Orlando en Glenn zijn content creators en verhuisden begin deze zomer naar… Disneyland Paris. Enfin, naar een appartement op een steenworp van de themaparken. Sindsdien maken ze er elke dag vlogs. De live-action remake van ‘Lilo & Stitch’ zag het duo op de dag van release, vanop een bijzondere locatie: op een Disney-cruiseschip!
We hebben het over de betekenis van Ohana in onze eigen levens, over emigreren vanuit België en over introvert zijn. We dwalen ook (sorry!) regelmatig af naar Disneyland, het maar niet beu worden van de parken en mijn confrontatie met de security die me niet hebben binnengelaten met mijn opnamemateriaal.
En voor ik het vergeet: we hebben het ook over de parel die ‘Lilo & Stitch’ heet, over de kleine tekenfilm die een gigahit is geworden en de kleine nuances die de remake nòg beter maken. De film is nog steeds de meest succesvolle Hollywoodfilm van 2025. Zag je ‘m nog niet? Je kan ‘m nu inhalen op Disney+!
Let op: Binnenkort waag ik mij aan Star Wars! Maak de opname over 'The Empire Strikes Back' met Dirk Brossé, Alex Agnew en Fokke van der Meulen live mee in Flagey, op 20/09.
Tickets en info: www.brusselsphilharmonic.be/nl/concerten/disney-klassiekers-het-star-wars-seizoen-20-09-2025
Daphne Velghe is New Yorker, topmodel en Celebrity Masterchef. En ja, ze is geboren in Antwerpen. Als kind was ze grote fan van 'De Leeuwenkoning'. Ze had zelfs - jawel - een crush op Mufasa! In die mate dat ze onlangs op haar vrijgezellenfeest werd verrast door vooral muzikale vragen over die favoriete tekenfilm.
'Mufasa: The Lion King' zet vol in op grote namen, zowel in de cast als achter de camera. Voor deze prequel wilde Disney vooral mensen met streetcred: 'Moonlight'-regisseur Barry Jenkins en muziek van 'Hamilton'-componist Lin-Manuel Miranda. Een strategie die we ook steeds meer zien in de modewereld, waar Disney en fashion elkaar blijkbaar vinden.
De film volgt duidelijk de blueprint van 'The Lion King': alle hoofdpersonages zijn verbannelingen en daar ligt misschien té veel nadruk op. Wat maakt dit nu authentiek Afrikaans, zoals de regisseur zo graag wilde? En waarom lijkt Mufasa voortdurend in levensgevaar in de savanne? We missen de comic relief van Timon en Pumbaa. Maar hey, hakuna matata!
Welke versie moet Disney nu behouden als ze pretparkattracties gaan maken? Wat gaat de nieuwe generaties aanspreken? En we nerden even over Tokyo DisneySea.
Actrice en scenarist Anushka Melkonian houdt van Anne Hathaway én Disney Channel-stuff uit de nillies. Toch, wanneer we afspreken om ‘The Princess Diaries’ te bespreken, hebben we allebei het gevoel dat we de film nooit eerder hebben gezien. We hebben het over de regisseur die eerder ‘Pretty Woman’ maakte, over de katten in de film en over de Julie Andrews-stage op de Disney-lot in Burbank.
Anushka getuigt ook over opgroeien met Sovjet-tekenfilms, over afstuderen op ‘Mean Girls’, en over haar ADHD-drang om te tekenen tijdens de opname. We linken die creativiteit aan het genie Tim Burton. We ranten over irritante stepkes, over woke in 2001 en het woord teelbalkanker. To be a princess, you have to believe that you are a princess!
Pretparkkenner en ‘Ochtend in Pretparkland’-podcasthost Erwin Taets stelt dat Disneyland veel te danken heeft aan Davy Crockett. Niet aan de historische figuur, wel aan de Disneyficatie van het personage in eerst een tv-reeks en later een film. Voor mij was Davy Crockett vooral de naam van een bungalowpark in de rand van Disneyland Paris, maar ik ben dan ook een onwetende Europeaan.
We hebben het over Walts beweegreden voor dit patriottische epos, de impact van de film ‘Davy Crockett: King of the Wild Frontier’ en de bestaande frontierlegende die beren doodde en opkwam voor de rechten van Native Americans. Maar we nerden ook de fantastische muziek van huiscomponist George Bruns, de parodie in ‘The Simpsons’ en de wijngaard van Crockett-acteur Fess Parker. En we proberen het equivalent te zoeken van een Vlaamse Davy Crockett in een eigen pretparkland.
Tommy Willems is co-host van de podcast De Melkherberg en grote Disney(land)-fan. Hij suggereerde een aflevering over Zorro. Niet alleen heeft Disney daar in de jaren 1950 een onsterfelijke reeks over gemaakt die bij ons nog lang in een ingekleurde versie te zien was op Ketnet. Ook zagen we El Zorro ooit in Disneyland Paris. Zorro zelf inspireerde dan weer de makers van 'Batman', maar ook Disney liet zich inspireren bij onder meer 'Darkwing Duck' en 'The Lone Ranger'. En wat dichter bij huis: Bobbejaan Schoepen kocht ooit het paard uit de Disney-reeks. Alleen, het dier kwam al snel tragisch om het leven. We praten ook over reizen rond de wereld voor Disney, pretparken in de BeNeLux en een nieuwe animatiereeks van 'Stranger Things' die momenteel wordt gemaakt door Studio 100. El Zorro is your hombre! (En luister zeker ook naar de postcredit met aanvullende info van Tom Schoepen, zoon van.)
Timo Descamps is acteur, zanger, presentator en schrijver. En misschien ook bekend van ’Spring’ en het eerste seizoen van ‘Steracteur Sterartiest’. Stemartiest, ook. Onder meer de stem van Andy in ‘Toy Story 3’ of die van Hiccup in ‘How to Train Your Dragon’ is van hem. En die van Peter Pevensie in de wereld van Narnia. Daarnaast vertaalt hij ook regelmatig animatiefilms naar het Vlaams, en recent nog de live action remake van Disney’s ‘Snow White’. We hebben het ook over de Disney Renaissance, de kunst van het nasynchroniseren en leven in Los Angeles.
Muzikant en radiohost Sean Dhondt sprak de Vlaamse stem in van Maui in zowel de eerste als de tweede 'Vaiana'. Alleen had hij na de stemopnames de sequel nog altijd niet gezien. Het prille ouderschap is daarvoor een geldig excuus, al was deze podcast dat ook om de film eindelijk in te halen.
'Vaiana 2' was aanvankelijk niet voorzien. De productie moest oorspronkelijk een reeks voor Disney+ worden, maar het blijvende succes van de Polynesische prinses (lees: de succesvolle merchandisemachine) bracht de bazen op andere gedachten. Toch is het niet meteen duidelijk dat dit origineel een tv-project was. Zelfs de originele liedjes van Lin-Manuel Miranda worden hier perfect aangevuld met werk van Abigail Barlow en Emily Bear.
We hebben het over de cirkel die rond is: van Seans tatoeage van de draak uit 'Pete's Dragon' tot deze films, over humor vertalen uit het Engels en het onwaarschijnlijke succes van dit vervolg. We dromen over pretparkattracties en tv-reeksen, een rolletje voor Seans dochter en Italiaanse pornoactrices. Sean getuigt over hoe het publiek hem overal herkent als stem van Maui. En over zijn aversie jegens U2.
Samen met mijn beste vrienden duik ik in de donkerste hoeken van Disney's archief. Van blackface Mickey tot Nazi-propaganda, van menstruatie-educatie tot anti-drugscringe - deze tien cartoons laten zien hoe Disney zich door de geschiedenis worstelde met politiek en maatschappelijke thema's.
Met Canvas-kijker Jelle Goossens voor historische context en... wel ja... Tom ‘Pélé’ Peeters voor wat alleen Pélé kan. Van hakenkruisen tot keukenvet voor bommen, van maïs-propaganda tot Alan Menken's ergste oorwurm ooit.
Conclusie: fuck slavernij, betaal je belastingen, en doe geen drugs (tenzij je masochistisch genoeg bent voor 'Cartoon All-Stars to the Rescue').
En Pélé heeft het tussendoor over de opening, de prima para en de clitoris. Super leerzaam!
De lijst:
1. ‘Mickey's Mellerdrammer’ (1933)
2. ‘The Thrifty Pig’ (1941)
3. ‘Der Fuehrer's Face’ (1942)
4. ‘The New Spirit’ (1942)
5. ‘Out of the Frying Pan Into the Firing Line’ (1942)
6. ‘Education for Death’ (1943)
7. ‘The Winged Scourge’ (1943)
8. ‘The Grain That Built an Empire’ (1943)
9. ‘The Story of Menstruation’ (1946)
10. ‘Cartoon All-Stars to the Rescue’ (1990)
Nu content creator Laura Lynn Joosten (aflevering 112 over ‘Beauty and the Beast’) in Londen woont, wilden we samen een Disneymusical kijken. Dus waarom niet de laatste nieuwe? ‘Disney's Hercules - The Electrifying New Musical’, nog maar pas te zien in de Theatre Royal Drury Lane. We begonnen vol goesting aan een podcastopname, onder meer over die andere West End-revelatie van deze zomer: ‘Evita’ met de prachtige Rachel Zegler (Snow White in de live-action remake). Vriend Jelle Goossens zegt eerst wat slimme dingen over dat spektakel en verlaat ons dan voor de Londense nacht, terwijl Laura en ik op vraag van Hades onze gsm’s op flight mode zetten. Maar de opvoering laat op zich wachten, meer dan een uur, tot het finale verdict valt: door een stroompanne is er géén show. Dan maar een aflevering over Disneymusicals, met enkele fans verzameld via Insta: Liesje Brockley (Disneyliesje), Manu Van Acker (MNM), Buddy Faessen (De Melkherberg Podcast) en Anne Coenegrachts (die ‘Hercules’ al zag). Should we go the distance for Hercules? Je hoort het in deze speciale aflevering.
Jaël Ost is comfort creator en een super fijne Disneyfan, met een focus op de Kleine Zeemeermin. Hoewel de film in 1989 in de zalen kwam, is Ariël nog maar de vierde Disneyprinses. Meer dan een extra aflevering waard, want ‘The Little Mermaid’ heeft het pad geëffend voor wat we de Disney Renaissance noemen, de tekenfilms van de gouden jaren 1990. We hebben het over de OG-film, de tekenfilmreeks op tv (die ik als voorbereiding integraal heb bekeken, met een hoofd vol zeewier tot gevolg), over de twee vervolgfilms en de pretparkattracties. Over de rare Trumpiaanse muur, de fishshaming met Botje en Jody Benson als de meest actieve Disneyprinses. Over Sebastiaan die zijn eigen achterbakse hachje wil redden, het laatste project van The Muppets-uitvinder Jim Henson en het rondpompen van Neptunus. En over Jaël die niks heeft met Rapunzel noch Stitch. We zoeken ook een antwoord op deze vraagstukken. Hoe groot is de hand van Triton? Is Sebastiaan een gemene snitch? Hoe zou een Broosland eruit zien? En wat met Dismaland, een tijdelijke tentoonstelling van Banksy met een kunstwerk van Ariël als fata morgana?
Na Michiel Veenstra mag Ralf Verhoef - ook één derde van de Nederlandse Disney-podcast D-Tales - eens aanschuiven. Dit voorjaar kon ik nog met hen meegaan op groepsreis naar de drie Aziatische Disney Resorts. Dat blijkt een meerwaarde voor deze aflevering: we hebben het over een oude familiefilm, maar wel eentje met een stevige voetafdruk in zowel ‘onze’ Disneyland Paris als in Tokyo DisneySea. De boot Nautilus uit Jules Verne's ‘20.000 Leagues Under the Sea’ heeft een plekje in Discoveryland in Parijs en zelfs een heel gebied Mysterious Island ofte Vulcania in Tokio. We hebben het over de vrouwen van Kirk Douglas, over Imagineer Harper Goff die de spectaculaire decors bouwde en over de pax media's die Walt Disney sloot om deze peperdure film te kunnen draaien. Maar het gaat ook over atoomenergie, over de dandy in Kapitein Nemo en waarom Douglas hier zo hard op Popeye lijkt. Verder wijken we graag uit over de eventuele uitbreidingen van het Disneyland Park in Parijs, de Society of Explorers and Adventurers en uiteraard de Aziatische parken. Got a whale of a tale to tell ya, lads!
‘Nonkels’-regisseur Jelle Gordyn heeft een gigantische dvdkast. Om die collectie te blijven verantwoorden, bespreekt hij die films met gasten in zijn eigen podcast: DVDKast. Ontbreekt veelal in zijn verzameling: Disneyfilms. Reden? Die liggen allemaal nog op VHS in het ouderlijk huis. Voor mijn podcast geef ik Jelle huiswerk en kijken we vooraf naar de familiefilm ‘Old Yeller’: ooit onderwerp van een hele aflevering van ‘Friends’ en een comedy bit in de Netflix-special ‘Armageddon’ van Ricky Gervais. Daarin heeft de comedian het ook over doesthedogdie.com, een website die zijn bestaansreden dankt aan ‘Old Yeller’. We hebben het over het regisseren van dieren, het trauma van alle Angelsaksische babyboomers en een kindacteur die door Walt Disney zelf op het matje werd geroepen. Maar we wijken ook uit over ontluikende seksualiteit met Jasmine van Aladdin, het hotel van Knabbel en Babbel, en een roterende Dumbo-nachtlamp die een jonge Jelle én nu ook zijn nageslacht in slaap wiegt. En we onderzoeken de humor in ‘Nonkels’ en de problematische Disney-films van de jaren 1940.
Margaux Amant is radiohost bij Studio Brussel en de stem van ‘Man Bijt Hond’. Gevraagd naar haar favoriete Disneyfilms als kind, dropt ze een titel die ik nooit eerder hoorde: ‘Ella Enchanted’. Nochtans een sprookjesfilm met Anne Hathaway (die zélf zingt), post ‘The Princess Diaries’. Technisch gesproken een Disneyfilm, uitgebracht onder de Miramax-vlag. Helaas is die vandaag wel nergens legaal te bekijken en zijn de user-generated duidelijk geschreven door mensen die het verhaal niet hebben begrepen. In feite is dit een gemoderniseerde versie van Assepoester: Ella krijgt bij haar geboorte de ‘gave’ van gehoorzaamheid, waardoor ze alles moet doen wat haar wordt opgedragen. En uiteraard wordt daar gretig misbruik van gemaakt, onder meer door haar stiefzussen. Het is een film met Joanna Lumley als stiefmoeder en Eric Idle als verteller, met een vette knipoog naar ‘Monty Python’ en naar een middelleeuwen dat nooit heeft bestaan. Met een geweldige nummerkeuze van onder meer Elton John, Queen en Aretha Franklin. Maar we hebben het ook over je het opdringen van Disneyfilms aan je jongere broer of zus, over de zin en onzin van musical en over de Sissi-trilogie.
Deze speciale pilootaflevering is een opstapje naar een nieuw seizoen dit najaar over ‘Star Wars’. Het is vandaag May the 4th en ik heb een conclaaf samengeroepen. Misschien wel het relevantste conclaaf dat we dit jaar meemaken. We gaan ons namelijk buigen over deze uiterst relevante vraag: in welke volgorde moet ik de Star Wars films bekijken? Is dat 456123789? Of toch maar 123456789? Er bestaan ook strekkingen die dwepen met 451236. En dan is er nog de school Fokke van der Meulen, met uiteraard een heel eigenwijze kijkmethode. Nemen deel: Alex Agnew, Christophe Stienlet, Julian De Backer en Tim Veekhoven (voorzitter van TeeKay-421, de Belgische Star Wars fan club). We hebben het ook over Jean-Claude Van Damme als Darth Maul, over ‘She’s All That’ en over hoe Tim een Hasbro-action figure van naam heeft voorzien (spoiler: Helder Spinoza). We buigen ons over bijkomende vragen als: is Jar Jar Binks de Voldemort van deze podcast? Hoe raakte Luke Skywalker zo getormenteerd? Hoe kan je als acteur een iconisch personage van je afschudden (nietwaar, Bartje)? En wat is de noodzaak van een prequel? Dan kunnen wie die ook maken van Hitler, aldus Alex. Het ontspoort ook regelmatig, onder meer over ‘Indiana Jones’, ‘The Commitments’, ‘Rocky IV’, ‘Stranger Things’ en ‘Superman’. En over ‘Euphoria’ en de dood van de onschuld van de dochter van Alex. Never apologize for being a nerd! May the 4th Be With You!
Laura Van Alphen is orthopedagoog, inclusiecoach en een Disney Klassiekers resident-in-wording. In de eerdere prinsessenaflevering (episode 133) vertelde ze over de favoriete prinses van haar dochtertje Juno: Assepoester. Intussen hebben we samen haar heldin ontmoet in Disneyland Paris, en hebben we de Mundo Pixar Experience in Brussel verkend. Voor deze aflevering leest Laura voor een film van een heel ander kaliber: ‘George of the Jungle’. Opnieuw een Disney die ik nooit eerder zag, maar waarvan ik vreemd genoeg wel de oorwurm van een titelsong kende. In een notendop: dit is parodie op Tarzan meets Crocodile Dundee, met humor te dom voor woorden. Zo dom, dat het net heel erg grappig wordt. We hebben het over de drie kathedralen in het lichaam van Brendan Fraser, over de mislukte romance met tegenspeelster Leslie Mann en de Disneycarrière van leeuw Joseph. Maar het ook over een bijna niet verschenen interview met antropologe Jane Goodall, de papa van Matthew Perry en hoe deze film in een kwaliteitskrant ooit in een adem werd genoemd met ‘Titanic’ en ‘Jurassic Park’. En we drinken intussen een ‘White Ape’. Die fictieve cocktail is een mopje in de film (“White ape? Sounds like a drink!”) die ik voor de gelegenheid zelf heb gecreëerd.
Recept: 1oz Monkey 47 Gin, 2oz Malibu, 2oz Alpro soja bananenmelk, shaken met ijs in cocktailshaker.
Don’t worry. Nobody dies in this episode. They just get really big boo-boos.
Tibo Meeus is cosplayer en kostuumontwerper, bekend onder de naam Froyo. Wie zijn Insta-profiel bekijkt, heeft het meteen door: hij is bezeten door Barbie, K3 en… ‘Hocus Pocus’. Tibo leerde de Disneyfilm kennen op louche.nl, zelf had ik ‘m nooit eerder gezien. Die vertelt het verhaal drie heksenzussen uit 1693 die proberen onsterfelijk te worden door de levenskracht van een meisje te stelen. We worden terechtgesteld, maar kunnen in 1993 op Halloween terugkeren dankzij een slimme vloek. De film flopte aan de bioscoopkassa, ondanks de grote namen die betrokken waren: Kenny Ortega regisseerde, de hoofdrollen werden vertolkt door Bette Midler, Kathy Najimy en Sarah Jessica Parker. Intussen heeft ‘Hocus Pocus’ een cultstatus verworven, is het vooral in de VS een ding rond Halloween en staat er sinds 2022 zelfs een sequel met dezelfde actrices op Disney+. We hebben het over heerlijke camp, grappige oude vrouwen en prachtige outfits. En zou ‘Hocus Pocus’ een plekje verdienen in Disneyland?
Gezien Disney geen echte paasverhalen heeft verfilmd, springen we vooruit naar de mooiste tijd van het jaar. Comedian en tv-maker Lukas Lelie heeft een haast ongezonde passie voor ‘A Christmas Carol’ van de Britse schrijver Charles Dickens. (Passie, Matteüspassie, Mattheuseffect: zo wordt het toch de meest logische paasspecial.) Na een zware tegenslag rond kerst vorig jaar, besloot hij te investeren in een eigenaardige collectie: dvd’s van verfilmingen van zijn favoriete kerstverhaal. In de verzameling versies van onder meer Barbie, The Flintstones en Doctor Who, allicht het gevolg van het publieke domein. Maar dus ook drie van Disney: ‘A Christmas Carol’ (2009) met Jim Carrey als Ebenezer Scrooge, ‘The Muppet Christmas Carol’ (1992) met Michael Caine als Scrooge en ‘Mickey’s Christmas Carol’ (1983) met Scrooge McDuck als… Scrooge. We hebben het over de vergane glorie van motion capture, tijdreizen in de films van Robert Zemeckis en een vreemde bijsluiter in een educatieve Disney-dvd. We weiden uit over Russische rip-offs, een goedkope versie met Kate Winslet en een geniale met Will Ferrell en Ryan Reynolds. We beloven elkaar om elkaars graf te bezoeken, afhankelijk van wie eerst komt te gaan. Lukas getuigt ook over zijn andere verslaving (cola zero), praat over het genie Dikkie Dik en doet twee belangwekkende oproepen. (Let op: de meest bangmakende content in deze afleveringen wordt in de post-credit volwaardig geduid door een expert.)
Elien De Vos is kinesist, podcasthost van Wellnesswijven en een Disney Klassiekers resident-in-wording. Ze koos zelf voor de film ‘Into the Woods’, een verfilming van een Stephen Sondheim musical waarin de verhaallijnen en personages van verschillende sprookjes door elkaar lopen. We hebben het over de straffe prestaties van onder meer Meryl Streep, Anna Kendrick, Emily Blunt en James Corden. Maar ook over thee drinken uit Chip, plannen voor Tokyo Disneyland en haar vrijgezellen in Disneyland Paris. Over emoties in 'The Office', over DM’s sturen naar Rachel Zegler en het concert van Disney-teenage-idol Sabrina Carpenter. En Elien stelt me een Disneyvraag waar ik het antwoord op schuldig moet blijven. Jawel, dat kan!
Gaëlle Goubau werkt voor de Klantendienst van VRT. Ze beantwoordt vragen, opmerkingen en klachten van kijkers en luisteraars met de glimlach. Daarnaast maakt ze ontzettend grappige TikToks over sociaal (on)wenselijke situaties. In aflevering 97 hebben we al gebabbeld over Pixars ‘Elemental’ en toen bleek dat ze als kind grote fan was van de ‘High School Musical’-trilogie. Ik geef toe: een gat in mijn Disneycultuur, die bij deze is gedicht. We hebben het over het choreogenie Kenny Ortega, de niet normaal blauwe ogen van Zac Efron en zijn off-screen relatie met Vanessa Hudgens. Over het ontdekken van de films via de muziek op een vlucht, over Mevrouw Konijn en het groenste gras ooit in cinema. We discussiëren of ‘High School Musical’ misschien wel een bétere ‘Graese’ is, of ‘#LikeMe’ de vergelijking doorstaat en of Sharpay misschien toch niet zo’n bitch was. In ons enthousiasme waren we ook bijna iets vergeten (check zeker ook de post-credit).
Een speciale aflevering over Disney’s Snow White. Omdat ik voel dat ik dit moet doen, ook al heb ik er zelf niks aan. Niemand wou meedoen, da’s ook oke. Dit is mijn relaas van een film die al vier jaar wordt verguisd zonder dat iemand ‘m zag. Een film die in het oosten groots wordt gepromoot, maar hier enkel zure krantenkoppen oplevert. Ja, ik maak me een beetje kwaad hierin. Excuses bij voorbaat. And I’m waiting on a wish.
