De abdij van Sint Bertinus, een van de grootste religieuze hoofdsteden van de vroege middeleeuwen, begraafplek van verschillende Vlaamse graven. Lodewijk van Male blaast er zijn laatste adem uit, Filips de Goede organiseert er een groots banket, en zijn jonge zoontje Karel de Stoute verloofd er zich met Catherina van Valois.

Bart Van Loo arriveert in Beaune en dat belooft. Daar leiden alle wegen naar de wereldberoemde Hospices met de kleurrijkste daken uit de middeleeuwen. De bouwheer is kanselier Nicolas Rolin, één van de talentrijkste figuren uit de entourage van Filips de Goede. Het levert hem een duizelingwekkend fortuin op waarmee hij in 1443 dit luxueuze armenhospitaal laat optrekken. Bijzonder: op zondag werden in de ziekenzaal de panelen van ‘Het Laatste Oordeel’ van Rogier van der Weyden opengedraaid!

De Jeruzalemkapel is een verborgen parel in Brugge. Deze 15de-eeuwse kapel is een kopie van de Heilige Grafkerk in Jeruzalem, en hier staat het grafmonument van Anselm Adornes en zijn vrouw Margaretha. Iedereen kende de toernooiridder, internationaal handelaar in aluin en laken, en bouwheer in Brugge. Maar vooral het reisverslag van de pelgrimstocht naar het Heilige Land die hij samen met zijn zoon Jan ondernam verdient het om verfilmd te worden. Herkende men toen al kamelen en krokodillen?

De drempel van de Naaldenstraat 19 overschrijden is de 15de eeuw binnenstappen. Dit is het somptueuze stadspaleis van Pieter Bladelin. Wie is die man? Hij is duidelijk puissant rijk. Hij huwde dan ook een dame met een even diepe portemonnee als tot de verbeelding sprekende naam: Margriete Van de Vagheviere. Haar naam doet het niet vermoeden maar zij wijst hem de weg naar de Brugse hemel. Bladelin maakt een fenomenale carrière aan het hof van Filips de Goede.

Het is 1435 en Jan Van Eyck staat op een stelling voor het Brugste stadhuis. Hij moet een aantal beelden in de nissen van de gevel beschilderen, de stenen versies van de Bourgondische hertogen. Vanop zijn stelling heeft Jan ook een goed zicht op de Sint-Donaaskerk. Hij zal er 6 jaar later worden begraven. De kanunnik daar is Joris van der Paele, intussen een ziekelijke geestelijke die een klein fortuintje veil heeft om zijn intussen wereldberoemde portret door Van Eyck te laten schilderen.

Bart Van Loo is in de Sint-Baafskathedraal voor een cruciaal evenement uit de kunstgeschiedenis van Lage Landen. Op 6 mei 1432 wordt daar het Lam Gods van Jan van Eyck ingehuldigd. Iedereen is erbij, zelfs de Bourgondische hertog Filips de Goede die er op dezelfde dag ook zijn tweede zoontje ten doop houdt. De opdrachtgever voor van Eyck’s meesterwerk is Joos Vijd. Geen vreemde voor Filips: zonder de misstap van zijn vader had hij misschien wel deel uitgemaakt van Filips’ hofhouding.

In de crypte van de Sint-Baafskathedraal van Gent buigt Bart zich over een stuk van de grafplaat van Michelle van Frankrijk, de dochter van koning Karel VI. Haar naam was toen hoogst ongewoon. Het was op de Mont Saint-Michel dat haar vader de inspiratie vond! Op valentijnsdag in 1409 trouwde ze met Filips de Goede. Ze was erg geliefd in Gent, maar werd helaas maar 27 jaar. In de Sint-Baafsabdij kreeg ze haar laatste rustplaats. Haar grafplaat werd later overgebracht naar de Sint-Baafskathedraal.

Amper 35 jaar is Jacoba van Beieren wanneer ze in oktober 1436 overlijdt in het Slot Teylingen op een boogscheut van het Keukenhof. Ze wordt begraven in Den Haag onder het koor van de allang verdwenen hofkapel. Tegen haar zin! Ze had zelf de kerk van Sint-Maartensdijk op het eiland Tholen uitgekozen als laatste rustplaats. Daar had ze nog enkele mooie, amoureuze jaren mogen beleven. Aan Den Haag waren nare herinneringen verbonden. Maar haar moeder beslist dat een gravin er op haar plek is.

Op 3 juli 1428 heeft een massa mensen zich verzameld op het dan nog ongeplaveide marktplein van Delft. De blik is gericht op een groot podium, een houten stelling voor het stadhuis. Daar staat Filips de Goede in vol ornaat. Naast hem Jacoba van Beieren. Neef en nicht, klaar om een vredesverdrag te ondertekenen. Na elkaar jaren naar het leven te hebben gestaan, is de verzoening nabij. Niet dat Jacoba nog veel te kiezen had. Filips krijgt nu de macht in Holland, Zeeland en Henegouwen.

Ooit moet het kasteel van Gouda een indrukwekkend bouwwerk geweest zijn, één van de meest prominente kastelen van Nederland. Vandaag rest enkel nog een keldergang onder een herenhuis in de binnenstad. Dat is voor Bart Van Loo genoeg om de historische verbeelding op gang te brengen. Wanneer Jacoba van Beieren er in de zomer van 1425 arriveert, is ze net op spectaculaire wijze ontsnapt uit het Gentse Prinsenhof en uit de klauwen van Filips de Goede. In Gouda wordt ze met open armen ontvangen.

De Valenciennes-toren is een restant van de stadswal van Bergen. Het is 1425 en daar staat Jacoba van Beieren. De spanning is te snijden: ze kijkt toe hoe het leger van haar neef Filips de Goede alles in paraatheid brengt om de stad te belegeren. Zal Jacoba's echtgenoot Humprey van Gloucester haar uit deze benarde situatie kunnen bevrijden? Ze probeert de Henegouwse adel te overtuigen om mee weerstand te bieden. Haar man zal komen en alles rechtzetten! Maar niemand gelooft haar nog.

Bart Van Loo rijdt vandaag naar het dorpje Vieil-Hesdin en haalt zijn historische verrekijker vol verwachting boven. Want daar stond ooit één van de meest indrukwekkende Bourgondische kastelen. Voor Filips de Goede was het een favoriete plek. Er waren volières, boomgaarden en toernooivelden en op een brug zag je mechanische aapjes bekleed met dassenvacht. Maar in 1425 bereidt de hertog zich hier voor op een duel op leven en dood met Humphrey van Gloucester, de man van zijn nicht Jacoba.

Aan de oever van de Merwede in Dordrecht staan de restanten van Huis te Merwede, één van de oudste kasteelruïnes van Nederland. In de zomer van 1418 heeft Jacoba van Beieren hier van achter de kantelen goed zicht op het ommuurde Dordrecht. Daar heeft haar eigen oom Jan Van Beieren zich verschanst samen met een legertje huurlingen. Hij vindt dat hij de rechtmatige erfgenaam is van haar graafschappen Holland en Zeeland. Jacoba rekent op het leger van haar kersverse man Jan IV van Brabant.

Een dag in 1401. Een groepje ruiters draaft onder het poortgebouw van het levendige Henegouwse stadje Le Quesnoy door. Ze hebben een vrachtje voor het gravenkasteel: 50 kilogram dons! In de toekomstige kraamkamer van het kasteel is het druk: er moeten veel kussens opgevuld. Want eindelijk, na 15 jaar huwelijk zal de kasteelvrouw bevallen. Het is Margaretha van Bourgondië, dochter van Filips de Stoute. Ze is de gravin van Henegouwen, Holland en Zeeland en bijna moeder van Jacoba van Beieren.

Het is 1430 en Bart Van Loo is weer in de honderdjarige oorlog beland. Karel VII, erfgenaam van de Franse troon, moet het opnemen tegen de Engelse koning Hendrik V die gesteund wordt door de Bourgondische hertog Filips de Goede. Dat kamp is aan de winnende hand. Parijs en grote delen van Noord-Frankrijk zijn bezet. Maar dan krijgt Karel VII hulp uit onverwachte hoek: Jeanne d’Arc verschijnt op het toneel! Voor haar moedige actie gaat zij in de Sint-Jacobskerk van Compiègne nog te biecht.

Bart Van Loo wou dat hij er bij was geweest, die septemberdag in 1419. Dan had hij Jan zonder Vrees kunnen waarschuwen toen hij de brug van Montereau opstapte. Helaas, als een hond werd Jan zonder Vrees er afgemaakt. Het drama is het kookpunt in de machtsstrijd tussen de Armagnacs en de Bourguigons. De Bourgondiërs kunnen zijn verminkte lichaam pas maanden later bemachtigen. Dan wordt hij in het Bourgondische mausoleum in Champmol bijgezet. Zijn zoon Filips de Goede zint op wraak.

Voor de Slag bij Azincourt in 1415 bluffen de Fransen dat zij de rechterhand van elke Engelse boogschutter zullen verminken, zodat die nooit meer de longbow kan hanteren. Maar die stoere Franse ridders worden in Azincourt verslagen door het veel kleinere Engelse leger! Een een groot deel van de Franse adel is weggevaagd. Voor de Bourgondiërs is de tol hoog: Jan Zonder Vrees verliest twee van zijn broers. Gelukkig bleef zijn zoon Filips de Goede thuis, of het was uit met het Bourgondisch verhaal.

Ter herdenking van de 600ste verjaardag van de Slag van Azincourt wordt in 2015 een nieuw monument opgericht. Zo wordt de eerste Franse gendarme herdacht, die daar in de strijd sneuvelde. Zijn naam was Le Gallois de Fougières. Het was een gendarme op rust die in 1936 in de Bourgondische archieven dook en zo zijn stoffelijk overschot wist te identificeren in een nabijgelegen abdijkerk. Hoe kwam de man aan zijn einde in 1415? Met Bart Van Loo herbeleven we de noodlottige gebeurtenis.

Le Tour Jean-Sans-Peur is een restant van wat ooit het Hôtel d'Artois was, de residentie van de Bourgondische hertogen in Parijs. Het is een symbool van de tomeloze ambities van Jan zonder Vrees in de machtsstrijd met Lodewijk van Orléans, de jongere broer van de onberekenbare Franse koning. In de avond van 23 november 1407 wordt Lodewijk in een Parijse straat vermoord. Meerdere aanwijzingen leiden de onderzoekers naar het Hôtel d'Artois. Jan zonder Vrees moet zo snel mogelijk de stad uit.

Ooit was Coucy-le-Château één van de meest imposante burchten van de late middeleeuwen. Op het einde van de 14de eeuw is Engelram VII van Coucy daar kasteelheer. In 1356 wordt hij na de rampzalige slag bij Poitiers als gevangene naar Engeland gebracht. Hij ligt goed in de markt aan het Engelse hof, want een kleine 10 jaar later trouwt hij uit liefde met prinses Isabella van Engeland. Maar in 1396 trekt hij op kruisvaart met Jan zonder Vrees, en dat avontuur eindigt ronduit dramatisch.