- ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΜΑΜΑΔΕΣ ΚΑΙ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ
«Μαμά, Μπαμπά… πες μου ένα παραμύθι»
Ένα εργαστήριο ειδικά φτιαγμένο για γονείς που θέλουν να μοιραστούν με τα παιδιά τους τη μαγεία των παραμυθιών.
Θα μάθετε πώς να ζωντανεύετε μια ιστορία με τη φωνή, το βλέμμα, τα χέρια και το σώμα σας. Πώς να δίνετε φωνές και συναισθήματα στους ήρωες, να προσθέτετε μικρές εκπλήξεις και να προσαρμόζετε την αφήγηση στην ηλικία του παιδιού σας.Θα ανακαλύψετε μικρά μυστικά και παιχνίδια φαντασίας.
Δεν είναι μόνο χρόνος για το παιδί σας, είναι και για εσάς: να ξαναπαίξετε, να συγκινηθείτε, να γελάσετε, να αφουγκραστείτε το παιδί μέσα σας.
Και... να θυμάστε πάντα: η πιο όμορφη ιστορία για το παιδί… είναι εκείνη που του λέτε εσείς.
📅 Δύο εναλλακτικές ημερομηνίες:
Πέμπτη 16 Οκτωβρίου, 18:00–21:00
Σάββατο 23 Οκτωβρίου, 14:30–17:30
🔗 Περισσότερα εδώ
- Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΦΗΓΗΣΗΣ – ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ
Ένα δίμηνο εργαστήριο με τον Γιώργο Ευγενικό, κάθε Τετάρτη (Οκτώβριος–Νοέμβριος), στο Σπίτι των Παραμυθιών – Το Μουσείο Αλλιώς.
Μέσα σε 8 συναντήσεις θα εξερευνήσετε:
Τις τεχνικές της ζωντανής αφήγησης.
Τη δημιουργία χαρακτήρων και εικόνων.
Τις αρχαίες μεθόδους μνήμης.
Την έκφραση μέσω φωνής, σώματος και ρυθμού.
Απευθύνεται σε όσους αγαπούν τις ιστορίες: δημιουργούς, εκπαιδευτικούς, γονείς, καλλιτέχνες, επαγγελματίες που θέλουν να βελτιώσουν τον λόγο τους ή σε όποιον απλώς έχει μια ιστορία να πει. Είναι μια διαδρομή αυτογνωσίας και έμπνευσης.
📅 Κάθε Τετάρτη, 19:00–21:00
🔗 Περισσότερα εδώ
- ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΒΙΩΜΑΤΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΑΦΗΓΗΣΗΣ
Με την Ανθή Θάνου και τον Γιώργο Ευγενικό, κάθε Δευτέρα μέσω Zoom.
Ιδανικό για όσους θέλουν να συμμετέχουν από απόσταση, αυτό το εργαστήριο εστιάζει στη δομή των ιστοριών, την εικονοπλασία, τη δημιουργία χαρακτήρων και τη διαχείριση συναισθημάτων. Θα γνωρίσετε τα «μυστικά» της αφήγησης: αμεσότητα, ρυθμό, παύσεις, εναλλαγές, εκπλήξεις.
Κάθε ενότητα διαρκεί δύο μήνες και περιλαμβάνει 8 δίωρες συναντήσεις. Οι συμμετέχοντες λαμβάνουν Βεβαίωση Εκπαίδευσης για κάθε ενότητα ή για όλο το πρόγραμμα.
📅 Κάθε Δευτέρα, 19:00–21:00
ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Για όλα τα εργαστήρια μπορείτε να δείτε περισσότερα στους επίσημους ιστότοπους:
Ο Αυτοκράτορας λάτρευε τα ρούχα και δυο απατεώνες τον έπεισαν ότι θα του φτιάξουν ένα μαγικό ύφασμα που δεν θα βλέπουν οι ανόητοι. Στην πραγματικότητα δεν έφτιαξαν τίποτα, κι εκείνος βγήκε στην παρέλαση γυμνός. Όλοι σωπαίναν, ώσπου ένα παιδί φώναξε: «Μα δεν φοράει τίποτα!», και τότε φάνηκε η αλήθεια.
Αφήγηση, επιμέλεια κειμένου, καλλιτεχνική επιμέλεια: Γιώργος Ευγενικός
Στο ηχητικό μέρος του podcast επιλέχθηκαν αποσπάσματα από δύο χαρακτηριστικά μουσικά έργα, τα οποία υποστηρίζουν την ατμόσφαιρα και την αφήγηση του παραμυθιού. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιείται η «Marcia Reale d’Ordinanza», γνωστό εμβατήριο του 19ου αιώνα που συνδέεται με επίσημες τελετές και βασιλικές παρουσίες, για να ντυθεί μουσικά η παρέλαση του Αυτοκράτορα.
Το δεύτερο έργο είναι το Sergei Prokofiev, Peter and the Wolf, Op. 67: Nos. 1–14 (1936), το οποίο ακούγεται στην έναρξη αλλά και στις σκηνές όπου οι απατεώνες «υφαίνουν» στον αργαλειό το αόρατο ύφασμα.
ΠΗΓΕΣ:
Andersen, Hans Christian. Eventyr,Fortalte for Børn [fairy tales told for children]. Copenhagen:C. A. Reitzel, 1835.
Andersen, Hans Christian. NyeEventyr. Copenhagen: C. A. Reitzel, 1847.
-------------------------
«Τα Ρούχα του Αυτοκράτορα»
Ο Hans Christian Andersen (1805–1875) έγραψε το παραμύθι «Τα Ρούχα του Αυτοκράτορα» (δαν. Kejserens nye klæder) το 1837. Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην Κοπεγχάγη, στη συλλογή Παραμύθια, διηγημένα στα παιδιά (Eventyr, fortalte for Børn), και από τότε μεταφράστηκε σε περισσότερες από 100 γλώσσες. Το έργο ανήκει στα λογοτεχνικά παραμύθια που πατούν πάνω σε λαϊκά μοτίβα, αλλά τα επεξεργάζονται με προσωπικό ύφος και νέα μηνύματα.
Η πλοκή του παραμυθιού στηρίζεται σε παλαιότερες εκδοχές. Ήδη από το 1335 υπάρχει στο έργο Libro de los ejemplos (El Conde Lucanor) του Ισπανού Juan Manuel μια παρόμοια ιστορία, όπου απατεώνες υφαίνουν ρούχα που δεν φαίνονται σε όσους δεν είναι γνήσιοι γιοι του πατέρα τους. Ο Andersen δεν γνώριζε την ισπανική εκδοχή, αλλά διάβασε μια γερμανική μετάφραση με τίτλο So ist der Lauf der Welt («Έτσι πάει ο κόσμος»), την οποία μετέπλασε ώστε να τονίσει την αυταρέσκεια, τη ματαιοδοξία και την κοινωνική πίεση. Παρόμοιο μοτίβο συναντάμε και σε ινδικά κείμενα, όπως στο Līlāvatīsāra του Jinaratna (1283), που περιέχει ιστορία για έναν βασιλιά εξαπατημένο με «αόρατα ρούχα».
Το παραμύθι γνώρισε τεράστια διάδοση και ενέπνευσε πλήθος διασκευών σε θέατρο, κινηματογράφο, μουσική και τηλεόραση. Η φράση «ο Αυτοκράτορας είναι γυμνός» έγινε παροιμιώδεις και χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα για να δηλώσει μια αλήθεια που όλοι βλέπουν αλλά κανείς δεν τολμά να παραδεχτεί, λόγω κοινωνικής πίεσης ή φόβου γελοιοποίησης.
Σήμερα, το «Τα Ρούχα του Αυτοκράτορα» θεωρείται από τα σημαντικότερα παραμύθια του Andersen, διαχρονικό σύμβολο για τη ματαιοδοξία, την αυταπάτη και τη δύναμη της αλήθειας, που μπορεί να ειπωθεί από τα πιο απλά και αθώα χείλη.
«Δώστε μας τα μαντήλια μας, χωρίς αυτά δεν μπορούμε να πάμε στον τόπο μας! Δε γίνεται να μας κρατήσετε, είμαστε νεράιδες, ζούμε σε κόσμο αλλιώτικο από τον δικό σας!» έλεγαν εκείνες. «Όλα γίνονται αρκεί να το θέλετε καιεσείς. Εμείς σας θέλουμε να μείνετε κοντά μας εδώ στο χωριό» έλεγαν ταπαλικάρια. «Και εμείς σας θέλουμε, λεβεντόπαιδα ίσαμε εκεί επάνω είστε και έχετε χρυσή καρδιά, μα θέλουμε να είμαστε νεράιδες και να πάμε στον τόπο μας»έλεγαν εκείνες. Άραγε τα παλικάρια κατάφεραν με την αγάπη τους να πείσουν τις νεράιδες ή εκείνες θα ήταν δεμένες για πάντα με τον δικό τους κόσμο;
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Καταγραφή: Γιώργος Ευγενικός
Ανάπτυξη, επιμέλεια κειμένου: Μαρία Βλαχάκη, Γιώργος Ευγενικός
Αφήγηση, καλλιτεχνική επιμέλεια: Γιώργος Ευγενικός
Μουσική σύνθεση, ερμηνεία: Μάρα Καίσαρη
Τραγούδι, φωνητικά: Άννα Κατσούλη
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΠΑΡΑΓΩΓΗ
Podcast της Καλοκαιρινής Εκστρατείας Ανάγνωσης καιΔημιουργικότητας, που διοργανώνει η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος, σεσυνεργασία με το «Εργαστήριο Παιδαγωγικών Εφαρμογών και Παραγωγής ΕκπαιδευτικούΥλικού» του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Με την παραγωγήκαι την καλλιτεχνική επιμέλεια του Παραμυθόφωνου.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Την ιστορία αυτή την άκουσα για πρώτη φορά από τον νονό μου, τον Στέλιο Ορφανούδη, που καταγόταν από τη Χίο. Ήταν ναυτικός, άνθρωπος της θάλασσας, αλλά και παιδί μιας οικογένειας ζαχαροπλαστών. Όταν μου τη διηγήθηκε,είχε εκείνο το βλέμμα που έχουν οι μεγάλοι όταν επιστρέφουν σε μια παιδική ανάμνηση… μισό χαμόγελο, μισή νοσταλγία.
Μου είπε πως όταν ήταν μικρός τους την έλεγαν συχνά. Άλλοτε στο σπίτι και άλλοτε στα χωράφια. Πολλές φορές, όταν μαζευόταν με τους φίλους της ηλικίας του, νεαροί τότε, πήγαιναν τα βράδια στα μαστιχόδεντρα. Εκεί, μέσαστη σιωπή και το άρωμα της μαστίχας, περίμεναν μήπως ακούσουν το τραγούδι των νεραϊδών. Τότε η ιστορία ερχόταν στη θύμησή τους και έπειτα γλυκά κατέβαινε σταχείλη τους. Την έλεγαν ψιθυριστά ξανά και ξανά και ίσως, για λίγες στιγμές, πίστευαν πως θα μπορούσε να είναι αληθινή.
Ίσως να ήταν τοπικός θρύλος. Ίσως μια παραλλαγή πουγεννήθηκε εκεί, ανάμεσα στις μυρωδιές της Χίου και στις νυχτερινές ιστορίες των νέων. Μα η λαϊκή φαντασία έχει τον τρόπο να υφαίνει όνειρα από ρετσίνι, ναεμπνέεται από τις αισθήσεις και να γεννά το θαύμα.
Αυτή είναι η εκδοχή που μου έμεινε. Και την καταγράφωσήμερα, σαν ένα ευωδιαστό κομμάτι μνήμης, μιας Χίου παραμυθένιας και ζωντανής, όπως την έζησε κάποτε ο νονός μου.
Η ιστορία των μαστιχόδεντρων ξεκίνησε να παίρνει μορφή τη στιγμή που κάθισα να τη γράψω, όπως την είχα κρατήσει στη μνήμη μου. Όχι λέξη προς λέξη, αλλά με την αίσθηση που μου είχε αφήσει. Ήταν κάτι που κουβαλούσα γιακαιρό και έφτασε πια η ώρα να το αποτυπώσω στο χαρτί. Έκανα την πρώτη της ανάπτυξη, την πρώτη της επιμέλεια, μια πρώτη ανάγνωση γεμάτη συγκίνηση και προσωπικήμνήμη.
Όμως ήξερα πως η ιστορία χρειαζόταν κάτι ακόμα, μια δεύτερη ματιά, μια νέα ανάσα, κάποιον άλλο να τη δει με καθαρά μάτια και φρέσκο νου.Γι’ αυτό την εμπιστεύτηκα στη Μαρία Βλαχάκη. Εκείνη την προσέγγισε με ευαισθησία και λεπτότητα, με αγάπη και σεβασμό. Την αγκάλιασε και της έδωσε χώρο να ανθίσειπερισσότερο και να απλώσει ρίζες βαθύτερα. Τότε φωτίστηκαν πτυχές και λεπτομέρειες που ίσως είχα αφήσει στη σκιά. Οι χαρακτήρες, τα λόγια και οι πράξεις τους, τα συναισθήματα, όλα είχαν τη σημασία τους.
Όταν γύρισε ξανά στα χέρια μου, η ιστορία είχε ήδηταξιδέψει. Είχε περάσει από βλέμματα, από αισθήσεις, είχε ξαναειπωθεί σιωπηλά.Και έτσι βρήκε την ισορροπία της, τη φωνή της, σαν να ανακάλυψε ποια θέλει να είναι. Η ιστορία βρήκε τον εαυτό της και τη θέση της.
Τώρα παραδίδεται σε αυτή την τελική μορφή για να τηνακούσετε και εσείς. Με όλες τις αναπνοές της, με το χάδι από τα χέρια που την κράτησαν και τον χτύπο από τις καρδιές που την άκουσαν πριν να ανοίξει τα φτεράτης και πετάξει.
Γιώργος Ευγενικός
«Πρέπει να μου φέρεις μουστάκια ζωντανού λιονταριού» είπε ο μάγος του χωριού.
Η γυναίκα γούρλωσε τα μάτια και ένιωσε την καρδιά της να παγώνει μέσα στο στήθος της.
«Μα πώς θα πλησιάσω το λιοντάρι; Είναι πολύ επικίνδυνο…» ρώτησε τρομαγμένη.
«Το ξέρω, όμως το φίλτρο δεν μπορεί να φτιαχτεί αλλιώς. Είσαι έξυπνη, έχεις φαντασία. Σκέψου και θα βρεις έναν τρόπο».
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Έρευνα, ανάπτυξη, επιμέλεια κειμένου: ΜαρίαΒλαχάκη
Αφήγηση, καλλιτεχνική επιμέλεια: ΓιώργοςΕυγενικός
Μουσική σύνθεση, ερμηνεία: Μάρα Καίσαρη
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΠΑΡΑΓΩΓΗ
Podcast της ΚαλοκαιρινήςΕκστρατείας Ανάγνωσης και Δημιουργικότητας, που διοργανώνει η Εθνική Βιβλιοθήκητης Ελλάδος, σε συνεργασία με το «Εργαστήριο Παιδαγωγικών Εφαρμογών καιΠαραγωγής Εκπαιδευτικού Υλικού» του Εθνικού και Καποδιστριακού ΠανεπιστημίουΑθηνών. Με την παραγωγή και την καλλιτεχνική επιμέλεια του Παραμυθόφωνου.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Βλαχάκη, Μαρία (2016). Γυναίκες έξυπνεςκαι θαρρετές. Παραμύθια από την παγκόσμια παράδοση. Κέα: Κέντρο Μελέτης και Διάδοσης Μύθων και Παραμυθιών.
-Russell, Davis & Brent, Ashabranner (1959). The lion’s whiskers: Tales of high Africa. Boston: Little, Brown & Company
Η γερόντισσα έμαθε το μυστικό του δράκουγια την πραγματική του δύναμη και το αποκάλυψε στον πρίγκιπα. Ο πρίγκιπας ντύθηκε βοσκός και έφτασε σε έναν τόπο που όλοι μιλούσαν για μια πανέμορφη και παράξενηλίμνη. Έλεγαν πως όποιος την πλησιάζει πολύ, χάνεται από προσώπου γης. Αμέσως κατάλαβε πως εκεί είναι κρυμμένος ο δράκος που ψάχνει. Έγινε ο βοσκός του βασιλιά, πήρε το κοπάδι και κίνησε για τη λίμνη.
«Δράκε! Βγες να αναμετρηθούμε! Ήρθα και σεπεριμένω! Έλα γιατί δεν έχω ώρα για χασομέρι!» φώναξε με θάρρος.
Θα καταφέρει ο γενναίος πρίγκιπας να νικήσει στις μάχες με τον δράκο;Έχει υποσχεθεί στον αγαπημένο του πατέρα να βρει τα αδέλφια του που χάθηκαν στο δάσος και να τα σώσει. Και πώς μπορεί η βασιλοπούλα να τον βοηθήσει και τουδώσει τη δύναμη που χρειάζεται;
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Έρευνα, απόδοση, επιμέλεια κειμένου: Μαρία Βλαχάκη
Αφήγηση, καλλιτεχνική επιμέλεια: Γιώργος Ευγενικός
Μουσική σύνθεση, ερμηνεία: Μάρα Καίσαρη
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΠΑΡΑΓΩΓΗ
Podcast της Καλοκαιρινής Εκστρατείας Ανάγνωσηςκαι Δημιουργικότητας, που διοργανώνει η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος, σεσυνεργασία με το «Εργαστήριο Παιδαγωγικών Εφαρμογών και Παραγωγής ΕκπαιδευτικούΥλικού» του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Με την παραγωγήκαι την καλλιτεχνική επιμέλεια του Παραμυθόφωνου.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Βλαχάκη, Μαρία (2020). Φιλιά που αλλάζουν τη ζωή. Παραμύθια από την παγκόσμια παράδοση. Κέα: Κέντρο Μελέτης και Διάδοσης Μύθων και Παραμυθιών.
- Wratislaw, Albert Henry (1980). Sixty folk-tales from exclusivelyslavonic sources. Boston:Houghton, Mifflin, & Company.
Ο Ανάνσι, ο πανούργος θεός αράχνη της Αφρικής, πίστευε πως η σοφία του κόσμου ήταν σκορπισμένη και χαμένη ανάμεσα στους ανθρώπους. Μια μέρα αποφάσισε να μαζέψει όλη τη σοφία σε ένα μεγάλο πιθάρι.Κάθε έξυπνη σκέψη και κάθε λύση που άκουγε την έβαζε μέσα στο πιθάρι του.Σιγά-σιγά, το πιθάρι γέμισε με τη σοφία όλου του κόσμου, μέχρι που μια απρόσμενη στιγμή έφερε μια μεγάλη ανατροπή…
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣΈρευνα, απόδοση, επιμέλεια κειμένου, αφήγηση, καλλιτεχνική επιμέλεια: Γιώργος Ευγενικός
Μουσική σύνθεση, ερμηνεία: Μάρα Καίσαρη
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΠΑΡΑΓΩΓΗ
Podcast της Καλοκαιρινής Εκστρατείας Ανάγνωσης και Δημιουργικότητας, που διοργανώνει η Εθνική Βιβλιοθήκητης Ελλάδος, σε συνεργασία με το «Εργαστήριο Παιδαγωγικών Εφαρμογών και Παραγωγής Εκπαιδευτικού Υλικού» του Εθνικού και Καποδιστριακού ΠανεπιστημίουΑθηνών. Με την παραγωγή και την καλλιτεχνική επιμέλεια του Παραμυθόφωνου.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
-Badoe, A. (2008). The pot of wisdom. GroundwoodBooks Ltd.
-Byrne, R. (2014). Anansi and the wisdom pot: An African folk tale book,set in the culture and traditions of the Ashantis in Ghana.CreateSpace Independent Publishing Platform.
-McDermott, G. (1973). Anansi the spider:A tale from the Ashanti. Henry Holt and Co.
-Osei, L. (2013). Why Anansi has eight thin legs: A tale from West Africa. Teacher Created Materials.
Ένα παραμύθι από την συλλογή 1001 νύχτες.
Πριν ο Αλί Κόγια πάει για προσκύνημα στη Μέκκα,κρύβει χίλια χρυσά νομίσματα σε ένα βάζο με ελιές και το αφήνει σε ένα καλό του φίλο να το φυλάξει μέχρι να επιστρέψει. Μετά από επτά χρόνια, η περιέργεια κυριεύει τον φίλο του ανοίγει το βάζο, βρίσκει την περιουσία του Αλί και την κλέβει. Πώς θα μπορέσει ο Αλί να πάρει τα πλούτη του πίσω όταν επιστρέψει; Ίσως η απάντηση να βρίσκεται στη σοφία ενός μικρούπαιδιού...
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Έρευνα, ανάπτυξη, επιμέλεια κειμένου: ΜαρίαΒλαχάκη
Αφήγηση, καλλιτεχνική επιμέλεια: ΓιώργοςΕυγενικός
Μουσική σύνθεση, ερμηνεία: Μάρα Καίσαρη
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΠΑΡΑΓΩΓΗ
Podcast της ΚαλοκαιρινήςΕκστρατείας Ανάγνωσης και Δημιουργικότητας, που διοργανώνει η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος, σε συνεργασία με το «Εργαστήριο Παιδαγωγικών Εφαρμογών και Παραγωγής Εκπαιδευτικού Υλικού» του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Με την παραγωγή και την καλλιτεχνική επιμέλεια του Παραμυθόφωνου.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Lang, Andrew, The Arabian Nights' Entertainments.Illustrated by H. J. Ford, Longmans, Green, and Co., 1898
Η Ροδόπη κατέβηκε στον Νείλο. Έβγαλε τα σανδάλια της και κάθισε στην όχθη. «Δεν είναι για μένα οι βασιλικοί χοροί…» ψιθύρισε μονάχη της. Εκείνη την ώρα, μια σκιά ξαφνικά σκέπασε τη Ροδόπη. Ένα πελώριο γεράκι με πλατιά φτερά πετούσε από πάνω της και έκανε κύκλους. Ήταν ο θεός-γεράκι Ώρος. Πέταξε πιο χαμηλά, άρπαξε το ένα σανδάλι με τα γαμψερά του νύχια και με δυνατά φτερουγίσματα έφυγε μακριά. «Ε! Γεράκι! Πού πας; Δώσ’ μου πίσω το σανδάλι μου, είναι τα αγαπημένα μου σανδάλια!» φώναξε η Ροδόπη, αλλά το γεράκι είχε ήδη χαθεί στον ορίζοντα. «Πώς θα γυρίσω στο αρχοντικό ξυπόλητη;» αναρωτήθηκε σαστισμένη. Τι μπορούσε να κάνει όμως; Γύρισε πίσω περπατώντας με ένα σανδάλι και η μοίρα ετοίμαζε τα δικά της βήματα.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Έρευνα, ανάπτυξη, επιμέλεια κειμένου: Μαρία Βλαχάκη
Αφήγηση, καλλιτεχνική επιμέλεια: Γιώργος Ευγενικός
Μουσική σύνθεση, ερμηνεία: Μάρα Καίσαρη
Στίχοι τραγουδιού: Άσπα Παπαδοπούλου
Τραγούδι: Άννα Κατσούλη
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΠΑΡΑΓΩΓΗ
Podcast της Καλοκαιρινής Εκστρατείας Ανάγνωσης και Δημιουργικότητας, που διοργανώνει η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος, σε συνεργασία με το «Εργαστήριο Παιδαγωγικών Εφαρμογών και Παραγωγής Εκπαιδευτικού Υλικού» του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Με την παραγωγή και την καλλιτεχνική επιμέλεια του Παραμυθόφωνου.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Η αιγυπτιακή εκδοχή της ιστορίας της Σταχτοπούτας θεωρείται η αρχαιότερη. Πρόκειται για μια πανέμορφη κοπέλα, τη Ροδόπη. Στο έργο του Ηροδότου «Ιστορίαι» συναντάμε τα πρώτα στοιχεία για το πρόσωπο της Ροδόπης, τη ζωή της, τους ανθρώπους γύρω της και τα γεγονότα. Στο 2ο βιβλίο του με το όνομα «Ευτέρπη» ο Ηρόδοτος αναφέρει πως ήταν Ελληνίδα από τη Θράκη και έζησε στην Αίγυπτο την εποχή που βασίλευε ο Φαραώ Άμασις.
Στο βασίλειο της Αιγύπτου η Ροδόπη έφτασε με τον Ξάνθο από τη Σάμο. Στη Σάμο ήταν δούλα μαζί με τον σοφό Αίσωπο στον άρχοντα Ξάνθο, και πρωτύτερα στον φιλόσοφο Ιάδμονα. Ο Ρωμαίος Πλίνιος ο Πρεσβύτερος στο έργο του «Φυσική ιστορία» αναφέρει στο 36ο βιβλίο πως ο άσχημος Αίσωπος και η όμορφη Ροδόπη ήταν ερωτευμένοι.
Κατά τον Ηρόδοτο, ο Χάραξος, έμπορος από τη Λέσβο και αδελφός της ποιήτριας Σαπφούς, ερωτεύτηκε τη Ροδόπη τόσο πολύ που πλήρωσε μια ολόκληρη περιουσία στον Ξάνθο για να την εξαγοράσει. Έπειτα ο Χάραξος επέστρεψε στη Μυτιλήνη και η Ροδόπη έζησε ελεύθερη στην Αίγυπτο. Απέκτησε πλούτο και έχτισε το δικό της μνημείο στους Δελφούς. Στην ελληνική πόλη Ναυκράτιδα στην Αίγυπτο αλλά και στην Ελλάδα, το όνομα της Ροδόπης ήταν γνωστό, γράφει ο Ηρόδοτος.
Αιώνες αργότερα, ο Στράβωνας στο έργο του «Γεωγραφικά» αναφέρει στο 17ο βιβλίο πως όσο η Ροδόπη έκανε μπάνιο, ένας αετός άρπαξε το ένα της σανδάλι. Πέταξε μέχρι την πόλη Μέμφιδα και το έριξε μπροστά στον Φαραώ την ώρα που δίκαζε. Εντυπωσιασμένος από την λεπτότητα του σανδαλιού έστειλε ακόλουθους να βρουν σε ποια κοπέλα ανήκει. Οι ακόλουθοι βρήκαν την όμορφη Ροδόπη στην πόλη Ναυκράτιδα, την πήγαν μπροστά στον Φαραώ και εκείνος την παντρεύτηκε. Έτσι η όμορφη Ελληνίδα από τη Θράκη έγινε σύζυγος του Φαραώ και βασίλισσα της Αιγύπτου.
Ο Ρωμαίος Κλαύδιος Αιλιανός στο έργο του «Ποικίλη Ιστορία» δίνει για τη Ροδόπη τα ίδια στοιχεία με τον Στράβωνα, αλλά αναφέρει πως ο Φαραώ που βασίλευε τότε ήταν ο Ψαμμήτιχος.
Ο Στράβωνας γράφει πως η ποιήτρια Σαπφώ αναφέρεται σε μια αγαπητικιά που είχε ο αδελφός της ο Χάραξος όταν εμπορευόταν στην Ναυκράτιδα κρασί από τη Λέσβο. Το όνομά της ήταν Δωρίχα, αλλά άλλοι την έλεγαν Ροδόπη.
Το κείμενο της ιστορίας «Η Ελληνίδα Σταχτοπούτα της Αρχαίας Αιγύπτου» είναι μια μυθοπλασία και βασίζεται σε στοιχεία από τον Ηρόδοτο (Ιστορίαι, βιβλίο 2) και τον Στράβωνα (Γεωγραφικά, βιβλίο 17). Κατά την ανάπτυξή του εμπλουτίστηκε με ανθρωπολογικά στοιχεία από το πολιτιστικό, κοινωνικό, γεωφυσικό περιβάλλον, όπως τα στολίδια και τα κοσμήματα των γυναικών, οι ζωόμορφοι θεοί από την θρησκευτική παράδοση, τα φυτά και τα ζώα του Νείλου, οι τροφές όλων των ειδών που προσφέρει η φύση και που μπορεί να βρει κανείς σε ένα αιγυπτιακό τραπέζι.
Μαρία Βλαχάκη
Κοινωνιολόγος – Παιδαγωγός
Στον Αρκτικό Κύκλο, όταν ο κόσμος ήταν ακόμασκοτεινός και άδειος, ένα μυστηριώδες πουλί-θεός πετάει με τα πελώρια φτερά του και με ένα χραπ! φέρνει το φως. Έπειτα φτιάχνει τα βουνά και τα νερά και πετά σπόρουςστη γη για να φυτρώσουν δέντρα και φυτά. Από έναν σπόρο ξεπετάγεται και ο πρώτος άνθρωπος. «Ποιος είσαι εσύ;» ρωτά ο Ρέιβεν και τον κοιτά παράξενα. «Εσύ ποιος είσαι;» αποκρίνεται ο άνθρωπος. Τι θα έχει τώρα ο άνθρωπος για φαγητό και ρούχα και γιατί ο Ρέιβεν θα φτιάξει την τρομακτική πολική αρκούδα;
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Έρευνα, απόδοση, επιμέλεια κειμένου: Μαρία Βλαχάκη
Αφήγηση, καλλιτεχνική επιμέλεια: Γιώργος Ευγενικός
Μουσική σύνθεση, ερμηνεία: Μάρα Καίσαρη
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΠΑΡΑΓΩΓΗ
Podcast της Καλοκαιρινής Εκστρατείας Ανάγνωσης και Δημιουργικότητας, που διοργανώνει η Εθνική Βιβλιοθήκητης Ελλάδος, σε συνεργασία με το «Εργαστήριο Παιδαγωγικών Εφαρμογών και Παραγωγής Εκπαιδευτικού Υλικού» του Εθνικού και Καποδιστριακού ΠανεπιστημίουΑθηνών. Με την παραγωγή και την καλλιτεχνική επιμέλεια του Παραμυθόφωνου.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
-Hamilton, Virginia (1988). In the beginning: Creation stories from around the world. San Diego: Harcourt Brace Jovanovich.
-Judson, Katharine Berry (1911). Myths and legends ofAlaska. Chicago: A.C. McClurg.
«Πότε θα σε ξαναδώ;» ρώτησε ο Τουτανεκάι τη Χινεμόα όταν όλοι οι Μαορι κάθονταν γύρω από τη φωτιά.
«Θα έρθω να σε βρω εγώ. Πες μου μονάχα πώς θα ξέρω ότι με περιμένεις» του απάντησε εκείνη.
Η Χινεμόα ήξερε πως κάτι τέτοιο δεν ήταν καθόλου εύκολο, όμως ήταν έξυπνη και θαρρετή, και σίγουρη πως θα έβρισκε κάποιον τρόπο για να τα καταφέρει.
«Όσο με ακούς να παίζω φλάουτο, σημαίνει πως θα σε περιμένω» της είπε ο Τουτανεκάι και έφυγε.
Τους χωρίζουν οι άνθρωποι της φυλής και μια ολόκληρη λίμνη. Θα κατορθώσει η ηρωίδα να ξεπεράσει τα εμπόδια και να φτάσει κοντά του; Θα ξανανταμώσουν, όπως του υποσχέθηκε;
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Έρευνα, απόδοση, επιμέλεια κειμένου: Μαρία ΒλαχάκηΑφήγηση, καλλιτεχνική επιμέλεια: Γιώργος ΕυγενικόςΜουσική σύνθεση, ερμηνεία: Μάρα Καίσαρη
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΠΑΡΑΓΩΓΗ
Podcast της Καλοκαιρινής Εκστρατείας Ανάγνωσης και Δημιουργικότητας, που διοργανώνει η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος, σε συνεργασία με το Εργαστήριο Παιδαγωγικών Εφαρμογών και Παραγωγής Εκπαιδευτικού Υλικού» του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Με την παραγωγή και την καλλιτεχνική επιμέλεια του Παραμυθόφωνου.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
-Βλαχάκη, Μαρία (2016). Γυναίκες έξυπνες και θαρρετές. Παραμύθια από την παγκόσμιαπαράδοση. Κέα: Κέντρο Μελέτης και Διάδοσης Μύθων και Παραμυθιών.
-Clark, Kate McCosh (1896). Maori tales and legends, collected and retold. London: David Nutt.- Grey, George (1855). Polynesian mythology andancient traditional history of the New Zealand race. London: John Murray.
- Howes, Edith (1913). Maoriland fairy tales.London, Melbourne and Toronto: Ward, Lock & company.
-Izett, James (1904). Maori lore: The traditionsof the Maori people, with the more important of their legends. Wellington: John Mackay, government printer.
- Wilson, Rathmell (2010). Hinemoa and Tutanekai:A Maori legend, with other stories and some verses (1907). Whitefish: Kessinger Publishing.
«Εδώ δεν τραγουδάμε», του είπε. «Γιατί;» ρώτησε ο Άφοβος. «Γιατί εδώ ζει ο Φόβος.» Ο Άφοβος χαμογέλασε. «Τότε, ίσως ήρθε η ώρα να τον δω.» Προχώρησε μέσα στην ομίχλη, τραγουδώντας. Όλα γύρω του σκοτείνιασαν. Ξαφνικά, μέσα από τη σιωπή, εμφανίστηκε ένας τεράστιος γίγαντας. Πλησίαζε αργά, χωρίς να μιλά. Το χώμα έτρεμε. Ο Άφοβος στάθηκε ήρεμος. Και τότε, έγινε κάτι τρομερό…
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:Καταγραφή, ανάπτυξη, επιμέλεια κειμένου: Γιώργος Ευγενικός
Αφήγηση, καλλιτεχνική επιμέλεια: Γιώργος Ευγενικός
Μουσική σύνθεση, ερμηνεία, τραγούδι: Αλέξανδρος Μακρής
Στίχοι τραγουδιών: Αλέξανδρος Μακρής
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΠΑΡΑΓΩΓΗ
Podcast της ΚαλοκαιρινήςΕκστρατείας Ανάγνωσης και Δημιουργικότητας, που διοργανώνει η Εθνική Βιβλιοθήκητης Ελλάδος, σε συνεργασία με το «Εργαστήριο Παιδαγωγικών Εφαρμογών καιΠαραγωγής Εκπαιδευτικού Υλικού» του Εθνικού και Καποδιστριακού ΠανεπιστημίουΑθηνών. Με την παραγωγή και την καλλιτεχνική επιμέλεια του Παραμυθόφωνου.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Η μνήμη του «Άφοβου»
Ήμουν μικρός τότε, παιδί ακόμα. Καλοκαίρι στο νησί της Κέας. Ο αέρας μύριζε αλάτι, φασκομηλιά και χώμα ζεστό. Η θάλασσα απλωνόταν μόλις διακόσια μέτρα πιο πέρα, κι ακουγόταν το κυματάκι σαν ψίθυρος, χαμηλό, γνώριμο. Το πατρικό μας σπίτι στεκόταν στην κορυφή μιας ανηφόρας και όσοι ανηφόριζαν με τα πόδια, πολλοί τότε, ταματούσανεκεί να πάρουν ανάσα. Στην αυλή υπήρχαν πάντα καρέκλες. Ξύλινες, απλές, μα είχαν κάτι το φιλόξενο. Εκεί κάθονταν οι περαστικοί, να ξαποστάσουν λίγο. Κι έτσι, από το τίποτα,γεννιόταν μια βεγγέρα. Απρόσμενη. Όχι κανονισμένη. Μια συντροφιά φτιαγμένη από λαχάνιασμα, κουβέντα και καλοσύνη. Εγώ καθόμουν εκεί, κοντά τους. Παιδί ακόμα, τους παρακολουθούσα με απορία και θαυμασμό. Οι λέξεις τους έπεφταν σαν στάλες σε ξεδιψασμένο χώμα.
Ένας άνθρωπος που δεν ξέχασα ποτέ ήταν ο Νίκος Σεβαστίκογλου. Πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία, είχε έρθει στην Κέα και είχε φέρει μαζί του όχι μόνο τα χέρια και τη δουλειά του, αλλά και τις μνήμες του, τις ιστορίες του, την ψυχή του. Στο νησί τον ήξεραν όλοι. Τον φώναζαν «ο γανωτζής», γιατί αυτή ήταν η δουλειά του, γάνωνε κατσαρόλες, τεντζέρηδες και ταψιά, με υπομονή και τέχνη. Πάντα ήσυχος, πάντα ευγενικός. Φορούσε γυαλιά με μεγάλο, κοκάλινο σκελετό. Είχε βλέμμα ήρεμο, καθαρό, σαν να κουβαλούσε μέσα του θύμησες και σοφία μαζί. Δεν γνώρισα ποτέ τον παππού μου από τον πατέρα μου κι έτσι, χωρίς να το πολυκαταλαβαίνω τότε, τον έβλεπα σαν να ήταν ο δικός μου παππούς. Και στα παιδικά μου μάτια έτσι ήταν. Καθόταν συχνά στην αυλή μας. Και τότε ξεκινούσε ηαφήγηση. Και πάντα, πάντα, έλεγε την ιστορία του Άφοβου. Ένα παλικάρι που δεν ήξερε τι θα πει φόβος και βγήκε στον κόσμο για να τον ανακαλύψει. Την έλεγε πολλές φορές, ξεχνούσε πως την είχε ήδη πει. Μα εγώ δεν χόρταινα να την ακούω. Ήμουν γεμάτος ερωτήσεις:
-Και μετά; Ο γίγαντας τι έκανε;
Και τότε χαμήλωνε λίγο τη φωνή του και έλεγε:
-Ο φόβος είναι σαν γίγαντας. Όσο τον φοβάσαι,μεγαλώνει. Κι όσο τον κοιτάς κατάματα, μικραίνει, γίνεται τόσος δα, σαν σπυρί και τον καταπίνεις.
Μου εκμυστηρευόταν πως μικρός φοβόταν το σκοτάδι.Μα όταν ήρθαν τα δύσκολα, ο πόλεμος, η προσφυγιά, κράτησε μέσα του την εικόνα εκείνου του γίγαντα. Και στάθηκε μπροστά του και τον νίκησε.
Για μένα, εκείνη η ιστορία έγινε φυλαχτό. Ήταν παραμύθι, αλλά και κάτι παραπάνω. Ήταν τρόπος να βλέπεις τη ζωή. Να στέκεσαι μπροστά στο φόβο και να του λες: «Σε βλέπω.»
Και ίσως, ποιος ξέρει, σ’ εκείνη την αυλή, με τη θάλασσα στο βάθος και το αλάτι στα χείλη, να ξεκίνησε κι εμένα το δικό μου ταξίδι, προς τον Άφοβο.
Γιώργος Ευγενικός
Κέα 2025
Ο ελέφαντας θύμωσε πολύ, άνοιξε το στόμα του και… χραπ! την έκανε και εκείνη μια χαψιά μαζί με την κατσαρόλα και το μαχαίρι της. Μόλις έφτασε στην κοιλιά του ελέφαντα, έμεινε άφωνη με το θέαμα που αντίκρισε. Εκεί μέσα υπήρχε ένα ολόκληρο χωριό! Άντρες, γυναίκες, παιδιά, οικογένειες, κατσίκες και αγελάδες. Και το σημαντικότερο; Τα δυο παιδιά της, ολοζώντανα και γερά. Και τώρα; Πώς θα τα καταφέρουν να βγουν από την κοιλιά του ελέφαντα;
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Έρευνα, απόδοση, επιμέλεια κειμένου: ΜαρίαΒλαχάκηΑφήγηση, καλλιτεχνική επιμέλεια: Γιώργος ΕυγενικόςΜουσική σύνθεση, ερμηνεία: Μάρα Καίσαρη
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΠΑΡΑΓΩΓΗ
Podcast της Καλοκαιρινής Εκστρατείας Ανάγνωσης και Δημιουργικότητας, που διοργανώνει η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος,
σε συνεργασία με το «Εργαστήριο Παιδαγωγικών Εφαρμογών και Παραγωγής Εκπαιδευτικού Υλικού» του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Με την παραγωγή και την καλλιτεχνική επιμέλεια του Παραμυθόφωνου.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
-Arnott, Kathleen (1962). African myths and legends. New York: Henry Z. Walck.
-Βλαχάκη, Μαρία (2016). Γυναίκες έξυπνες και θαρρετές.Παραμύθια από την παγκόσμια παράδοση. Κέα: Κέντρο Μελέτης και Διάδοσης Μύθων και Παραμυθιών.
- Minard, Rosemary (1975). Womenfolk and fairy tales. Boston: Houghton Mifflin.
- Phelps, Ethel (1978). Tatterhood and othertales. Stories of magic and adventure. Old Westbury:Feminist Press.
Στην ιστορία «Ο Μικρός Πρίγκιπας και η Μέλισσα», ο Μικρός Πρίγκιπας συναντά μια μέλισσα που εργάζεται ακούραστα ανάμεσα στα λουλούδια. Με απορία τηρωτά αν κουράζεται ή βαριέται να κάνει κάθε μέρα το ίδιο. Η μέλισσα του εξηγεί πως η εργασία της είναι γεμάτη ομορφιά, γιατί την κάνει με αγάπη και αφοσίωση.Του δείχνει πως κάθε μέρα και κάθε λουλούδι είναι μοναδικά και πως η χαρά μπορεί να βρεθεί ακόμα και μέσα στη δουλειά, όταν γίνεται με την καρδιά. Ο Μικρός πρίγκιπας καταλαβαίνει ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται όχι στο να αποφεύγουμε τις δυσκολίες, αλλά στο πώς τις αντιμετωπίζουμε.
Μέσα από τη σοφία της μέλισσας, ο Μικρός Πρίγκιπας μαθαίνει ότι όταν κάνεις κάτι με αγάπη και προσοχή, ακόμα και η πιο καθημερινή πράξη γεμίζει ομορφιά και νόημα.Κάθε μέρα, όπως και κάθε λουλούδι, είναι διαφορετική — κι όταν κοιτάς με την καρδιά, τίποτα δεν είναι ποτέ ίδιο.
📖 Συγγραφή, Αφήγηση: Γιώργος Ευγενικός🎵 Μουσική: Μάρα Καίσαρη
🌟 Μικρές Στιγμές, Μεγάλες Αλήθειες: Ιστορίες Εμπνευσμένες από τον Μικρό Πρίγκιπα
Το ταξίδι του Μικρού Πρίγκιπα , γεμάτο από εικόνες, χαρακτήρες και στιγμές, αποτελεί έναν θησαυρό νοημάτων και συναισθημάτων . Μέσα από αυτό το μοναδικό έργο, αναδύονται αλήθειες για τη φιλία , την αγάπη , την απλότητα και την ουσία της ζωής .
Με βάση αυτή την πολύτιμη κληρονομιά, δημιουργήθηκαν μικρές ιστορίες που εμπνέονται από το ταξίδι και τη ζωή του Μικρού Πρίγκιπα. Κάθε ιστορία αξιοποιεί στοιχεία από τον κόσμο του, συνδυάζοντας αλληγορικές εικόνες με μηνύματα που αγγίζουν την καρδιά και τον νου.
Οι αλληγορίες, αυτές οι απλές αλλά γεμάτες νόημα αφηγήσεις, έχουν τη δύναμη να μας βοηθούν να κατανοούμε μεγάλες ιδέες μέσα από μικρές στιγμές .
Με λόγο λιτό και κατανοητό, αυτές οι ιστορίες προσκαλούν μικρούς και μεγάλους να ανακαλύψουν τη σοφία που κρύβεται στις πιο φαινομενικά απλές στιγμές της ζωής.
Η συλλογή αυτή είναι μια ταπεινή απόπειρα να τιμηθεί το πνεύμα του Μικρού Πρίγκιπα και να συνεχιστεί το ταξίδι του μέσα από νέες αφηγήσεις που εμπνέουν, συγκινούν και ενώνουν .
🌟 Στην ιστορία «Η νίκη της ζωής», ο Μικρός Πρίγκιπας επιστρέφει στον πλανήτη του γεμάτος χαρά και ανυπομονησία να δει το αγαπημένο του τριαντάφυλλο . Όταν όμως το αντικρίζει μαραμένο , πλημμυρίζει από λύπη και τύψεις .
Τότε, το αρνάκι από τη Γη του υπενθυμίζει πως η αγάπη δεν τελειώνει με τον θάνατο · η αγάπη δίνει ξανά ζωή . Με λόγια, συγγνώμη και τραγούδια , ο Πρίγκιπας δείχνει ξανά την αγάπη του, και ένα νέο βλαστάρι γεννιέται.
Έτσι, η ζωή επιστρέφει , αποδεικνύοντας πως τίποτα αληθινό δεν χάνεται ✨.
💡 Η ιστορία μάς μιλάει για τη δύναμη της αγάπης , της συγγνώμης και της αναγέννησης . Μας δείχνει ότι ακόμα κι όταν κάτι φαίνεται να τελειώνει, μπορεί να γεννηθεί ξανά — όχι απαραίτητα όπως πριν, αλλά με την ίδια ουσία 🌟.
Η αγάπη που φροντίζει , που θυμάται , που εκφράζεται , έχει τη δύναμη να ξαναδώσει ζωή .
Η απώλεια δεν είναι πάντα το τέλος…
Με αγάπη, γίνεται μια νέα αρχή .
📖 Συγγραφή, Αφήγηση: Γιώργος Ευγενικός🎵 Μουσική: Μάρα Καίσαρη
🌟 Μικρές Στιγμές, Μεγάλες Αλήθειες: Ιστορίες Εμπνευσμένες από τον Μικρό Πρίγκιπα
Το ταξίδι του Μικρού Πρίγκιπα , γεμάτο από εικόνες, χαρακτήρες και στιγμές, αποτελεί έναν θησαυρό νοημάτων και συναισθημάτων . Μέσα από αυτό το μοναδικό έργο, αναδύονται αλήθειες για τη φιλία , την αγάπη , την απλότητα και την ουσία της ζωής .
Με βάση αυτή την πολύτιμη κληρονομιά, δημιουργήθηκαν μικρές ιστορίες που εμπνέονται από το ταξίδι και τη ζωή του Μικρού Πρίγκιπα. Κάθε ιστορία αξιοποιεί στοιχεία από τον κόσμο του, συνδυάζοντας αλληγορικές εικόνες με μηνύματα που αγγίζουν την καρδιά και τον νου.
Οι αλληγορίες, αυτές οι απλές αλλά γεμάτες νόημα αφηγήσεις, έχουν τη δύναμη να μας βοηθούν να κατανοούμε μεγάλες ιδέες μέσα από μικρές στιγμές .
Με λόγο λιτό και κατανοητό, αυτές οι ιστορίες προσκαλούν μικρούς και μεγάλους να ανακαλύψουν τη σοφία που κρύβεται στις πιο φαινομενικά απλές στιγμές της ζωής.
Η συλλογή αυτή είναι μια ταπεινή απόπειρα να τιμηθεί το πνεύμα του Μικρού Πρίγκιπα και να συνεχιστεί το ταξίδι του μέσα από νέες αφηγήσεις που εμπνέουν, συγκινούν και ενώνουν .
🌌 Ο Μικρός Πρίγκιπας, μέσα στο νυχτερινό του ταξίδι, συναντά μια κουκουβάγια 🦉 που του μιλά για κάτι πολύ σπάνιο: τη σιωπή . Όχι τη σιωπή που φοβάται ή που κρύβεται, αλλά εκείνη που παρατηρεί , που ακούει , που αφήνει την καρδιά να μιλήσει χωρίς φωνές.
Η κουκουβάγια δεν του δίνει μια απάντηση. Του δίνει έναν άλλο τρόπο να βλέπει τον κόσμο : μέσα από την ηρεμία .
Κι εκείνος καταλαβαίνει πως κάποιες αλήθειες 🪞 δεν τις βρίσκεις με το να ρωτάς, αλλά με το να ησυχάζεις. Πως για να ακούσεις την καρδιά σου , πρέπει να της δώσεις χώρο — κι αυτός ο χώρος φτιάχνεται μόνο με σιωπή.
Δεν είναι εύκολο. Μα είναι αληθινό.
Ίσως τελικά δεν χρειάζεται πάντα να τρέχουμε 🏃♂️, να μιλάμε 🗣️, να εξηγούμε. Μερικές φορές, αρκεί να σταθούμε κάτω από έναν έναστρο ουρανό 🌠 και να μείνουμε ακίνητοι.
Γιατί η αλήθεια, η καλοσύνη, ό,τι είναι βαθύ και αληθινό, δεν κάνει θόρυβο. Όπως τα αστέρια ✨: δεν φωνάζουν ποτέ — απλώς λάμπουν. Κι όταν είμαστε έτοιμοι, τα βλέπουμε 👁️🗨️.
📖 Συγγραφή, Αφήγηση: Γιώργος Ευγενικός🎵 Μουσική: Μάρα Καίσαρη
🌟 Μικρές Στιγμές, Μεγάλες Αλήθειες: Ιστορίες Εμπνευσμένες από τον Μικρό Πρίγκιπα
Το ταξίδι του Μικρού Πρίγκιπα , γεμάτο από εικόνες, χαρακτήρες και στιγμές, αποτελεί έναν θησαυρό νοημάτων και συναισθημάτων . Μέσα από αυτό το μοναδικό έργο, αναδύονται αλήθειες για τη φιλία , την αγάπη , την απλότητα και την ουσία της ζωής .
Με βάση αυτή την πολύτιμη κληρονομιά, δημιουργήθηκαν μικρές ιστορίες που εμπνέονται από το ταξίδι και τη ζωή του Μικρού Πρίγκιπα. Κάθε ιστορία αξιοποιεί στοιχεία από τον κόσμο του, συνδυάζοντας αλληγορικές εικόνες με μηνύματα που αγγίζουν την καρδιά και τον νου.
Οι αλληγορίες, αυτές οι απλές αλλά γεμάτες νόημα αφηγήσεις, έχουν τη δύναμη να μας βοηθούν να κατανοούμε μεγάλες ιδέες μέσα από μικρές στιγμές .
Με λόγο λιτό και κατανοητό, αυτές οι ιστορίες προσκαλούν μικρούς και μεγάλους να ανακαλύψουν τη σοφία που κρύβεται στις πιο φαινομενικά απλές στιγμές της ζωής.
Η συλλογή αυτή είναι μια ταπεινή απόπειρα να τιμηθεί το πνεύμα του Μικρού Πρίγκιπα και να συνεχιστεί το ταξίδι του μέσα από νέες αφηγήσεις που εμπνέουν, συγκινούν και ενώνουν .
🎙️ Η Χιονάτη – Το Παραμύθι
👧 Ήταν κάποτε μια πανέμορφη κοπέλα, η Χιονάτη, με δέρμα λευκό σαν το χιόνι και καρδιά γεμάτη καλοσύνη.
👑 Η μητριά της, η βασίλισσα, τη ζήλευε τόσο, που η ζήλια της έγινε μίσος. Όταν ο μαγικός της καθρέφτης τής είπε πως η Χιονάτη ήταν η πιο όμορφη σε όλο το βασίλειο, η βασίλισσα θόλωσε από τον φθόνο και έδωσε διαταγή να τη σκοτώσουν.
🏹 Ένας κυνηγός στάλθηκε να το κάνει… αλλά δεν τα κατάφερε. Η αθωότητα της Χιονάτης τού ράγισε την καρδιά. Τη λυπήθηκε και την άφησε να φύγει, μόνη, μέσα στο δάσος.
🌲 Εκεί, βαθιά ανάμεσα στα δέντρα, η Χιονάτη βρήκε ένα μικρό σπιτάκι — ζεστό, ήσυχο, γεμάτο αγάπη. Ήταν το σπίτι επτά μικρών νάνων που την καλοδέχτηκαν σαν δική τους.
🧙♀️ Όμως η βασίλισσα δεν σταμάτησε. Μεταμφιέστηκε σε γριά και κατάφερε να την ξεγελάσει. Της έδωσε ένα δηλητηριασμένο, κόκκινο μήλο... και η Χιονάτη έπεσε σ’ έναν βαθύ, μαγικό ύπνο.
🤴 Κι εκεί που όλα έμοιαζαν χαμένα, εμφανίστηκε ένας πρίγκιπας. Ένα παλικάρι που την αγάπησε αληθινά. Με ένα φιλί γεμάτο αγάπη, έσπασε το σκοτεινό ξόρκι. Η Χιονάτη ξύπνησε.
💖 Η αγάπη νίκησε το μίσος. Και το παραμύθι τελείωσε με φως, χαρά… και αληθινή ευτυχία.
📚 Η πιο γνωστή εκδοχή προέρχεται από τους Αδελφούς Γκριμ (Γερμανία, 1812), αλλά το μοτίβο της ιστορίας είναι πολύ παλαιότερο.
🗺️ Παραλλαγές ανά την Ευρώπη:
🇮🇹 Ιταλία: Στο παραμύθι “La Bella Venezia”, η ίδια η μητέρα ζηλεύει την κόρη της.
🇬🇷 Ελλάδα: Ιστορίες όπως «Η κοπέλα και η μάνα που τη ζήλευε» έχουν παρόμοιο μοτίβο.
🇫🇷 Γαλλία: Παραλλαγές με μαγικά αντικείμενα που αποκαλύπτουν την αλήθεια.
🇪🇸 Ισπανία: Κοπέλες που καταφεύγουν σε απομονωμένα σπίτια για να σωθούν.
🔁 Κοινά μοτίβα: Ζήλια – Ομορφιά – Απώλεια – Αθωότητα – Λύτρωση.
🧠 Νέος τίτλος: "Η Χιονάτη πίσω από το παραμύθι – Συναισθήματα και συμβολισμοί"
🕊️ Απώλεια & Θάνατος
Η ιστορία ξεκινά με την απώλεια της βιολογικής μητέρας. Η νέα μητέρα είναι σκληρή και καταπιεστική. Η Χιονάτη έρχεται αντιμέτωπη με τον φόβο, την εγκατάλειψη και αναγκάζεται να ωριμάσει.
🌙 Ο ύπνος ως μετάβαση
Το δηλητηριασμένο μήλο δεν σημαίνει μόνο "θάνατο", αλλά μια συμβολική μετάβαση: από την παιδικότητα στην ενηλικίωση, από την παθητικότητα στη συνειδητή ύπαρξη. Το φιλί είναι αναγέννηση.
🌟 Η αξία της καλοσύνης
Παρά τις δυσκολίες, η Χιονάτη δεν σκληραίνει. Η καλοσύνη της συγκινεί, προστατεύει και τελικά νικά.
💃 Γυναικείες όψεις
Η νεαρή κοπέλα και η ζηλόφθονη μητριά συμβολίζουν δύο πλευρές της γυναικείας ταυτότητας — την αθωότητα και την καταπίεση, την ανάγκη για αποδοχή και τον φόβο της παρακμής.
🌍 Καταγωγή & Παραλλαγές του Παραμυθιού💬 Τι μας λέει στ’ αλήθεια η Χιονάτη;
Η ιστορία των δύο λύκων είναι ένας σοφός παραδοσιακός μύθος των Ινδιάνων Τσερόκι που μας μιλά για την εσωτερική πάλη που υπάρχει μέσα σε κάθε άνθρωπο. Μέσα μας κατοικούν δύο «λύκοι» — ο ένας αντιπροσωπεύει το φως και ο άλλος το σκοτάδι. Ο ένας γεννά θυμό και εγωισμό, ενώ ο άλλος καλοσύνη και αγάπη. Το ποιος θα υπερισχύσει, εξαρτάται από το ποιον επιλέγουμε να «ταΐζουμε» με τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις πράξεις μας. Μια απλή, αλλά βαθιά αλήθεια για τη δύναμη των επιλογών μας και την καλλιέργεια της εσωτερικής μας ζωής.Επιμέλεια κειμένου- Αφήγηση: Γιώργος Ευγενικός
Σε ένα φτωχό χωριό, ζούσε ο Τζακ με τη μητέρα του και τη μοναδική τους περιουσία — μια γερασμένη αγελάδα. Όταν ήρθε η ώρα να τη πουλήσουν, ο Τζακ αντάλλαξε την αγελάδα με πέντε φαινομενικά ασήμαντα μαγικά φασόλια. Η μητέρα του εξοργίστηκε, όμως την επόμενη μέρα ένα θαύμα φύτρωσε στο παράθυρό τους: μια γιγάντια φασολιά που έφτανε ως τον ουρανό. Ο Τζακ, με θάρρος και περιέργεια, σκαρφάλωσε ψηλά και βρέθηκε μπροστά σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο — έναν κόσμο γεμάτο θησαυρούς, κινδύνους και μαγεία. Όμως κάθε σκαλοπάτι προς τα πάνω, κρύβει και ένα πιο μεγάλο μυστικό… Τι θα βρει στο τέλος της φασολιάς;
Αφήγηση, επινόηση, επιμέλεια κειμένουελεύθερη απόδοση: Γιώργος Ευγενικός
Μουσική(σύνθεση, ερμηνεία): Μάρα Καίσαρη
Λίγα λόγια για τον Τζακ
Ο Τζακ είναι ένας θρυλικός χαρακτήρας της βρετανικής λαϊκής παράδοσης. Οι ιστορίες του αφηγούνται τις περιπέτειες και τις πονηριές του, μέσα από τις οποίες καταφέρνει να ξεγελάσει αντιπάλους, να νικήσει δυσκολίες και να προσφέρει χαμόγελα σε όσους τον ακούν. Οι πρώτες γραπτές καταγραφές των ιστοριών του έγιναν από λαογράφους όπως ο Τζόζεφ Τζέικομπς, ο οποίος έφερε στο φως τη μαγεία της προφορικής παράδοσης της Βρετανίας.
Η πρώτη καταγεγραμμένη μορφή της ιστορίας εντοπίζεται στην Αγγλία τον 18ο αιώνα, αλλά πιθανόν να έχει ρίζες σε παλαιότερες λαϊκές παραδόσεις. Η πιο γνωστή εκδοχή τηςείναι του Joseph Jacobs, που την ενσωμάτωσε στην κλασική του συλλογή παραμυθιών.
Η ιστορία έχει επηρεαστεί από κοινωνικά και πολιτιστικά συμφραζόμενα, καθώς η φασολιά και ο γίγαντας συμβολίζουν τον πόθο του ανθρώπου να ανέλθει κοινωνικά, αλλά και τους κινδύνους που καραδοκούν όταν κάποιος ξεπεράσει τα όρια.
