Við opnuðum fyrir neyðarlínu Bestu plötunnar og fengum myndarlegan haug af vafasömum tónlistarskoðunum frá hlustendum. Við reyndum að dæma engan, en sumt er reyndar svo yfirmáta heimskulegt að það dæmir sig sjálft.

Besta plata æringjanna í Madness er þeirra fyrsta, One Step Beyond (1979). Samt er það ekki alveg svo einfalt því að snemma kom í ljós að grín er ekkert glens …

Gojira eru nefstórir, croissant-étandi flagarar, sem fengu leið á því að traðka á vínberjum og stofnuðu þess í stað grjótharða þungarokkshljómsveit sem nýtur virðingar um alla veröld. Þriðja plata sveitarinnar, From Mars to Sirius frá 2005, er sú besta.

Gullöld tónlistarmyndbandanna hófst í upphafi 9. áratugar síðustu aldar og sér vart fyrir endann á henni, nærri hálfri öld síðar. Þríeykið knáa rýnir í þetta stórmerkilega fyrirbæri og að sjálfsögðu var settur saman topplisti.

Það lágu áskoranir jafnt sem yndislegheit í því að kafa ofan í stórmerkilegan feril Ragnhildar Gísladóttur, þessarar stórmerku dívu og drottningar. Plötu er stillt fram sem þeirri „bestu“ en málið er sannarlega flóknara en svo …

Kim Larsen er vinsælasti tónlistarmaður Danmerkur frá upphafi, eða eins og Danir segja: „Hann er spilaður þegar þú fæðist, þegar þú giftir þig og þegar þú deyrð“. Platan 231045-0637 frá árinu 1979, eða „kennitöluplatan“ eins og hún er oft kölluð, er hans besta að mati Hauks, en hvað segja meðstjórnendur?

Í þætti þessum koma þáttastjórnendur fram með öndverðar skoðanir á því sem pöpullinn telur vera gott og gilt. Svæsin rönt, fáránlegar söguskoðanir og djörf sundtök mót hörðum straumi hins viðtekna.

Bleiknefjar riðu ekki feitum hesti frá rapptilraunum sínum á fyrstu tveimur áratugum hiphopsins, að Skepnubræðrum undanskildum kannski. En í lok 10. áratugarins spratt Eminem fram á sjónarsviðið og það var ekki annað hægt en að taka hann alvarlega. The Marshall Mathers LP frá árinu 2000 er almennt talin hans besta verk — og hún er það svo sannarlega.

Hin mjög svo enska Wire er með áhrifamestu síðpönkssveitum. Dr. Arnar stillir þriðju plötu hennar, 154 (1979), fram sem hápunkti hennar. Og hefst svo lestur …

Hvað er snekkjurokk? Hverjir spila það? Hvað koma Steely Dan málinu við? Er það svalt, hallærislegt eða hvað? Og af hverju er Michael McDonald svona mikill dúllubossi? Svör við öllu þessu er að finna í þætti vikunnar sem er jafnframt 250. þáttur hlaðvarpsins!🚢🥳

Machine Head lentu í mikilli tilvistarkreppu á „númetal-árunum“, en það getur enginn tekið frumburð þeirra, Burn My Eyes frá 1994, frá þeim, enda ein af lykilplötum næntís þungarokksins.

„Hjartaknúsarinn“ er merkilegt fyrirbæri í tónlistarsögunni. Sætur, tilfinningaríkur maður, oft íklæddur smóking eða fallegri peysu. Ekkert endilega sérstaklega graður, en alltaf gjörsamlega að farast úr ást. Við veltum þessu fyrir okkur í þætti vikunnar.

Yoko Ono hefur sinnt margháttaðri starfsemi á langri ævi, m.a. tónlistargerð. Sá þáttur reis hæst árið 1971 með hinni framsæknu Fly. BP-liðar fóru yfir feril Yoko í funheitum þætti.

„Rönnið“ sem Toto átti á árunum 1978–1982 á sér fáar hliðstæður. Fyrsta platan, sem er samnefnd sveitinni, er kannski ekki heilsteyptust, en hún er áberandi best. Því heldur Haukur a.m.k. fram.

Það getur skipt öllu fyrir feril tónlistarfólks að byrja fyrstu útgefnu breiðskífuna með vel heppnuðu, eftirminnilegu lagi. En hvernig ber fólk sig að í þeim fræðunum? Að því munum við komast upp úr miðnætti.

White Zombie er mögulega „unglingalegasta“ hljómsveit allra tíma. En hversu vel eldist músíkin?

Tókst Paddy McAloon að knýja fram eina bestu poppplötu allra tíma með sveit sinni Prefab Sprout árið 1985? Og er Steve McQueen virkilega það meistaraverk sem fólk segir það vera? Og er McAloon virkilega frá Norðymbralandi, gengur við staf í dag og með galdramannalegra útlit en sjálfur Merlin? Einhverju af þessu verður svarað í þætti vikunnar. #0242 Pink Floyd - The Piper At the Gates of Dawn

BP-tríóið glímdi við eitt stærsta nafn rokksögunnar í þessum þætti. Margt að ræða, margt að kanna enda hafa fáar sveitir náð að magna upp jafn mikla költaðdáun og Pink Floyd, költaðdáun sem liggur á furðu breiðu sviði. Við vorum glúrnir félagarnir enda fráleitt einhverjir múrsteinar í litlausum vegg!

Þessi merka og mjög svo áhrifaríka heimildarmynd Friðriks Þórs Friðrikssonar frá 1982 var skoðuð í krók og kima af BP-liðum í innblásnum frímínútum!

Ólátabelgirnir í NOFX gáfu út 16 hljóðversbreiðskífur á ferlinum, en það er erfitt að færa rök fyrir því að drengirnir hafi nokkurn tímann toppað meistaraverkið Punk in Drublic frá 1994, sem verður til umfjöllunar í þætti vikunnar.