Youtube kanalıma davetlisiniz:)

https://www.youtube.com/watch?v=5NomDHj0AHU

instagram:@osmanduru_

Bu sofracık, efendiler –ki bekler yutulmayı

Huzurunuzda titriyor –şu ulusun hayatıdır

Ulusun ki acılı, ulusun ki eşiğinde ölümün!

Ama sakın çekinmeyin, yiyin, yutun hapır hapır…

Yiyin, efendiler yiyin; bu doyumsuz sofra sizin,

Doyuncaya, tıksırıncaya, çatlayıncaya kadar yiyin!

Efendiler pek açsınız besbelli yüzünüzden;

Yiyin, yemezseniz bugün, yarın kalır mı kim bilir?

Şu doyumcu sofra, bakın gelişinizle övünçlü!

Hakkıdır kutsal savaşınızın, evet, o hak da elde bir…

Yiyin, efendiler yiyin; bu iç şenliği sofra sizin,

Doyuncaya, tıksırıncaya, çatlayıncaya kadar yiyin…

Bütün bu nazlı beylerin ne varsa ortalıkta say:

Soy sop, şeref, gösteriş, oyun, düğün, konak, saray,

Tüm sizindir efendiler, konak, saray, gelin, alay;

Tüm sizindir, tüm sizindir, hazır hazır, kolay kolay…

Yiyin, efendiler yiyin; bu doyumsuz sofra sizin,

Doyuncaya, tıksırıncaya, çatlayıncaya kadar yiyin!

Büyüklüğün sindirimi biraz ağır olsa da yok zarar,

Görkemli yüceliği, öç alıcı sevinci var,

Bu sofra gönül almanızdan böyle ısınır ve ışıldar.

Sizin şu baş, beyin, ciğer, bütün şu kanlı lokmalar…

Yiyin, efendiler yiyin; bu doyumsuz sofra sizin,

Doyuncaya, tıksırıncaya, çatlayıncaya kadar yiyin!

Verir zavallı memleket, verir ne varsa; malını,

Varlığını, hayatını, umudunu, hayalini,

Tüm olanca rahatını, olanca gönül balını,

Hemen yutun, düşünmeyin haramını, helalini…

Yiyin, efendiler yiyin; bu doyumsuz sofra sizin,

Doyuncaya, tıksırıncaya, çatlayıncaya kadar yiyin!

Bu harmanın gelir sonu, kapıştırın giderayak!

Yarın bakarsınız söner bugün çatırdayan ocak!

Bugünkü mideler sağlam, bugünkü çorbalar sıcak;

Atıştırın, tıkıştırın, kapış kapış, çanak çanak…

Yiyin, efendiler yiyin; bu cümbüşlü sofra sizin;

Doyuncaya,tıksırıncaya,patlayıncaya kadar yiyin!

.

Acıyla geçtiğim yoldan geçiyorsun
izlerime rastlıyorsun, bıraktıklarıma,
o yolda çekmiştim ruhumu patlatan fitili, orada
benden savrulan parçalar kurusa da,
izleri var hâlâ yolun kenarında.



İzini sür yolun, acının ormanı büyütür insanı
vakit geniştir, ufuk sandığından daha yakın.
Acıyla, geçtiğim yoldan geçiyorsun,
ustası olacaksın içine gerdiğin tellerin
hangi sızıyla titrer içinde, hangi sesle
büyük bir aşk, hangi sesle ölür, bileceksin.



Ne zamandı bilmiyorum, yaşadıklarından sana
kalan tortu, seni olduğun yere çakan, olduğun
yerde fırtına koparan korku, kendi sarmalında
döndün, döndün, sanma ki daha dönmeyeceksin
kalsan da bir yer için, aslında hep gidiyorsun.



Şimdi, acının ormanından geçiyorsun
her şey bir daha kanasa da
ne geçtiğin yola ne sana dokunabilirim ben.
Geç meleğim,
senin de şarkıların olsun
içindeki telleri titreten.

"Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ.
Amerikan emperyalizminin yarı sömürgesiyiz, dedi Hikmet.
Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ."
Bir Ankara gazetesinde çıktı bunlar, üç sütun üstüne, kapkara haykıran puntolarla,
bir Ankara gazetesinde, fotoğrafı yanında Amiral Vilyamson'un
66 santimetre karede gülüyor, ağzı kulaklarında, Amerikan amirali
Amerika, bütçemize 120 milyon lira hibe etti, 120 milyon lira.
"Amerikan emperyalizminin yarı sömürgesiyiz, dedi Hikmet
Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ."

Evet, vatan hainiyim, siz vatanperverseniz, siz yurtseverseniz, ben yurt
           hainiyim, ben vatan hainiyim.
Vatan çiftliklerinizse,
kasalarınızın ve çek defterlerinizin içindekilerse vatan,
vatan, şose boylarında gebermekse açlıktan,
vatan, soğukta it gibi titremek ve sıtmadan kıvranmaksa yazın,
fabrikalarınızda al kanımızı içmekse vatan,
vatan tırnaklarıysa ağalarınızın,
vatan, mızraklı ilmühalse, vatan, polis copuysa,
ödeneklerinizse, maaşlarınızsa vatan,
vatan, Amerikan üsleri, Amerikan bombası, Amerikan donanması topuysa,
vatan, kurtulmamaksa kokmuş karanlığımızdan,
                            ben vatan hainiyim.
Yazın üç sütun üstüne kapkara haykıran puntolarla :
Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ.

“Tarifsiz bir sevdada kimliksiz bir sessizliktin

Haykırışlarla çağlarken yüreğim durgun limanımdın

Sen benim adını koyamadığımdın

Senin adın kavuşmak olsun

Fırtınalarda yolunu kaybeden gemi misali

Rotasız ve pusulasız kalmışken yüreğim

Ve hoyratça savrulurken bir limandan bir limana

Teslim olmuşken kaderine

Apansız sana rastladım o limanda

Sen benim adını koyamadığımdın

Senin adın kavuşmak olsun..

Bakmaya kıyamazken gözlerine

Tutmaya cesaret edemezken ellerini.

Ve bütün cümlelerin sustuğu o yerde

Sessiz bir haykırıştı yüreğim

Eşsiz bir mutluluktu yaşadığım

Sen benim adını koyamadığımdın

Senin adın kavuşmak olsun.

Son bahar yaprakları dökülürken içimden

Hazanı yasarken bahar kokulu sabahlar da

Yüreğim üşürdü gözlerimden sel olup akan yağmurda

Sırıl sıklam ıslanırken ruhum

Solmuştu bahçemde ki tüm güller

Sen o bahçemdeki açan tek güldün

Sen adını koyamadığımdın

Senin adın kavuşmak olsun.

Dağ çiçeğim yaban gülüm asi sevdam.

Saçının bir teline bir ömür adadığım

Gözündeki bir damla yaşına şehirleri yaktığım

İsyanım feryadım kavuşulmazım

Sen vazgeçemeyeceğim yasaklım

Sen adını koyamadığım

Senin adın kavuşmak olsun.

Sen benim yanı başımdaki uzağım

Sen benim uzağımdaki en yakınım

Dokunmam yasak sevmem yasak

Sensiz bu hayatta yaşamak tuzak

Sen adını koyamadığım

Senin adın kavuşmak olsun.

Sisli bir gecede ses olup da gel

Bir sonbahar gününde yağmur olup da gel

Soğuk bir kış gününde rüzgar olup da gel

Ilık bir yaz gecesinde düş olup da gel

sen bana yasaklarından sıyrılıp da gel

Sen adını koyamadığım

Senin adın kavuşmak olsun.

Bir gün gelirde tutarsam ellerini

Bakarsam gözlerine sevgi dolu

Doğarsa sende yeniden bu beden

Ve o gün verirsem şayet son nefesimi

Ölmeden haykırmak isterim son bir kez

Sen adını koyamadığım

sen yaban gülüm sen dağ çiçeğim

sen ruhu revanım sen yaşama sevincim

yasaklım adı bende saklım

senin adın kavuşmak olsun

senin adın

senin adın seviyorum olsun

seviyorum olsun

seni seviyorum, seni seviyorum”

Yaşamak şakaya gelmez,
Büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın
Bir sincap gibi meselâ,
Yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden,
Yani bütün işin gücün yaşamak olacak.

Yaşamayı ciddiye alacaksın,
Hem de o derecede, öylesine ki,
Meselâ, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda,
Yahut kocaman gözlüklerin,
Beyaz gömleğinle bir laboratuvarda
Insanlar için ölebileceksin,
Hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için,
Hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken,
Hem de en güzel en gerçek şeyin
Yaşamak olduğunu bildiğin halde.

Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,
Yetmişinde bile, meselâ, zeytin dikeceksin,
Hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil,
Ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için,
Yaşamak yani ağır bastığından.

Diyelim ki, ağır ameliyatlık hastayız,
Yani, artık o beyaz masadan hiç kalkmamak ihtimali de var.
Duymamak mümkün değilse de biraz erken gitmenin kederini
Biz yine de güleceğiz anlatılan Bektaşi fıkrasına,
Hava yağmurlu mu diye bakacağız pencereden,
Yahut da yine sabırsızlıkla bekleyeceğiz
En son ajans haberlerini.

Diyelim ki, dövüşülmeye değer bir şeyler için,
Diyelim ki, cephedeyiz.
Orda daha ilk hücumda, daha o gün
Yüzükoyun kapaklanıp ölmek de mümkün.
Tuhaf bir hınçla bileceğiz bunu,
Fakat yine de çıldırasıya merak edeceğiz
Belki de yıllarca sürecek olan savaşın sonunu.

Diyelim ki, hapisteyiz,
Yaşımız da elliye yakın,
Daha da on sekiz sene olsun açılmasına demir kapının.
Biz yine de dışarıyla beraber yaşayacağız,
Insanları, hayvanları, kavgası ve rüzgârıyla
Yani, duvarın arkasındaki dışarıyla.
Yani, nasıl ve nerde olursak olalım
Hiç ölünmeyecekmiş gibi yaşanacak...

Bu dünya soğuyacak,
Yıldızların arasında bir yıldız,
Hem de en ufacıklarından,
Mavi kadifede bir yaldız zerresi yani,
Bu koskocaman dünyamız.
Bu dünya soğuyacak günün birinde,
Hattâ ölü bir bulut
Yahut bir buz yığını gibi de değil,
Boş bir ceviz gibi yuvarlanacak
Zifiri karanlıkta uçsuz bucaksız.

Şimdiden acısı çekilecek bunun,
Duyulacak mahzunluğu şimdiden.
Böylesine sevilecek bu dünya
"Yaşadım" diyebilmen için...

Oydu bir bakışta tanıdım onu

Kuşlar bakımından uçarı

Çocuk tutumuyla beklenmedik

Uzatmış ay aydınlık karanlığıma

Nerden uzatmışsa tenha boynunu

Dünyanın en güzel kadını oydu

Saçlarını tarasa baştan başa rumeli

Otursa ama hiç oturmaz ki

Kan kadını rüzgardı atların

Hep andım ne yaşanır olduğunu

En çok neresi mi ağzıydı elbet

Bütün duyarlıklara ayarlı

Öpüşlerin türlüsünden elhamra

Sınırsız denizinde çarşafların

Bir gider bir gelirdi işlek ağzı

Ah şimdi benim gözlerim

Bir ağlamaktı tutturmuş gidiyor

Bir kadın gömleği üstümde

Günün maviliği ondan

Gecenin horozu ondan

İlk evliliğinden sonra ikinci evliliğini Zuhal Tekkanat’la, üçüncü evliliğini Güngör Demiray’la yapar, ondan ayrıldıktan kısa bir süre sonra tekrar Zuhal Tekkanat’la birlikte olur (tabii bu evliliklerin arasında sayısız gönül macerası, evlilikten dönen nişanlılıklar da vardır) ve bunlardan sonra Cemal Süreya Birsen Sağnak’la evlenir. işte bu şiir Birsen hanım için yazılmıştır.

Ey canımın güftesi,

eylülün ikinci haftasıydı o sıra, 

Bana gülümseyerek getirdiğin

bir bardak suydu o sıra. 

Hatırla, denize hiç bakmadık

çünkü kıyısındaydık, 

Bir elma kendi kendine

büyür dururdu o sıra. 

Bir kıyı ikindisiyle,

bir elma öyle kendiliğinden, 

Büyürler bir öfkenin

ya da bir dağın yanısıra. 

Bir kıyının beslerliği

bir elmadan ayrılmaz gibi ama 

Elma soğuk bir kış akşamında bile

yenir ısıra ısıra. 

Bir öfkeyi diriler durmadan elma,

ovadan gelir, 

Elbet küfelerle, sandıklarla,

hüzünlerle ardı sıra. 

Ey geçmişten gelen konuk,

sonsuz düğmelerimi tut, 

Yerlerini yadırgayan

sonsuz iliklerin adına. 

Ey canımın güftesi,

denize hiç bakmadık, hatırla, 

Tek pencereli bir odada

elma yedik ısıra ısıra. 

Elmanın topraktan süzdüğü,

gemilerin denizlerde gezdiği 

Bir tatildi, bir geçiştirmeydi,

yalnızlıktı bir kusura. 

Neydi, ne doğruydu, nerden vardık,

yakışmıyor konuşmak bize, 

Öyle barışlar okuyup

yalnızlığı yaşamak kara kara. 

Ey canımın güftesi,

ey penceresi bütün sıkıntılarımızın, 

Bizim babalarımız neden ölürlerdi,

hatırla sıra sıra. 

Bu söylediğim iyi bir şarkıdır,

elle bile hatırlanır, 

Yani su, ateş ve deniz

buluşurlar bir limanda arasıra. 

Yani şu, elma yenir

ve balık durmaz kaçar 

Ama yenilmezler artık

buluştukları sıra.

Eser ve yorum bana aittir.

Kara gözlerindeki umut

Siyah saçları kadar karamsardı

ve kadere küsmüştü O, bir kere

Sevgiyi öldürdü diye...

Sanki ona uzanan ellerde

Keskin bir bıçak

Ha vurdu ha vuracak

Bu, benim karanlıklarım,

Bu benim sırlarım diyor hep

Bir gün gelecek

Şefkatle kollarına saracaklar...

Asılsız sevgilerdi onu yıkan aslında

Umutları umduğu gibi çıkmamış

Beklentileri hep korkuları olmuş

Sanki bütün hayatı,

Kupkuru bir odadaymış kopamadıklarıyla..

Gülüşleri bir sigara içimi zamanı kadar az

Her nefeste biraz daha kısalırken

Bütün beklentileri

Duman duman uçuyorlardı.

Kurallar koymak isterken dostluklarına,

Kuralları bozduğunun farkında değildi aslında...

Şimdi o gözlerde,

Vakitsiz yağan yağmurlar var,

Hasat mevsimi bitmiş bahçelere

Sağnak sağnak yağacaklar.,

Belki gönlünde gökkuşağı açacak

Ama, altından çocuklar geçmeyecekler.

Su yerine zehir akacak ırmaklarından,

Hiç kimse içmeyecek...

ya Ben,

Şimdilerde bir bağ bozumu hüznü var içimde,

Üzümlerim gazap üzümü

Şaraplarımsa gözyaşları...

Sen güz güneşinde, sanki kanadı kırık bir kuş,

Konmuştu bahçeme,

Ona şefkatle eğilirken

Pır diye uçtu birden

Kırık sandığım kanatlarındaki sahtelik,

ve inancımla birlikte.

ŞAŞIRDIM KALDIM İŞTE

Sözde, senden kaçıyorum doludizgin atlarla,
Bâzan sessiz sedasız, ipekten kanatlarla,
Ama sen hep bin yıllık bilenmiş inatlarla,
Karşıma çıkıyorsun en serin imbatlarla,
Adını yazıyorsun bulduğun fırsatlarla,
Yüreğimin başına noktalarla, hatlarla,
Başbaşa kalıyorum sonunda heyhatlarla,
Sözde senden kaçıyorum  doludizgin atlarla..



Ne olur bir gün beni kapında olsun dinle,
Öldür bendeki beni, sonra dirilt kendinle,
Çarpsan karasevdayı en azından yüzbinle,
Nasıl bağlandığımı anlarsın kemendinle.
Kaç defa çıkıp gittim buralardan yeminle,
Ama her defasında geri döndüm seninle.
Hangi düğüm çözülür nazla, sitemle, kinle?
Ne olur bir gün beni, kapında olsun dinle..


Şaşırdım kaldım işte, bilmem ki n'emsin?
Bazan kızkardeşimsin, bazan öpöz annemsin,
Sultanımsın susunca, konuşunca kölemsin,
Eksilmeyen çilemsin,
Orada ufuk çizgim, burda yanım yöremsin,
Beni ruh gibi saran sonsuzluk dairemsin,
Çaresizim, çaremsin.
Şaşırdım kaldım işte, bilmem ki n'emsin?

Yavuz Bülent Bakiler
( 1936 -          )

Gazilerimiz, şanlı tarihimizin ebeԁi kahramanları, ԁestansı tarihimizin уaşaуan abiԁeleri, milletimizin bağımsız olma şuurunu ԁiri tutan efsaneleri ve Türk vatanseverliğinin, Türk kahramanlığının, Türk feԁakârlığının ölümsüz ԁestanlarıԁır. Başta Ulu Önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere tüm gazilerimizin Gaziler Günü kutlu olsun.

Şiirin teması: işgal altındaki vatandır. İlk bakışta bir bahar tasviri yapıldığı görülür. Şair, baharla duyguları arasında bir bağ kurar, ancak şair mutlu değil hüzünlüdür. Çünkü vatan işgal altındadır.

Çekil bu gölgeli yolda gezinme,
Bahar bakişlarin yine pek sarhoş.
Yanilip gönlüme misafir inme.
Kapisi kilitli, mihrabi bomboş

Mabettir orasi, meyhane degil...

Işiklar, kokular, sesler, çiçekler...
Ömrünün her günü bir başka dügün,
Bülbüller koynunda açti çiçekler
Güller dökülürler gögsüne bütün!..

Gerçekten güzelsin, efsane degil:

Altinli başinda papatya niçin?
Sari saçlarina pembe gül takin
Git bahar...Gönlümde ibadet için,
Diz çöken kizlari ürkütme sakin,

Kalbime girme, o kaşane degil!..

Git bahar, git bahar ! Uzaklarda gül,
Denize renginden birak hediye,
Ufuklarda gezin, semaya süzül...
Kalbime sokulma "Peymane!" diye,

Gördüklerin kandil, peymane degil!

sen miydin o yalnızlığım mıydı yoksa
                 kör karanlıkta açardık paslı gözlerimizi
                  dilimizde akşamdan kalma bir küfür
                    salonlar piyasalar sanat sevicileri
               derdim günüm insan içine çıkarmaktı seni
                      yakanda bir amonyak çiçeği
                   yalnızlığım benim sidikli kontesim
                    ne kadar rezil olursak o kadar iyi

                   kumkapı meyhanelerine dadandık
              önümüzde altınbaş altın zincir fasulye pilakisi
                aramızda görevliler ekipler hızır paşalar
                  sabahları açıklarda bulurlardı leşimi
                     öyle sıcaktı ki çöpçülerin elleri
                    çöpçülerin elleriyle okşardın beni
                    yalnızlığım benim süpürge saçlım
                   ne kadar kötü kokarsak o kadar iyi

                    baktım gökte bir kırmızı bir uçak
                      bol çelik bol yıldız bol insan
                      bir gece sevgi duvarını aştık
                     düştüğüm yer öyle açık seçik ki
                 başucumda bir sen varsın bir de evren
                  saymıyorum ölüp ölüp dirilttiklerimi
                   yalnızlığım benim çoğul türkülerim
                 ne kadar yalansız yaşarsak o kadar iyi

Biliyorum sana giden yollar kapalı

Üstelik sen de hiç bir zaman sevmedin beni

Ne kadar yakından ve arada uçurum;

İnsanlar, evler, aramızda duvarlar gibi

Uyandım uyandım, hep seni düşündüm

Yalnız seni, yalnız senin gözlerini

Sen Bayan Nihayet, sen ölümüm kalımım

Ben artık adam olmam bu derde düşeli

Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
 Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
 Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
 Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
 Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
 Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli.
 Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!
 Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu!
 Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
 Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.
 Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden,
 Birçok seneler geçti; dönen yok seferinden.

Önce sesin gelir aklıma 

Çaresiz kaldıkça hep seni düşünürüm 

Güzel olan, dolgun başaklardaki sarışın sevinçli 

Sonra cumartesi günleri gelir 

Sonra gökyüzü gelir hemen kurtulurum 

Bir yağmur yağsa da, beraber ıslansak. 

Kırk kere söyledim bir daha söylerim 

Savaşta ve barışta, karada ve denizde, 

Düşkünlükte ve esenlikte 

Zamanımız apayrı bize göre 

Yanyana olduk mu elele 

Aç kalsak ağlamayız biliyorum. 

İçim güvercinleri okşamış gibi rahat 

Sen yanımdayken ister istemez 

Geniş meydanlarda akşam üstleri 

Üstüste üç kere deniz, üç kere çınarlar. 

Sen yanımdayken ister istemez 

Uzak ırmakları hatırlıyorum. 

Arasıra düşmüyor değil aklıma 

Yabancı kadınların sıcaklığı 

Ama Allah bilir ya, ne saklıyayım 

Yanında ihtiyarlamak istiyorum... 

Yerin seni çektiği kadar ağırsın

Kanatların çırpındığı kadar hafif..

Kalbinin attığı kadar canlısın

Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç…

Sevdiklerin kadar iyisin

Nefret ettiklerin kadar kötü..

Ne renk olursa olsun kaşın gözün

Karşındakinin gördüğüdür rengin..

Yaşadıklarını kar sayma:

Yaşadığın kadar yakınsın sonuna;

Ne kadar yaşarsan yaşa,

Sevdiğin kadardır ömrün..

Gülebildiğin kadar mutlusun

Üzülme bil ki ağladığın kadar güleceksin

Sakın bitti sanma her şeyi,

Sevdiğin kadar sevileceksin.

Güneşin doğuşundadır doğanın sana verdiği değer

Ve karşındakine değer verdiğin kadar insansın

Bir gün yalan söyleyeceksen eğer

Bırak karşındaki sana güvendiği kadar inansın.

Ay ışığındadır sevgiliye duyulan hasret

Ve sevgiline hasret kaldığın kadar ona yakınsın

Unutma yagmurun yağdığı kadar ıslaksın

Güneşin seni ısıttığı kadar sıcak.

Kendini yalnız hissetiğin kadar yalnızsın

Ve güçlü hissettiğin kadar güçlü.

Kendini güzel hissettiğin kadar güzelsin..

İşte budur hayat!

İşte budur yaşamak bunu hatırladığın kadar yaşarsın

Bunu unuttuğunda aldığın her nefes kadar üşürsün

Ve karşındakini unuttuğun kadar çabuk unutulursun

Çiçek sulandığı kadar güzeldir

Kuşlar ötebildiği kadar sevimli

Bebek ağladığı kadar bebektir

Ve herşeyi öğrendiğin kadar bilirsin bunu da öğren,

Sevdiğin kadar sevilirsin…

Vazgeçtim bu dünyadan tek ölüm paklar beni, 

Değmez bu yangın yeri, avuç açmaya değmez. 

Değil mi ki çiğnenmiş inancın en seçkini, 

Değil mi ki yoksullar mutluluktan habersiz, 

Değil mi ki ayaklar altında insan onuru, 

O kızoğlan kız erdem dağlara kaldırılmış, 

Ezilmiş, horgörülmüş el emeği, göz nuru, 

Ödlekler geçmiş başa, derken mertlik bozulmuş, 

Değil mi ki korkudan dili bağlı sanatın, 

Değil mi ki çılgınlık sahip çıkmış düzene, 

Doğruya doğru derken eğriye çıkmış adın, 

Değil mi ki kötüler kadı olmuş Yemen' e  

Vazgeçtim bu dünyadan, dünyamdan geçtim ama, 

Seni yalnız komak var, o koyuyor adama.