Θεματική: Φιλμογραφία Γκασπάρ ΝοέΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Η ταινία περιέχοει ακραίες, σοκαριστικές σκηνές, συμπεριλαμβανομένης σεξουαλικής βίας. Συνεχίστε με δική σας ευθύνη.Θεματική μήνα: Φιλμογραφία Gaspar Noe. Σε αυτό το επεισόδιο των DutchXploiters εξετάζουμε το Irreversible (2002). Μια ταινία που χαρακτηρίζεται από τηνανάποδη αφήγηση, την ζαλιστική κάμερα, τα μακροσκελή μονοπλάνα, το επιθετικό sound design της και τους Cassel–Bellucci–Dupontel στα κόκκινα. Αναλύουμε πώς αυτά χτυπάνε στη φυσιολογία του θεατή και αποδομούμε τις πιο αμφιλεγόμενες σκηνές.Και επειδή πλέον μετράμε πόσο Gaspar Noe είναι κάθε ταινία, ανοίγουμε τα κουτάκια μας (Μονοπλανα, ναρκωτικά, γυναικεία βία, γυμνό, κ.ά.) και τη βαθμολογούμε στα 10.
Άλλο ένα Halloween λοιπόν, άλλο ένα σπέσιαλ επεισόδιο. Το Trick 'r Treat με τα χρόνια κέρδισε τη θέση της σαν μια go to Χαλλοουίν, κυρίως με την ατμόσφαιρά της. Παντού κολοκύθες, λυκάνθρωπο, βαμπίρ, κρίπι παιδάκια, και απλά παιδάκια που βγαίνουν στους δρόμους για κέρασμα ή φάρσα. Από αυτή την περιγραφή θα έλεγε κανείς ότι είναι η ιδανική ταινία να δεις. Στην πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα καθώς η ταινία έχει μονάχα αυτά και τίποτα άλλο. Για κάποιους μπορεί να είναι αρκετό. Για κάποιους όχι. Η ταινία του Michael Dougherty είναι μια horror movie για παιδιά. Όπως και μια άλλη μετέπειτα ταινία του, το Crampus. Σας αφήνουμε λοιπόν να αποφασίσετε εσείς για το αν αξίζει τη φήμη της ή όχι. Πάρτε τα ΜΟΣΚΟΟΥ ΜΙΟΥΛ σας και απολαύστε το Χαλλοουίν!
Θεματική: Φιλμογραφία Γκασπάρ Νοέ
Δεύτερη ταινία Γκασπάρ Νοέ λοιπόν, και αποφασίσαμε να βάλουμε λίγο χρώμα και λίγο σεξ σε αυτό το podcast. To Love του 2015 είναι άλλη μια controversial ταινία από τον αγαπημένο μας Αργεντινό. Αυτή τη φορά όχι επειδή σοκάρει με τις ακραίες και βίαιες σκηνές του, αλλά λόγω του πόσο γυμνό μπορεί να μπει σε μια ταινία. Σε αυτή τη θεωρητική ερώτηση ο Γκασπάρ απάντησε "ΝΑΙ". Μια ταινία που σίγουρα κάτι έχει να πει, σίγουρα μιλάει για τον έρωτα και την απόγνωση, αλλά ταυτόχρονα έχει και το μεγάλο "ΕΓΩ" του καταλήγει να είναι self-indulgent. Από τεχνικής άποψης θα μπορούσε άνετα να διδάσκεται σε σχολές κινηματογράφου για την εικόνα της και την κινηματογραφία της. Ταυτόχρονα όμως χάνει το δρόμο της και καταλήγει να γίνεται exploitation...
Πάρτε τα ΜΟΣΚΟΟΥ ΜΙΟΥΛ σας και love or hate το Love.
Θεματική μήνα: Φιλμογραφία Gaspar Noe
Ξεκινάμε λοιπόν με κάτι διαφορετικό αυτή τη φορά. Θεματική πάνω στη φιλμογραφία συγκεκριμένου σκηνοθέτη. Gaspar Noe λοιπόν. Ο αργεντινός που σπούδασε κινηματογράφο στη Γαλλία και αποτελεί αναμφίβολα ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα. Με ταινίες που έχουν σοκάρει, με ταινίες που έχουν αφήσει το στίγμα τους με το πόσο ωμές είναι μερικές φορές, αλλά και ότι συνεχώς επιλέγει να θίγει ταμπού τον κάνουν έναν πολύ ξεχωριστό σκηνοθέτη, love him or hate him. To I Stand Alone είναι μια ταινία. Με ένα φινάλε που έχει μείνει χαραγμένο, και ιδέες και στυλ που μετέπειτα θα ταυτίζονταν με το όνομά του. Πάρτε τα ΜΟΣΚΟΟΥ ΜΙΟΥΛ σας και απολαύστε το ξεκίνημα στην ωδή του Gaspar Noe.
θεματική μήνα: Jaws exploitation
Φτάνουμε λοιπόν στο τέλος της θεματικής και δε θα μπορούσαμε να κλείσουμε με άλλη ταινία. Το 1975 ο Σπίλμπεργκ αποφάσισε να αλλάξει το σινεμά μια για πάντα. Όρισε το τι σημαίνει blockbuster, έδειξε ότι μια ταινία μπορεί να πάρει wide release και να κόψει αμέτρητα εισιτήρια, να βγάλει στην επιφάνεια το φόβο των ανθρώπων για τους καρχαρίες, αλλά πάνω απ' όλα να φτιάξει μια ταινία που στέκεται μέχρι και σήμερα και it is as close to a perfect movie you can get. Οπότε πάρτε τα ΜΟΣΚΟΟΥ ΜΙΟΥΛ σας και απολαύστε το Jaws, μιας και είναι η 25η επέτειός του.
Κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα από τις ταινίες που exploitαρανε το Jaws και ασχολούμαστε με μια μικρού μήκος ταινία φαντασίας. Απολαύστε την κουβέντα με τον Βαγγέλη, ο οποίος είναι βοηθός σκηνοθέτη στη μικρού μήκους ταινία "Ο Άρρωστος 1789" από την Ειρήνη Καραγκιοζίδου.
Συνέχεια λοιπόν, στη θεματική ταινιών που έκαναν exploit την επιτυχία του Jaws, και αυτή τη φορά έχουμε δύσκολη ταινία. Και όχι επειδή έχει graphic violence ή είναι σκληρό το περιεχόμενό της, αλλά επειδή υπάρχει φόβος να σε πάρει ο ύπνος όσο τη βλέπεις. Μιλάμε λοιπόν για το Alligator του 1980. Δεν έχουμε πολλά να πούμε στην περιγραφή, γιατί δεν είχαμε και τίποτα να πούμε στο επεισόδιο. Αυτό είναι το επεισόδιο. Δεν έχουμε κάτι παραπάνω. (Ξανα)δείτε το Jaws για να προετοιμαστείτε κατάλληλα για το επόμενο.
Συνεχίζουμε λοιπόν, δυναμικά (ίσως και όχι), με μια ταινία σταθμό για την ιστορία του κινηματογράφου, σταθμό τρόμου. Mega Piranha λοιπόν. Φτάσαμε σε αυτό το σημείο. Πρώτη ταινία του studio Asylum που καταπιανόμαστε ως podcast, και δυστυχώς όχι η τελευταία. Αυτό το διαμάντι που ανήκει στην εξαιρετική κατηγορία jawsexploitation είναι εδώ να σας προσφέρει μιάμιση ώρα απόλαυσης και γέλιου. Μαζευτείτε σε σπίτι, πάρτε άπειρες μπύρες και ΜΟΣΚΟΟΥ ΜΙΟΥΛ και απολαύστε το φαινόμενο που είναι Mega Piranha!
Νέο μήνας, νέα θεματική! Μετά από ένα απαραίτητο καλοκαιρινό διάλειμμα, οι TheDutchXploiters επιστρέφουν με μια ταινία σταθμό στην καριέρα της αγαπημένης Jennifer Lopez, αλλά και όχι μόνο. Αναφερόμαστε στο Anaconda (1997) του εξαίρετου Luis Llosa. Βλέποντας το Anaconda συζητάμε για την αδυναμία της ταινίας όσον αφορά το cast, το οποίο σώζει στο 90' ο Jon Voight με την οσκαρική του ερμηνεία (ή και όχι). Βλέπουμε τα αδιανόητα ακριβά CGI της δεκαετίας του 90, που δεν γέρασαν και με τον καλύτερο τρόπο, αλλά και το ποσό πιο gory μπορούσαν να είναι τότε ταινίες που είχαν μόλις PG13. Όπως πάντα, μην ξεχάσετε να μας ακολουθήσετε στο Instagram, για να λαμβάνετε νέα για καινούργια επεισόδια.
Άλλη μία ελληνική ταινία. Και δε θα μπορούσε να είναι μια από τις πιο γνωστές και cult ταινίες για το ελληνικό κοινό, το Σπιρτόκουτο. Τι να πρωτοπείς για αυτή την ταινία. Ατάκες που έχουν μείνει, όπως συμβαίνει με όλες τις ταινίες του Οικονομίδη. Πολύς ιδρώτας, πολλές φωνές, πολύς ιδρώτας, πολλή λέζα, και πάνω απ'όλα πολύς ιδρώτας. Ο Οικονομίδης έχει πει ότι ήθελε να κάνει μια ταινία που να απεικονίζει μια μέρα καλοκαίρι στον Κορυδαλλό. Και το πετυχαίνει μέχρι ένα βαθμό. Είναι όμως δικαιολογημένο το overacting? Εδώ είναι που απόψεις μας συγκρούονται και βλέπουμε την ταινία με διαφορετικές οπτικές. Πάρτε τα ΜΟΣΚΟΟΥ ΜΙΟΥΛ σας και βάλτε Σπιρτόκουτο όσο απολαμβάνετε το ερκοντίσιόν σας, το οποίο δε δουλεύει στην ταινία μας.
Συνεχίζουμε λοιπόν το αφιέρωμά μας στις ελληνικές ταινίες, και δε θα μπορούσαμε να μην ασχοληθούμε έστω και μια φορά με το Νίκο Μαστοράκη. Controversial πρόσωπο to say the least, έχοντας το προσωνύμιο ως "ξεπλένης της χούντας", έχει μείνει στη συνείδηση του κόσμου με μια άσχημη εικόνα, και δικαιολογημένα. Εδώ όμως θα μιλήσουμε για τον Μαστοράκη ως παραγωγό ταινιών. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για το Island of Death αποτελεί μια κατ'εξοχίν eploitation ταινία, η οποία τα έχει όλα. Γύμνια, σεξ, φόνους, σεξ, κτηνοβασία, σεξ και όλα τα καλά του παλιού καλού exploitation. Οπότε πάρτε τα ΜΟΣΚΟΟΥ ΜΙΟΥΛ σας και απολαύστε το Island of Death!
Ευχαριστούμε πολύ την Αφροδίτη που ήρθε καλεσμένη να συζητήσουμε για το Kyuka Before Summer's End!
Θεματική film pit
Κλείνουμε λοιπόν τη θεματική μας, αφιερωμένη στο αγαπημένο μας podcast, film pit, με μια παρεξηγημένη αλλά και δύσκολη ταινία, το Death Bed του '77. Το νεκροκρέβατο που τρώει, προσφέρεται να σε πάει ένα ταξίδι. Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα, αλλά ταυτόχρονα και το ενδιαφέρον του πράγματος. Ακούγεται κλισέ αλλά είναι ταινία που δεν είναι για όλους. O George Barry έχει πολλές ωραίες ιδέες και θέλει να πει μια πολύ ενδιαφέρουσα gothic ιστορία. Το πρόβλημα είναι πως δεν έχει την εμπειρία να το κάνει, μιας και είναι η πρώτη του ταινία, αλλά όπως συζητάμε και στο επεισόδιο, εκτιμούμε την προσπάθεια και σίγουρα είναι μια ταινία που προσφέρεται για συζήτηση. Γι'αυτό πάρτε τα ΜΟΣΚΟΟΥ ΜΙΟΥΛ σας και απολαύστε το Death Bed!
Συνεχίζουμε λοιπόν το αφιέρωμά μας στο filmpit και η ταινία που δε θα μπορούσε να λείπει είναι φυσικά το Maniac Cop. Τι να πρωτοπείς για αυτή την ταινία. Μετά το Maniac, o Lustig έψαχνε τρόπο να ταρακουνήσει τα νερά. Έρχεται λοιπόν ο Larry Coen και του λέει να κάνει sequel. Ο Lustig λέει έκλεισε αυτή η ιστορία, δε συνεχίζεται. Και κατέληξαν να κάνουν το Maniac Cop, το οποίο είναι κάτι σαν riff του Maniac. Τεράστιο καστ που αποτελείται από Τομ Άτκινς, Ζνταρ, Ρίτσαρντ Ράουντρι , αλλά και τρομερά cameo από τους Μπρους Κάμπελ και Σαμ Ρέιμι. Τώρα, θα με όλα αυτά θα έλεγε κανείς ωραία πάμε για ταινιάρα. Βρώμα και ωμότητα του Maniac μεταφρασμένο σε μπάτσο? Πάμε... Ε δεν πήγαμε μακριά... Αντ'αυτού έχουμε κάτι που μοιάζει περισσότερο με crime thriller. Παρ'όλα αυτά αξίζει να τη δείτε και να κρίνετε. Γι'αυτό πάρτε τα ΜΟΣΚΟΟΥ ΜΙΟΥΛ σας και απολαύστε το!
Θεματική μήνα: b-movie body horror
Τελευταία ταινία λοιπόν για να κλείσουμε αυτό το μήνα του body horror είναι το Street Trash του J. Michael Muro. Μια ταινία τόσο βρώμικη που βγάζει 80ιλα όσο δεν πάει. Νιώθεις πως ξέρεις την μυρωδία αυτής ταινίας καθώς τη βλέπεις. Με πολύ χιούμορ και αστείες σκηνές, καλό make-up και practical effects, αλλά και πολλή αβολίκλα... Δεν είναι λίγες οι σκηνές που εκεί που περνάς καλά ξαφνικά τραβιέσαι, μαγκώνεσαι και αρχίζεις να επιθυμείς να ήσουν στο μπάνιο σου και να πέφτει παγωμένο νερό πάνω σου καθώς είσαι σε εμβρυϊκή στάση... Γι'αυτό λοιπόν πάρτε τα ΜΟΣΚΟΟΥ ΜΙΟΥΛ σας και απολαύστε (?) το Street Trash!
Ξεκινάμε λοιπόν με νέα σεζόν, αφιέρωμα στο podcast που μας έκανε να ξεκινήσουμε το δικό μας, το filmpit. Πρώτη ταινία που φέρνουμε σε αυτή τη θεματική είναι το Frankenhooker από τον τεράστιο Frank Herenlotter. Η δεύτερη ταινία του που ασχολούμαστε σε αυτό το podcast μετά το Basket Case. Το Frankenhooker λοιπόν είναι να προσφέρει αμέτρητες σκηνές γέλιου και απύθμενης μαλακίας. Καλά εφέ κάποιες φορές και εφάνταστους τρόπους ανατίναξης ανθρώπων. Ο Herenlotter είναι ένας σκηνοθέτης που δεν παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά και αυτός είναι ίσως ο μεγαλύτερος λόγος που οι ταινίες του είναι τόσο ξεχωριστές. Γι'αυτό πάρτε τα ΜΟΣΚΟΟΥ ΜΙΟΥΛ σας και απολαύστε το Frankenhooker!
Αυτή τη βδομάδα συνεχίζουμε το περίεργο ταξίδι μας στην μαγευτική Γαλλία και το Xploitation της, με το πανέμορφο TITANE της Julia Ducournau. Πρωταγωνιστούν ο τεράστιος Vincent Lindon και η Agathe Rousselle σε μια ταινία που είναι σίγουρα από τις "ιδιαίτερες" ταινίες που έχετε δει μέχρι σήμερα στη ζωή σας. Το main premise είναι απίστευτα απλό, με την Agathe Rousselle να υποδύεται μια serial killer που μένει έγκυος από ένα αμάξι. Αν αυτό δε σας έχει ήδη πείσει για να το δείτε, τότε δεν ξέρουμε τι μπορεί να σας λυγίσει. Καθώς συζητάμε, βγαίνουν στην επιφάνεια τα ερωτικά φετίχ του Αντώνη και οι απορίες του Γιώργου σχετικά με τις εγκύους και αν εχουν φαγούρα. Πάρτε τα MOSCOW MULE σας και απολαύστε το TITANE και εμάς να μιλάμε για αυτό. Φεύγοντας, μην ξεχάσετε να μας ακολουθήσετε στο Facebook και στο Instagram για να λαμβάνετε ειδοποιήσεις για νέα επεισόδια.
ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΜΗΝΑ: Witch month
Το μαγικό ταξίδι μας τελειώνει, και τελευταίες ταινίες δε θα μπορούσαν να είναι άλλες από τα Suspiria. Το μοναδικό, για πολλούς λόγους, έργο του Dario Argentο και το πολυσυζητημένο remake του από τον εξαιρετικό Luca Guadagnino. Σε αυτό το επεισόδιο προσπαθούμε να δείξουμε το πόσο διαφορετικές ταινίες είναι, τα καλά τους στοιχεία, αλλά και τι τις κάνει να ανήκουν στην κατηγορία μας, και να κερδίζουν επάξια τη νούμερο 1 θεση στο witch month. Όπως είναι αναμένομενο, η διάρκεια του επεισοδίου ξεφεύγει από τα φυσιολογικά επίπεδα γιατί ο χρόνος που θα συζητήσεις για τον Dario Argento δεν είναι ποτέ αρκετός. Αποτέλεσμα αυτού είναι να πίνουμε περισσότερο, ο Αντώνης να προσφέρει δωρεάν μαθήματα ιταλικών και ο Γιώργος να έχει κουραστεί τόσο πολύ στην προσπάθειά του να κρατήσει μια ροή, που καταλήγει να υποπέφτει σε μοιραίο λάθος! Πάρτε τα ΜΟΣΚΟΟΥ ΜΙΟΥΛ σας και απολαύστε το τέλος του ΜΑΓΙΣΣΟΜΗΝΑ μας. Όπως πάντα μην ξεχάσετε να μας ακολουθήσετε σε Facebook και Instagram.
Θεματική: b-movie body horror
Συνεχίζουμε λοιπόν με body horror και αυτή τη φορά έχουμε ένα διαμάντι. Μια πραγματικά b-movie από τον ένα και μοναδικό Frank Henenlotter! Η πρώτη λοιπόν ταινία του που καταπιανόμαστε ως podcast (αλλά σίγουρα όχι η τελευταία) είναι το αξεπέραστο Basket Case. Μια ταινία λοιπόν που μιλά για πολλά πράγματα, όπως η αδελφική αγαπή και στοργή, αλλά και η αδελφική προδοσία και εκδίκηση, το τι τρώει κάποιος που μένει σε κουτί αλλά και τι βλέπει στην τηλεόραση όταν αράζει στο κουτί του. Μα πάνω απ' όλα το πόσο μπορεί να lagαρει κάποιος που μένει σε κουτί όταν προσπαθεί να κινηθεί ή να πετάξει αντικείμενα. Πέρα από όλα αυτά όμως έχουμε μια ταινία που ανήκει στο exploitation, που είναι αρκετά αστεία και ευχάριστη να τη δεις με παρέα, με έναν αστερίσκο την περίφημη σκηνή στο φινάλε που δημιούργησε controversy. Γι'αυτό πάρτε τα ΜΟΣΚΟΟΥ ΜΙΟΥΛ σας και απολαύστε το Basket Case!
ΘΕΜΑΤΙΚΗ: b-movie body horror
Ξεκινάμε λοιπόν δυναμικά την καινούρια μας θεματική για αυτό το μήνα με το Re-Animator του τεράστιου Stuart Gordon. Βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο από τον H.P. Lovecraft, επιχειρεί να μας πει το πως θα μπορούσαμε να ανασταίνουμε νεκρούς. Η προσπάθεια αρκετά καλή, αλλά όπως πάντα με αυτές τις ταινίες αυτό που κερδίζεις δεν είναι οι γνώσεις επί του θέματος, αλλά η εμπειρία. Και ναι η εμπειρία αξίζει όσο δεν πάει. Το πρώτο μεγάλο colaboration μεταξύ των Stuart Gordon και Brian Yuzna είναι γεγονός και όπως πλέον πρέπει να έχετε μάθει έχουμε: body horror, καλά make-up και practical effects, πολύ χιούμορ να συνοδεύει τον τρόμο (όσος υπάρχει τελοσπάντων) και φυσικά βυζιά. Γι'αυτό λοιπόν πάρτε τα ΜΟΣΚΟΟΥ ΜΙΟΥΛ σας και απολαύστε το Re-Animator.
