Μάρτιος 2018. Κατά την έναρξη της εκδήλωσης ο Πρόεδρος του ΙΣΝ, Ανδρέας Δρακόπουλος, απηύθυνε σύντομο χαιρετισμό καλωσορίζοντας τους παρευρισκόμενους. Στην ομιλία του, ο κ. Δρακόπουλος ανέφερε, μεταξύ άλλων: «Διάλογος: στις εποχές που ζούμε, απαραίτητος για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις χιλιάδες προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε είτε σαν άτομα είτε σαν μέλη μιας ανθρώπινης κοινωνίας. Μόνο με συνεχή διάλογο, που θα βασίζεται στον αλληλοσεβασμό και την αλληλοκατανόηση, μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά είτε αντιμετωπίζοντας αντίξοες συνθήκες είτε απλά παρακολουθώντας τις εξελίξεις γύρω μας, αλλιώς είναι θέμα χρόνου μέχρι η τεχνητή νοημοσύνη να μας καταπιεί όλους ανεξαιρέτως. Μόνο με τοv διάλογο θα μπορέσουμε σαν ανθρώπινο είδος να εξελίξουμε την συναισθηματική μας νοημοσύνη (EQ), βασικό ανθρώπινο προτέρημα. Και ο μονόλογος ακόμη, παρόλο το έμφυτο στερεότυπο να μην θεωρείται και ό,τι προτιμότερο, καμιά φορά είναι ένας απλός διάλογος με τον εαυτό μας, απαραίτητος και αυτός για να γίνουμε καλύτεροι στο διάλογο με τους συνανθρώπους μας…».
Το έναυσμα για τους «Διαλόγους» έδωσαν ερωτήματα σχετικά με το πως γεννιούνται τα στερεότυπα και ποιος ορίζει τι είναι «διαφορετικό», τι κάνει τον πρόσφυγα, «ξένο» και πως μπορεί το φύλο ή ο σεξουαλικός προσανατολισμός να ορίσει τα κοινωνικά δικαιώματα, ποιος και με ποιο τρόπο μπορεί να παρέμβει στην Τέχνη, λογοκρίνοντας την και γιατί μία μορφή αναπηρίας μπορεί να οδηγήσει σε περιορισμένη προσβασιμότητα και κατ’ επέκταση σε αποκλεισμό.
Τα ερωτήματα αποτέλεσαν την αφετηρία για τη συζήτηση που προσπάθησε να ανιχνεύσει και να επαναπροσδιορίσει τα στερεότυπα και τις κοινωνικές αναπαραστάσεις για το «διαφορετικό», μέσα από μαρτυρίες και εμπειρίες ανθρώπων από διαφορετικές προσωπικές αφετηρίες που έχουν οι ίδιοι βρεθεί αντιμέτωποι με τις στερεοτυπικές διακρίσεις και τον κοινωνικό στιγματισμό.
Η Nujeen Mustafa, η νεαρή πρόσφυγας που διέσχισε τον μακρύ δρόμο από τη Συρία σε αναπηρικό αμαξίδιο και έγινε σύμβολο δύναμης και ελπίδας φτάνοντας στις ακτές της Λέσβου, μίλησε για το πως βίωσε και βιώνει αυτό το μακρύ και δύσκολο «ταξίδι» ως νεαρή κοπέλα, πρόσφυγας, άτομο με αναπηρία. «O «φιλοξενούμενος» είναι μέρος της διαδικασίας αποδοχής ή μη αποδοχής. Πιστεύω ότι είναι λογικό οι άνθρωποι να φοβούνται το άγνωστο, το ανεξερεύνητο, κάτι για το οποίο δεν έχουν ιδέα […]. Ο φόβος, η απόρριψη, ο δισταγμός απέναντι στον «άλλον» είναι κάτι που περίμενα», δήλωσε η Nujeen και συνέχισε λέγοντας πως «Προσωπικά, απολαμβάνω τα στερεότυπα και τις ταμπέλες που μου αποδίδουν, διότι μετά απολαμβάνω να βλέπω τις αντιδράσεις τους όταν τα καταρρίπτω».
Στην παραγωγή στερεοτυπικών εικόνων και τις διακρίσεις που επιφέρουν, οδηγώντας σε αποκλεισμό και απομόνωση, αναφέρθηκε και η Ιωάννα-Μαρία Γκέρτσου, αντλώντας από τη δική της εμπειρία και δράση ως πρόεδρος της Ελληνικής Σχολής Σκύλων-Οδηγών Τυφλών «Λάρα» και ψυχολόγος στο Γ.Ν. Παίδων «Η Αγία Σοφία». Όπως είπε η ίδια κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, «ο μόνος τρόπος να ξεπεράσουμε τα στερεότυπα είναι η αποδοχή πρώτα του εαυτού μας […]. Οι στερεοτυπικές ιδέες και σκέψεις, βολεύουν τον κοινό νου αφού του προκαλούν με ευκολία πολύ «όμορφα» συναισθήματα, κλείνοντάς τον στο καβούκι του και παρεμποδίζοντας την εξέλιξή του ώστε να δει πραγματικότητα όπως είναι και να αποδεχτεί τον άλλον έτσι όπως είναι».
Τους ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ επιμελείται και συντονίζει η Άννα-Κύνθια Μπουσδούκου.
Show more...