Opvoeding, hoe kijken wij, als ouders van 4 kinderen waarvan de oudste 16 en de jongste nog geen jaar is, hier tegenaan?

Hoe beleven wij het 'opvoed-proces' en wat vinden wij daarin belangrijk. Wanneer is je opvoeding eigenlijk geslaagd? En kan je dat eigenlijk wel zeggen? 

Het was een gesprek wat misschien wel meer vragen opriep dan beantwoorde... maar wel een mooi moment om stil te staan bij hoe wij tegen opvoeden aankijken. 

Want als je de verantwoordelijkheid over nieuw leven krijgt dan is dat hele opvoedproces een verantwoordelijkheid die zomaar op je schouders komt te liggen als ouders. 

Een hele mooie verantwoordelijkheid en tegelijk 1 waar je misschien bij voorbaat al niet 100% in kan slagen. 

Wat vind jij het belangrijkste in de opvoeding van je kind(eren)? Wij horen het heel graag in de comments!