Yunus Emre, 13. yüzyılda Anadolu’da yaşamış, tasavvuf edebiyatının önde gelen isimlerinden biridir. Şiirlerinde sade bir Türkçe kullanarak derin tasavvufi ve insani temaları işlemiştir.

“Taştın Yine Deli Gönül” şiirinde, şairin gönlü, ilahi aşkla coşmuş ve sular gibi çağlamaktadır. Gözyaşları sel olup yollarını bağlamakta, sevgiliye ulaşmasını engellemektedir. Şair, derdine çare bulamamakta ve bu yüzden diyar diyar dolaşmaktadır. Yoldaşını kaybetmiş, bağrındaki yara iyileşmez hale gelmiştir. Karlı dağlar ve bulutlar gibi doğa unsurlarıyla duygularını ifade eden şair, sevgiliden ayrı düşmenin acısını derinlemesine hissetmektedir.

Şiirde geçen bazı anlaşılması zor kelimeler ve anlamları:

• Yâr: Sevgili, dost.

• Avâre: Başıboş, işsiz güçsüz.

• Yavı kılmak: Kaybetmek.

• Onulmaz: İyileşmez, çaresiz.

• Harami: Yol kesen, haydut.

• Esrimek: Coşup kendinden geçmek, mest olmak.

• Sayru: Hasta.

Bu şiir, Yunus Emre’nin ilahi aşkı ve insanın içsel yolculuğunu derin bir şekilde yansıtan önemli eserlerinden biridir.