بعضی آدما یه موضوعی رو دقیق دنبال میکنن و توی همون حیطه متخصص میشن، فعالیت میکنن، دوست پیدا میکنن و هر بُعدی از زندگیشون مرتبط با همون زمینه ستاما بعضی‌ها نه، کوله شون رو برمیدارن و به هر حیطه ای سر میزنن و تجربه میکنن ، مشاهده میکنن و یه تیکه ای از هر تجربه رو توی کوله‌شون میندازن و به مسیرشون با یه منش کشف کننده ادامه میدن.شما جزء کدوم گروهید؟ تاحالا بهش فکر کردید؟ ما توی این اپیزود درمورد این صحبت کردیم که چقدر قصه و روایت از تجربیاتمون داریم که برای ادمای دیگه تعریف کنیم؟ چقدر برای خودمون علاقمندی و سلیقه داریم که بتونیم توی گفتگوهامون خودمون رو بیان کنیم؟ چی میشه که آدم بی‌مزه‌ای میشیم؟ در ادامه درمورد این صحبت کردیم که وقتی ما هویتی رو برای خودمون تعریف میکنیم و اونو با خودمون توی روابطمون می‌بریم، میتونیم ویژگی‌ها و تجربیات مختلف رو مشاهده کنیم و اون‌هایی که باهامون هماهنگه رو برداریم اما وقتی هویت ما هربار در ارتباطمون متناسب با طرف مقابل تعریف میشه ما هربار تغییر رنگ میدیم و نمیدونیم واقعا کی هستیم! بین گفتگوی ما در این اپیزود تکه‌هایی از مصاحبه عباس کیارستمی رو می‌شنویم و در آخر باهم آهنگ موج دریازده رو می‌شنویم با صدای اسحاق انور.---------------------------------برای حمایت از این پادکست می‌تونید دونیت کنید. +++ پیوستن به کانال تلگرام +++

این اپیزود با یه سوال شروع شد؛ چرا باهم حرف می‌زنیم؟ ما اغلب به “نگفتن” تشویق میشیم تا “گفتن”. شاید از ترس اینکه شرم رو تجربه کنیم، نمی‌گیم.ما در “فضای سوم” جنبه ای از خودمون رو تجربه می‌کنیم که در فضای اول و دوم یعنی محل زندگی و محل کار شاید فرصت دیدنش رو نداشته باشیمفضای سوم جاییه که با نقش‌ شغلی، خانوادگی یا القاب و سمت‌ها دیده نمی‌شیم بلکه این شانس رو داریم که خودمون رو بروز بدیم و ببینیم فارغ از هر مسئولیت و نقش‌ اجتماعی حال خودمون چطوره؟در ادامه درمورد بودنِ امن و گفتگویانه برای دیگران صحبت کردیم ما گاهی نیاز داریم در یک جمعی احساسات درونی‌مون رو وسط بذاریم نه لزوماً برای اینکه جوابی بگیریم برای اینکه شنیده و درک بشیم و بتونیم خودمون رو در آینه ی دیگران ببینیم.در آخر امیدواریم به بهونه ی شنیدن این پادکست به “فضای سوم” تو زندگیتون بیشتر دقت کنید و اگر ندارید حتماً برای خودتون ایجادش کنید

این اپیزود با خاطره خریدن اولین ضبط صوت شروع شد و در ادامه رفتیم سراغ این دغدغه که چرا بعضی آدمای بزرگ و تاثیرگذار اونطور که باید شناخته شده نیستن و وقتی از بین ما میرن تازه افراد حضورشون رو حس میکنن؟باهم آهنگ سپیده‌دم از آلبوم سایه‌های خورشید احمد پژمان رو گوش دادیم و ذهن‌مون رو بردیم به جایی که دور از محدوده منطق، خیال کنه و بره به جایی که آهنگ اونو هدایت میکنه.از حس و حالی که موقع گوش دادن به موسیقی پیدا میکنیم، گفتیم و درمورد این صحبت کردیم که هر اثری که خلق میشه حرفیه که خالق اثر سعی داره به شیوه‌ای اونو بیان کنه و فضاهای خالی، مجالی برای تخیل و برداشت آزاد مخاطبه؛ اثری که به شکلی مشارکتی بین خالق اثر و مخاطب تجربه‌ای متفاوت به وجود میاره.تقلا برای پر کردن جاهای خالی و سکوت‌ها تمرکز رو از روی چیزی که میخوایم گفته و شنیده بشه برمیداره.فاصله بین متن‌ها و سکوت بین صداهاست که باعث بروز اتفاق میشه.علاوه بر اینا گفتیم که شیوه بیان احساسات و هیجانات میتونه کلامی نباشه و آمیختگی اون با هنر شاید حق مطلب رو در بروز اون احساسات عمیق بیشتر ادا کنه.در نهایت به سکوت‌ها و جاهای خالی اهمیت بیشتری بدیم چون جاهای خالی توی زندگی به اندازه جاهای پر مهم و اثرگذارن.-----وب‌سایت +++کانال تلگرام +++

در این اپیزود با مرور بازخوردهای مخاطبین شروع کردیم و از آنجا رسیدیم به فضای ادب و احترام افراطی بعضی افراد، که حتی اگر مشکلی باهاشون داشته باشیم ممکنه رودربایستی‌ها اجازه ی شفافیت بهمون نده و صمیمیت رو باهاشون ممکنه تجربه نکنیم.بعد رسیدیم به موضوع نقد و نقدپذیری و زخم زدن با نقد. حتی اعتراف کردیم که از نقد ناراحت می‌شیم و در باره‌اش مفصل گپ زدیم. شاید اینجا مهم‌ترین نکته‌مون این بود که زبان نقد دعوت‌گرانه نیست. به تغییر دعوت نمی‌کنه بلکه باعث پوشیدن زره‌های دفاعی می‌شه.از تمایزخواهی‌ها و تمایل به متفاوت بودنمون گفتیم: امیر از خاطرات مهد‌کودک‌اش گفت. (واقعا مهد کودک رفته) و یک جمله نغز با شیر و شعر. (ببینید می‌تونید پیداش کنید؟)مهتا از علاقه به موتورسواری گفت. (سوال: مهتا موتور چه رنگی می‌خواد؟)و درباره ریسک‌هایی که متفاوت بودن و خارج از عرف رفتن می‌تونه داشته باشه صحبت کردیم.از ژاک لاکان و ژیل دولوز و نسیم نیکلاس طالب یاد کردیم و در نهایت درباره مسیرهای تعریف شده و تجربه‌گرایی در زندگی حرف زدیم.خلاصه اگر اهل زدن به جاده‌خاکی هستید یا هیچ‌وقت به جاده خاکی نزدید این اپیزود برای شماست.امیدواریم از این اپیزود خوشتون بیاد و لطفا با دوستانتون به اشتراک بگذارید.-----------------------------------وب‌سایت +++کانال تلگرام +++

مهتا از یک صحنه‌ی خیلی ساده شروع کرد؛ لحظه‌ای که منتظر کسی بود و چشمش به آدم‌هایی افتاد که از کنارش می‌گذشتند. نه فقط آدم‌ها، که حال‌وهوای فضا را دید؛ صدای قدم‌ها، نور، سکوت، و آن حسِ رهاشدگی که گاهی در میان روزمرگی پیدا می‌شود.از این روایت کوچک، گفت‌وگو شکل گرفت. رفتیم سراغ جبر و اختیار؛ این‌که چرا بعضی موقعیت‌ها را وقتی انتخاب می‌کنیم شیرین‌ترند و وقتی مجبوریم، حتی بهترینشان تلخ می‌شود. حرف زدیم از اینکه شاید بیشتر مردم صبح که از خواب بیدار می‌شوند قصد خراب کردن زندگی کسی را ندارند، و چطور پیش‌فرض نیک‌خواهانه می‌تواند راهی برای ساختن اتمسفر اعتماد باشد. تمرینی خیالی کردیم: خانه‌ای را وسط جنگل تصور کن… و ببین اگر آنجا تنها زندگی کنی، چه چیزهایی روزهای تو را تعریف می‌کند؟ اینجا به «اتمسفر» رابطه رسیده بودیم؛ اینکه انگار هر آدمی، اطرافش اتمسفری دارد. برای بعضی‌ها آلوده است و برای بعضی‌ها شفاف و پر اکسیژن. اینکه ما در ساخت چه اتمسفری مشارکت می‌کنیم؟اگر دوست داری با ما از یک لحظه‌ی ساده به دنیای پرکشف رابطه‌ها، انتخاب‌ها و فضاها سفر کنی، این اپیزود را بشنو.آهنگ‌ها:موسیقی ابتدایی: ترانه شاعر - گلسا و محمد موسویموسیقی پایانی: بعضی وقت‌ها - کیوسکدریافت دوره ویدئویی مسترکلاس گفت‌وگو++++++++++++++++++++++++++دریافت کتابچه عبور از رنج‌های بین‌نسلی

به پادکست بداهه خوش اومدیدگفتگوهای ما از پیش طراحی شده نیستن، ما فکر می‌کنیم خیلی چیزا وقتی گفته می‌شن که از قبل براشون برنامه ریزی نکردیم. گفتگو در هر اپیزود جریان خودش رو خودش پیدا میکنه و میره به جایی که باید. در این اپیزود من (امیر مهرانی) با مهتا قربان‌نیا درمورد موضوعات مختلفی صحبت کردیم اینکه: - چی می‌شد اگر بچه‌ها به دنیا میومدن و زندگی می‌کردن و با توجه به شخصیت یا موقعیت‌شون اسم‌شون رو خودشون انتخاب می‌کردن؟- عضویت و دسته‌بندی به ما امکان پیش‌بینی و کنترل موقعیت رو میده، آیا همه چیز رو میشه پیش‌بینی کرد؟- قدم زدن توی مه، تلاش برای تشخیص مسیره نه تلاش برای حذف مه. ما معمولاً تو این مواقع چیکار می‌کنیم؟- برچسب زدن روی آدم‌ها و تقسیم‌بندی اون‌ها چطور جهانشون رو تحت تاثیر قرار میده؟- روایت ما و تعریف متفاوت‌مون از مسئله چه تاثیری روی قضاوتمون نسبت به نتیجه‌گیری داره؟در نهایت باهم از بمرانی گوش میدیم احتمالاً احتمالاً قهرمانی در کار نیست …اگه این گفتگو به نظرتون جالب بود با بقیه هم به اشتراک بذارید و اگه پیشنهادی داشتید برامون بنویسید.

روز شنبه ۲۴ خرداد ۱۴۰۴ یک روز و نیم از حمله اسرائیل گذشته بود. بعد از یک اطلاع‌رسانی ساده در کانال تلگرام با حدود ۳۰ نفر به‌شکل آنلاین جمع شدیم و درباره موقعیت فعلی‌مون در این بحران صحبت کردیم. گفت‌وگو به مثابه درمان در موقعیت‌های بحرانی، یعنی گفت‌وگویی با شنیدن عمیق کمک می‌کند تا کمی احساس امیت را بازیابی کنیم و ببینیم که ما تنها آدم‌هایی نیستیم که ترسیده‌ایم و دچار ابهام شده‌ایم.این اپیزود بخشی از صحبت‌های من در آن دورهمی مبتنی بر کتاب عمیق و اثرگذار بپا چادرون با عنوان وقتی چیزها فرو می‌پاشد است.امیدوارم کمی کمک کند

تصور کنید که مثل کره زمین که اتمسفری در اطرافش است و حاوی اکسیژنی است که اگر پاک باشد به موجودات زنده جان می‌دهد و اگر نه باعث مریضی و مسمومیت می‌شود، شیوه رابطه برقرار کردن و کلام ما همین اتمسفر را می‌سازد.در این اپیزود توجه‌تون را به سمت اتمسفری که اطراف شماست می‌دهم. هوای رابطه با شما چطوره؟ پاکه؟ سمیه؟ راحت می‌شه درش نفس کشید یا نه؟خبرنامهکانال تلگرامدونیت

در این اپیزود، به پرسشی که ذهن بسیاری را درگیر می‌کند پرداخته‌ام: چرا شرایط و تغییراتی که در کنترل ما نیست، چنان تأثیر عمیقی بر احساسات و تفکراتمان می‌گذارد؟ با نگاهی به بینش‌های فلسفه شرقی و کتاب "وقتی همه چیز به هم می‌ریزد" نوشته پما چودرون، چهار دوگانه‌ی اصلی که منشاء رنج هستند را بررسی می‌کنیم: لذت و درد، ستایش و سرزنش، شهرت و رسوایی، و سود و زیان. از طریق روایت تجربیات واقعی در محیط کار و زندگی، به موضوعاتی چون "دیده نشدن"، "خشم فروخورده" و "فشارهای اقتصادی" می‌پردازیم و تأثیر آنها را بر زندگی روزمره بررسی می‌کنیم.تلاش کرده‌ام تا در این اپیزود به جای ارائه راه‌حل‌های ساده و فوری، نگاهی عمیق‌تر به ریشه‌های رنج و چگونگی مواجهه با آن داشته باشم. در شرایطی که همه چیز مه‌آلود به نظر می‌رسد، شاید به جای تلاش بی‌پایان برای کنترل، بتوانیم راهی متفاوت برای زیستن پیدا کنیم. امیدوارم این اپیزود برای همه کسانی که می‌خواهند درک بهتری از خود و شرایط پیرامونشان داشته باشند، بتواند روشنگر باشد و دیدگاه متفاوتی برای مواجهه با چالش‌های زندگی ارائه دهد.ثبت‌نام در خبرنامهلینک دونیت

از اسما بابت ۲۰۰ هزارتومان و مهدیار و مهتاب بابت هر کدام ۵۰۰۰۰ تومان دونیت ممنونم.نهادینه شدن پدیده‌ها در جوامع انسانی رو از طریق میزان تکرار گفتگو درباره اون پدیده‌ها بین آدم‌ها می‌توانیم شناسایی کنیم. امروز کلمات هوش مصنوعی، پرامپت (Prompt) و بات و به نمایندگی تمام هوش مصنوعی‌ها، Chatgpt در گفتگوهای روزمره ما وارد شده و زندگی ما امروز تحت تاثیر عمیق وجود هوش مصنوعی است.ما شاید نوع تازه‌ای از رقابت و حتی جنگ در جهان هستیم که مفهوم قدرت را بازتعریف کرده و آن دسترسی به مدل‌های قوی‌تر هوش مصنوعی و قدرت پردازش است. همانطور که ظهور Deepseek امپراطوری Chatgpt و شرکت Nvidia را به چالش کشید.در چنین شرایطی که به‌نظر می‌رسد مدل زندگی ما دستخوش تغییرات اساسی می‌شود پرسش‌هایی وجود دارد که باید به آنها فکر کرد: در دنیای هوش مصنوعی ما چه کسی هستیم و چطور تعریف می‌شویم؟شیوه یادگیری ما چطور تحت تاثیر قرار می‌گیرد؟با در دسترس بودن هوش مصنوعی و دسترسی گسترده به دانش و اطلاعات قدرت حل مسئله ما چطور تعریف خواهد شد؟و …در این اپیزود درباره شیوه استفاده خودم از هوش مصنوعی صحبت کردم و مشاهداتی را با شما به اشتراک گذاشته‌ام که در دید من جزو روندهای پدیدار شونده در زندگی فردی و اجتماعی ما است.عضویت در خبرنامهدونیت

وقتی بچه بودم عاشق این بودم که برق برود. در تاریکی، کنار هم پاسور بازی می‌کردیم و من همیشه برنده می‌شدم. سال‌ها بعد، خودم پدر شدم و گاهی در بازی می‌باختم تا دخترم لذت برنده شدن را تجربه کند. و حالا، در آخرین لحظات با پدرم، همه این خاطرات در یک آغوش به هم گره خورده‌اند.در این اپیزود، روایتی شخصی را می‌شنوید از تجربه سوگواری و دگرگونی‌های عمیقی که فقدان در ما ایجاد می‌کند. از لحظاتی می‌گویم که زمان در هم می‌پیچد، نقش‌ها عوض می‌شوند و معنای قدرت در پذیرش آسیب‌پذیری بازتعریف می‌شود.چطور می‌توان با نبودن کسی که همیشه بود کنار آمد؟ چگونه می‌توان در جهانی که با فقدان به چالش کشیده شده، معنا را از نو ساخت؟ و شاید مهم‌تر از همه، چطور می‌توان پذیرفت که گاهی در اوج غم می‌خندیم و در اوج خنده غمگین می‌شویم - درست مثل روزی که یک موش به من درس بزرگی از زندگی داد.این روایت، داستان پیوندهایی است که با رفتن عزیزان‌مان پایان نمی‌یابند، بلکه شکلی تازه به خود می‌گیرند.عضویت در خبرنامهلینک دونیت

این اپیزود پایان بخش نامرئی‌ها درباره شنیدن و شنیده نشدن است. این اپیزود شبیه یک مونولوگ یا خودگویی است. با برشی از رمان مرد نامرئی رالف الیسون و قطعه موسیقی (البته مونولوگ) از آلبوم آخر Lana Delray یا عنوان Did You know that there’s a tunnel under Ocean Blvd.بخشی از متن پادکست:به مفهوم خدا فکر کنید. انسان‌ها با او حرف می‌زنند اما او همواره ساکت است. خدا انگار هزاران سال قبل حرف‌هایش را زده است. حالا اگر بخواهد چیزی بگوید شاید نشانه‌ای سر راه‌مان قرار دهد و ما انسان‌های جدا افتاده باید خودمان نشانه‌ها را ببینیم و به آن معنا دهیم. به‌همین دلیل است که وقتی هرکداممان بر صندلی خدا بنشینیم دیگر مسئولیتی برای شنیدن احساس نمی‌کنیم. انگار نقشمان می‌شود فرمانده و دیگران باید فرمانبردار باشند. این کار دیگران است که از میان جملات و گفته‌های ما به تفسیرهایی برسند که قرار است همانی باشد که می‌خواستیم بگوییم.ثبت‌نام در دوره دوم مستر کلاس گفتگوبرای ثبت‌نام در مستر کلاس گفتگو می‌توانید از روش‌های زیر استفاده کنید:به سایت دیالوگ استودیو بروید و فرم را پر کنید.در اینستاگرام اکانت dialoguestudio_org را دنبال کنید و دایرکت بدهید.

در این اپیزود با تکتم ساکن مشهد درباره تجربه‌اش از شنیده شدن صحبت کردم. تکتم به این موضوع از منظر زن بودن نگاه کرد و تجربیات خودش را به‌اشتراک گذاشت. با اینکه به‌تازگی پدرش را از دست داده بود، اما در این گفتگو حضور داشت و ازش بسیار سپاس‌گذارم. تکتم جایی در گفتگو توضیح می‌ده که از وقتی خودش رو شنید، زندگی برایش دوباره معنا شد.عضویت در خبرنامه

ه فصل نامرئی‌ها خوش آمدید، در این فصل و در هر قسمت، با افراد عادی گفتگو می‌کنم که داستان‌ها و دیدگاه‌های منحصر به فرد خود را درباره موضوعات مختلفی که برای همه ما اهمیت دارد، به اشتراک می‌گذارند.در جهانی که غالباً تحت تأثیر داستان‌های موفقیت و دستاوردهای برجسته قرار دارد، در فصل نامرئی‌ها به دنبال گفتگو درباره تجربیات روزمره هستم. مهمانان من از خود مخاطب‌های پادکست و افرادی است که ممکن است به‌شکل اتفاقی با آنها آشنا شوم و در هر گفتگو ممکن است بینش‌هایی را ارائه دهند که روایت‌های متعارف را به چالش بکشد.هر قسمت نه تنها برای به اشتراک گذاشتن داستان‌ها طراحی شده است بلکه برای پرورش دیالوگ و تأمل نیز هست. من معتقدم که درک از طریق ارتباط حاصل می‌شود و با گوش دادن به این روایت‌ها، می‌توانیم عمیق‌تر یاد بگیریم. گفتگوهای من هدف دارند تا درس‌هایی را که آموخته شده، چالش‌هایی را که مواجه شده‌ایم و لحظات روشنی را که درک ما از خودمان و یکدیگر را شکل می‌دهد، کشف کنند.در این اپیزود با علی درباره موضوع‌های زیر گفتگو کردیم:اثر تمرین شنیدن در ارتباط با دخترشتجربه رنج‌آور شنیدن نشدن در محیط کارتلاش برای توصیه به دیگران درباره اهمیت مهارت شنیدن و در عین حال اثر مخرب توصیهشنیدن نیازهای برآرده نشده افرادلینک عضویت در خبرنامهدوینت قهوه

به فصل نامرئی‌ها خوش آمدید، در این فصل و در هر قسمت، با افراد عادی گفتگو می‌کنم که داستان‌ها و دیدگاه‌های منحصر به فرد خود را درباره موضوعات مختلفی که برای همه ما اهمیت دارد، به اشتراک می‌گذارند.در جهانی که غالباً تحت تأثیر داستان‌های موفقیت و دستاوردهای برجسته قرار دارد، در فصل نامرئی‌ها به دنبال گفتگو درباره تجربیات روزمره هستم. مهمانان من از خود مخاطب‌های پادکست و افرادی است که ممکن است به‌شکل اتفاقی با آنها آشنا شوم و در هر گفتگو ممکن است بینش‌هایی را ارائه دهند که روایت‌های متعارف را به چالش بکشد.هر قسمت نه تنها برای به اشتراک گذاشتن داستان‌ها طراحی شده است بلکه برای پرورش دیالوگ و تأمل نیز هست. من معتقدم که درک از طریق ارتباط حاصل می‌شود و با گوش دادن به این روایت‌ها، می‌توانیم عمیق‌تر یاد بگیریم. گفتگوهای من هدف دارند تا درس‌هایی را که آموخته شده، چالش‌هایی را که مواجه شده‌ایم و لحظات روشنی را که درک ما از خودمان و یکدیگر را شکل می‌دهد، کشف کنند. در این اپیزود با لیلا ساکن آلمان درباره تجربه شنیدن، شنیدن نشدن و نشنیدن گپ زده‌ام. لیلا قصه‌ها و تجربیات جذاب و قابل تاملی را بیان کرده.عضویت در خبرنامهمی‌خوام دونیت کنم

لینک دونیتعضویت در سایتاین اپیزود، اپیزود پایانی فصل دوم پادکست مربی است. پایان فصل دوم به این معنیه که بعد از وقفه‌ای حدود یک ماهه مجدد روند انتشار پادکست‌ها را شروع می‌کنم.درباره توقف دادنمن فکر می‌کنم وقتی در روند انجام کاری توقف نمی‌دیم، کم‌کم درگیر مسئله فقط انجام دادن می‌شیم. فقط انجام دادن تبدیل می‌شه به یک امر بدیهی و امر بدیهی چیزیه که ما در موردش فکر نمی‌کنیم. در روند کار و زندگی ما هر از گاهی به توقف‌ها نیاز داریم. توقف شبیه پیاده‌شدن از قطار سریع‌السیره. توقف به‌نظرم کارکردی داره برای دوباره دیدن. توقف ممکنه باعث بشه کارهای جدیدی انجام بدیم، تغییراتی در روند قبل ایجاد کنیم یا ممکنه هیچ تغییری ندیم. اما هر کدوم از این‌ها که باشه معنیش اینه که ما برای قدم بعدی، چه از جنس تکرار باشه و چه از جنس تغییر، تصمیم گرفتیم. آهنگ انتهای اپیزود از گروه A-HA با عنوان True Northمتن آهنگ:As the crow fliesIn a line from A to BNo more false startsJust find your way to meDue northYou just have to believeAnd sail to the end of the worldBut good sailors always returnSo, hold on to hope andPray there will beFair wind and following seaAs the tide is turningAnd I am far from shoreYou're the nighttime beaconGuiding me to portDue northMy trueTrue northWe just have to believeAnd sail to the end of the worldA good sailor always returnsSo, hold on to hope andJust pray there will beFair winds and following seasWindward turns are how we learnHow to be freeAnd through the darkWe will sail by the starsOn fair wind and following seaTrue north

رویارویی با پرسش‌های بی‌پاسخ و رنج‌های مستمر ما با نگاهی به مقلات Paul Chefurkaموضوع این ایپزودچند وقت پیش در اینستاگرام پرسیدم که موضوع بعدی پادکست چی باشه و شما پرسش‌های مختلفی رو مطرح کردید. سوال‌ها در مورد مهاجرت، مدیریت خشم، بحران میانسالی، انتخاب بین چند اقدام محتمل، دستاورد محور بودن و کمالگرایی، سردرگمی‌های بیست تا سی‌سالگی، اثر تیپ و ظاهر و استایل در روابط کاری، ازدواج و مرزهای درست رابطه، پیدا کردن حرفه‌ای که درش نبوغ داریم و مواردی از این دست مطرح شد.سوال‌ها و دغدغه‌ها رو که نگاه می‌کردم چند الگو به‌نظرم در اغلبشون تکرار می‌شد که همین باعث شد به‌جای پاسخ به‌تک‌تک سوال‌ها موضوع این اپیزود رو بذارم پرسش‌های بی‌پاسخ و رنج‌های مستمر ما که می‌تونه روی شیوه پرسش ما اثر بگذاره و کمک کنه رنج‌هامون رو بهتر بشناسیم.پرسش‌ها و موضوع‌هایی که مطرح شده بود رو بررسی کردم و به‌نظر میاد ویژگی‌های مشترکی بین همه‌شون وجود داشت:- به‌نظر میاد پرسش‌ها و دغدغه‌هایی که مطرح شدن عموما در راستای رسیدن و اتصال به یک نتیجه مشخص باشه. یعنی سوال‌ها به این شکل مطرح شدند که برای رسیدن به یک نتیجه یا خواست دقیقا چه کاری باید انجام داد.- عمده سوال‌ها و دغدغه‌ها پاسخ‌های جهان‌شمول و یکتا ندارند و بسیار موقعیتی هستند. مثلا درباره ازدواج، بحران میانسالی، نکاتی درباره روابط، مسیر حرفه‌ای و ... این‌ها مواردی هستند که به موقعیت شخص، تاریخچه‌ای که داره و امکان‌هایی که در اختیار داره بسیار وابسته است و نمی‌شه به‌راحتی بهشون پاسخ داد.- به‌نظر میاد پرسش‌ها ناشی از ترس‌هایی است که در پس اون سوال‌ها حضور دارند و اگرچه پرسش‌کننده ممکنه اون ترس یا اضطراب رو نبینه اما انگار راهبر این پرسش‌ها و دغدغه‌ها همون ترس‌های نهان هستند که خودشون رو به‌شکل سوال دارن نشون می‌دن. در این اپیزود به استفاده از مفاهیمی که Paul Chefurka مطرح می‌کنه در مورد نوع پرسش‌ها و مسائلی که با اونها روبرو می‌شیم توضیح دادم.عضویت در خبرنامهدونیت

موضوع‌های این اپیزود:وضعیت کتاب در جهان به چه سمتی می‌رود؟تجربه مطالعه با وجود انواع محتوا چه چیزی به ما می‌گوید؟وجود حس اضطرار و عقب ماندن چطور باعث می‌شود روند یادگیری ما مختل شود؟مفهوم Second Brain چیست و چطور به یادگیری کمک می‌کند؟متد Zettelkasten چیست و چطور یادگیری را عمیق می‌کند؟شیوه من برای مطالعه کتاب‌های تخصصی و عمومیاز پادکست: دو سیکل مطالعه کتاب برای منبرای خوندن کتاب‌ها دو سیکل رو طی می‌کنم و از چهار ابزار استفاده می‌کنم:در چرخه اول که مطالعه کتاب هست از سه ابزار مداد، ماژیک مارکر و استیکی نوت استفاده می‌کنم. کتاب رو که شروع می‌کنم هر عبارت یا پارگرافی که برام مهم هست رو با مارکر هایلایت می‌کنم. موضوع اینه که صرفا هایلایت کردن کمکی به فهم و یادگیری نمی‌کنه. یعی اگر هایلایت می‌کنیم که صرفا بدونیم این بخش مهمه، اثری نخواهد داشت و بعدا فراموش می‌کنیم که چرا این بخش مهم بوده. بنابراین اینجا استیکی نوت و مداد اضافه می‌شن و من روی استیکی‌نوت‌ها می‌نویسم که این بخش چرا برام مهم بوده، چه موضوع دیگه‌ای رو به ذهنم آورده یا در ارتباط با چه موضوع دیگری هست که در یک کتاب یا جای دیگه خواندم یا دیدم. این یادداشت کمک می‌کنه که من ارتباط موضوع رو با چیزهایی که در ذهنم دارم برقرار کنم. به‌نظرم یک خطایی که ممکنه در مطالعه گرفتارش بشیم اینه که فرض کنیم چیزی که الان برامون مهمه رو باید به نحوی نگهش داریم. اما نگه‌داری اون چیزی که در کتاب نوشته شده اهمیتی نداره بلکه برداشت شما و ارتباطش با موضوع‌های دیگه‌ای که در ذهنتون دارید مهمه.لینک دونیت ++عضویت در خبرنامه ++

در این اپیزود توضیح دادم که ما باید به ورودی‌های اطلاعاتی و فکریمون توجه کنیم به این دلیل که ورودی‌ها ما جهان ما (فهم ما) و رفتارها و انتخاب‌های ما را می‌سازند. وقتی به ورودی‌ها توجه می‌کنیم با پرسش‌های زیر روبرو می‌شویم:جهان اکنون تو از چه چیزهایی شکل گرفته؟تو در این جهان اکنون چطور آدمی هستی؟تو انتخاب می‌کنی چطور آدمی باشی؟با انتخابت چه چیزهایی را در جهانت تغییر می‌دهی؟همینطور توضیح داد‌ه‌ام که چطور روابط، الگوریتم‌های شبکه‌های اجتماعی و فرهنگی که درش قرار داریم جهان ما را شکل می‌دهد و در جهانی پر از شلوغی و هم‌همه که هر روز به ما می‌گه بدو، برس و به‌دست بیار ما نیاز داریم این سوال مهم را از خودمان بپرسیم که انتخاب می‌کنیم چطور آدمی باشیم؟ انتخاب می‌کنیم چه کسی باشیم؟لینک دونیت +++عضویت در خبرنامه +++

این اپیزود یک مموآر و خود نوشت است درباره تنها ماندن، نیاز به حرف زدن به‌عنوان یک تلاش مستمر در مسیر زندگی و به‌پرسش کشیدن افسانه‌های پیدا کردن خود حقیقی و مواردی از این دست.در خلل گوش دادن به این اپیزود شما با این سوال روبرو می‌شوید که شما چه روایتی دارید می‌سازید و چه روایتی می‌خواهید بسازید؟چطور به‌شکل مستمر تلاش می‌کنید که با دیگران ارتباط برقرار کنید؟ بیشتر از اینکه بخوام این اپیزود را توضیح بدهم باید آن را گوش کنید. مثل همیشه از خلل، قصه‌ها و خاطره‌ها سعی کردم درباره نیاز مستمر به حرف زدن و در ارتباط بودن را توضیح دهم.از متن پادکست:ما برای پدیدار شدن در قصه تازه، باید در قصه فعلی بمیریم. یعنی از روایت امروز رها شویم. یعنی ارتباط‌های تازه بسازیم. مثل کسی که پس از سال‌ها از همسرش جدا شده است. او تا وقتی در قصه فعلی نمی‌رد و به جریان روابط تازه و محیط‌های تازه نپیوندد در قصه‌ای تازه متولد نخواهد شد. آدم‌ها با تغییر شرایط و با تغییر روابط خیلی وقت‌ها در قصه‌های همیشگی‌شان می‌مانند. در همان‌جا از دیگران می‌جنگند، انتقام می‌گیرند و خیال خودشان را راحت می‌کنند حال که دیگر بازیگران قصه وجود ندارند. آنها فرصت پدیدار شدن را از خود می‌گیرند.در میان تمام گفته‌ها و قصه‌ها و روایت‌ها ما درگیر افسانه‌هایی هستیم که گرفتارمان می‌کند. مثلا افسانه تنهایی بنیادین. افسانه‌ای که می‌گوید ما انسان‌ها موجوداتی محدود و محصور در جهان آگاهی خودمان هستیم. افسانه‌ای که به ما می‌گوید تو مستقل از روابط‌ات هستی. تو جهانی داری درون خودت که باید آن را کشف کنی و اگر آن را کشف کنی زندگی‌ات شیرین می‌شود. حال‌که شاید همین افسانه مسیر جستجوی ما را به خطا می‌برد. همین می‌شود که سال‌ها می‌گردیم و دست خالی می‌میریم. این افسانه ما را تشویق می‌کند که به این فکر کنیم که در پایان زندگی‌مان چه‌کاری کرده باشیم رضایت داریم. ما به این سوال هر پاسخی بدهیم خطا است...اگر این اپیزود رو دست داشتید دونیت کنیدعضویت در خبرنامه