Czy dziewczynki naprawdę mają mniejsze zdolności konstruktorskie niż chłopcy? Najnowsze badania Play Well Grupy LEGO oraz kampania marki „Ona To Zbudowała” pokazują, że to mit, który wciąż pokutuje w szkołach, domach i kulturze popularnej. W podcaście Zwierciadła „Dylematy mamy i taty” Monika Sobień-Górska rozmawia z Aleksandrą Beltą-Iwacz, psycholożką dziecięcą i blogerką znaną jako Mamologia, o tym, jak wspierać kreatywność dziewczynek i dlaczego budowanie – także z klocków LEGO® – może stać się narzędziem do zmiany świata. Sponsorem odcinka jest LEGO Polska.
Stereotypy, które hamują kreatywność dziewczynek
Wciąż słyszymy, że chłopcy mają być odważni i sprytni, a dziewczynki – grzeczne i piękne. „A można inaczej” – podkreśla Aleksandra Belta-Iwacz, zwracając uwagę, że już w szkole dzieci dostają komunikaty, które ograniczają ich rozwój. Z badań Grupy LEGO wynika, że 80% dorosłych uważa chłopców za lepszych budowniczych niż dziewczynki, a co za tym idzie – przypisuje im większą sprawczość i skuteczność. Tymczasem 60% kobiet deklaruje, że dobrze radzi sobie w budowaniu, podczas gdy wśród mężczyzn takiego zdania jest 70%. Różnica jest niewielka, ale w społecznej percepcji – ogromna.
Budowanie jako fundament pewności siebie
Dlaczego to takie ważne? Bo, jak pokazuje kampania LEGO® „Ona To Zbudowała”, budowanie nie jest tylko zabawą. To ćwiczenie w kreatywności, myśleniu przestrzennym, a przede wszystkim w sprawczości. „Odkrycia zaczynają się od małych rzeczy – że ja rozsypię klocki i z nich coś zbuduję. Porównuję to do mapy” – mówi psycholożka. Według badań aż 87% rodziców uważa, że budowanie z klocków LEGO wzmacnia pewność siebie dzieci. To moment, w którym z chaosu rodzi się coś własnego, unikalnego, a w dziecku kiełkuje przekonanie: „potrafię, mogę, mam wpływ”.
Historia zapomnianych odkrywczyń
Aleksandra Belta-Iwacz przypomina, że od wieków sukcesy kobiet były marginalizowane. „Przypisujemy mężczyznom błędnie odkrycia, jak choćby wynalezienie Wi-Fi. Bardzo trudno być osobą, która wywraca stół” – zauważa ekspertka. Ten sam mechanizm działa dziś, gdy dorosłym łatwiej przychodzi uwierzyć, że konstruktorami są chłopcy, a dziewczynkom pozostaje rola księżniczek. A przecież historia pokazuje, że kobiety odgrywały kluczową rolę w rozwoju nauki, sztuki i technologii.
Dziewczynki, które zmieniają świat
Świadomość zmienia się jednak dzięki akcjom takim jak kampania LEGO czy inicjatywom medialnym. Zespół redakcyjny TIME, dzięki Grupie LEGO stworzył listę 10 Dziewczynek Roku – wśród nich znalazła się 17-letnia innowatorka z Polski, Kornelia Wieczorek. Jej obecność na tej prestiżowej liście to symboliczny dowód na to, że dziewczynki potrafią być odkrywczyniami, liderkami i kreatorkami rzeczywistości. Nie księżniczkami z bajek, a dziewczynami, które realnie budują przyszłość. W ramach tej inicjatywy powstała cyfrowa okładka przedstawiająca minifigurki symbolizujące każdą z dziesięciu inspirujących postaci wybranych przez zespół redakcyjny TIME.
Oprócz Kornelii Wieczorek na tej renomowanej liście znalazły się dziewczynki z całego świata: autorka Rutendo Shadaya, 16 lat, z Nowej Zelandii; sportsmenka Coco Yoshizawa, 15 lat, z Japonii; innowatorka Valerie Chiu, 15 lat, z Chin; artystka Zoé Clauzure, 15 lat, z Francji; innowatorka Clara Proksch, 12 lat, z Niemiec; sportsmenka Ivanna Richards, 17 lat, z Meksyku; innowatorka Kornelia Wieczorek, 17 lat, z Polski; podróżniczka Defne Özcan, 17 lat, z Turcji; innowatorka Rebecca Young, 12 lat, z Wielkiej Brytanii; oraz orędowniczka Naomi DeBerry, 12 lat, ze Stanów Zjednoczonych.
Rower czy klocki? Kreatywność tkwi w codzienności
„Kreatywność to codzienne działanie” – podkreśla Belta-Iwacz. To nie musi być przełomowe odkrycie, wynalazek na miarę nagrody Nobla czy globalny startup. To codzienne decyzje, jak chociażby zbudowanie czegoś z klocków LEGO, wymyślenie nowego sposobu na zabawę czy samodzielne rozwiązanie problemu.
Macierzyństwo to nie tylko chwile wzruszeń i zdjęcia na Instagramie z idealnie uśmiechniętym niemowlakiem. To także poczucie nadodpowiedzialności, zmaganie się z własnymi emocjami i świadomość, że „tego się nie da wyłączyć – to jest już na forever”, jak mówi psycholożka Marta Niedźwiecka. W ósmym odcinku podcastu Zwierciadła „Niezbędnik Nowoczesnej Dziewczyny” Joanna Olekszyk rozmawia z nią o blaskach i cieniach macierzyństwa. Sponsorem odcinka jest NIVONA, producent automatycznych ekspresów do kawy.
Niezbędnik Nowoczesnej Dziewczyny” to przestrzeń rozmów o prawdziwych doświadczeniach kobiet. Ósmy odcinek pokazuje, że macierzyństwo nie jest pastelowym obrazkiem, lecz wymagającą, transformującą rolą, która wymaga wsparcia, świadomości i odwagi.
Między ideałem a rzeczywistością
Obraz macierzyństwa, jaki znamy z mediów społecznościowych, mocno odbiega od codziennego doświadczenia. „To nie jest okres na chmurce, jak nam się wmawia na Instagramie” – mówi Marta Niedźwiecka, podkreślając, że rodzice przeżywają też ekstremalnie silne, negatywne uczucia wobec swoich dzieci. To normalne i naturalne, choć często wypierane w publicznym dyskursie. Joanna Olekszyk dodaje: „Usłyszałam od Doroty Golec, psychoterapeutki, taką radę w odniesieniu do nastolatków: ten czas trzeba przetrwać i nie brać odwetu”.
Nadodpowiedzialność i presja kulturowa
Polskie matki są szczególnie obciążone – nie tylko opieką, ale i oczekiwaniami społecznymi. „Matki są obarczane w Polsce nadodpowiedzialnością, jakby nie było ojca, rodziny, rówieśników. Jak coś – to matka” – mówi Niedźwiecka. To nie przypadek, że wiele kobiet czuje się presję bycia idealną. „Polki są sterroryzowane oczekiwaniami wobec macierzyństwa” – dodaje ekspertka. W praktyce oznacza to, że kobieta staje się nie tylko matką, ale i emocjonalnym centrum całego domu.
„W momencie, gdy wydajemy na świat człowieka, przestajemy być pojedyncze i to było jedno z najbardziej przerażających odkryć, że tego się nie da wyłączyć – to jest już na forever” – przyznaje Marta Niedźwiecka. Macierzyństwo zmienia kobietę w sposób totalny, wprowadzając dwoistość, której nie da się „wygumkować”. „Dziecko jest już na zawsze jak hologram w tobie” – dodaje psycholożka, podkreślając, że to doświadczenie wpisuje się w każdy aspekt życia, niezależnie od etapu rozwoju dziecka.
Najważniejsza umiejętność
Jednym z fundamentalnych zadań rodzicielstwa jest nauczenie dzieci regulowania emocji. „Fundamentalna odpowiedzialność rodziców to sprawić, żeby dziecko umiało regulować emocje. A nauczy się tego tylko od rodziców” – podkreśla Niedźwiecka. Pełna zdolność regulacji pojawia się dopiero około 25. roku życia, co oznacza, że przez wiele lat to rodzice pozostają emocjonalnym punktem odniesienia. Tymczasem w Polsce wciąż pokutuje tradycyjny model, w którym mężczyźni chętnie „delegują swoje emocje na kobiety”.
Czy matka ma czas tylko dla siebie?
Joanna Olekszyk pyta wprost: „Czy matka miewa taką chwilę, kiedy może myśleć tylko o sobie?”. Odpowiedź nie jest prosta, bo – jak zauważa Niedźwiecka – macierzyństwo redefiniuje poczucie własnej tożsamości. To doświadczenie, które zmusza do ciągłego balansowania między sobą a dzieckiem, między własnym życiem a odpowiedzialnością za nowe istnienie.
Relacja, która zmienia wszystko
Choć relacja z dzieckiem bywa trudna, wiele matek nie potrafi się od niej zdystansować. „Wiele kobiet trzyma kurczowo tę relację” – zauważa Niedźwiecka. Tymczasem zdrowe macierzyństwo to nie idealizacja, lecz adekwatność. „Matka ma być adekwatna, jak mówimy w psychologii” – wyjaśnia.
Co to oznacza? „Potrzebujemy zrozumieć, że dzieci nie są po to, żeby nam było wygodnie i dobrze. Ich celem jest ekspansja” – dodaje psycholożka.
Sponsorem odcinka jest NIVONA, producent automatycznych ekspresów do kawy, które pomagają odnaleźć spokój w codzienności. Czasem jedyne, czego naprawdę potrzebujemy, to chwila z własnymi myślami i filiżanką kawy, która smakuje dokładnie tak, jak lubimy.
W piątki „Gra o tron” i seks z jedną osobą, a we wtorki „Sukcesja” i seks z inną. Brzmi jak scenariusz kolejnego serialu, ale dla wielu osób to po prostu codzienność. W czwartym odcinku podcastu „Rób to bez presji 2” Magdalena Kuszewska rozmawia z seksuologami Michałem Sawickim i Michałem Tęczą o relacjach, które wymykają się klasycznym definicjom: living apart together, situationship, friends with benefits czy anarchia relacyjna. Czy to tylko etap przejściowy, furtka przed zaangażowaniem, a może świadomy styl życia?
Anarchia relacyjna, situationship, friends with benefits, living apart together. Brzmi jak język nowoczesnych aplikacji randkowych, ale to realne zjawiska, które coraz częściej stają się częścią życia dorosłych. W czwartym odcinku podcastu „Rób to bez presji” Magdalena Kuszewska – dziennikarka i autorka rozmów o współczesnych związkach – spotyka się z seksuologami Michałem Sawickim i Michałem Tęczą, by przyjrzeć się temu, co dzieje się „pomiędzy” klasycznym związkiem a samotnością.
„W piątki Gra o tron i seks z jedną osobą, a we wtorki Sukcesja i seks z inną” – pada w rozmowie. To przykład tego, jak dziś coraz częściej wygląda intymność: bez wielkich deklaracji, ale z wyraźnie wytyczonymi ramami.
Takich relacji nie ogłasza się na Facebooku, nie wprowadza do statusu związku, nie ma zdjęcia z rocznicy. Są „niby-związki”, ale dla wielu uczestników równie emocjonalnie wymagające jak te tradycyjne. Jak mówi Michał Tęcza: „Moda jest na nazywanie, a nie na bycie w tego rodzaju relacji”.
Situationship – „ni pies, ni wydra”
Situationship to jedno z najgorętszych haseł w świecie współczesnych relacji. To związek „ani na serio, ani na żarty”, balansujący na granicy zaangażowania i wolności. „Trzy razy go widziałam, a cierpię bardziej niż po pięciu latach rozstania” – opowiadała jedna z pacjentek Michała Sawickiego. Bo nawet jeśli relacja nie ma formalnej etykiety, emocje potrafią być prawdziwe i bolesne. „W situationship może się pojawić uczucie” – zauważa Sawicki. Pytanie brzmi: co wtedy? Czy druga strona czuje to samo? Czy da się przekształcić „pół-relację” w coś trwałego, czy lepiej uznać, że to była przygoda?
Friends with benefits – przyjaźń z bonusem czy pułapka?
To układ, w którym nie ma presji, ale jest bliskość. Seksualna i emocjonalna. Jakie są jego zasady? Jak się kończy, gdy jedna osoba zaczyna chcieć więcej? Kuszewska pyta gości, czy friends with benefits to rozwiązanie „na chwilę”, czy może być fundamentem związku.
Living apart together – randkowanie bez końca
Coraz więcej par wybiera życie razem, ale osobno – w różnych mieszkaniach, z własną przestrzenią i niezależnością. To tzw. LAT (living apart together). „Wiele par świetnie funkcjonuje mieszkając osobno” – mówi Michał Sawicki. Dzięki temu relacja przypomina wieczne randkowanie: zawsze jest przestrzeń na świeżość, tęsknotę i budowanie od nowa. Ale czy to model dla każdego?Anarchia relacyjna – bez ram i zasad
Jeszcze dalej idzie anarchia relacyjna – odrzucająca schematy, role i przypisane płciom oczekiwania. To wizja, w której każda relacja jest negocjowana od zera. Dla jednych – wolność. Dla innych – chaos.
Czy to dotyczy tylko kobiet „w pewnym wieku”?
Wokół takich relacji narosło sporo stereotypów. Jak zauważa Magdalena Kuszewska: „Słyszę od koleżanek: trafiam tylko na takich, którzy nie chcą się angażować. Sama ich najwyraźniej przyciągam”.
Czy to faktycznie kwestia wieku, biologii, a może po prostu znak czasu? Sawicki opowiada anegdotę o pacjentce, która na… drugą randkę przyprowadziła swojego partnera na terapię. Bo czasem to właśnie terapeuta ma być lustrem, które pokaże: „na czym stoimy”.
Furtka czy styl życia?
Czy relacje „pomiędzy” są etapem przejściowym, czy świadomym wyborem? Czy to ucieczka przed bólem po rozstaniu, a może nowy model bliskości?
Ten odcinek „Rób to bez presji” pokazuje, że nie ma jednej recepty na udany związek. Są za to różne formy, które odpowiadają na potrzeby i lęki współczesnych dorosłych.
Rowery z elektrycznym wspomaganiem rewolucjonizują poruszanie się po mieście i stają się dziś codziennym środkiem transportu. W drugim odcinku podcastu „Rzecz gustu" Marta Kowalska, dyrektorka wydawnicza magazynu Zwierciadło, rozmawia z Agatą Stachurską, znaną jako Rowerzystka Miejska, o tym, jak technologia zmienia komfort jazdy, pozwala wozić zakupy czy dzieci i... zapomnieć o samochodzie.
Nowa era miejskiego transportu
Rower ze wspomaganiem elektrycznym to codzienny, szybki i wygodny środek transportu. – „Jedziesz do pracy i nawet się nie spocisz” – mówi Agata Stachurska, podkreślając, że nowoczesne e-rowery nie są w pełni elektryczne, ale „pomagają” pedałować. Dzięki temu dojazd, który zajmował 25 minut, teraz trwa tylko 15.
Cargo bike, który zastępuje samochód
Jednym z największych odkryć miejskich rodzin są rowery cargo z systemem Bosch. – „Zapominam, że mam samochód, bo rower towarowy może przewozić ciężary do 200 kg” – tłumaczy Rowerzystka Miejska. Z pomocą wspomagania można przewozić dzieci, zakupy czy nawet meble, nie martwiąc się o podjazdy i ciężkie ładunki. To praktyczne, ekologiczne i – co najważniejsze – naprawdę wygodne rozwiązanie, które coraz częściej wybierają Polacy.
Jak dbać o baterię
Wiele osób obawia się, że elektryczny rower wymaga częstego ładowania. Agata rozwiewa te wątpliwości: – „Raz w tygodniu wystarczy” – mówi. Dzięki inteligentnym systemom Bosch eBike zużycie energii jest zoptymalizowane, a akumulator pozwala na pokonanie długich dystansów nawet w wymagających miejskich warunkach.
Rower a moda i wolność kobiet
Rowery od zawsze miały związek z emancypacją kobiet – kiedy samochody były zarezerwowane głównie dla mężczyzn, jednoślad stawał się symbolem niezależności. – „Na rower możemy się ubrać, jak chcemy. W Kopenhadze mają luz, a w Polsce wciąż się spinamy i biczujemy” – zauważa Stachurska. Elektryczne wspomaganie sprawia, że do pracy można dojechać w eleganckiej sukience czy marynarce, nie martwiąc się o wysiłek czy pot.
Infrastruktura – klucz do popularności
Choć rowery zyskują na popularności, rozwój infrastruktury wciąż wymaga zmian. – „Zbuduj infrastrukturę rowerową, a rowerzyści się tam pojawią” – mówi Agata, wskazując na potrzebę tworzenia parkingów rowerowych i stacji ładowania. W miastach, które inwestują w takie rozwiązania, liczba rowerzystów rośnie lawinowo, a korki i emisja spalin spadają.
Bosch eBike Systems – technologia, która wspiera
Podcast pokazuje, jak inteligentne rozwiązania Bosch eBike Systems wspierają codzienne życie miejskich rowerzystów – od bezpieczeństwa, przez komfort jazdy, po ekologiczne aspekty transportu. To technologia, która nie tylko wspomaga pedałowanie, ale też zachęca do zdrowszego i bardziej świadomego stylu życia.
Wysłuchaj całej rozmowy Marty Kowalskiej z Agatą Stachurską w podcaście „Rzecz gustu” i sprawdź, dlaczego elektryczne rowery to przyszłość miejskiego transportu – szybka, wygodna i dostępna dla każdego.
Sponsorem podcastu jest Bosch eBike Systems.
– Dla wielu osób każdy wydatek jest bolesny – mówi Marta Niedźwiecka w rozmowie z Joanną Olekszyk oraz Izabelą Tworzydło, dyrektorką Departamentu Komunikacji Korporacyjnej w Banku BNP Paribas. Dlaczego każdy wydatek traktujemy jak stratę, a spełnianie marzeń odkładamy na wieczne „później”? W specjalnym odcinku podcastu „Niezbędnik Nowoczesnej Dziewczyny” rozmawiamy o tym, jak zmienić swoje finansowe nawyki i podejście do pieniędzy. Sponsorem podcastu jest Bank BNP Paribas oferujący usługę GOdreams.
W specjalnym odcinku podcastu „Niezbędnik Nowoczesnej Dziewczyny” usłyszysz o schematach finansowych, które wynosimy z domu i o których rzadko mówimy głośno. – Kobietom wciąż brakuje proaktywnego myślenia o pieniądzach, bo kultura przez lata uczyła nas wyuczonej bezradności wobec finansów – podkreśla Niedźwiecka. – Mężczyźni z kolei odczuwają presję „posiadania pieniędzy” jako wyznacznika męskości. Efekt? - 79% Polaków przyznaje, że nie ma środków na spełnianie swoich marzeń, choć aż 47% uważa je za bardzo ważne – wynika z raportu Banku BNP Paribas, który przytacza w rozmowie, Izabela Tworzydło, dyrektorka Departamentu Komunikacji Korporacyjnej w Banku BNP Paribas.
Marzenia Polaków – o czym śnimy najczęściej?
- Badania pokazują, że Polacy przede wszystkim pragną podróży (52%), własnego mieszkania lub domu (37%) oraz wewnętrznej przemiany i spokoju (37%) – szczególnie mężczyźni w wieku 34–54 lata - mówi Iza Tworzydło, dyrektorka Departamentu Komunikacji Korporacyjnej w Banku BNP Paribas. Niestety, droga od marzenia do realizacji bywa długa, jeśli każdy wydatek postrzegamy jako utratę, a nie inwestycję w lepsze życie.
GOdreams – krok do spełniania marzeń
Z pomocą przychodzi narzędzie finansowe stworzone z myślą o tych, którzy chcą zmienić swoje podejście do pieniędzy. GOdreams dostępne w aplikacji mobilnej GOmobile Banku BNP Paribas to rozwiązanie, które pozwala łatwo odkładać na marzenia – podróże, rozwój, mieszkanie czy zmiany zawodowe. Wystarczy zrobić test marzeń dostępny na www.godreams.pl i odpowiedzieć na 9 pytań, by dowiedzieć się jakie marzenie warto spełnić i wybrać do tego tryb oszczędzania najlepiej dopasowany do siebie: Turbo, Gamer, a może Robin Hood?
– Odkładanie środków wymaga planu i systematyczności – to według ekspertek klucz do świadomego podejścia do finansów i przełamania schematów z dzieciństwa.
Nową usługa Banku BNP Paribas, z Kontem Pełnym Marzeń oprocentowanym do 8% w skali roku. Funkcja stworzona jest z myślą o osobach, które chcą spełniać swoje marzenia i skutecznie zarządzać finansami. Użytkownicy, dzięki licznym planom, mogą łatwo odkładać środki na wybrany cel – podróże, rozwój osobisty czy zakup wymarzonego domu, a do tego robić to w sposób dopasowany do ich potrzeb i możliwości. Usługa GOdreams dostępna jest w aplikacji GOmobile.
By odpowiednio zdefiniować swoje najbliższe cele, na początku warto sięgnąć po Test Marzeń, dostępny na stronie godreams.pl. To narzędzie, które pomoże określić obszar, który jest mu najbliższy: podróże, rodzina, rozwój osobisty, rozrywka czy urządzanie domu, i na który z nich odkładać środki.
Usługa GOdreams oferuje różnorodne sposoby odkładania środków – od planów codziennych po tygodniowe, a także jednorazowe wpłaty czy plany specjalne - dostosowane możliwości, stylu życia i tempa:
Więcej na godreams.pl
Sponsorem podcastu jest Bank BNP Paribas oferujący usługę GOdreams.
Czy w epoce samotności i cyfrowych baniek potrafimy jeszcze budować prawdziwe wspólnoty? A może więź z innymi stała się towarem luksusowym, na który nie wszystkich stać? W siódmym odcinku podcastu Niezbędnik Nowoczesnej Dziewczyny Joanna Olekszyk i psycholożka Marta Niedźwiecka szukają odpowiedzi na pytanie, jak na nowo nauczyć się bycia razem – bez lęku, uprzedzeń i iluzji. Sponsorem odcinka jest NIVONA, producent automatycznych ekspresów do kawy.
Zatraciliśmy sztukę bycia razem? W siódmym odcinku podcastu „Niezbędnik Nowoczesnej Dziewczyny" Joanna Olekszyk i Marta Niedźwiecka rozmawiają o luksusie, na który dziś nas nie stać. W rozmowie wybrzmiewa niepokój: czy XXI wiek, ze swoją obsesją na punkcie sukcesu jednostki, nie pozbawił nas zdolności współodczuwania? „Teraz tworzymy bańki, brakuje mi wspólnot różnorodnych” – przyznaje redaktorka naczelna Zwierciadła. Czy zamknięcie się w gronie podobnie myślących ludzi nie oddala nas od prawdziwych więzi?
Od kościoła po Facebooka
Przez wieki wspólnota była czymś oczywistym – gwarantowała ją rodzina, wieś, religia. „Przez dwa tysiące lat kościół nam organizował wspólnotę, więc teraz nie jesteśmy w tym wytrenowani” – przypomina Marta Niedźwiecka. Kiedy religijne struktury straciły swoją moc, wielu z nas zostało z poczuciem pustki. Próbujemy ją zapełnić grupami na Facebooku czy więziami zawodowymi, ale te relacje bywają ulotne i płytkie.
Współcześnie jednym z ostatnich miejsc, gdzie dorośli jeszcze próbują budować relacje, są… szkoły. „Najczęstszą wspólnotą dorosłych jest wspólnota rodziców w szkołach” – mówi psycholożka. Czy to oznacza, że poza rolą rodzica nie umiemy już współdziałać?
Indywidualizm kontra „my”
„Nie widzę możliwości wyjścia z międzynarodowych kłopotów bez popuszczenia przez białych ludzi Zachodu ze swojego indywidualizmu” – ostrzega Marta Niedźwiecka. Współczesny świat wymaga zbiorowego działania, ale czy jesteśmy w stanie zrezygnować z wygodnej pozycji „ja na pierwszym miejscu”?
Joanna Olekszyk pyta wprost: czy wspólnota może jeszcze być przestrzenią, która nie ogranicza jednostki, a jednocześnie daje poczucie bezpieczeństwa? A może potrzeba nowego języka i zupełnie innych struktur, by nauczyć się bycia razem?
Sponsorem odcinka jest NIVONA, producent automatycznych ekspresów do kawy, które pomagają odnaleźć spokój w codzienności. Czasem jedyne, czego naprawdę potrzebujemy, to chwila z własnymi myślami - i filiżanka kawy, która smakuje dokładnie tak, jak lubimy.
Czy męskość musi mieć twardą skorupę i szerokie ramiona? Artur Barciś — aktor, mąż, człowiek z dystansem do siebie — udowadnia, że prawdziwa siła tkwi w czułości, łagodności i... niepodążaniu za oczekiwaniami. W szczerej rozmowie z Beatą Biały, prowadzącą podcast „Mężczyzna jest człowiekiem”, mówi o miłości, wstydzie, wyglądzie, płaczu i tym, dlaczego ma już ponad 70 lat, ale tego zupełnie nie czuje.
Artur Barciś, jeden z najbardziej rozpoznawalnych polskich aktorów teatralnych i filmowych, znany z ról, które często bywały ciche, niepozorne, ale zostawały z widzami na długo, opowiada o tym, jak wyglądało jego dorastanie w świecie zdominowanym przez sztywne normy męskości.
„Na kompleksy najlepiej mieć sukcesy”
— „Nie trzeba być w centrum, żeby być widocznym — na scenie i w życiu” — mówi. I dodaje, że właśnie dzięki temu, że nigdy nie próbował grać kogoś, kim nie jest, udało mu się zbudować trwałą karierę i szczęśliwe życie.
Barciś nie ukrywa, że jako dziecko miał kompleksy. Był drobny, nie należał do najgłośniejszych chłopców w klasie. — „Na kompleksy najlepiej mieć sukcesy” — zauważa dziś, z perspektywy człowieka spełnionego zawodowo i prywatnie.
Z żoną jest od 47 lat. Bez wielkich dramatów, bez epatowania uczuciami, ale z głębokim porozumieniem. — „Lubimy siebie” — mówi prosto. I dodaje, że zakochać się można w ułamku sekundy. Ale prawdziwe uczucie rozpoznaje się po tym, co zostaje, kiedy znika chemia. Jak to wygląda u niego? To proste: obok jego żony nadal chce mu się codziennie wstawać.
W rozmowie z Beatą Biały aktor opowiada też o emocjach w relacjach — zwłaszcza tych trudnych. — „Co dla mężczyzny jest najtrudniejsze w relacji z kobietą? Dla mnie to płacz. Teściowa wpada w sekundę w płacz” — mówi z charakterystycznym dla siebie poczuciem humoru. Ale i z empatią. Nie kryje, że emocje kobiet czasem go onieśmielały, ale z czasem nauczył się, że nie musi wszystkiego rozumieć, by kochać i szanować.
Starzeć się na własnych zasadach
— „Kończę 70 lat, ale w ogóle tego nie czuję. W ogóle nie robię rzeczy, których nie lubię” — deklaruje Barciś. I rzeczywiście: jego codzienność nie wygląda jak stereotypowa emerytura. Pracuje, jeździ na spotkania z publicznością, czyta, kocha życie. W rozmowie z Beatą Biały mówi też o lękach. O tym, czego boi się w starości. Ale nie popada w patos. Traktuje czas jako sojusznika, nie wroga.
Męskość w jego wydaniu to brak presji, pogodzenie się ze sobą, bliskość z żoną, troska o innych, świadomość własnych ograniczeń i śmiech — dużo śmiechu.
„Mężczyzna jest człowiekiem” to cykl rozmów Beaty Biały, dziennikarki i autorki bestsellerów, w których rozkłada na czynniki pierwsze stereotypy dotyczące męskości. Jej rozmówcami są mężczyźni, którzy nie boją się mówić o uczuciach, wrażliwości, zmaganiach i sile, która nie polega na twardości, lecz na prawdzie.
Odcinek z Arturem Barcisiem to spotkanie z męskością, która nie musi być heroiczna, by była autentyczna. Wystarczy, że jest ludzka.
Pieniądze rzadko są tylko cyframi na koncie. To także emocje, przekonania i schematy wyniesione z domu. W specjalnym odcinku podcastu „Niezbędnik Nowoczesnej Dziewczyny” Joanna Olekszyk i Marta Niedźwiecka rozmawiają o tym, dlaczego kobiety tak często łączy z pieniędzmi relacja typu love & hate i co zrobić, by wreszcie poczuć się finansowo wolną. Sponsorem podcastu jest Bank BNP Paribas oferujący usługę GOdreams.
Czy kobiety naprawdę mogą mieć zdrową relację z pieniędzmi w świecie, który od zawsze uczył je bezradności finansowej? Joanna Olekszyk, redaktorka naczelna Zwierciadła, i Marta Niedźwiecka, psycholożka i ekspertka od relacji, w specjalnym odcinku „Niezbędnika Nowoczesnej Dziewczyny” biorą pod lupę nasze wyuczone schematy, lęki i marzenia związane z pieniędzmi. Bo przecież żadna z nas nie startuje w dorosłe życie z neutralnym stosunkiem do finansów – a miłość miłością, ale podział majątku to osobna historia.
Wyuczona bezradność wobec pieniędzy
Dlaczego tak wiele z nas czuje lęk przed zajmowaniem się własnymi finansami? „Mamy wyuczoną bezradność wobec pieniądza” – zauważa Niedźwiecka. „Kultura przez lata uczyła nas, że to mężczyźni mają zarabiać, bo pieniądze są wyznacznikiem ich męskości. Kobieta, która sięga po pieniądze, zaczyna mieć problem – jest odbierana jako zbyt ambitna, a nawet chciwa”.
Zdrowy stosunek do pieniędzy – czy to w ogóle możliwe?
W podcaście rozmówczynie analizują, jak wygląda zdrowa relacja z finansami. „Bezradność nie znika, kiedy masz dużo pieniędzy na koncie” – ostrzega Niedźwiecka. „To, co możemy zmienić, to nasze przekonania. Chodzi o to, by odkładać nie na czarną godzinę, ale na jasną godzinę – na marzenia, rozwój, niezależność”.
GOdreams – krok do spełniania marzeń
Z pomocą przychodzi narzędzie finansowe stworzone z myślą o tych, którzy chcą zmienić swoje podejście do pieniędzy. GOdreams dostępne w aplikacji mobilnej GOmobile Banku BNP Paribas to rozwiązanie, które pozwala łatwo odkładać na marzenia – podróże, rozwój, mieszkanie czy zmiany zawodowe. Wystarczy zrobić test marzeń dostępny na www.godreams.pl i odpowiedzieć na 9 pytań, by dowiedzieć się jakie marzenie warto spełnić i wybrać do tego tryb oszczędzania najlepiej dopasowany do siebie: Turbo, Gamer, a może Robin Hood?
– Odkładanie środków wymaga planu i systematyczności – to według ekspertek klucz do świadomego podejścia do finansów i przełamania schematów z dzieciństwa.
Nową usługa Banku BNP Paribas, z Kontem Pełnym Marzeń oprocentowanym do 8% w skali roku. Funkcja stworzona jest z myślą o osobach, które chcą spełniać swoje marzenia i skutecznie zarządzać finansami. Użytkownicy, dzięki licznym planom, mogą łatwo odkładać środki na wybrany cel – podróże, rozwój osobisty czy zakup wymarzonego domu, a do tego robić to w sposób dopasowany do ich potrzeb i możliwości. Usługa GOdreams dostępna jest w aplikacji GOmobile.
By odpowiednio zdefiniować swoje najbliższe cele, na początku warto sięgnąć po Test Marzeń, dostępny na stronie godreams.pl. To narzędzie, które pomoże określić obszar, który jest mu najbliższy: podróże, rodzina, rozwój osobisty, rozrywka czy urządzanie domu, i na który z nich odkładać środki.
Usługa GOdreams oferuje różnorodne sposoby odkładania środków – od planów codziennych po tygodniowe, a także jednorazowe wpłaty czy plany specjalne - dostosowane możliwości, stylu życia i tempa:
Więcej na godreams.pl
Sponsorem podcastu jest Bank BNP Paribas oferujący usługę GOdreams.
- Korporacje wprowadziły nieetyczny zwyczaj wyjazdów integracyjnych, co popsuje wiele rodzin - mówi Magda Gessler w 4. odcinku 2. sezonu podcastu „zaTASKowani". Co w takim razie firmy powinny zrobić, poprawić zaangażowanie pracowników, które w Polsce jest jednym z najniższych w Europie? Restauratorka oraz socjolożki, Dorota Peretiatkowicz i Katarzyna Krzywicka mówią krótko: wiadomo, że chodzi o pieniądze.
„Prawdziwa władza polega na wpływaniu na ludzi, a nie rozkazywaniu im" - jak mówił Chuck Rhodes, bohater serialu „Billions" grany przez Paula Giamattiego i będący - zarówno aktor, jak i postać - jednym z bardziej wyrazistych i moich ulubionych bohaterów, dlatego znów w tym podcaście go przytaczam. Tym bardziej, że zasada, którą podaje, tak prosta i efektowna w teorii, w praktyce do wdrożenia jest trudna, szczególnie na polskim gruncie. W czwartym odcinku podcastu „zaTASKowani" dalej z Magdą Gessler oraz socjolożkami, Dorotą Peretiatkowicz i Katarzyną Krzywicką rozmawiamy o polskim sposobie zarządzania będącym często rewersem metody Rhodesa, ale skupiamy się tym razem na dużych wielkomiejskich firmach.
„Zarządzanie eksperymentalne”
Dlaczego mimo że kultura korporacyjna przyszła do nas z Zachodu już ponad ćwierć wieku temu, wciąż panuje u nas w firmach dyrektywny, autokratyczny i mniej partycypacyjny styl zarządzania niż w krajach o niskim dystansie władzy jak w USA, Niemczech czy Skandynawii? Dlaczego mimo prywatyzacji i globalizacji nasza mentalność odziedziczona po PRL jest wciąż silna? - Przeszliśmy z kolektywizmu na indywidualizm, żeby robić indywidualne kariery i jak najszybciej się dorobić. W latach 90. to, co się działo w firmach to było zarządzanie, może nawet nie folwarczne, ale na pewno eksperymentalne - mówi Katarzyna Krzywicka. - Nikt nic nie wiedział - dodaje Magda Gessler. - Od jednej zasady do drugiej. Tak jak my z Dorotą pracowałyśmy w różnych firmach: przychodził jeden szef i mówił, żeby wydobywać najlepsze cechy pracowników, a po nim był inny, który mówił na odwrót - kontynuuje Krzywicka.
„Kompletnie rozwala rodziny”
Wyrazem tego chaotycznego i krótkowzrocznego zarządzania były równie nieprzemyślane sposoby na zbudowanie zaangażowania zespołów. - Korporacje wprowadziły nieetyczny model wyjazdów, w kulcie, że praca jest ważniejsza od życia osobistego, który kompletnie rozwala rodziny. Wielokrotnie to widziałam. Buduje się markę, natomiast w ogóle nie buduje się rodziny. A jeśli ktoś nie ma stabilizacji w rodzinie, to nie jest dobrym pracownikiem. Cudownie jest poczuć się wolnym i wyjechać na jedną, drugą, trzecią integrację... - wyjaśnia restauratorka. - A w tym momencie rodzina się rozpada - dopowiada Krzywicka i dodaje: Potwierdzają to nasze badania: kobiety muszą mieć podstawę w domu, żeby móc wyjść na zewnątrz.
Nie chce nam się
Nie dziwi więc, że notujemy w firmach niewielki procent zaangażowanych pracowników: 8% w 2024 r. wg Instytutu Gallupa - spadek o 40% od 2022 roku. Jest to wynik jeden z najniższych w Europie, która jako region też wypada średnio na tle reszty świata: 13% w porównaniu z średnim globalnym wynikiem: 21%. Jak wskazują autorzy raportu za zaangażowanie w firmach odpowiadają w 70% menadżerowie. Skoro szkolenia, wyjazdy integracyjne nie działają, to co sprawia, że nam się chce pracować? Oczywiście chodzi o pieniądze. Magda Gessler podaje system wynagradzania, który u niej się sprawdził.
A jest o co walczyć, bo według Gallupa, spadek zaangażowania kosztuje globalną gospodarkę około 438 miliardów dolarów rocznie, co stanowi około 9 % globalnego PKB. Jak mówią zgodnie moje gościnie, Polska ma jest nieodkryty i tym samym niewykorzystany biznesowo potencjał: zarówno ludzki jak i kulturowy. W naszej rozmowie symbolizują je: sześćdziesięcioletnie „skarbnice wiedzy kulinarnej", które pozostają niewidzialne dla rynku pracy i bigos.
Czy mleko buduje kości? Czy perimenopauza oznacza koniec płodności? I dlaczego warto mówić sobie „kocham cię”? Czy suplementem wyleczymy tarczycę, jak ogłasza jedna z celebrytek? W piątym odcinku podcastu „Jak zdrowie” Anna Augustyn-Protas, rozmawia z dr. Tadeuszem Oleszczukiem — ginekologiem-holistą i autorem popularnych książek o zdrowiu, a tematem są najczęstsze pytania, jakie zadają internauci – te, które nurtują nas na co dzień, a na które Google nie daje wiarygodnych odpowiedzi.
„Jak zdrowie” to podcast magazynu Zwierciadło, który stawia pytania, jakie każdy z nas zadał choć raz. Prowadzony przez Annę Augustyn-Protas — dziennikarkę specjalizującą się w tematach zdrowotnych — nie szuka łatwych odpowiedzi, ale sprawdzonych, naukowych faktów. W piątym odcinku dr Tadeusz Oleszczuk rozwiewa najczęstsze wątpliwości i pomaga odzyskać zaufanie do własnego ciała.
Suplement na chorobę Hashimoto?
— „Nie ma suplementu, który wyleczy chorobę Hashimoto, jak twierdzi jedna z celebrytek” — mówi dr Tadeusz Oleszczuk w rozmowie z Anną Augustyn-Protas. Zamiast tego proponuje coś, co dla wielu z nas brzmi jak powrót do podstaw: dochodzenie w organizmie. Bo każdy objaw, każda zmiana nastroju, każde zmęczenie czy spadek odporności ma swoje źródło. Tylko trzeba chcieć je znaleźć — nie w social mediach, ale w faktach.
Zdaniem dr. Oleszczuka, medycyna XXI wieku to nie tylko farmakologia, ale też odpowiedzialność i dociekliwość pacjenta. W świecie pełnym sprzecznych informacji warto zadać sobie pytanie: czy to, co wiem o własnym zdrowiu, jest wiedzą, czy jedynie echem popularnych opinii?
Nabiał, osteoporoza i wielki mit
Czy mleko to naprawdę najlepsze źródło wapnia? Dr Oleszczuk nie zostawia złudzeń: — „Nie znam nikogo, kto jedząc nabiał sobie osteoporozę ogarnął”. Zamiast ślepo wierzyć reklamom i etykietom, ekspert zachęca, żeby obserwować swój organizm. Jak się okazuje, aż 20% osób ma nietolerancję kazeiny – białka mleka, które może prowadzić do stanów zapalnych, problemów skórnych i zaburzeń trawienia.
W zamian za to, co znajdziemy w nabiale, można postawić na roślinne źródła wapnia, lepsze wchłanianie przez witaminę D3 i ruch — który, jak przypomina dr Oleszczuk, jest kluczowy nie tylko dla kości, ale i dla psychiki.
Perimenopauza to nie koniec płodności
Kolejne pytanie, które często się pojawia, to czy: „Czy w perimenopauzie trzeba się jeszcze zabezpieczać?”. Odpowiedź: tak. Perimenopauza to czas przejściowy, ale zdolność do owulacji wciąż się pojawia — nieregularnie, ale realnie. — „To, że cykl się wydłużył lub skrócił, nie znaczy, że nie może dojść do zapłodnienia” — przypomina lekarz. I wspomina swoją czterdziestoletnią pacjentkę, która zaszła w ciążę i urodziła syna w tym samym czasie, co jej dwudziestoletnia córka.
To temat, o którym zbyt często rozmawiamy szeptem albo wcale. Tymczasem dla kobiet w wieku okołomenopauzalnym edukacja na temat swojego ciała i hormonów to klucz do zdrowia, samopoczucia i spokoju psychicznego.
Uprawiajmy serdeczność – codziennie
W finale rozmowy Anna Augustyn-Protas pyta o coś, co trudno zmierzyć badaniami, ale co ma ogromny wpływ na zdrowie: relacje. — „Kiedy ostatnio powiedziałeś: kocham cię?” — pyta dr Oleszczuk uśmiecha się i odpowiada anegdotą z własnego życia, ale potem dodaje rzecz najważniejszą: — „Uprawiajmy serdeczność. Badania na Oxfordzie pokazują, że to jedno z najskuteczniejszych narzędzi wzmacniających odporność i poprawiających funkcjonowanie mózgu”.
Troska, życzliwość, dotyk — to nie dodatki do życia, ale jego fundament. I choć może to brzmieć zaskakująco, to właśnie emocje i relacje budują realne zdrowie.
Zamiast kolejnej rady z TikToka — konkret. Zamiast chaosu — spokojna rozmowa.
Jak połączyć życie rodzinne z globalną karierą w świecie luksusowej kosmetyki? W premierowym odcinku cyklu „Kobiety rządzą" Joanna Olekszyk rozmawia z Dominiką Eisenberg – dyrektorką ds. produktu i szkoleń w marce Eisenberg Paris – o jej wyjątkowej roli we współtworzeniu marki, o pracy u boku męża i o tym, co sprawia, że aż 70% jej obowiązków to czysta radość.
„Kobiety rządzą” to podcast o kobietach, które zmieniają świat biznesu, nie rezygnując przy tym z własnych wartości i wrażliwości. W 6. odcinku Joanna Olekszyk, redaktorka naczelna magazynu „Zwierciadło”, rozmawia z Dominiką Eisenberg – bizneswoman, mentorką i ekspertką od autentycznego przywództwa. To rozmowa o tym, jak budować firmy, które są zgodne z naszymi potrzebami, a nie jedynie oczekiwaniami rynku czy otoczenia.
Marka Eisenberg powstała w 2000 roku jako dzieło wizjonera José Eisenberga, a Dominika od lat kreuje jej wizerunek, odpowiadając za rozwój produktów i szkolenia globalnych zespołów. Dzięki połączeniu kreatywności i precyzyjnego podejścia technicznego zdobyła zaufanie klientów i partnerów. Jej kariera to opowieść o sukcesie w świecie beauty: od pierwszych kroków w branży po zarządzanie produktami dla rynków całego świata.
Praca u boku męża: partnerstwo, które działa
W rozmowie z Joanną Eisenberg otwarcie mówi o tym, jak wygląda życie i biznes, gdy prywatne i zawodowe role się przenikają. Praca z mężem to dla niej nie tylko wyzwanie, ale także ogromny atut. – Plus wspólnej pracy jest taki, że zawsze możesz liczyć na zrozumienie i wsparcie – wyjaśnia. Wykorzystuje to, by wspólnie kreować strategię marki, wzmacniając relację osobistą i zawodową. Mówi też o konieczności budowania przestrzeni, która pozwala parze pozostać sobą, nawet gdy intensywna praca nie schodzi z porządku dziennego.
Słowa Dominiki „70% mojej pracy to jest przyjemność” - to wyznanie, które odsłania głęboką wewnętrzną motywację – miłość do kosmetologii, naukową fascynację składnikami i ich działaniem, a także radość dzielenia się wiedzą z zespołem i klientami. W jej wykonaniu kariera to nie obowiązek, ale sposób na życie w zgodzie ze sobą.
Babcia wzorem
To cykl rozmów Joanny Olekszyk z wybitnymi liderkami z różnych domen – kultury, biznesu, kultury – które budują autorytety nie tylko dzięki sile działania, ale też dzięki głębokiej autentyczności. W każdym odcinku słuchaczki poznają historie wyjątkowych kobiet, które uczą, jak łączyć pasję, kompetencje i relacje, by tworzyć trwałe i wartościowe zmiany.
Sponsorem podcastu jest Eisenberg Paris, producent selektywnych kosmetyków.
„Bądź wdzięczna za to, co masz” – słyszymy od dziecka. Ale czy taka wymuszona wdzięczność faktycznie działa? Czy może staje się narzędziem manipulacji i źródłem poczucia winy? W najnowszym odcinku podcastu „Niezbędnik Nowoczesnej Dziewczyny” Joanna Olekszyk rozmawia z Martą Niedźwiecką o tym, dlaczego prawdziwe docenienie życia nigdy nie przychodzi z zewnątrz i dlaczego warto odzyskać wolność w przeżywaniu własnych emocji.
Sponsorem odcinka jest NIVONA, producent automatycznych ekspresów do kawy.
Wychowujemy się w świecie, który od najmłodszych lat uczy nas jednego: „bądź wdzięczna”. Rodzice, nauczyciele, bliscy – wszyscy powtarzają, że wdzięczność to klucz do dobrego życia. Ale co jeśli ta wdzięczność jest wymuszona? „W ramach socjalizacji słyszymy: dlaczego nie doceniasz, jak wiele dla ciebie robię? To nie jest prawdziwa wdzięczność, tylko próba kontroli” – mówi Marta Niedźwiecka, psycholożka i terapeutka.
Wdzięczność jest pięknym uczuciem, ale tylko wtedy, gdy wypływa z nas samych. Próby jej narzucania kończą się odwrotnym efektem – buntem, poczuciem winy i trudnością w budowaniu zdrowych relacji.
Kiedy docenianie staje się ciężarem
Zmuszanie do wdzięczności to częsty mechanizm w systemach rodzinnych. „Wdzięczność dzieci rodzi się naturalnie wtedy, kiedy są wolne, a nie wtedy, kiedy ktoś im ją nakazuje” – podkreśla Niedźwiecka. Rodzice, którzy oczekują wdzięczności za każde poświęcenie, często nieświadomie wciągają swoje dzieci w emocjonalne gry, które prowadzą do frustracji i zamknięcia.
W dorosłym życiu skutki takiej socjalizacji są równie dotkliwe. „Jesteśmy poddawani terrorowi wdzięczności – ktoś nam mówi, że musimy być wdzięczne nawet za cierpienie czy chorobę, którą zesłał los” – tłumaczy ekspertka. Tymczasem zdrowa wdzięczność nie jest obowiązkiem, a wyborem.
Jak odzyskać wolność emocjonalną?
Co zrobić, by nie ulec presji wiecznego doceniania i nie tkwić w relacjach opartych na poczuciu winy? Marta Niedźwiecka radzi, by najpierw przyjrzeć się własnym granicom i emocjom:
Czy naprawdę czuję wdzięczność, czy tylko ją deklaruję, bo tak wypada?
Czy w mojej rodzinie wdzięczność była formą szantażu?
Czy potrafię odpuścić sobie ocenianie, że jestem „złą córką” czy „niewdzięczną partnerką”?
Wdzięczność jest procesem, który zaczyna się od… zgody na niewdzięczność. Dopiero gdy poczujemy się wolne od cudzych oczekiwań, możemy autentycznie docenić innych i siebie.
Wdzięczność jako droga do siebie, a nie narzędzie kontroli
Wdzięczność jako droga do siebie, a nie narzędzie kontroli
Joanna Olekszyk i Marta Niedźwiecka przyglądają się temu, jak kultura oczekiwań niszczy nasze poczucie sprawczości. To rozmowa o wolności emocjonalnej, odwadze do powiedzenia „nie” i o tym, dlaczego szczere „dziękuję” przychodzi tylko wtedy, gdy jesteśmy w kontakcie z własnymi potrzebami.
Chcesz odkryć, czym naprawdę jest wdzięczność? Posłuchaj 6. odcinka podcastu „Niezbędnik Nowoczesnej Dziewczyny” i przekonaj się, że nie wszystko w życiu musisz doceniać – czasem warto najpierw… zrozumieć siebie.
Sponsorem odcinka jest NIVONA, producent automatycznych ekspresów do kawy, które pomagają odnaleźć spokój w codzienności. Czasem jedyne, czego naprawdę potrzebujemy, to chwila z własnymi myślami - i filiżanka kawy, która smakuje dokładnie tak, jak lubimy.
Związki otwarte – temat, który jednych fascynuje, innych przeraża. Czy miłość i pożądanie zawsze muszą iść w parze? Czy można kochać jedną osobę, a jednocześnie pozwalać sobie i partnerowi na bliskość z kimś innym? W trzecim odcinku drugiego sezonu podcastu „Rób to bez presji” Magdalena Kuszewska wraz z seksuologami Michałem Tęczą i Michałem Sawickim rozmawia o odważnym, ale coraz częściej podejmowanym temacie: jak świadomie otworzyć związek.
Otwarte związki, jak podkreślają rozmówcy, nie mają nic wspólnego ze zdradą. Wręcz przeciwnie – to model, w którym wszystkie strony świadomie zgadzają się na wprowadzanie do życia (i łóżka) innych osób. „W takich relacjach przegaduje się zasady częściej niż w tradycyjnych” – zauważa Michał Sawicki. A zasady mogą być różne: czy można przyprowadzać inne osoby do domu? Czy wspólne łóżko jest przestrzenią do dzielenia się intymnością? Jakie są granice fizyczne i emocjonalne?
„Są miłości bez zazdrości” – mówi Michał Tęcza, obalając jeden z największych mitów o związkach otwartych. W naszej kulturze zazdrość często traktujemy jako dowód miłości, ale w praktyce może być pułapką. Partnerzy, którzy decydują się na otwartą relację, muszą wykonać ogromną pracę emocjonalną: nazwać swoje potrzeby, ustalić jasne granice i nauczyć się rozmawiać o tym, co dotąd było tematem tabu.
Kiedy jest najgorszy moment na otwieranie relacji?
Wiele par zaczyna rozważać otwarty związek wtedy, gdy między nimi coś się psuje. To błąd. „Najgorszym momentem na otwieranie związku jest kryzys” – podkreślają eksperci. W takim czasie łatwo pomylić potrzebę ucieczki z gotowością do nowego modelu relacji. Otwarta relacja wymaga ogromnego zaufania i stabilności, a nie desperackiego szukania emocji na zewnątrz.
Co jednak zrobić, jeśli tylko jedna osoba w parze czuje się gotowa na otwarcie? Jak mówi Michał Tęcza, takie sytuacje są trudne i wymagają empatii z obu stron: „Co zrobić, jak jedna osoba jest mono, a druga poli? Najważniejsze jest, żeby nie naciskać i nie przekraczać cudzych granic. Bo lęki często sprowadzają się do prostego zdania: ja spadnę z pierwszego miejsca”.
Związki otwarte a bezpieczeństwo
Podcast porusza również kwestie, o których rzadko mówi się wprost – jak dbać o zdrowie fizyczne i emocjonalne w otwartej relacji. „Infekcje przenoszone drogą płciową to superważny temat” – przypomina Michał Sawicki. Świadomość ryzyka, regularne badania, stosowanie zabezpieczeń – to podstawy, o których nie można zapominać, jeśli decydujemy się na relację z wieloma partnerami.
Otwarte związki mogą działać. Mogą budować bliskość, pogłębiać więź i uczyć szczerości. Mogą też – jeśli nie są oparte na komunikacji i zgodzie – zranić. To nie model dla każdego, ale warto o nim rozmawiać, zamiast przykrywać go warstwą stereotypów i moralnych ocen.
Tradycyjne modele związku przestają być oczywistością. Coraz więcej osób szuka własnych dróg do bliskości i spełnienia.
Ten odcinek „Rób to bez presji” to obowiązkowa pozycja dla wszystkich, którzy chcą zrozumieć, czym naprawdę są związki otwarte – bez strachu, mitów i tabu. Czy związki otwarte to przyszłość relacji?
„Jestem waleczna” – mówi Grażyna Torbicka w drugim odcinku nowego podcastu Zwierciadła „Kobiety rządzą". Joanna Olekszyk rozmawia ze słynną dziennikarką filmową i dyrektorką artystyczną Festiwalu Dwa Brzegi. Posłuchaj, jak z pełnym dystansem buduje festiwalową machinę, czemu chaos nie paraliżuje liderki i jakie filmowe atrakcje przyciągną publiczność od 26 lipca do 3 sierpnia w Kazimierzu Dolnym i Janowcu nad Wisłą.
Festiwal Dwa Brzegi to nie tylko kino na najwyższym poziomie, ale i opowieść o sile kobiecego przywództwa. W pierwszym odcinku cyklu „Kobiety rządzą” Joanna Olekszyk rozmawia z Grażyną Torbicką o pasji, która stała się misją, i o tym, jak w chaosie świata kultury odnaleźć własny kompas.
Autentyczność – klucz do przetrwania każdej burzy
– Bardzo ważne w tej pracy jest pozostać sobą. Bo jak jesteś sobą, to choćby nie wiem, jaka sytuacja się zdarzyła, zawsze wybrniesz z niej – mówi Grażyna Torbicka w rozmowie z Joanną Olekszyk. To właśnie autentyczność i wewnętrzna siła pozwoliły jej od lat budować markę Festiwalu Dwa Brzegi, który już 26 lipca ponownie przyciągnie do Kazimierza Dolnego i Janowca miłośników kina z całego świata.
W pierwszym odcinku nowego cyklu „Kobiety rządzą” poznajemy nie tylko kulisy pracy liderki, ale i osobiste refleksje Torbickiej, która do roli dyrektorki artystycznej przyniosła nie tylko wieloletnią wiedzę filmową, lecz także umiejętność patrzenia na chaos z dystansem. „Potrafię z dystansu spojrzeć na chaos, który panuje i nie wchodzić w niego” – przyznaje, definiując sekret utrzymania spokoju wewnętrznego. To właśnie ta postawa pozwala jej prowadzić ekipę, podejmować trudne decyzje i działać skutecznie w festiwalowym świecie.
Potknięcia tak, ale z umiarem
„Dziś potknięcia są najbardziej cenne, bo zatrzymują uwagę widza, ale to też bywa zgubne. Zaczynamy się zajmować powierzchownością” – analizuje Torbicka. Jak uniknąć tej pułapki? – „Musisz zrobić sobie jakąś drabinkę, przygotowanie się do pracy jest konieczne” – radzi dziennikarka.
Festiwal Dwa Brzegi 2025 – co czeka widzów?
Tegoroczna 19. edycja Festiwalu Dwa Brzegi upływa pod znakiem kina światowego, klasyki i debiutów, ale także sztuki, literatury i muzyki. Wśród najważniejszych atrakcji znajdują się:
„Kobiety rządzą” to nowy cykl podcastów magazynu
Zwierciadło, w którym Joanna Olekszyk rozmawia z kobietami-liderkami – artystkami, przedsiębiorczyniami, aktywistkami – o ich drodze do sukcesu, sile wewnętrznej i sposobach, by zmieniać świat wokół siebie.
„Potrafię powiedzieć, co 15 lat temu robiłem w Ugandzie, a nie pamiętam, co wczoraj robiłem w Warszawie" – przyznaje Łukasz Nowicki w drugiej części rozmowy z Beatą Biały będącej 4. odcinkiem podcastu „Mężczyzna jest człowiekiem”. Aktor, podróżnik i prezenter telewizyjny opowiada o męskości widzianej przez pryzmat drogi – tej przez świat i tej w głąb siebie. Dlaczego to właśnie w trudnych chwilach otwieramy się na emocje? Czy podróżowanie może być sposobem na odzyskanie wrażliwości?
Podróżowanie to dla wielu sposób na odpoczynek, oderwanie się od codzienności i naładowanie baterii. Dla Łukasza Nowickiego droga ma jednak głębszy wymiar – staje się metaforą życia, przestrzenią do zadawania sobie najważniejszych pytań i odrywania emocji, które na co dzień bywają tłumione.
W drodze otwierają się emocje
To właśnie wtedy, gdy życie przestaje być wygodne, mężczyzna zaczyna konfrontować się z własnymi lękami, pragnieniami i wrażliwością. Nie chodzi jednak o ucieczkę przed rzeczywistością, ale o świadome pozwolenie sobie na przeżywanie – czegoś, co współczesna kultura męska często spycha na dalszy plan.
„Mężczyzna w drodze” to nie tylko ktoś z plecakiem przemierzający kolejne kontynenty. To również symbol wewnętrznej podróży – procesu, w którym mężczyzna uczy się słuchać siebie i odzyskiwać kontakt z własnymi potrzebami. W rozmowie z Beatą Biały Łukasz Nowicki opowiada o swoich doświadczeniach z terapii, która stała się dla niego ważnym etapem powrotu do równowagi.
Powroty bywają trudne, ale bez nich żadna podróż nie ma sensu. W końcu najważniejszym celem każdej drogi jest odnalezienie domu – nie tylko tego w sensie dosłownym, ale także metaforycznego, w którym człowiek czuje się sobą.
Mężczyzna w drodze: co to znaczy?
„Potrafię powiedzieć, co 15 lat temu robiłem w Ugandzie, a nie pamiętam, co wczoraj robiłem w Warszawie. Tu dni zlewają się w jedną całość. Czasem nie odróżniam tygodnia od tygodnia” – mówi. To zdanie trafia prosto w serce każdego, kto choć raz poczuł się zagubiony w rytmie współczesnego miasta, gdzie dni tygodnia zlewają się w jeden szary strumień obowiązków.
Podróże bywają wymagające. Brak wygód, nieprzewidziane sytuacje i odcięcie od „bezpiecznej bazy” wyzwalają w nas inne mechanizmy niż te, które działają w stabilnej codzienności. „Jak jest łatwo, to emocje się nie otwierają. Może to mężczyźni tak mają” – zastanawia się Łukasz Nowicki.
Dlaczego współczesnym mężczyznom tak trudno wyrwać się z rutyny i otworzyć na emocje i co oznacza „droga do domu” w kontekście relacji z samym sobą?
Czy wiesz, że stomatolog może być pierwszą osobą, która zauważy u twojego dziecka bulimię? Albo że problemy z erekcją mogą wynikać z chorego przyzębia? Jama ustna to nie tylko uśmiech – to mapa zdrowia całego organizmu. W piątym odcinku podcastu „Jak zdrowie” Anna Augustyn-Protas rozmawia z dr Emmą Kiworkową, stomatolożką funkcjonalną, o tym, jak zadbać o zęby i dziąsła, aby chronić mózg, serce, a nawet płuca.
Zdrowe zęby to nie tylko kwestia estetyki – to inwestycja w długowieczność i dobre samopoczucie. Dr Emma Kiworkowa, stomatolożka funkcjonalna, w rozmowie z Anną Augustyn-Protas wyjaśnia, jak choroby przyzębia wpływają na resztę organizmu i dlaczego jama ustna bywa pierwszym miejscem, w którym ujawniają się poważne problemy zdrowotne. Dowiedz się, czy warto używać płukanek, co myśli ekspertka o pastach z fluorem i jakie trzy nawyki mogą całkowicie zmienić twoje zdrowie jamy ustnej. Ten odcinek to nie tylko o zębach – to o zdrowiu całego ciała.
Jama ustna – drugi po jelitach „wszechświat” bakterii
Zdrowa jama ustna to coś więcej niż biały uśmiech i brak próchnicy. To kluczowy obszar naszego ciała, w którym mieszka ogromne skupisko bakterii. – Jama ustna ma drugą co do wielkości mikrobiotę zaraz po jelitach – podkreśla dr Emma Kiworkowa. Od jej stanu zależy równowaga w całym ciele, bo właśnie tu zaczynają się procesy, które mogą prowadzić do poważnych chorób lub przed nimi chronić.
Jak pokazują najnowsze badania, aż 57 różnych schorzeń może mieć swoje źródło w jamie ustnej. Lista jest długa i zaskakująca: od cukrzycy i insulinooporności, przez chorobę Alzheimera, aż po choroby płuc czy udary mózgu. – Jeżeli pacjent ma chore przyzębie, trudniej mu kontrolować poziom cukru – wyjaśnia ekspertka, zwracając uwagę na powiązania między zdrowiem dziąseł a gospodarką hormonalną i metaboliczną.
Kiedy zęby ostrzegają przed chorobami
Wielu pacjentów nie zdaje sobie sprawy, że regularne kontrole u stomatologa mogą uchronić ich nie tylko przed bólem zęba, ale także przed poważnymi komplikacjami zdrowotnymi. – Stomatolog bywa pierwszą osobą, która odkryje, że nasze dziecko choruje bulimię – mówi dr Kiworkowa. Zmiany w szkliwie i dziąsłach bywają pierwszym sygnałem, że w organizmie lub psychice dzieje się coś niepokojącego.
Nieleczone zapalenie dziąseł może przejść w zapalenie przyzębia – a wtedy cofnięcie procesu staje się już niemożliwe. – Zapalenie dziąsła jest odwracalne, ale zapalenie przyzębia już nie – ostrzega dr Emma. Zły stan przyzębia to nie tylko problem estetyczny czy funkcjonalny – może też prowadzić do problemów z erekcją u mężczyzn. – Problemy z erekcją często wynikają z choroby przyzębia – dodaje.
Jak prawidłowo dbać o zęby i dziąsła?
Codzienna higiena jamy ustnej nie musi oznaczać półki pełnej kosmetyków i specjalistycznych preparatów. – Nie jestem fanką płukanek do jamy ustnej – mówi dr Kiworkowa, zachęcając do prostych, naturalnych rozwiązań. Sama chętnie sięga po olej kokosowy, który poleca jako zdrową alternatywę dla chemicznych płukanek.
Ekspertka przyznaje, że ona i jej rodzina nie używa też past z fluorem i zdradza, jaka jej zdaniem jest zdrowsza alternatywa.
Co zrobić, żeby zachować zdrowy uśmiech przez lata? Dr Kiworkowa ma trzy proste zasady, które jej zdaniem mogą zdziałać więcej niż najbardziej zaawansowane zabiegi stomatologiczne.
W podcaście porusza także modny ostatnio temat zaklejania ust taśmą na noc. Czy to naprawdę zdrowe? I czy warto eksperymentować z takimi metodami w imię lepszego snu i zdrowia jamy ustnej?
- Polki wykonują dziesięć rzeczy naraz, więc trudno im znaleźć partnera, bo mężczyźni są jednotorowi - tak Magda Gessler opisuje polskich menadżerów, których spotyka w trakcie „Kuchennych rewolucji". Badania socjolożek, Katarzyny Krzywickiej i Doroty Peretiatkowicz potwierdzają ten obraz: „Światy nam się odwróciły". Czy tzw. kultura polish menagement ma najczęściej twarz kobiety?
„Panie Areczku klimatyzacja jest dla zarządu, dla pana mamy zamrożenie podwyżek” - tym w gruncie rzeczy smutnym letnim żartem zaczynamy rozmowę o kulturze tzw. polish menagement, która nie jest reliktem lat 90. A jak widać po ostatnio popularnym cyklu memów z panem Areczkiem ma się dobrze.
Rozmawiamy o tym z Magdą Gessler, której nie trzeba przedstawiać, ale chętnie przytoczę tu charakterystykę Doroty Masłowskiej z cyklu jej felietonów „Jak przejąć kontrolę nad światem nie wychodząc z domu”: „(...) jest gastronomiczną Larą Croft, fighterką sprzedającą rytualne (może nieco wrestlingowe) laczki na ryj polskim mężczyznom. (...) A to monumentalna panorama społeczna Polski ostatnich lat, galeria twarzy niespotykanego rozmachu”. Nadciąga „nieznośnie kompetentna”, „Magdagedon” aka „Gesslerolot” oraz stałe komentatorki „zaTASKowanych” i równie bezkompromisowe obserwatorki polskiej rzeczywistości: Katarzyna Krzywicka i Dorota Peretiatkowicz, czyli Socjolożki.pl.
Skąd, poza cyklem memów i nagłaśnianymi pojedynczymi historiami, jak tej z Radomia o graficzce wyrzuconej przez Skype'a po drugim dniu pracy, bo nie znała firmowych aplikacji?
„Nie ma etosu pracy, nie mamy zaplecza”
Polska uzyskuje w firmach jeden z wyższych wyników w kategorii „power distance”, czyli dystansu władzy, który wprowadził holenderski psycholog społeczny, Geert Hofstede (1928-2020), a zbadano w projekcie The GLOBE Study. Nasz wynik to 68 i jest on znacznie wyższy od światowej średniej (55), nie mówiąc o dystansie do liderów demokratycznego zarządzania jak USA (40), Wlk. Brytania i Niemcy (po 35), Dania (18).
Co to oznacza w praktyce? Polacy akceptują w pracy wyraźne hierarchie i autorytarny styl zarządzania. Szefowie rzadko konsultują decyzje z zespołami, a te z kolei niechętnie je kwestionują. Gdy dodamy do tego niewielką często świadomość biznesową menadżerów, zaczyna się marazm. - Nie ma etosu pracy, nie mamy zaplecza, brakuje ludzi do pracy. A już najgorsza rzecz, jaka mogła się wydarzyć w gastronomii to godzinówka - potwierdza Magda Gessler. - Restauratorzy często nie mają pojęcia o swoim biznesie. Starają się stworzyć świat, którego w ogóle nie znają, najczęściej włoski lub turecki - dodaje.
„Kobiety chcą wygrywać chwile”
Skąd w nas ta skłonność do zamykania się przed pracownikami, zmianami, trendami, chociaż ewidentnie widać, że to nie służy firmie?- To wynika z naszej historii. Kobiety w Polsce zawsze były najważniejsze, bo zostały. Opuszczone przez mężczyzn, przez historię i Boga. Ze swoim instynktem macierzyńskim, z instynktem przetrwania. Polki potrafią robić wiele rzeczy naraz. Dlatego tak trudno im znaleźć partnera, bo mężczyźni są zazwyczaj jednotorowi. Tak jest od dziesiątek lat - mówi restauratorka. Potwierdzają to badanie socjolożek. - Kobiety zawsze musiały same sobie zabezpieczyć byt. A jeżeli połączymy lęk z kontrolą, to mamy mieszankę wybuchową - dodaje Dorota Peretiatkowicz. - Kobiety chcą wygrywać chwile. Emocjonalne decyzje, które nie mają nic wspólnego z rzeczywistością - dopowiada Magda Gessler. A gdzie w tym ci mężczyźni - trawestując tytuł szlagieru Danuty Rinn? - Nie ma kryzysu męskości, jest kryzys relacji, jak pokazują nasze badania. Te światy nam się odwróciły. Mężczyźni chcą przede wszystkim zaimponować partnerce, a ona chce być niezależna finansowo - wyjaśnia Katarzyna Krzywicka. - Praca dla mężczyzn jest ważna, ale coraz rzadziej ze względów ambicjonalnych, a bardziej dlatego, że muszą utrzymać rodzinę - dodaje socjolożka.
Czy „polish menagement” ma najczęściej twarz kobiety oraz ile w tej chwili wynosi pensja kucharza nad morzem?
Czy rodzina patchworkowa może dać dziecku większe poczucie bezpieczeństwa niż tradycyjna? Jak przeprowadzić dziecko przez rozstanie rodziców bez traumy? W podcaście „Dylematy mamy i taty” Alina Gutek i Wojciech Eichelberger rozmawiają o blaskach i cieniach życia w tym modelu rodziny, a pretekstem jest ich wspólna książka „Patchworkowe rodziny. Jak w nich żyć" (Wyd. Zwierciadło).
Rozstanie rodziców to zawsze wstrząs – i dla dorosłych, i dla dzieci. Jak zauważa Wojciech Eichelberger, w takich momentach często pokazujemy, co mamy pod dywanem. Konflikty, emocje, nierozwiązane urazy nagle stają się widoczne jak nigdy wcześniej. W chaosie emocjonalnym łatwo zapomnieć o tym, co najważniejsze: o dzieciach.
Jak mówi psychoterapeuta, pierwotne dzieci – te z pierwszych związków – najbardziej cierpią podczas układania życia na nowo. Mogą reagować lękiem, gniewem, wycofaniem albo nawet regresem rozwojowym – znów zaczynają się moczyć w nocy, choć już dawno z tego wyrosły. Dzieci nie mają jeszcze narzędzi, żeby zrozumieć i oswoić taką rewolucję – podkreśla psychoterapeuta.
Kiedy powiedzieć dziecku o rozstaniu
Rodzice często zadają sobie to pytanie. Psychoterapeuta radzi, by nie odwlekać tej rozmowy w nieskończoność. Dzieci czują wszystko szybciej niż nam się wydaje. Milczenie dorosłych wzmaga ich lęk – mówi.
Ważne jest, by komunikat był jasny, dostosowany do wieku dziecka i spokojny. To nie czas na wzajemne pretensje i rozliczenia. Dziecko musi usłyszeć, że nadal jest kochane i że to nie ono ponosi winy za rozpad związku rodziców – podkreśla ekspert.
Patchwork – największe wyzwania
Tworzenie rodziny patchworkowej to ogromne wyzwanie. Nagle ludzie, którzy powołali dzieci do życia, muszą nauczyć się współpracować, mimo że już nie są razem – zauważa Eichelberger. Kluczem jest ułożenie relacji na nowo i ustalenie jasnych zasad, które będą chronić dzieci.
Warto pamiętać o kilku zasadach:
- Dbanie o hierarchię starszeństwa – dzieci z pierwszych związków potrzebują poczucia, że ich miejsce w rodzinie jest niezagrożon
- Tygodniowe dyżury przy dzieciach pierwotnych – to dobry sposób, by każde z rodziców miało czas na pełną obecność
- Uznanie emocji dzieci – złość, smutek czy zazdrość to normalne reakcje
Co ciekawe, jak zauważa Eichelberger, kobiety lepiej radzą sobie w patchworkowych rodzinach – są bardziej elastyczne i łatwiej wchodzą w nowe role. U mężczyzn zaś często uruchamia się tzw. lwi instynkt – rywalizacja o swoje biologiczne dzieci z nowym partnerem ich matki.
„Patchwork może dawać więcej bezpieczeństwa”
Choć patchworkowe rodziny bywają pełne napięć, potrafią też być źródłem siły. Rodzina patchworkowa może dawać większe poczucie bezpieczeństwa niż taka mała, tradycyjna – mówi Eichelberger. Warunek? Dorośli muszą nauczyć się współpracy i wzajemnego szacunku.
To wymaga dojrzałości, cierpliwości i gotowości na pracę nad sobą. Jeśli uda się stworzyć w domu atmosferę akceptacji, dzieci zyskują model relacji, który pomoże im w przyszłości – podkreśla terapeuta.
Pełną rozmowę Aliny Gutek i Wojciecha Eichelbergera znajdziesz w książce „Patchworkowe rodziny. Jak w nich żyć" (Wyd. Zwierciadło), która nie lukruje rzeczywistości, ale też nie straszy – Alina i Wojcicech dzielą się doświadczeniem, wiedzą i pomagają zrozumieć mechanizmy, które rządzą patchworkowym życiem.
To świetny przewodnik funkcjonowania we wspólnocie, którą tworzą byli i obecni partnerzy wraz z dziećmi oraz krewnymi. Znajdziesz w nim, m.in.: wskazówki, jak budować i dbać o relacje w rodzinie patchworkowej oraz narzędzia do radzenia sobie z emocjami, konfliktami i oczekiwaniami.
- „Boimy się wystawić nogę na zewnątrz" – tak Dorota Peretiatkowicz opisuje lęk kobiet 50+ przed zawodowymi zmianami. I trudno się dziwić. Choć co trzecia Polka deklaruje, że praca jest dla niej ważna, to społeczne przekazy skutecznie podcinają jej skrzydła. Ochrona emerytalna czyni kobiety schodzącymi – dodaje ekspertka. W piątym odcinku „Słowo do słowa” Joanna Brodzik pyta swoje gościnie Katarzynę Krzywicką i wspomnianą Dorotę Peretiatkowicz, czyli Socjolożki.pl o to, dlaczego dojrzałe kobiety wciąż czują, że muszą ustępować miejsca młodszym i jak można to zmienić. Sponsorem odcinka jest Promensil Forte – suplement diety dla kobiet, które również w czasie menopauzy chcą żyć w zgodzie ze swoją naturą.
Ponad 60 procent Polaków uważa, że po pięćdziesiątce nie wypada zmieniać pracy – i co ciekawe, najczęściej są to ludzie młodzi, w wieku 25–34 lat. To nie starsze kobiety oceniają młodsze, tylko odwrotnie – mówią socjolożki Dorota Peretiatkowicz i Katarzyna Krzywicka. W nowym odcinku podcastu „Słowo do słowa”, który prowadzi Joanna Brodzik, rozmawiają o paradoksach związanych z kobiecym dojrzewaniem, pracą i wiekiem. To rozmowa o stereotypach, menopauzie i odwadze, by zaczynać od nowa nawet wtedy, gdy kultura mówi: to już nie dla ciebie.
Czy kobieta 50+ może zaczynać od nowa?
Z badań wynika, że największe ograniczenia dla kobiet po 50. roku życia nie leżą w ciele ani psychice, ale w stereotypach. To nie menopauza odbiera im ambicje, tylko społeczny komunikat: już nie jesteś atrakcyjna zawodowo, czas się wycofać. - Wycinają nam mózgi komunikaty o menopauzie – mówi prowadząca i podkreśla, że dojrzałość to często czas największej sprawczości i odwagi.
W odcinku poruszamy między innymi pytania, które zmuszają do refleksji. Czy kobieta 50+ może zaczynać od nowa? Społeczne przekonanie, że po pięćdziesiątce się nie ryzykuje, bywa zabójcze dla aspiracji kobiet. Jak przełamać ten lęk i pozwolić sobie na rozwój zamiast wycofania? Jak przekonania młodszych generacji wpływają na sytuację zawodową matek i cioć? Jak menopauza zmienia samopoczucie kobiet w miejscu pracy? I co mogą zrobić same kobiety oraz ich pracodawcy, by ten czas nie stał się zawodowym wyciszeniem, tylko renesansem?
Dlaczego hasła o siostrzeństwie i feminizmie bywają używane jako kij na kobiety? Jakie ograniczenia są realne, a które to tylko społecznie narzucone stereotypy? I co możemy zrobić, by kobiety po pięćdziesiątce były postrzegane nie jak kończące karierę, ale jak wchodzące w jej najcenniejszy etap?
Dojrzałość to nie wyrok
To moment, w którym możesz wreszcie stać się sobą – również zawodowo – mówi Joanna Brodzik. To odcinek, który inspiruje do stawiania odważnych pytań i pokazuje, że kobiety po pięćdziesiątce mogą być nie tylko potrzebne na rynku pracy, ale i nieocenione.
Sponsorem odcinka jest Promensil Forte – suplement diety dla kobiet, które również w czasie menopauzy chcą żyć w zgodzie ze swoją naturą.Preparat Promensil Forte w każdej tabletce zawiera 80 mg bioaktywnych izoflawonów z czerwonej koniczyny. Stosując go jesteśmy pewne, co przyjmujemy. Skuteczność i bezpieczeństwo preparatu zostało sprawdzone przez niezależne ośrodki medyczne w 19 badaniach klinicznych, w badaniach uczestniczyło ponad 1 500 kobiet. A specjalnie dla polskich pacjentek produkt poddali ocenie także profesorowie ginekologii i endokrynologii z Polskiego Stowarzyszenia Menopauzy i Andropauzy. Uznali oni jednomyślnie, że warto rozważyć jego zastosowanie u tych kobiet, których jakość życia uległa istotnemu pogorszeniu z powodu objawów związanych z menopauzą, a które nie mogą lub nie chcą stosować hormonalnej terapii menopauzalnej.
„Zadbana kobieta wchodzi do gry, a zaniedbana nie” – te słowa aż bolą, bo pokazują, jak mocno kultura przez piękno kontroluje nasze życie. W piątym odcinku „Niezbędnika Nowoczesnej Dziewczyny” Joanna Olekszyk i Marta Niedźwiecka rozmawiają o tym, co pogoń za atrakcyjnością robi z kobietami. „Kultura tresuje nas do etatowego niezadowolenia z siebie. To niezadowolenie nas niszczy” – ostrzega psycholożka. Jak wyrwać się z tej klatki? Sponsorem odcinka jest NIVONA, producent automatycznych ekspresów do kawy.
Każda z nas choć raz usłyszała: „musisz bardziej o siebie zadbać”. Albo zobaczyła spojrzenie, które mówiło: „nie starasz się wystarczająco”. Dorastamy z przekonaniem, że kobieta powinna być atrakcyjna, zgrabna, zawsze uśmiechnięta i miła. Ale za tą obsesją piękna stoi niewidzialna pułapka: zamiast radości z życia czujemy presję, która odbiera nam energię i poczucie własnej wartości.
„Poczujemy się oszukane”
W piątym odcinku „Niezbędnika Nowoczesnej Dziewczyny” Joanna Olekszyk, redaktorka naczelna Zwierciadła i psycholożka Marta Niedźwiecka biorą na warsztat temat kobiecej atrakcyjności. To nie jest kolejna rozmowa o „dbaniu o siebie” czy „byciu lepszą wersją siebie”. To szczery dialog o tym, jak kultura piękna zamienia nas w wiecznie zmęczone, niezadowolone z siebie istoty.
„Pustota wewnętrzna nie jest sexy” – mówi Marta Niedźwiecka. „Jeżeli inwestujemy tylko w przysłowiowe cycki, a nie w rozwój, więzi i relacje, w końcu poczujemy się oszukane”. Co gorsza, wciąż zbyt często utożsamiamy atrakcyjność z miłością, a piękno z biletem do szczęścia.
„Bądźmy atrakcyjne i niezdyscyplinowane”
Dlaczego tak trudno uwolnić się od presji? Bo bycie atrakcyjną stało się obowiązkiem społecznym. Zaniedbana kobieta? To wciąż epitet, który potrafi kogoś wymazać z życia publicznego. Tymczasem Marta Niedźwiecka zachęca, by zadać sobie pytanie: po co w ogóle chcę być atrakcyjna?
„Bądźmy atrakcyjne i niezdyscyplinowane” – apeluje psycholożka. Bo atrakcyjność może być wyborem, a nie obowiązkiem. To rozmowa o sile autorefleksji, o potrzebie redefinicji kobiecego piękna i o tym, że największym aktem odwagi jest czasem zrzucenie z siebie ciężaru cudzych oczekiwań.
Ten odcinek to manifest dla kobiet zmęczonych byciem idealnymi. Daje przestrzeń na bunt, na chwilę wytchnienia i na zbudowanie relacji z samą sobą – takiej, w której nie musisz już niczego udowadniać.
Sponsorem odcinka jest NIVONA producent automatycznych ekspresów do kawy, które pomagają odnaleźć spokój w codzienności. Czasem jedyne, czego naprawdę potrzebujemy, to chwila z własnymi myślami. Pomiędzy „muszę” a „wybieram” znaleźć oddech… i filiżankę kawy, która smakuje dokładnie tak, jak lubimy. Niezależnie od tego, czy to aromatyczne espresso, czy kremowe cappuccino.
