RASTGELE KELİMELER Geçmişi geleceğe bağlayan, görünmez bir kapının içinden geçirdin beni; içine çektin. Çekerken; içinde yaktığın mumun, oksijeni olacağımı bilemezdin elbette. Ben de bilmiyordum, mumun daha parlak olduğunu, - kanatların gölgelerken, güneşin o dengesiz suretini - gökyüzünün mavisini nasıl, nasıl kızıla çevirdiğini. Hislerimin, kahve dökülmüş bir peçete üzerine yazılabilme ihtimali, sadece geçmişte kaldı sanmıştım; seni anlamlandırmadan önce. Bir bakkalın raflarından seçer gibi, seçme şansı vermemiştin bana kelimeleri. Kalem tutan parmaklarımdan dökülürken bugün sana dair tekerlemeler; susmak, sadece gelecekten alınacak bir avans olarak, bizimle kalacaktı. İçindeki; kopup-gelecek kurma istenci, bendeki karşılığını ancak rüyaların karanlık dehlizinde bulacaktı. Şimdi, belirsiz bir Biz’in akışında sana bakıyorum ve bakmaya doyamıyorum… K.T.Ç.