Maraming lakas ang inipon koMakalimutan lang ang ngiti mo.Maraming lakas ang inipon koMakalimutan lang ang amoy ng iyong pabango.Na naglalakbay sa ilongPatungong puso.Amoy na kayang pakiliginKayang pasayahinKayang alipininBawat taglay kong angkin.Maraming lakas ang inipon koMawala lang sa isip ang tinig mo.Tinig na kayang payapainBawat problemang malalim —Sa peraSa trabahoSa pamilyaSa sarili.Mabisang pampigil ang yong tinigSa maraming beses kong tangkang pag-alis.Maraming lakas ang inipon koWag ko lang hanap-hanapinAng higpit ng yakap mo.Yakap na tila laging nagsusumamo,Na kita’y pawalanAt hayaang maglaho.Mahal,Patawarin mo ako,At umabot tayo dito.Maraming lakas ang inipon koMaalis lang sa isip ko ang ‘yong mga pangako,Na walang iba kundi tayoNa bawat hapunanLaging magkasalo,Na bubuo tayo ng sariling mundo.Haaaaaaaaaay!Ngayon ko napagtantoDi pala lahat ng kwentoMaligaya ang dulo.Maraming lakas ang inipon koWag lang magbalik muli:Ang ngiting bumihag sa’king pusoAng di malimutang amoy ng pabangoAng di mawala-walang mayuming tinigAng hinahanap-hanap na yakapAt mga pinangakong pangarap.Mahal,Maraming lakas ang inipon koMasabi lang ang "paalam".

Nagpapasalamat ako, sa kabila ng mga nangyari, patuloy kong nararamdaman kung gaano kalaki ang tiwala sa akin ng mga magulang mo, na kung papipiliin lang daw sila, ako ang pipiliin nila. Hindi sa pinipilit kong maging tayo ulet, nakakataba ng puso marinig ang mga taong pinaka-nagmamahal sayo, ako ang mahal hindi yung bago mo. Sana, matutunan rin nilang mahalin ang mahal mo. Ingat ka!

May mga gabing gusto kitang kantahan, gaya ng dati kapag di ka makatulog.

Kagabi, nagsinungaling ako sa’yo Hindi totoong busy ako. Papaano magiging busy ang isang taong Maghapon nakabantay sa telepono? Nagaantay, Umaasa. Umaasang babalik sa dating gawi Ang lambing ng ‘yong tinig At marahang ngiti sa bawat hinto ng hininga. Nagsinungaling din ako Nang sinabi kong okay na ako. Hindi ako magiging okay. Walang okay na taong ulit-ulit babalikan Ang mga naipong larawan Ng kamay na magkahawak At balikat na magkaakbay. Ng pagkaing di maubos-ubos, Ng masunuring tuwalyang sang linggong pinagsaluhan, Ng halimuyak niyong pabango, Ng gusto mong tamang timpla ng kape, (Di masyadong matamis, Di masyadong matapang) Sakto lang. Gaya ng aking pagkatao, Di masyadong matamis, Di masyadong matapang, Sakto lang. Nagsinungaling din ako, nang sabihin kong "kaya ko pa" Mahirap kayaning lumaban mag-isa. Bumibigay ang lahat sa kawalan ng pahinga. Gaya ng pagbigay ng tuhod ng tsuper sa maghapong pasada, Ng pagbigay ng nilakaran mong kawayang tulay, Ng pasensyang nasasagad sa palagian mong di pag-uwe sa bahay, At nang tuluyang pagbigay ng di mapigil-pigil na damdamin. Damdaming di natatakpan ng tawanan, Ng masarap na higop ng mainit-init pang sotanghon, Ng halamang nadidiligan ng malulungkot na salitang kinikimkimkimkim. Damdaming di na paawat pa sa ngiti mo’t bango. Gaya ng pagbigay ng isip sa mga tanong na di masagot-sagot, Bumibigay ang lahat sa kawalan ng pahinga. Bumibigay ang puso sa kawalan ng pag-asa. Bago ako tuluyang bumigay, magsasabi ako ng totoo, Ikaw ang laman ng puso Iba man ang piliin mo.