Lale Baş kendini şöyle ifade ediyor:

Sıcak bir Ağustos gecesinde annemle babam yazlık sinemada film seyrederken dünyaya geldim. Belki de bu yüzden yıldızlı yaz gecelerini çok severim.

Çocukluğumun geçtiği Adana’dan sonra 40 yaşıma kadar Denizli’de yaşadım. Sonrası asla yaşamam deyip aşık olduğum İstanbul -ki içine de ne aşklar sığdırdım- ve şimdilerde güzeller güzeli Toscana.

35’imde uyandım, tasımı tarağımı toplayıp kendi içime doğru seyahate çıktım. İyi de oldu, gerçek kendimle tanıştım yolda.

40’ımdan sonra davul çalmayı, İtalyanca’yı, kuşların isimlerini ve bitkilerden sal yaparak hayatta kalmayı öğrendim.

Ağaçlara her sarıldığımda onlar gibi hem güçlü köklerim hem gökyüzüne uzanan özgür dallarım olsun istedim, dallarımın nereye uzanabileceğini bilmemekle beraber gidişattan memnunum.