Denk je textiel, dan denk je katoen. Denk je textielindustrie, dan kan het bijna niet anders of je denkt: katoenplantages. In Amerika, denk je dan. Klopt. Maar ook in Suriname, op Curaçao en in Nederlands-Indië. In de periode waarin Twente zich razendsnel ontwikkelde tot een economische grootmacht. Met aan de basis spotgoedkope en gedwongen arbeid. Niet alleen in de fabrieken maar ook overzee.

Het gaat niet goed met het onderwijs in ons land. Alarmbellen rinkelen, de onderwijsinspectie hijst jaar na jaar de rode vlag. Saxion-lector vernieuwingsonderwijs Symen van der Zee deed uitgebreid onderzoek naar alternatieve onderwijsvormen en schreef een prikkelend rapport.

In De Berg spreekt… gaat Ernst Bergboer met Van der Zee op zoek naar antwoorden op de vraag: wat is er in hemelsnaam aan de hand in onderwijsland? Maar vooral: wat moet er gebeuren? Er is een richtingenstrijd gaande in de kringen van de mensen die dat weten moeten. “Alle ballen op alleen rekenen en taal”, roept de een. “Brede algemene ontwikkeling”, vindt de ander. Het leidt tot een polarisatie waar kinderen weinig mee opschieten

nschede tekende, als eerste gemeente in Nederland, eind oktober het ‘Handvest Open Enschede’. De elf geboden voor de gemeente, een belofte aan inwoners. Dit mag u van ons verwachten. Vrij vertaald: duidelijkheid, eerlijkheid, betrouwbaarheid, een luisterend oor, een menselijke benadering.

Hoogleraar bestuurskunde Bert Marseille is de geestelijk vader van dat manifest. Want er moet iets gebeuren, als het om de relatie overheid-burger gaat. Makkelijker gezegd - en ondertekend - dan gedaan.

Ernst Bergboer gaat erover in gesprek. Met Marseille en wethouder en loco-burgemeester Niels van den Berg, die zijn handtekening zette.

Wat als je weet dat je doodgaat? En als dat hoogstwaarschijnlijk voor een deel te wijten is aan keuzes die je zelf maakte? Het overkwam Stefan ten Voorde.

Enkele maanden voor zijn dood vatte hij het plan op om zijn ervaringen, vragen en dilemma’s naar het theater te brengen. In ‘Ongehoord terminaal’ zou hij met vriendin Dorothée Loorbach en het publiek in gesprek over dat waar we vaak liever over zwijgen. Hij haalde de datum waarop de voorstelling gepland stond niet meer. Dit is het gesprek met hem en Dorothée, dat een week of wat daarvoor plaatsvond.

‘Samen leven, samen zorgen’. Dat is de veelzeggende titel van een toekomstvisie om maatschappelijke ondersteuning in Enschede betaalbaar en menselijk te houden. Het stuk drijft op praktisch noaberschap, waar het ondanks de trots waarmee we dat uitdragen nog wel wat aan mankeert, ruimte voor professionals en een scherp oog voor wat inwoners ècht nodig hebben.

In 2028 moet die visie in de stad zijn geland. Maar voor het zover is, gaat er heel wat op de schop. Daar lijkt het in elk geval wel op, als je het stuk goed leest. En daar gaan we, als ik de wethouder mag geloven, allemaal wat van merken. 
Die wethouder, Harmjan Vedder, roeit bovendien ook nog eens tegen de stroom in, als het het mij vraagt. Individualisering, regeldrift, marktwerking en organisatiebelang zetten de ambities van dat ‘samen leven, samen zorgen’ op scherp. 
 
Ik lees tussen de regels door de handtekening van een bestuurder met een uitgesproken kijk op de samenleving.
Meer dan genoeg aanleiding voor een goed gesprek.

Isa Kahraman werd geboren op 1 april 1974 in Midyat, zuidoost Turkije. Op zijn negende kwam hij in Nederland, gevlucht met zijn ouders voor een burgeroorlog in zijn land. Hij woont sindsdien in Rijssen, waar hij naar eigen zeggen nooit meer weggaat.

Sinds 6 december 2023 is Isa Tweede-Kamerlid voor Nieuw Sociaal Contract. Na ruim 12 jaar gemeenteraadslid te zijn geweest voor het CDA.

Hij heeft onder meer Defensie en Europese Zaken in portefeuille, is tweede woordvoerder Buitenlandse Zaken en parlementair assemblée bij de NAVO. Met een gecombineerde Kamercommissie reisde hij onlangs naar Oekraïne.

Als je wil, kun je een lange rij voorbeelden noemen van - in ‘bestuurstermen’ - ‘dossiers’ die jaren- soms decennialang voortslepen en maar niet dichtgeklapt worden. Kùnnen worden. Omdat de gedupeerden geen recht is gedaan en nog altijd rondlopen met vragen.

Ik sprak met Renske Leijten, Kamerlid voor de Socialistische Partij, over twee voorbeelden dicht bij huis: de Vuurwerkramp en het Toeslagenschandaal, zoals zij het noemt.