„For Ezra had devoted himself to the study and observance of the Law of the Lord, and to teaching its decrees and laws in Israel.” EZRA 7:10 (NIV) They will still bear fruit in old age, they will stay fresh and green, proclaiming, “The Lord is upright; he is my Rock, and there is no wickedness in him.” PSALMS 92,14-15 (NIV) The name Ezra, originally in Hebrew "Ezra," means "help" or "one who helps." From the life of Ezra, we can draw much inspiration, such as how to bring goodness and positive values into our lives and positively influence others. Above all, his example shows us the importance of dedicating ourselves to learning and upholding the values we deem right. Ezra was devoted to the Law of Moses, highlighting the significance of consistency and fidelity to our principles. We can strive to delve into and practice the values we consider essential in our lives just like Ezra did. And if we can surprise someone along the way, even better! Ezra led his people by introducing religious and moral reforms. This teaches us that it's worth striving to make changes in our environment, no matter how difficult they may seem. Through our actions, we can inspire others to lead better lives, to strive for justice, honesty, and humility. And perhaps, in the process, shake things up a bit? Who said change has to be boring? His actions in Jerusalem demonstrate the importance of engagement in community life. The collective effort towards the goal of rebuilding the temple and renewing worship teaches us that cooperation and mutual support are crucial. In our communities, we can look for ways to collaborate and support initiatives that bring goodness and build unity. Maybe it's worth starting with small, surprising gestures? An unconventional approach can work wonders! Ezra's renewal of the covenant with God shows us the importance of striving for reconciliation and spiritual renewal. In our lives, we can aim for forgiveness, mending relationships, and building bridges where there are divisions. Ezra's example also teaches us that even in tough times, it's worth staying true to our beliefs and values, trusting that our perseverance will bear fruit. And perhaps, in the process, surprise ourselves and others with our determination? Ezra's actions had a lasting impact on the religious and social life of Israel. This reminds us that our deeds can have far-reaching consequences. Even the smallest acts of kindness, honesty, and support can influence others in ways we cannot foresee. Therefore, it's worth striving daily to live in accordance with the values we consider important and to inspire others to do the same. By adding a bit of cheer and contrariness to our efforts, we can make the world a better place in our own unique way. Dedicated to Andrzej and the First Baptist Church of Warsaw, with thanks for the invitation and the wonderful, powerful Sunday service! May God bless us all!

„Ezdrasz bowiem położył sobie na sercu badanie Prawa PANA, wprowadzanie go w życie - i nauczanie w Izraelu jego postanowień i zasad.” EZDRASZA 7:10 (SNP) "Zasadzeni w domu PANA Kwitną na dziedzińcach naszego Boga. Jeszcze w starości przynoszą owoc, są pełni wigoru i świeżości, aby głosić, że Pan jest prawy - On mą opoką, w Nim nie ma nieprawości.” PSALM 92,14-16 (SNP) Imię Ezdrasz, w oryginale hebrajskim "Ezra", oznacza "pomoc" lub "ten, który pomaga." Z życia Ezdrasza możemy czerpać wiele inspiracji, na przykład, jak wnosić dobro i pozytywne wartości do naszego życia oraz wpływać pozytywnie na innych. Przede wszystkim, jego przykład pokazuje, jak ważne jest poświęcenie się nauce i przestrzeganiu wartości, które uznajemy za słuszne. Ezdrasz był oddany Prawu Mojżeszowemu, co wskazuje na znaczenie konsekwencji i wierności swoim zasadom. Możemy zatem dążyć do zgłębiania i praktykowania wartości, które uważamy za istotne w naszym życiu właśnie tak, jak Ezdrasz. A jeśli przy okazji możemy kogoś zaskoczyć, to tym lepiej! Ezdrasz przewodził swojemu ludowi, wprowadzając reformy religijne i moralne. To uczy nas, że warto dążyć do wprowadzania zmian w naszym otoczeniu, niezależnie od tego, jak trudne mogą się wydawać. Poprzez nasze działania możemy inspirować innych do lepszego życia, do dążenia do sprawiedliwości, uczciwości i pokory. A może przy okazji trochę ich rozruszać? Kto powiedział, że zmiany muszą być nudne? Jego działania w Jerozolimie pokazują, jak istotne jest zaangażowanie w życie społeczności. Wspólne dążenie do celu, jakim była odbudowa świątyni i odnowienie kultu, uczy nas, że współpraca i wspieranie się nawzajem są kluczowe. W naszych społecznościach możemy szukać sposobów na współdziałanie, wspieranie inicjatyw, które przynoszą dobro i budują jedność. Może warto zacząć od małych, zaskakujących gestów? Niekonwencjonalne podejście potrafi zdziałać cuda! Odnowienie przymierza z Bogiem przez Ezdrasza pokazuje, jak ważne jest dążenie do pojednania i odnowy duchowej. W naszym życiu możemy dążyć do wybaczania, naprawiania relacji i budowania mostów tam, gdzie są podziały. Przykład Ezdrasza uczy nas również, że nawet w trudnych czasach, warto zachować wierność swoim przekonaniom i wartościom, wierząc, że nasza wytrwałość przyniesie owoce. A może przy okazji zaskoczyć siebie i innych swoją determinacją? Ezdrasz poprzez swoje działania miał długotrwały wpływ na życie religijne i społeczne Izraela. To przypomina nam, że nasze czyny mogą mieć dalekosiężne skutki. Nawet najmniejsze gesty dobroci, uczciwości i wsparcia mogą wpłynąć na innych w sposób, którego nie jesteśmy w stanie przewidzieć. Warto więc codziennie starać się żyć zgodnie z wartościami, które uważamy za ważne, i inspirować innych do tego samego. Dodając odrobinę pogody i przekory do naszych starań, możemy uczynić świat lepszym miejscem na swój własny, unikalny sposób. Z dedykacją dla Andrzeja i Pierwszego Zboru Chrześcijan Baptystów z Warszawy, z podziękowaniem za zaproszenie i cudowne, pełne Bożej mocy, niedzielne nabożeństwo! Niech Wam Bóg błogosławi!

In the second chapter of the Book of Genesis (2:18), God says, "It is not good for the man to be alone; I will make a helper suitable for him." This verse emphasizes that humans are created to live in relationships and communities. In the tenth chapter of the Epistle to the Hebrews (10:24-25), we read: "And let us consider how we may spur one another on toward love and good deeds, not giving up meeting together, as some are in the habit of doing, but encouraging one another—and all the more as you see the Day approaching." The Bible encourages mutual support and community building both in the church and in our homes. These passages highlight the importance of companionship and collective encouragement. They suggest that humans thrive in environments where they can interact, support, and inspire one another, fostering a sense of belonging and purpose. However, it's also important to consider different perspectives on this topic. Some may argue that individual growth and self-reliance are equally crucial, and that solitude can be a powerful space for personal reflection and development. While community support is beneficial, finding a balance between communal and individual time can lead to a more holistic and fulfilling life. Thus, while the biblical passages advocate for community and mutual support, they can be harmoniously integrated with the understanding that occasional solitude and self-reflection also play vital roles in personal well-being. "I used to think the worst thing in life was to end up all alone. It's not. The worst thing in life is to end up with people that make you feel all alone." That's what Williams said in one of his many interviews. Don't we sometimes feel this way, even when we're in a crowd? Loneliness doesn't always stem from the physical absence of other people, but it can be even more painful when surrounded by people who don't provide support or understanding.

"Nie jest dobrze, żeby człowiek był sam; uczynię mu odpowiednią pomoc". KSIĘGA RODZAJU (2:18) Robin Williams był amerykańskim aktorem i komikiem, który zdobył serca widzów na całym świecie dzięki swojej niesamowitej charyzmie i talentowi. Zaczynał jako stand-upowy komik, zdobywając uznanie dzięki szybkim ripostom i niezwykłej zdolności do improwizacji, co szybko przeniosło go na mały ekran, gdzie zyskał ogromną popularność jako uroczy kosmita w serialu telewizyjnym. Williams odnosił sukcesy zarówno na scenie, jak i w filmie, zdobywając Oscara za rolę w "Buntowniku z wyboru" oraz nominacje za filmy takie jak "Good Morning, Vietnam" i "Stowarzyszenie Umarłych Poetów". Jego filmografia pełna jest różnorodnych ról, od dramatycznych po komediowe, co ukazuje jego wszechstronność jako aktora. Ale czyż nie jest ironią losu, że człowiek, który potrafił rozśmieszyć cały świat, sam zmagał się ze zmorami w swojej duszy? Mimo swojej zewnętrznej energii i radości, Williams zmagał się z wewnętrznymi demonami, takimi jak uzależnienia i depresja. W licznych wywiadach otwarcie mówił o swojej walce, co uczyniło go postacią jeszcze bardziej ludzką i bliską wielu ludziom. Jego życie prywatne, pełne rozterek i trudności, było kontrastem do jego publicznego wizerunku. „Myślałem, że najgorsze w życiu to jest być samotnym, ale tak nie jest. Najgorsze w życiu to być z ludźmi, którzy sprawiają, że czujesz się samotny”. Tak Williams powiedział w jednym z licznych wywiadów. Czyż nie czujemy tego czasem, nawet będąc w tłumie? Samotność nie zawsze wynika z fizycznego braku obecności innych ludzi, ale może być jeszcze bardziej dotkliwa, gdy jest się otoczonym przez ludzi, którzy nie dają wsparcia ani zrozumienia. Biblia również odnosi się do tematu samotności i relacji międzyludzkich, podkreślając wagę prawdziwej wspólnoty i miłości bliźniego. W drugim rozdziale Księgi Rodzaju (2:18) Bóg mówi: "Nie jest dobrze, żeby człowiek był sam; uczynię mu odpowiednią pomoc". Ten werset podkreśla, że ludzie zostali stworzeni do życia w relacjach i wspólnotach. W dziesiątym rozdziale Listu do Hebrajczyków (10:24-25) czytamy: "I myślmy o sobie nawzajem, pobudzając się do miłości i dobrych uczynków. Nie opuszczajmy wspólnych zebrań naszych, jak to jest u niektórych w zwyczaju, ale zachęcajmy się nawzajem, i to tym bardziej, im wyraźniej widać, że zbliża się ten dzień". Biblia zachęca do wzajemnego wspierania się i budowania wspólnoty tak w kościele jak i w naszych domach. Robin Williams, mimo swojego niezwykłego talentu i sukcesów, doświadczył głębokiej samotności, co uczyniło jego życie jeszcze bardziej skomplikowanym. Jego tragiczna śmierć w 2014 roku wstrząsnęła światem i uwydatniła problem zdrowia psychicznego, zwłaszcza wśród ludzi sukcesu. Jego życie i kariera są przykładem nie tylko wielkiego talentu, ale także człowieczeństwa i skomplikowanych zmagań, które mogą dotknąć każdego, niezależnie od prestiżu i osiąganych sukcesów. Biblia mówi o znaczeniu wspólnoty i autentycznych relacji, co w kontekście życia Williamsa staje się jeszcze bardziej wymowne. Na koniec, warto zastanowić się nad słowami Williamsa jako cenną wskazówką na naszej drodze życia. W świecie pełnym pozorów i zanikającej empatii w związkach między ludźmi, nie zapominajmy o tym, co naprawdę ważne, czyli o głębokich i odpowiedzialnie pielęgnowanych relacjach. To one potrafią nadać sens nawet w najtrudniejszych chwilach. Więc, choć życie może być pełne wyzwań i samotności, pamiętajmy, że nigdy nie jesteśmy naprawdę sami, gdy mamy wokół siebie ludzi, którzy nas rozumieją i wspierają a nad wszystkim czuwa nas Ojciec w niebie. Radio Safira FM, niech nam wszystkim Bóg błogosławi!

„Przede wszystkim w niezłomny sposób praktykujcie wzajemnie wobec siebie postawę ofiarnej Bożej miłości, pamiętając, iż ona nie koncentruje się na grzechach, lecz wszystkie je zakrywa.” 1 PIOTRA 4:8 (NPD) MIŁOŚĆ, ŚMIERĆ I PODATKI - NANIEDZIELNIK 04.08 Film "Joe Black" z Anthonym Hopkinsem to fascynująca historia miliardera Williama Parisha, który tuż przed fetowaniem sześćdziesiątych piątych urodzin, zaczyna doświadczać niepokojących zdarzeń. Wyobraźcie sobie głosy w głowie, które zapraszają do dialogu, a na dodatek, zapowiadają nadejście kogoś nieznajomego a wręcz, nieziemskiego. Tym kimś okazuje się być Śmierć, która zamiast straszyć, pojawia się pod postacią Brad’a Piit’a, i przyjmuje nazwisko Joe Black. Joe proponuje Parishowi układ, chce towarzyszyć mu przez pewien czas, aby zrozumieć życie na ziemi, w zamian za odroczenie bliskiej daty jego śmierci. To brzmi jak umowa nie do odrzucenia, prawda? Sprawy jednak nabierają nowego wymiaru, gdy Joe zakochuje się w córce Parisha, Susan, którą wyśmienicie zagrała Claire Forlani. Tak, właśnie, dobrze słyszycie, Śmierć się zakochuje w uroczej śmiertelniczce! No właśnie, ale czym tutaj jest miłość? To uczucie, które ma wiele imion, podobnie jak Śmierć. Miłość jest tutaj wielowymiarowa, niebezpieczna, pełna kontrastów, ale także głębi, poruszając najgłębsze zakamarki widza i ludzkiej duszy. A jak ten film odnosi się do chrześcijańskich wartości? Z pozoru nijak, ale to tylko pozór, który odchodzi w siną dal, jeśli ten film zobaczymy trzeci albo czwarty raz, dając się porwać nie tylko głębi niektórych dialogów, ale także klimatowi i pięknej muzyce Thomas’a Newman’a. Z ostatnich lekcji pamiętamy jak Apostoł Paweł definiuje miłość. To jest najwyższa i najbardziej pożądana cnota, bo „Miłość jest cierpliwa i łaskawa. Miłość nie zazdrości i nie manipuluje, nie zapada się w milczenie i nie szuka poklasku a także… nie unosi się egoizmem. Nie unosi się gniewem, nie pamięta złego, nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz wpółweseli się z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję i wszystko przetrzyma, a przede wszystkim… Miłość nigdy nie ustaje”. Z kolei Apostoł Piotr niejako uzupełnia tę naukę i w czwartym rozdziale Pierwszego Listu mówi: „Nade wszystko, miejcie wytrwałą miłość jedni ku drugim, bo miłość zakrywa mnóstwo grzechów”. Wyobraźcie sobie teraz, że nawet Śmierć może odkryć, co to znaczy kochać. Miłość Joe Blacka do Susan i nawzajem, jest niczym innym jak odzwierciedleniem tej biblijnej miłości, która z każdą sceną staje się bardziej bezinteresowna, oddana oraz pełna nadziei, a w konsekwencji… nieśmiertelna. To uczucie przemienia Joe, czyniąc go bardziej ludzkim i empatycznym. Jego relacja z Susan pozwala mu dostrzec wartość ludzkiego życia, miłości i nadziei. Ale co z miłością, która może być toksyczna lub interesowna? Bo przecież film zaczyna się od dramatycznego wypadku i niepokojących widza negatywnych wibracji. Na początku Joe zdaje się jedynie pożądać Susan i bawić się jej emocjami, traktując ją jako element swojego eksperymentu z ludzkim życiem. Jednak stopniowo, jego postawa ulega radykalnej z mianie, bo odkrywa moc prawdziwej i odpowiedzialnej miłości. Z kolei narzeczony Susan wydaje się być z nią jedynie dla korzyści płynących ze współpracy z jej ojcem, co rzuca cień na ich związek. Czy byliście kiedyś w podobnych sytuacjach? Jak się wtedy zachowaliście? Pracowaliście nad związkiem czy uciekliście w siną dal? W tej historii znajdziemy jedną z podpowiedzi, choć nie jedyną. Czasem najlepszym rozwiązaniem jest poczekać na kolejną szansę na miłość i wycofać się z niezdrowej fascynacji. Jeśli otworzymy się na Bożą Ojcowską łaskę i innych ludzi, zdrowa upragniona miłość może nadejść jak „grom z jasnego nieba.” Joe Black, początkowo zainteresowany jedynie powierzchownymi przyjemnościami, ostatecznie odnajduje prawdziwe uczucie. (...)

„Above all, love each other deeply, because love covers over a multitude of sins.” 1 PETER 4:8 (NIV) LOVE, DEATH, AND TAXES - FOR SUNDAY 08.04 The film "Joe Black" starring Anthony Hopkins is a captivating story about billionaire William Parish, who, just before celebrating his sixty-fifth birthday, begins to experience unsettling events. Imagine hearing voices in your head that invite you to dialogue and announce the arrival of someone unknown and even otherworldly. That someone turns out to be Death, who, instead of terrifying, appears in the form of Brad Pitt and takes on the name Joe Black. Joe proposes a deal to Parish, wanting to accompany him for a while to understand life on Earth in exchange for postponing his imminent death. Sounds like an offer you can't refuse, right? Things take a new turn when Joe falls in love with Parish's daughter, Susan, brilliantly played by Claire Forlani. Yes, you heard it right, Death falls in love with a charming mortal! But what exactly is love here? This feeling, which has many names, much like Death. Love is multifaceted, dangerous, full of contrasts, but also depth, touching the deepest corners of the viewer and the human soul. How does this film relate to Christian values? At first glance, it seems not at all, but that's just an illusion that fades away when you watch this film a third or fourth time, letting yourself be carried away not only by the depth of some dialogues but also by the atmosphere and beautiful music composed by Thomas Newman. From our recent lessons, we remember how Apostle Paul defines love. It is the highest and most desired virtue because "Love is patient, love is kind. It does not envy, it does not boast, it is not proud. It does not dishonor others, it is not self-seeking, it is not easily angered, it keeps no record of wrongs. Love does not delight in evil but rejoices with the truth. It always protects, always trusts, always hopes, always perseveres. Love never fails." Meanwhile, Apostle Peter complements this teaching in the fourth chapter of his First Epistle, saying, "Above all, love each other deeply, because love covers over a multitude of sins." Imagine now that even Death can discover what it means to love. Joe Black's love for Susan, and hers for him, is nothing less than a reflection of this biblical love, which with each scene becomes more selfless, devoted, and full of hope, and consequently... immortal. This feeling transforms Joe, making him more human and empathetic. His relationship with Susan allows him to see the value of human life, love, and hope. But what about love that can be toxic or self-interested? The film starts with a dramatic accident and disturbing negative vibes. Initially, Joe seems to merely desire Susan and play with her emotions, treating her as a part of his experiment with human life. However, his attitude undergoes a radical change as he discovers the power of true and responsible love. On the other hand, Susan's fiancé appears to be with her only for the benefits of working with her father, casting a shadow on their relationship. Have you ever been in similar situations? How did you react? Did you work on the relationship or run away? This story provides one of the answers, though not the only one. Sometimes the best solution is to wait for another chance at love and withdraw from unhealthy infatuation. If we open ourselves to God's paternal grace and other people, healthy, desired love can come like "a bolt from the blue." Joe Black, initially interested only in superficial pleasures, ultimately finds true affection. Susan, in turn, gets a chance for a deeper, more authentic relationship when she allows herself to open her heart to another man than her self-centered current partner. Love depicted in the film "Joe Black" is not just a romantic story. It's a profound reminder of the strength and power of true feelings.... (...)

“Lord my God, I called to you for help, and you healed me. You, Lord, brought me up from the realm of the dead; you spared me from going down to the pit.” PSALMS 30: 2-3 (NIV) Humiliation is like a shadow that follows us silently and persistently, sometimes mercilessly thrusting our entire "self" into the darkest corners of our mind. It is a feeling that speaks to us with brutal honesty, revealing our fragility, and our need to be understood, respected, and accepted. In humanistic reflection on humiliation, we see the human condition as a battlefield where our dignity becomes a hostage in the hands of others, especially those closest and dearest to us. In this fight to preserve ourselves, contemporary psychology advises confronting our feelings, naming them, admitting to them, and also defending our boundaries, which is both a testament and a call to resilience. What does the Bible say about this? Scripture approaches humiliation as a moment of transcendental significance. The experience of humiliation is not just a personal defeat, but part of a larger, Divine plan, which over time reveals its deeply hidden and mysterious face. Job, who lost everything he had and was then tested, not by people but by God himself, became an icon of suffering and perseverance through faith. What seems like a cry in the desert in biblical narrative becomes a dialogue with the Absolute, where the answers, although not always clear, are a promise of God's closeness in our suffering. In this dual perspective, humanistic and biblical, coping with humiliation requires from us not only the courage to confront the pain but also an openness to the transformation that this pain can bring about. Forgiving those who have humiliated us, so often recommended by both therapists and spiritual teachers, is not so much a process of forgetting as it is an act of deep healing and liberation. Let's remember that the process of dealing with humiliation has its own pace, which is not always in line with our expectations. Each step, though it may seem small, is a step towards a greater whole of our better and healthier future. A reminder from Psalm 30, which says, "You have drawn my soul out of Sheol," is a powerful testimony of hope, not empty, but grounded in experiencing the presence of God. Meditation and prayer over His written word in the Bible can transform the darkest nights of our life struggles into the dawn of understanding and renewal of our body, spirit, and soul. Radio.Safira.FM, may God bless us all!

„Wysławiam Ciebie, Panie, boś mnie wybawił i nie uradowałeś mych wrogów z mojego powodu. Panie, mój Boże, do Ciebie wołałem, a Tyś mnie uzdrowił” PSALMY 30:2-3 (BT) Upokorzenie jest jak cień, który podąża za nami cicho i uporczywie, czasem bezpardonowo rzucając całe nasze „ja”, w najbardziej mroczne zakątki naszego umysłu. To uczucie, które odzywa się w nas z brutalną szczerością, mówiąc o naszej kruchości, potrzebie bycia rozumianym, szanowanym i akceptowanym. W humanistycznej refleksji nad upokorzeniem widzimy ludzką kondycję jako pole bitwy, na której nasza godność staje się zakładnikiem w rękach innych, szczególnie tych najbliższych i kochanych. W tej walce o zachowanie siebie, współczesna psychologia zaleca stawianie czoła uczuciom, nazywanie ich, przyznawanie się do nich, a także obronę naszych granic, co jest świadectwem i wezwaniem do niezłomności. A co na ten temat mówi Biblia? Pismo Święte podchodzi do upokorzenia jako do momentu, który ma znaczenie transcendentalne. Doświadczenie upokorzenia to nie tylko osobista porażka, ale część większego, Boskiego planu, który z czasem objawia głęboko schowane i tajemnicze oblicze. Hiob, który stracił wszystko co miał, a potem został wystawiony na próbę, nie przez ludzi, ale przez samego Boga, stał się zarówno ikoną cierpienia, jak i wytrwałości przez wiarę. To, co z pozoru wydaje się krzykiem na pustyni, w biblijnej narracji staje się dialogiem z Absolutem, gdzie odpowiedzi, choć nie zawsze jasne, są obietnicą bliskości Boga w naszym cierpieniu. W tej dwutorowej perspektywie, humanistycznej i biblijnej, radzenie sobie z upokorzeniem wymaga od nas nie tylko odwagi do konfrontacji z bólem, ale i otwartości na przemianę, jaką ten ból może w nas wywołać. Wybaczenie temu, który nas upokorzył, tak często proponowane zarówno przez terapeutów, jak i przez duchowych nauczycieli, jest nie tyle procesem zapominania, ile aktem głębokiego uzdrowienia i wyzwolenia. Pamiętajmy, że proces radzenia sobie z upokorzeniem ma swoje tempo, które nie zawsze jest zgodne z naszym oczekiwaniem. Każdy krok, choć może wydawać się mały, jest krokiem w kierunku większej całości naszej lepszej i zdrowszej przyszłości. A przypomnienie z Psalmu trzydziestego, które mówi: "Wyrwałeś moją duszę z głębokości Szeolu", jest potężnym świadectwem nadziei, która nie jest pusta, ale ugruntowana w doświadczaniu obecności Boga. Medytacja i modlitwa nad Jego słowem spisanym w Biblii, może przemienić najciemniejsze noce naszych życiowych zmagań, w świt zrozumienia i odnowy, naszego ciała, ducha i duszy. Radio Safira FM, niech nam wszystkim Bóg błogosławi!

“Do not be anxious about anything, but in every situation, by prayer and petition, with thanksgiving, present your requests to God. And the peace of God, which transcends all understanding, will guard your hearts and your minds in Christ Jesus.” FHILLIPPIANS 4:6-7 (NIV) WHEN THE SOUL SUFFERS, THE BODY WEAKENS – UDAILY EP. 197 There are times when we experience mood swings, but we can live with that, and there are many techniques that can help us properly channel our feelings. But does the Holy Scripture say anything about this? The Bible, although written centuries ago, touches on many timeless aspects of human nature, including emotions and moods. It doesn't directly discuss mood swings as we understand them today, but it contains numerous messages that can support those experiencing emotional difficulties. The Book of Psalms paints a picture of changing moods, from deep sorrow to extraordinary joy. For example, Psalm 42 describes a soul deeply troubled, longing for God like parched land longs for rain. The Apostle Paul's letters offer liberation from the worries of daily life, encouraging joy and calmness of spirit amid adversity. In the fourth chapter of Philippians, Paul advises not to worry excessively about trivial matters or even to ignore some adversities, but to present our requests to God through prayer and supplication with thanksgiving. Then, the peace that surpasses all understanding will guard our hearts and minds in Christ Jesus. Similarly, the third chapter of Ecclesiastes challenges our unrealistic expectations of life and highlights the impermanence of emotions. It encourages us to take life as it comes, with its ups and downs. Reflect on whether your mood swings could be more than just an obstacle, and sometimes even a source of suffering. Could they be a way your soul is trying to communicate something important to you? Maybe it's an invitation to a deeper understanding of yourself and the world, of which you and I are a part. It's important to remember that excessively intense and prolonged mood swings could be a sign of a health issue, and in such cases, psychological or medical support can be invaluable. God gives us various tools to take care of ourselves, both spiritually and physically. Radio Safira FM, may God bless us all!

„Niczym się już nie zamartwiajcie, lecz w każdej modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem przedstawiajcie Bogu wasze prośby. A pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie.” FILIPIAN 4:6-7 (NPD) Zdarza się, że doświadczamy wahania nastroju, ale z tym da się przecież żyć i istnieje wiele technik, które mogą pomóc należycie ukierunkować nasze odczuwanie. A czy Pismo Święte coś mówi na ten temat? Biblia, choć powstała przed wiekami, dotyka wielu ponadczasowych aspektów ludzkiej natury, w tym emocji i nastrojów. Nie mówi wprost o wahaniach nastrojów w sposób, w jaki rozumie się to dzisiaj, ale zawiera mnóstwo przesłań, które mogą wspierać osoby doświadczające emocjonalnych trudności. Księga Psalmów maluje cały wachlarz różnych emocji, od głębokiego smutku do wyjątkowej radości. Na przykład Psalm czterdziesty drugi opisuje duszę, która jest głęboko zaniepokojona i pragnie Boga tak, jak spragniona ziemia deszczu. Listy Apostoła Pawła wyzwalają z trosk życia codziennego i zachęcają do radości, oraz uspokajania ducha wśród przeciwności. W czwartym rozdziale Listu do Filipian Paweł radzi, aby nie troszczyć się zbytnio o błahostki, a nawet, nie zwracać uwagi na niektóre poważne przeciwności. Naucza, aby przez modlitwę i błaganie z dziękczynieniem, przedstawiać Bogu swoje prośby, a pokój, który przewyższa wszelki rozum, będzie strzegł naszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie. Z kolei trzeci rozdział Księgi Koheleta, rzuca wyzwanie naszym wygórowanym oczekiwaniom wobec życia i zwraca uwagę na nietrwałość emocji. Zachęca do brania życia takim, jakie jest, z jego wzlotami i upadkami. Zastanów się, czy Twoje wahania nastrojów mogą być czymś więcej niż tylko przeszkodą, a czasem, nawet, przyczyną cierpienia? Może to sposób, w jaki Twoja dusza komunikuje Ci coś ważnego? Może to zaproszenie do głębszego zrozumienia siebie i świata, którego częścią jesteśmy Ty i ja? Trzeba pamiętać, że nazbyt intensywne i długotrwałe wahania nastroju mogą być objawem problemu ze zdrowiem a wtedy, nieocenione mogą być wsparcie psychologiczne, medyczne i duchowe. Bóg daje nam różne narzędzia abyśmy potrafili o siebie zadbać, zarówno duchowo, jak i fizyczne. Radio Safira FM, niech nam wszystkim Bóg błogosławi!

Wszystko ma swój czas, i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem. KSIĘGA KOHELETA 3:1 (BT) Czy nasze życie to jedynie seria przypadków, czy może część tajemniczego wielkiego, Boskiego planu? Wielu z nas zastanawia się nad tym pytaniem, szczególnie kiedy zderzamy się z nieoczekiwanymi wydarzeniami. Myśl, która naszła mnie kilka dni temu, że "Nie ma przypadków, jest tylko Boży Plan, a my mówimy TAK albo NIE", może być pocieszająca, ale czy naprawdę wszystko jest takie proste bo zaplanowane? Pomyślmy o słowach z trzeciego rozdziału Księgi Koheleta: "Wszystko ma swój czas i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem". To brzmi jak zaproszenie do akceptacji wszystkiego co się dzieje jako części większego, boskiego zamysłu. Ale czy to oznacza, że nasza przyszłość jest już napisana, a my jedynie, chcą nie chcąc, odgrywamy swoje role? Czy nie ma miejsca na spontaniczność, na nasze własne decyzje, które mogą wpłynąć na nasze życie w teraźniejszości i w przyszłości? I tu właśnie pojawia się przekorna refleksja: - czy rzeczywiście musimy zawsze mówić "TAK" Bożemu Planowi? A co się stanie, jeśli powiemy "Nie"? Czy to będzie akt buntu, czy może wyraz naszej wolnej woli, którą przecież obdarzył nas właśnie Bóg? Czy w rzeczywistości, mówiąc "Nie", nie wprowadzamy do naszego życia elementu, który jest tak samo ważny jak każda inna decyzja? W kontraście do nurtów pop-kultury i New Age, które kuszą nas obietnicą kreowania własnej nie powtarzalnej rzeczywistości, chrześcijańska wiara podkreśla zaufanie do Bożego planu. Ale…, czy może takie zaufanie wymaga od nas czegoś więcej, niż biernego akceptowania wszystkiego, co się dzieje? Może prawdziwe zaufanie polega na stawianiu pytań, kwestionowaniu i poszukiwaniu odpowiedzi? Może Boży Plan zakłada, że czasami będziemy iść własną drogą, by odnaleźć w niej cel i sens? Zastanówmy się, czy naprawdę jesteśmy jedynie pionkami w Boskim teatrze, czy też mamy własne głosy w chórze, który tworzy epicką pieśń naszej rzeczywistości. Kiedy stajemy przed wyborem, czy powiedzieć "TAK" albo "Nie", może to nie tylko kwestia samej wiary. Może to także sposób obsługi wielkiego Bożego daru – naszej wolnej woli, a także styl, w jakim odpowiadamy za nasze życie? A co, jeśli właśnie poprzez nasze decyzje i ich skutki, odkrywamy prawdziwą głębię Bożego Planu? Może warto czasem postawić znak zapytania przy "TAK" i zastanowić się, co naprawdę kryje się za naszym pojedynczym wyborem? Radio Safira FM, niech nam wszystkim Bóg błogosławi!

“There is a time for everything, and a season for every activity under the heavens.” Ecclesiastes 3:1 (NIV) Is our life just a series of coincidences, or perhaps a part of a mysterious grand Divine plan? Many of us ponder this question, especially when faced with unexpected events. A thought struck me a few days ago: "There are no coincidences, only God's Plan, and we either say YES or NO to it." This notion might be comforting, but is everything truly so simple and preordained? Consider the words from the third chapter of Ecclesiastes: "To everything there is a season, and a time for every matter under heaven." This sounds like an invitation to accept everything that happens as part of a larger divine design. But does this mean our future is already written, and we, willingly or not, merely play our roles? Is there no room for spontaneity, for our own decisions that can affect our lives in the present and future? Here arises a provocative reflection: Do we really always have to say "YES" to God's Plan? What happens if we say "No"? Would that be an act of rebellion, or perhaps an expression of the free will that God Himself has bestowed upon us? In reality, by saying "No," are we not introducing an element into our lives that is as significant as any other decision? Contrary to the currents of pop culture and New Age, which entice us with the promise of creating our own unique reality, the Christian faith emphasizes trust in God's plan. But... does such trust require more from us than passively accepting everything that happens? Perhaps true trust involves asking questions, questioning, and seeking answers? Maybe God's Plan assumes that we sometimes go our own way to find purpose and meaning in it? Let us consider whether we are truly just pawns in a Divine theater, or if we have our own voices in the choir that creates the epic song of our reality. When faced with the choice of saying "YES" or "NO," it may not only be a matter of faith. It could also be a way of handling the great gift of God – our free will – and a style in which we take responsibility for our lives. And what if, through our decisions and their consequences, we discover the true depth of God's Plan? Maybe it's worth occasionally putting a question mark after "YES" and pondering what truly lies behind our individual choices? One thing is certain in all of this: everything passes, so let's be at peace with impermanence. Radio Safira FM, may God bless us all!

But you, God, will bring down the wicked into the pit of decay; the bloodthirsty and deceitful will not live out half their days. PSALMS 55:23 (NIV) LET GO – UNDAILY Ep. 195 Psychology emphasizes the importance of skillfully asking for help, both from others and from spiritual sources, in difficult times. It may seem obvious, but talking to someone trusted, or even a chance stranger, can genuinely help understand one's own emotions and turn problems into concrete actions. Building social relationships is a foundation of mental health, making us feel less alone in facing challenges. Moreover, sharing your worries can lower stress and anxiety levels, which is always beneficial for our health and relationships with loved ones. Now, let's take a look at the Bible. It might seem that "casting your cares on the Lord" is something we only did as children when we didn't want to brush our teeth or when our parents forbade us from watching adult movies. However, Psalm 55 says, "Cast your cares on the Lord and He will sustain you; He will never let the righteous be shaken." It's like a reminder from an old friend that you don't have to carry everything on your own. What might sound like a recipe for laziness is actually an invitation to trust and find support in a higher power. In conclusion, both psychology and the Bible suggest that it's worth asking for help sometimes, rather than trying to be a superhero on your own. This can lead to relief, understanding, and, surprisingly, hope. No matter what life brings, we always have access to support, whether from loved ones or from someone greater. Remember, asking for help is not a sign of weakness but an act of courage that can lead to growth and strengthening of both body and spirit. So, if you feel like you need support, don't hesitate—it might be the most important decision you make today or in the future. Radio Safira FM, may God bless us all!

„Zrzuć swą troskę na Pana, a On cię podtrzyma; nie dopuści nigdy, by miał się zachwiać sprawiedliwy.” Psalm pięćdziesiąty piąty, werset dwudziesty trzeci według Biblii Tysiąclecia, Wydawnictwa Pallotinum. PSALMY 55:23 ODPUŚĆ – NIECODZIENNIK ODC.195 Psychologia podkreśla, jak ważne jest umiejętne proszenie o pomoc, zarówno od innych ludzi, jak i od duchowych źródeł wsparcia w trudnych chwilach. Może wydawać się to oczywiste, ale rozmowa z kimś zaufanym a nawet przygodnym nieznajomym, może prawdziwie pomóc zrozumieć własne emocje, a problemy, przekształcić w konkretne działania. Budowanie relacji społecznych to fundament zdrowia psychicznego, który sprawia, że czujemy się mniej samotni w obliczu trudności. Co więcej, podzielenie się swoimi obawami może obniżyć poziom stresu i lęku, co zawsze jest korzystne dla naszego zdrowia, oraz dla relacji z bliskimi. A teraz rzućmy okiem na Biblię. Może wydawać się, że "zrzucanie na Pana trosk" to coś, co robiliśmy tylko jako dzieci, kiedy nie chcieliśmy myć zębów, albo, gdy rodzice zabraniali nam oglądać film dla dorosłych. Jednak Psalm pięćdziesiąty piąty mówi: „Zrzuć na Pana swą troskę, a On cię podtrzyma, nigdy nie dopuści, aby zachwiał się sprawiedliwy.” To jak przypomnienie od starego przyjaciela, że nie musisz wszystkiego dźwigać samodzielnie. To, co może brzmieć jak przepis na lenistwo, w rzeczywistości jest zaproszeniem do zaufania i znalezienia oparcia w wyższej mocy. Podsumowując, zarówno psychologia, jak i Biblia sugerują, że warto czasem poprosić o pomoc, zamiast próbować być solowym superbohaterem na własną rękę. To może prowadzić do ulgi, zrozumienia i…, o dziwo…, nadziei. Niezależnie od tego, co przynosi życie, zawsze mamy dostęp do wsparcia, czy to od bliskich osób, czy od kogoś większego. Pamiętaj, że prośba o pomoc to nie oznaka słabości, ale akt odwagi, który może prowadzić do wzrostu i umocnienia naszego ciała i ducha. Więc jeśli czujesz, że potrzebujesz wsparcia, nie wahaj się, bo może to być najważniejsza decyzja, jaką podejmiesz dzisiaj, albo w przyszłości. Radio Safira FM, niech nam wszystkim Bóg błogosławi!

Jesus replied: “ ‘Love the Lord your God with all your heart and with all your soul and with all your mind.’ This is the first and greatest commandment. And the second is like it: ‘Love your neighbor as yourself.’ All the Law and the Prophets hang on these two commandments.” MATTHEW 22:37-40 (NIV) Doing good for others is a fundamental aspect of human nature, deeply rooted in both psychology and biblical teachings. However, it's equally important that our good deeds are not carried out at the expense of our physical and mental health. How can we achieve this balance? Let's explore this issue from the perspectives of psychology and biblical teachings. Psychology emphasizes the importance of self-care as a key component of mental health. In a world full of challenges and dynamic changes, helping others can lead to emotional exhaustion if we neglect our own needs. Setting boundaries is not a sign of selfishness, but an act of wisdom that allows us to help others in a balanced way. Self-regulation and the ability to manage our emotions and stress are crucial skills that help us find balance in life. It's also important to be self-aware, understanding our own needs and limitations, which helps prevent overcommitting at the expense of our own well-being. In biblical teachings, we find much inspiration about helping others, but also about taking care of oneself. Jesus taught, "You shall love your neighbor as yourself." This simple yet profound commandment reminds us that love for others should be balanced with love for ourselves. The Bible does not advocate self-sacrifice to the point of personal detriment; rather, it promotes a balance between caring for others and attending to our own emotional and material needs. Mutual support is also a key aspect, often emphasized in the Epistles. Such mutual aid enriches relationships and allows for harmonious coexistence. Helping others should be an act of joy, not obligation, as often highlighted in the Acts of the Apostles and Paul's Epistles. In practice, taking care of oneself does not mean giving up on helping others. Finding time for rest and recovery is as important as the act of helping itself. Even Jesus, the embodiment of love and service, took time to rest and seek solitude to recharge. Serving with wisdom, within the limits of our capabilities, is key to providing lasting support. When helping others, we should act out of love, not duty, deriving joy and satisfaction from the act itself, without expecting gratitude, as this makes us more resilient to being hurt. Doing good for others can be a source of deep joy and satisfaction if we ensure our actions are balanced and full of love. Both psychology and biblical teachings teach that balance and awareness of our own needs are crucial. When helping others, remember to love yourself, for only then can we serve with joy and a full heart, without losing ourselves in the process. Radio Safira FM, may God bless us all.

„Jezus tak mu odpowiedział: - Będziesz miłował PANA – Boga twego – całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i najważniejsze przykazanie. Zaś drugie co do ważności podobne jest do niego i brzmi: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo, jak również Prorocy.” MATEUSZ 22:37-40 (NPD) Czynienie dobra dla innych jest fundamentalnym aspektem ludzkiej natury, zakorzenionym zarówno w psychologii, jak i w naukach biblijnych. Jednak równie istotne jest to, aby dobro nie było przekazywane kosztem naszego zdrowia fizycznego i psychicznego. Jak możemy to osiągnąć? Spójrzmy na to zagadnienie z perspektywy psychologii i nauk biblijnych. Psychologia podkreśla znaczenie samoopieki jako kluczowego elementu zdrowia psychicznego. W świecie pełnym wyzwań i dynamicznych zmian, pomaganie innym może prowadzić do wyczerpania emocjonalnego, jeśli nie dbamy o siebie. Stawianie granic nie jest oznaką egoizmu, ale aktem mądrości, który pozwala na pomaganie innym w sposób zrównoważony. Samoregulacja i umiejętność zarządzania własnymi emocjami oraz stresem, to kluczowe umiejętności, które pomagają nam znaleźć równowagę w życiu. Warto również pamiętać o samoświadomości, zrozumieniu własnych potrzeb i ograniczeń, które pomagają unikać nadmiernego zaangażowania kosztem własnego dobrostanu. W naukach biblijnych znajdujemy wiele inspiracji na temat pomagania innym, ale również na temat dbania o siebie. Jezus nauczał: "Będziesz miłował bliźniego swego, jak siebie samego." To proste, ale głębokie przykazanie przypomina, że miłość do innych powinna być zrównoważona miłością do siebie. Biblia nie nakazuje poświęcania się do granic możliwości, a wręcz przeciwnie, promuje równowagę między troską o innych a dbaniem o własne potrzeby emocjonalne i materialne. Wzajemność jest również kluczowym aspektem, często podkreślanym w Listach Apostolskich. Wzajemne wspieranie się wzbogaca relacje i pozwala na harmonijne współistnienie. Pomaganie innym powinno być aktem radości, a nie obowiązku, jak często podkreślano w Dziejach Apostolskich i Listach Pawła. W praktyce, dbanie o siebie nie oznacza rezygnacji z pomagania innym. Znalezienie czasu na odpoczynek i regenerację jest równie ważne, jak sam akt pomagania. Nawet Jezus, będący uosobieniem miłości i służby, odpoczywał i szukał chwil samotności, aby się zregenerować. Służenie z mądrością, w granicach swoich możliwości, jest kluczem do trwałego wsparcia. Pomagając innym, działajmy z miłością, a nie z poczucia obowiązku, czerpiąc z tego radość i satysfakcję a także, nie licząc na wdzięczność, bo wtedy, jesteśmy bardziej odporni na zranienia. Czynienie dobra dla innych może być źródłem głębokiej radości i satysfakcji, jeśli tylko dbamy o to, by nasze działania były zrównoważone i pełne miłości. Zarówno psychologia, jak i nauki biblijne uczą, że kluczowa jest równowaga i świadomość własnych potrzeb. Pomagając innym, pamiętajmy o miłości do siebie, bo tylko wtedy możemy służyć z radością i pełnią serca, nie zatracając przy tym samego siebie. Radio Safira FM, Niech nam wszystkim Bóg błogosławi.

“But Onan knew that the child would not be his; so, whenever he slept with his brother’s wife, he spilled his semen on the ground to keep from providing offspring for his brother. What he did was wicked in the Lord’s sight; so, the Lord put him to death also.” GENESIS 38:9-10 (NIV) The story of Onan from the Book of Genesis shows that his sin was not merely "spilling his seed on the ground," meaning self-gratification, but rather his disobedience to the prevailing rules of levirate marriage. One fundamental rule was the obligation to marry the widow of a deceased brother to provide offspring for him, which Onan selfishly avoided. Therefore, burdening people's consciences with the so-called sin of masturbation and extending this story to the issue of contraceptive measures is often an abuse by some clergy. But what does God say about sexuality in the relationship between a man and a woman? The Bible emphasizes that intimacy in marriage should be treated with respect and love. The Epistle to the Ephesians calls on men to love their wives and women to respect their husbands, which directly affects intimate relations. Similarly, in the First Epistle to the Corinthians, the Apostle Paul teaches that spouses should show mutual care in the sexual sphere. He emphasizes that neither partner has exclusive authority over their own body, but each belongs to the other. Equality and mutuality in intimacy are expressions of love and unity. Adultery and other sexual practices are condemned as destructive to individuals and society. Sex is a gift and a responsibility, which should be accepted and given with full awareness of its moral and life consequences. Paul underscores that "Everything is permissible, but not everything is beneficial." This means that Christian freedom has its limits. God created man and woman to "become one flesh" in a monogamous relationship, which is meant to be an expression of love, commitment, and closeness. Radio Safira FM, may God bless us all!

„Onan wiedząc, że potomstwo nie będzie jego, ilekroć zbliżał się do żony swego brata, unikał zapłodnienia, aby nie dać potomstwa swemu bratu. Złe było w oczach Pana to, co on czynił, i dlatego także zesłał na niego śmierć.” RODZAJU 38, 9-10 (BT) Historia Onana z Księgi Rodzaju pokazuje, że jego grzechem było nie tyle „wylanie nasienia na ziemię”, to znaczy samo zaspokojenie, ale jego nieposłuszeństwo wobec ówczesnych zasad dotyczących małżeństwa lewirackiego. Jedną z fundamentalnych był obowiązek poślubienia wdowy po zmarłym bracie w celu zapewnienia mu potomstwa, a Onan w tym względzie, okazał się samolubny. Dlatego obciążanie ludzkich sumień tak zwanym grzechem masturbacji i rozszerzanie tej historii na problem antykoncepcji zapobiegawczej, w wielu przypadkach, bywa nadużyciem ze strony duchownych. Ale co Bóg mówi na temat seksualności w związku pomiędzy mężczyzną i kobietą? Biblia podkreśla, że w małżeństwie intymność powinna być traktowana z szacunkiem i miłością. List do Efezjan wzywa mężczyzn do kochania swoich żon, a kobiety do okazywania szacunku swoim mężom, co ma bezpośredni wpływ na intymne relacje. Z kolei w Pierwszym liście do Koryntian apostoł Paweł naucza, że małżonkowie powinni okazywać sobie wzajemną troskę w sferze seksualnej. Podkreśla, że żaden z partnerów nie ma wyłącznej władzy nad swoim ciałem i partnerki, lecz każde z nich należy również do drugiej strony. Równość i wzajemność w sferze intymności, jest wyrazem miłości i jedności. Cudzołóstwo i inne praktyki seksualne są potępiane jako destrukcyjne dla jednostki i społeczeństwa. Seks jest darem i odpowiedzialnością, który należy przyjąć i dawać z pełną świadomością moralnych i życiowych konsekwencji. Paweł podkreśla, że "Wszystko mi wolno, ale nie wszystko przynosi korzyść". To oznacza, że chrześcijańska wolność ma swoje granice. Bóg stworzył mężczyznę i kobietę, aby „stali się jednym ciałem” w monogamicznym związku, który ma być wyrazem miłości, oddania i bliskości. Radio Safira FM, niech nam wszystkim Bóg błogosławi!

Powierz Panu swoją drogę i zaufaj Mu: On sam będzie działał i sprawi, że twoja sprawiedliwość zabłyśnie jak światło, a słuszność twoja - jak południe. PSALM 37:5-6 (BT)

“Commit your way to the Lord; trust in him and he will do this: He will make your righteous reward shine like the dawn, your vindication like the noonday sun.” PSALMS 37, 5-6 (NIV)