We gaan in gesprek met Rutger. Rutger heeft zijn ziekteperiode niet bewust meegemaakt. Maar de nare beelden van diverse ingrepen en de late effecten nam hij wel mee.

De beelden stopte hij zo veel mogelijk weg, zodat hij mee kon in de ‘flow van het leven’ en kon voldoen aan wat hij dacht dat de maatschappij van hem verwachtte.

Hij ging naar school, vond een baan, een huis en ontwikkelde vriendschappen. Een paar jaar geleden ging hij aan de slag met de beelden. Sindsdien voelt hij ruimte voor emoties. Van zichzelf en van anderen. Daardoor verdiepen zijn vriendschappen en staat hij open voor lotgenotencontact