Internet stał się integralną częścią naszego życia. Tu pracujemy, poznajemy ludzi, dzielimy się tym, co dla nas ważne. Łatwo zapomnieć, jak dużo informacji o sobie zostawiamy po drodze... Pewność w sieci to nie tylko technologia, ale też zaufanie, rozsądek i granice, które sami sobie powinniśmy stawiać. Bo bezpieczeństwo zaczyna się od tego, jak bardzo jesteśmy świadomi siebie i innych.

Hejt często zaczyna się od emocji, której nie umiemy nazwać. Od złości, frustracji, czasem zwykłego zmęczenia światem. Ale po drugiej stronie zawsze jest ktoś, kto te słowa czyta, słyszy, czuje. Z naszymi Gościniami z SEXED PL. Rozmawiamy o tym, jak łatwo dziś zranić i jak trudno zatrzymać się, zanim to zrobimy. O odwadze, której potrzeba, by zamiast złości wybrać empatię.

Niektóre „przepraszam” przychodzą z trudem. Czasem nie umiemy ich wypowiedzieć, czasem nie chcemy, a czasem jest już za późno. Wybaczenie też nie zawsze przychodzi łatwo, nawet wtedy, gdy bardzo tego chcemy. Bo między „przepraszam” a „wybaczam” bywa cała historia, której nie widać na pierwszy rzut oka.

Z wdzięcznością bywa różnie. Czasem mówimy „dziękuję” z rozpędu, a czasem nie potrafimy powiedzieć go wcale. Trudno nam przyjmować podziękowania, jeszcze trudniej pokazać, że coś naprawdę doceniamy. Bo choć to tylko jedno słowo, w środku często mieści się więcej, niż potrafimy wyrazić.

Czasem duma podpowiada, by nie prosić. Czasem wstyd każe udawać, że wszystko mamy pod kontrolą. A czasem pomoc przychodzi wtedy, gdy w końcu odpuszczamy. Czas zmierzyć się z tematem proszenia. Porozmawiajmy o tym, co dzieje się między tym, który wyciąga rękę, a tym, który musi ją chwycić.

Każdy z nas czasem trafia na mur - różnice w poglądach, w sposobie życia, w tym, jak patrzymy na świat. Niektóre z tych barier są widoczne od razu, inne kryją się pod powierzchnią. Posłuchajcie naszych i Waszych przemyśleń o tym, co nas dzieli i co możemy zrobić, by te mury powoli znikały.

Czasem to nie rzeczy robią największe wrażenie, ale momenty, w których wszystko na chwilę staje w miejscu. Miejsca, zdarzenia i spotkania, które zostają z nami na zawsze, choć nie da się ich włożyć do ramki ani pokazać na zdjęciu. Bo najpiękniejsze chwile potrafią zapisać się w naszej pamięci niezapomnianym obrazem.

Czasem to tylko myśl, która długo dojrzewa, a czasem impuls, po którym już nie ma odwrotu. Jednego dnia zamykasz za sobą drzwi, drugiego otwierasz zupełnie nowe. Nie zawsze chodzi o to, by rzucić wszystko i wyjechać w Bieszczady, chodzi o decyzje, które bywają ryzykowne, czasem szalone, ale zawsze zostawiają po sobie historie, które mogą zmienić całe życie.

Każdy z nas ma coś, co dziś chętnie powiedziałby sobie sprzed lat. Jedni daliby radę, inni pocieszenie, ktoś inny zwykłe „odpuść, naprawdę nie warto”. A Ty? Co byś powiedział/a swojej młodszej wersji?

Łatwiej przypiąć komuś łatkę, niż sprawdzić, co naprawdę w nim siedzi. Stereotypy działają szybko, często wbrew logice, a potem żyją własnym życiem. Śmieszą, drażnią, czasem ranią, ale jedno mają wspólne: każdy z nas się z nimi zetknął.

Pierwsze pieniądze w kieszeni smakują inaczej. Nieważne, czy zarobiliśmy je pracując na budowie, rozdając ulotki czy opiekując się dziećmi z sąsiedztwa. Ten moment pierwszej wypłaty pamięta się do dziś. Jedni wydali wszystko od razu, inni trzymali jak skarb. I choć suma dawno przestała mieć znaczenie, to właśnie te historie wciąż wywołują uśmiech, i przywołują wspomnienia, gdy do nich wracamy.

Czasem łatwiej sprostać oczekiwaniom niż przyznać, że nie są nasze. Rozmawiamy o tym, co dziś znaczy męskość i kobiecość, kiedy granice między nimi się przesuwają, a definicje wymykają. O tym, jak role potrafią wspierać albo uwierać. I o tym, czy da się być sobą, kiedy świat tak chętnie mówi, kim mamy być.

Nie chodzi o patriotyzm. Raczej o to, co sprawia, że lubimy tu być.Za czym tęsknimy, gdy jesteśmy daleko. Co rozczula, choć trudno to wyjaśnić. Dziś rozmawiamy o przywiązaniu, które nie zawsze jest proste, ale zawsze jest prawdziwe. Bo czasem kochamy właśnie za te rzeczy, które nie rzucają się w oczy, ale składają się na miejsce, które nazywamy swoim.

Dla jednych to członek rodziny, dla innych - po prostu zwierzę. Czasem śpią z nami w łóżku, czasem nie wolno im nawet przekroczyć progu domu. Kochamy je, denerwujemy się na nie, tęsknimy, gdy ich brakuje. W tym odcinku rozmawiamy o tym, co naprawdę myślimy o domowych zwierzętach. Czy chcemy je mieć? Czy warto? I dlaczego odpowiedzi wcale nie są oczywiste.

Czasem życie pisze takie scenariusze, że brzmią jak żart, sen albo niezły wkręt. A jednak — wydarzyły się naprawdę. Te historie nie proszą się o logiczne wyjaśnienia. One po prostu się zdarzyły. I gdyby nie to, że ktoś je przeżył na własnej skórze, trudno byłoby w nie uwierzyć. Niektóre bawią, inne zostawiają z wieloma znakami zapytania, ale wszystkie mają jeden wspólny mianownik: wydarzyły się naprawdę. A wiemy to z najlepszego źródła - od Was samych.

Temat na pierwszy rzut oka może brzmieć banalnie, ale nic bardziej mylnego. Wasze głosówki jak zwykle nie zawiodły i sprowadziły naszą rozmowę na piękne i glębokie tory. Bo okazuje się, że gdy przychodzi co do czego, to wcale nie marzymy o tym bogactwie czy luksusach rozumianych w tradycyjny sposób, a o czymś, co dużo ważniejsze, trudniej uchwytne i zbyt ulotne...

Pewnie każdy z nas choć raz w życiu usłyszał: „bo Ty to zawsze...” – może żart, a jednak trochę przytyk. Bo chodzi właśnie o te nasze nawyki, które wychodzą na wierzch w najmniej oczekiwanym momencie. Niektóre sami w sobie widzimy i próbujemy z nimi walczyć. Inne wypieramy, dopóki ktoś nie powie wprost. W tym odcinku przyglądamy się właśnie tym przyzwyczajeniom. Tym, które drażnią nas samych. Tym, które irytują innych. I tym, które jakoś tak weszły nam w krew, że nawet ich nie zauważamy.Bo czasem najwięcej o nas mówią właśnie te drobne, powtarzalne gesty i słowa.

Zamiast powiedzieć wprost, robimy aluzje. Czekamy, aż ktoś się domyśli. Obrażamy się, bo „przecież powinien wiedzieć”. W tym odcinku rozmawiamy o tej znajomej grze, w którą wszyscy czasem gramy. Dlaczego tak trudno powiedzieć, o co naprawdę nam chodzi? Skąd ten lęk, wstyd, przyzwyczajenie? I co by było, gdybyśmy spróbowali tę naszą codzienną komunikację trochę uprościć?

Każdy z nas czasem... przesadza. Jednym razem przesadzamy z emocjami, innym z oceną sytuacji. Bywa, że z kontrolą, z narzekaniem, z analizowaniem każdego słowa. Niby nic wielkiego, a jednak robi różnicę. W tym odcinku rozmawiamy o przesadzie — tej codziennej, znajomej, naszej. O sytuacjach, w których coś miało być dobrze, a wyszło… za dużo. Bo każdy gdzieś przesadza. Pytanie tylko: z czym?

Bywają w życiu momenty, które nie krzyczą, ale zostają. Ktoś nas puści w kolejce. Ktoś zrobi kawę bez pytania. Ktoś się uśmiechnie, choć nas nie zna. Niczego nie oczekujemy, a jednak drobny gest sprawia, że nawet najtrudniejszy dzień staje się po prostu lepszy. W tym odcinku mówimy o małych rzeczach, które robią różnicę. O gestach, zdarzeniach i chwilach, które sprawiają, że dzień staje się lepszy. Bo czasem właśnie to niewypowiedziane „dobrze, że jesteś” wystarcza, żeby przypomnieć sobie, że świat potrafi być dobry.