de ander, en met wat blijft hangen als je het laat liggen.
Vergeving is geen goedpraten of vergeten, maar een keuze om niet langer vast te zitten in wat je is aangedaan.
Het is geen streep eronder, maar een streep erdoor — geen excuus, maar een manier om vrijer te worden
Bestaat Waarheid nog in een tijd van fake news, filterbubbels en alternatieve feiten - en hoe kunnen we haar opnieuw vinden?
Tsja, Echt zijn... Misschien is dat niet roepen maar vragen. Klopt dit wel? Misschien ligt waarheid niet in zekerheid maar in de moed om te twijfelen...
Tegenwoordig klinkt vaak de vraag: Maar hoe dan...? Bedoelen we wat we zeggen?
Misschien moeten we het begrip 'vreemd' gaan herwaarderen.....
Karl Marx zou zeggen: Kerst is een verdovingsprik; een doekje voor het bloeden om het maar vol te kunnen houden.
Is dat zo?
Hoe belangrijk is het om iets zeker te weten? En..... wat betekent het om met potlood te schrijven...?
Het woord crisis valt vaak tegenwoordig. Maar....wat is dat precies een crisis? Misschien is een crisis wel wenselijker dan we denken......
We benaderen heel veel met ons verstand en dat kan verstandig zijn. Maar.... zijn we daarin niet doorgeschoten?