W Płytkaście ewidentnie lubimy testować wytrzymałość najhardszych fandomów - po odcinkach o Taylor i U2, tym razem mierzymy się z kultowymi DEPESZAMI, których logo pokrywało swego czasu średnio co drugi murek na polskich osiedlach. Duża w tym zasługa "Black Celebration" - piątej płyty w dyskografii ekipy z Basildon, bo to właśnie ten album na dobre wprowadził DM w świat romantycznego mroku, jednocześnie dokumentując dynamiczny rozwój Martina Gore'a jako kompozytora. Oparta na samplingu aura brzmieniowa wybranego przez nas albumu kreuje tu iście filmowy krajobraz, co zresztą nie umknęło uwadze przynajmniej jednego z nas, ale nie uprzedzajmy faktów.
Swoją drogą ta CZARNA CELEBRACJA to w naszym przypadku autentyczny jubileusz, bo to już 30. regularny EPIZOD naszego Płytkastu. Jaki kolor mają te podcastowe GODY? Prawdopodobnie brązowy, ale także nie uprzedzajmy faktów. Zapraszamy na odcinek.
Aha, jest jeszcze niespodzianka, którą znajdziecie w tych parówkach. I to w pierwszym gryzie. Powodzenia!
Podcast jest dostępny na Spotify i Apple Podcasts, a autorem grafiki jest Jacek Ambrożewski.
0:33:10 Black Celebration
0:43:30 Fly on the Windscreen
0:55:15 A Question of Lust
1:09:00 Sometimes
1:13:45 It Doesn't Matter Two
1:21:00 A Question of Time
1:29:30 Stripped
1:39:50 Here Is the House
1:48:40 World Full of Nothing
1:54:55 Dressed in Black
2:02:50 New Dress
------------
Nasze profile w social mediach:
Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast
Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore
Afro Godzina: https://www.facebook.com/afrogodzina
Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel
W 29. odcinku Płytkastu wchodzimy na obszar dotychczas w naszym projekcie przemilczany: CIĘŻKIE BRZMIENIA. Na warsztat wzięliśmy jednak album mocno wykraczający poza standardowe rozumienie metalowej estetyki - wszak w Faith No More obok wachlarzu typowo metalowych tropów możemy wychwycić liczne wątki funkowe, rapowe, nowofalowe, kabaretowe, a nawet stricte popowe. "Angel Dust" zafundowało nam powrót do czasów, w których tak dziwna, skomplikowana twórczość mogła z powodzeniem radzić sobie w mainstreamie, jednocześnie prowokując pytania o to, czy zespół, który dość ewidentnie zainspirował całkiem sporo złej muzyki, mógł to zrobić za pomocą muzyki wybitnej? Cóż, zderzenie z "Angel Dust" okazało się dla części naszej załogi przeżyciem euforycznym, dla innych odrobinę problematycznym i trudnym do PRZEŁKNIĘCIA. Posłuchajcie i koniecznie dajcie nam znać w komentarzach, co sądzicie.
Podcast jest dostępny na Spotify, Apple Podcasts, Empik Go, a autorem grafiki jest Jacek Ambrożewski.
00:36:30 Land of Sunshine
00:53:30 Caffeine
01:06:50 Midlife Crisis
01:19:00 RV
01:27:00 Smaller and Smaller
01:38:30 Everything's Ruined
01:50:30 Malpractice
01:58:20 Kindergarten
02:06:10 Be Aggressive
02:15:50 A Small Victory
02:24:30 Crack Hitler
02:31:40 Jizzlobber
02:39:30 Midnight Cowboy (Theme From)
------------
Nasze profile w social mediach:
Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast
Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore
Afro Godzina: https://www.facebook.com/afrogodzina
Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel
W 28. odcinku udało nam się osiągnąć to, o czym rozmawialiśmy już jakiś nilion razy: oto po raz pierwszy w historii Płytkastu bierzemy na warsztat album z bieżącego roku (odcinek nagrywaliśmy w ostatnich dniach 2024). "My Method Actor" to jedna z najwyżej ocenianych płyt wydanych w ciągu minionych 12 miesięcy (średnia 85/100 wg Metacritic). A przy okazji album artystki, która jest jedną z najbardziej charakterystycznych autorek w muzyce indie ostatniej dekady. Tyle, że przy okazji "MMA" Nilüfer Yanya zmieniła sposób pracy, redukując swój sztab współpracowników do jednej osoby, z którą de facto tworzy tu duet kreatywny. Chodzi o Willa Archera - współkompozytora wszystkich utworów i człowieka, który gra tu na praktycznie wszystkim poza wiolonczelą i pedal steel guitar, w przeciwieństwie do Nilüfer, która nie gra na niczym. Czy piosenki na "My Method Actor" faktycznie są tak wyjątkowe, jak sądzą niektórzy członkowie ekipy Płykastu? A może niekoniecznie? Możecie się o tym przekonać, konsumując odcinek.
Podcast jest dostępny na Spotify, Apple Podcasts, Empik Go, a autorem grafiki jest Jacek Ambrożewski.
00:28:00 Keep on Dancing
00:35:15 Like I Say (I Runaway)
00:43:10 Method Actor
00:50:20 Binding
01:00:30 Mutations
01:07:10 Ready for Sun (Touch)
01:14:00 Call it Love
01:20:50 Faith's Late
01:25:20 Made out of Memory
01:32:00 Just a Western
01:36:40 Wingspan
------------
Nasze profile w social mediach:
Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast
Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore
Afro Godzina: https://www.facebook.com/afrogodzina
Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel
To już 27. regularny odcinek naszego podcastu, a więc dojrzałość, a więc świadomość, a więc perfekcyjne brzmienie. Czyli po prostu: Steely Dan. Ten temat wisiał nad nami od samego początku istnienia Płytkastu, a nawet dłużej - jak zauważył Paweł: moglibyśmy nagrać ten odcinek 15 lat temu.
Wybrany przez nas do omówienia trzeci album grupy "Pretzel Logic" świetnie wypełnia płytkastowe postulaty jednoczesnej zwięzłości i różnorodności. Nie ma tu dwóch takich samych piosenek, można nawet zaryzykować stwierdzenie, że Fagen i Becker uprawiają tu rozległe ćwiczenia stylistyczne, jak nigdzie indziej w swojej dyskografii. "Pretzel" jest więc do pewnego stopnia steelydanowskim "Revolverem", zwłaszcza że zaznacza też moment transformacji Steely Dan z żywego zespołu w projekt studyjny. A przy okazji jest zjawiskiem dość osobnym nie tylko w katalogu grupy, no bo ile znacie albumów, które rozpoczynają się od brzmienia flapamby?
Każdy z nas podszedł do tego precla z innej pozycji, co zaowocowało jednym z najbardziej urozmaiconych pod względem werdyktów odcinków Płytkastu. Zapraszamy do odsłuchu!
Podcast jest dostępny na Spotify, Apple Podcasts, Empik Go, a autorem grafiki jest Jacek Ambrożewski.
00:32:20 Rikki Don't Lose That Number
00:44:30 Night by Night
00:53:50 Any Major Dude Will Tell You
01:02:30 Barrytown
01:13:30 East St. Louis Toodle-O
01:19:00 Parker's Band
01:32:20 Through with Buzz
01:38:30 Pretzel Logic
01:50:50 With a Gun
01:57:00 Charlie Freak
02:03:20 Monkey in My Soul
------------
Nasze profile w social mediach:
Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast
Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/
Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic
Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel
Autorka kilku radiowych hitów czy artystka, która brała udział w kilku muzycznych rewolucjach z rzędu? Why not both? Neneh Cherry miała to szczęście, że za sprawą wrodzonej charyzmy, przysposobionych koneksji i doskonałego gustu raz za razem potrafiła się odnaleźć na artystycznym zapleczu punku (The Slits), post-punku (Rip, Rig + Panic), raczkującego trip-hopu (Wild Bunch) i w końcu nagrała swoje opus, nieśmiertelny hymn trendsetterstwa. My też w gruncie rzeczy uważamy, że "looking good's a state of mind" (wystarczy na nas spojrzeć), dlatego ze stosownym samozadowoleniem przystąpiliśmy do rozbioru na czynniki tej właśnie piosenki.
------------
Nasze profile w social mediach:
Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast
Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/
Afro Godzina: https://www.facebook.com/afrogodzina
Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel
Pouczająca anegdota o artyście: kiedy był już na łożu śmierci, przywołał on do siebie syna swego i powiada mu: "Jordan, kiedy to już się stanie i będziecie sprzątać dom, chcę żebyś ty, właśnie ty, zajął się kolekcją porno". Syn dobrze znał ojca, w pamięci miał wszystkie jego ekscesy, jego uzależnienie, przemoc, wszystko, nie dziwił się więc aż tak bardzo. A że relacja ich była turbulentna, dyplomatycznie mówiąc, ale też jakoś jednak mimo wszystko bliska, czuła, być może toksyczna i może w tym właśnie rzecz, syn ze zrozumieniem podjął się zadania. I dopiero gdy ojciec był już odszedł i jemu przyszło owo zadanie faktycznie wykonać, zrozumiał swój błąd. Otóż ojcu-artyście nie chodziło o JEGO kolekcję porno. Chodziło o kolekcję Z NIM.
Taką to sceną rozpoczyna się jedna z biograficznych książek poświęconych burzliwemu, przerażającemu życiu Warrena Zevona, tak, tego sympatycznego facecika, którego większość ludzi, jeśli w ogóle zna, to z równie sympatycznego przeboju o wilkołakach w Londynie (AAAA-UUUUUU!). I jest to niewątpliwy błąd percepcyjny, bowiem nie ma nic sympatycznego ani w panu Zevonie, ani w jego flagowym, nieprzebojowym utworze, który niczym katedra - zbudowana na cudzej krzywdzie, nie łudźmy się - góruje nad krajobrazem całej muzyki kalifornijskiej, a więc być może w pewnym sensie całej muzyki amerykańskiej w ogóle. Oto wyrzyg, oto lament, oto skarga składana pod własnym adresem, której trybunał nigdy nie rozpatrzy, bo leży w rowie najebany i może w szoku jest. Panie i panowie - odcinek Samplera, o który nikt nie prosił i którego nikt nie potrzebował: Warren Zevon, "Desperados Under The Eaves".
------------
Nasze profile w social mediach:
Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast
Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/
Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic
Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel
W dwudziestym szóstym regularnym odcinku Płytkastu bierzemy na warsztat szczytowy pod względem komercyjnym moment nurtu new wave i jednocześnie łabędzi śpiew największego wówczas zespołu świata. "Synchronicity", piąty album w dorobku The Police, jest być może najmniej spójnym, najbardziej niekonsekwentnym dziełem tria Sumner/Summers/Copeland. Trudno orzec, na ile było to wynikiem rozmyślnej koncepcji, a na ile skutkiem pogłębiającego się konfliktu w zespole, który przesłonił atmosferę sesji nagraniowych na rajskim Montserrat, a swoje apogeum osiągnął podczas bójki pomiędzy członkami sekcji rytmicznej podczas trasy promującej album. Płyta okazała się jednak gigantycznym sukcesem, nawet pomimo kilku zahaczających o autosabotaż decyzji, takich jak chociażby ta o umieszczeniu wszystkich przebojów w drugiej części albumu, co ma swoje konsekwencje w tym, że np. aby doczekać się "Every Breath You Take", trzeba było się najpierw zmierzyć z "Mother".
Faktem jest, że po "Synchronicity" nie było już czego zbierać - ani z rynku muzycznego, na którym ten album odcisnął wyraźne piętno, ani z samego zespołu, który rozpadł się na kawałeczki pod wpływem olbrzymich napięć artystycznych pomiędzy muzykami - w spektakularnych, choć nie pozbawionych kontrowersji okolicznościach.
Podcast jest dostępny na Spotify, Apple Podcasts, Empik Go, a autorem grafiki jest Jacek Ambrożewski.
00:34:20 Synchronicity I
00:48:00 Walking in Your Footsteps
00:54:10 O My God
01:03:50 Mother
01:13:40 Miss Gradenko
01:21:00 Synchronicity II
01:34:10 Every Breath You Take
01:49:55 King of Pain
01:58:00 Wrapped Around Your Finger
02:06:40 Tea in the Sahara
02:13:10 Murder by Numbers
------------
Nasze profile w social mediach:
Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast
Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/
Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic
Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel
Outkast, tych dwóch fajnych chłopaków co pokazuje FUCK YOU światu... Od czego tu zacząć? Dla hip-hopu są trenerami, drużynowymi, marszałkami. Być może najbardziej progresywny zespół w obrębie całego gatunku, to na nich świat patrzył od circa drugiej płyty wzwyż oczekując azymutu. Oczywiście możemy przesadzać, bo jesteśmy fanami, ale czyż wszyscy nie staliśmy się nimi, najpóźniej na wysokości drugiego singla z płyty czwartej?
"Ms. Jackson" to utwór, który wydaje się nieskazitelny. Porywający robak uszny w roli refrenu. Szybkostrzelny, matematycznie precyzyjny Antwan. Poetycki ALE wyluzowany - to rzadka kombinacja w świecie sztuki - Andre. Skrzynkowy aranżyk, w którym można przebierać odsłaniając kolejne warstwy połyskujących skarbów. Zastanawająca, niebanalna partia bębnów. A niezaprzeczalny wpływ na późniejsze wybryki wielu raperów i beatmakerów? Oryginalny i ważny temat? Ujęcie go tak, żeby podbić nie tylko listy przebojów, ale też serca dwóch bezpośrednich adresatek i załatwić realne problemy życiowe? Kurde, no ciężko jest podejść z gwoździem do tego wehikułu, tj. nie wygłosić apoteozy. Bardzo szybko zdaliśmy sobie z tego sprawę.
Niemniej pół godziny rozmowy obfitowało w próby. Jak (zbyt) śmiały artysta-eksperymentator prezentujemy Wam głównie sprawozdanie z owych podejść. Outkast we ain't.
------------
Nasze profile w social mediach:
Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast
Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/
Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic
Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel
To było pewne jak techno w Trendzie. Wytrzymaliśmy dwadzieścia cztery odcinki, ale ani jednego więcej i w końcu stawiamy czoła jednemu z tych albumów, o których myśleliśmy od początku istnienia Płytkastu. Pojawienie się The Smiths na brytyjskiej scenie w 1983 roku było początkiem cichej rewolucji, która ostatecznie doprowadziła do tektonicznego przesunięcia nie tylko na tamtejszym rynku, ale w ogóle w niezalowym światku. Innymi słowy: po Morrisseyu i Marrze granie melodyjnych, gitarowych piosenek z poetyckimi tekstami nie było już tym samym, co wcześniej. I choć można toczyć akademickie dyskusje nad wyższością jednego albumu The Smiths nad drugim, to żadna płyta nie przyczyniła się do umocnienia legendy zespołu równie silnie, co "The Queen Is Dead". To zestaw niezwykle charakterystycznych, a jednocześnie różnorodnych piosenek - wszak mamy tu przekrój od jangle-popu, poprzez postpunk i country & western, po - tak, taaak - klasyczne płytkastowe blusiory. I my o tym wszystkim, kochani, produkujemy się przez ponad dwie i pół godziny.
Nasz podcast jak zwykle jest dostępny na Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts, Empik Go, a autorem grafiki jest Jacek Ambrożewski.
00:34:45 The Queen Is Dead
00:51:40 Frankly Mr. Shankly
01:03:50 I Know It's Over
01:17:30 Never Had No One Ever
01:29:00 Cemetry Gates
01:41:30 Bigmouth Strikes Again
01:51:40 The Boy With the Thorn in His Side
02:02:20 Vicar in a Tutu
02:09:30 There Is a Light That Never Goes Out
02:27:30 Some Girls Are Bigger Than Others
------------
Nasze profile w social mediach:
Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast
Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/
Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic
Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel
I oto - jak śpiewała Izabela Trojanowska - STAO SIĘ: nagraliśmy nareszcie odcinek wylicytowany w aukcji WOŚP-u! Nie, nie odwlekaliśmy sprawy do ostatniej chwili z przekory ani strachu (choć to drugie być może owszem), po prostu ilekroć Michał rozkładał sprzęt, okazywało się, że znowu COŚ. A w końcu, gdy kamery poszły, to w 15 minucie nagrania dotarło do nas, że mikrofon, do którego Kuba wyłożył cały kwiecisty wstęp, jest obrócony nie tą stroną, co trzeba, więc dźwięk zbierał się, owszem, ale odbity od ścian :| PROFESJONALIŚCI. Co jest tym śmieszniejsze (Jan Pietrzak: "No śmiejemy się, śmiejemy! To jest śmieszne!"), że odcinek ów rejestrowaliśmy na szumnie zapowiadanym NOWYM SPRZĘCIE :|
No ale nie od tego się ma w składzie Pana Afro, człowieka-konsoletę, żeby nie uratował nam tyłków rozmaitymi swoimi pluginami, wtyczkami, korkami. Dzielnie parliśmy więc przez kolejne przeszkody samym sobie rzucane pod nogi i wreszcie prezentujemy wam efekt - niemal dwie godziny rozmów, sporów i olśnień poświęconych płycie "D.A.I.S.Y. Rage" artystki znanej jako Kitty. Zwycięzca aukcji, któremu kłaniamy się w pas, dał nam zadanie trudne, coś w rodzaju próby wiernej rekonstrukcji przebiegu bitwy pod Beresteczkiem w składzie trzech typa, a każdy w książeczce wojskowej ma kat. D. Czyśmy podołali? Czy paru starych wiarusów jest w stanie przenieść swoją świadomość do młodzieżowego roku 2013, na przedmieścia Orlando i łamy Tumblra? Czy jest w nas więcej genu Z, czy jednak milenijnej pluskwy? I dlaczego Jan Pietrzak naprawdę pojawia się w tym odcinku jako talking point? O tym wszystkim posłuchacie w nowym Płytkaście zwyczajowo na dobrych platformach (Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts, Empik Go), a towarzyszącą grafikę tradycyjnie przygotował Jacek Ambrożewski.
00:43:00 Unfollowed.
00:55:20 Dead Island
01:06:00 Ay Shawty
01:13:10 Skrillionaire
01:21:55 No Offense
01:26:30 Scout Finch Bitch
01:33:15 R.R.E.A.M.
01:38:00 Hittin Lixx
01:44:25 Barbie Jeep / Marijuana
------------
Nasze profile w social mediach:
Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast
Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/
Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic
Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel
Słuchajcie®, sprawa jest prosta: bez The Kinks, bez ich klasycznych płyt z lat 60. i początku następnej dekady, nie byłoby wielu zespołów, bez których nie byłoby z kolei Płytkastu, a my pewnie zamiast zajmować się tutaj muzyką, nagrywalibyśmy podcast poświęcony polityce (nie). Ale czy świat wciąż potrzebował ekipy braci Daviesów w roku 1982? Czy w ufryzowanym i upozowanym new popowym krajobrazie było miejsce na sentymentalny hołd epoce wczesnego rock’n’rolla, ba, wczesnego skiffle’u? I czy nasz bezlitosny analityk Afro ulegnie tym razem emocjonalnemu szantażowi na chorom sióstre? O tym wszystkim możecie posłuchać w trzecim odcinku Samplera, w którym ze łzami w oczach podrygujemy do „Come Dancing”, ostatniego przeboju w karierze The Kinks. A jeśli podczas odsłuchu staniecie przed lustrem i powiecie „Ray Davies” pięć razy, zaczniecie momentalnie mówić cockneyem, potwierdzone info.
Grafikę przygotował Jacek Ambrożewski, a Samplera posłuchacie na Spotify, Google Podcasts, Apple Podcasts i Empik Go.
------------
Nasze profile w social mediach:
Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast
Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/
Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic
Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel
W drugim odcinku Samplera przenosimy się zaledwie rok, ale jednak do przodu i zmieniamy ŻĄR na biegunowo, zdawałoby się, odmienny. Czy rzeczywiście jednak idee przyświecające białym Europejczykom z gitarami i czarnym Amerykanom z moogami (jak się czyta słowo moog? zaskakująca odpowiedź wewnątrz) różniły się tak bardzo, jak stereotypy każą przypuszczać? Zaskakująca odpowiedź wewnątrz.
A o czem mowa? Wesoła gromadka apostołów funku dowodzona przez boga funku George'a Clintona przez mniej więcej ćwierć wieku utrzymywała formę i spłodziła imponującą dyskografię, ale zanim zajmiemy się kiedyś tam którąś tam z płyt Funkadelic, Parliamentu, Clintona czy Collinsa - rozczłonkujemy peak peaków, nagranie-monument, ścieżkę, która zmieniła bieg gatunku, a może i kilku innych gatunków przy okazji. Prowadzona przez epokowy riff basowy i arch-funkowe bicie bębnów piosenka, a zarazem radosna improwizacja, w której kompletny chaos spotyka się z wzorcowym porządkiem, antydyskotekowa (jak uważali jej twórcy) oda do tańca... a nie jest to koniec dziwnych koncepcji, które konstytuują i sytuują "Flash Light" zespołu Parliament. Tylko temu utworowi poświęciliśmy grubo ponad pół godziny wytężonej rozmowy.
Zamiast rozproszonych snopów latarek użyliśmy wszakże światła punktowego, i choć nadzy, to siedzieliśmy w bezruchu. Mówcie nam Panowie Nosy.
Grafikę przygotował Jacek Ambrożewski, a Samplera posłuchacie na Spotify, Google Podcasts, Apple Podcasts i Empik Go.
------------
Nasze profile w social mediach:
Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast
Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/
Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic
Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel
Bururum, bururum! Czy jesteście gotowi na Led Zeppelin? Spokojnie, my też nie byliśmy pewni. I dlatego w pierwszym odcinku Samplera - naszego nowego cyklu poświęconego wyjątkowym utworom - ściągamy koszulki, pokazujemy klaty i przenosimy się do roku 1976, by sprawdzić, czy uda nam się dźwignąć Młot Bogów. A przy okazji spieramy się o naturę i podbudowę "Ostatniego boju Achillesa" - is it bluesior czy wręcz przeciwnie? - a także o to, czy "Presence" to najbardziej esencjonalna, czy jednak najnudniejsza płyta brytyjskiego kwartetu. Otwierająca ją 10-minutowa galopada, którą wzięliśmy na tapet, w przededniu punkowej rewolucji nawiązywała do greckiej mitologii, poezji Williama Blake'a i antycypowała prog-metal. Cały ten koncept już na wejściu krzyczy viva megalomania!, próbowaliśmy więc ustalić, czy to dobrze dla muzyki i dlaczego tak bardzo. Słowem: odcinek tylko dla miłośników rocka... i nie tylko. Grafikę przygotował Jacek Ambrożewski, a Samplera posłuchacie na Spotify, Google Podcasts, Apple Podcasts i Empik Go.
------------
Nasze profile w social mediach:
Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast
Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/
Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic
Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel
Grafika: Jacek Ambrożewski (https://www.facebook.com/ambrozewski)
W tym odcinku Płytkastu wsiadamy w trabanta, rozpędzamy się do maksymalnej prędkości 91 km/h i próbujemy przebić mur berliński – a mówiąc prościej, porywamy się na jeden z ikonicznych albumów rockowych lat 90. "Achtung Baby" było szokującym dla wielu gestem U2, jednego z największych zespołów tamtych czasów. Zawracając ze ślepej uliczki roots rocka "Rattle and Hum", irlandzki kwartet poszedł śladami Davida Bowiego i zaproponował eklektyczną syntezę młodzieżowych trendów: industrialu, muzyki tanecznej, madchesteru, a nawet elementów hip-hopu. Wszystko to działo się w burzliwych miesiącach wielkich przesunięć geopolitycznych na mapie Europy i także tutaj przeniosło się centrum dowodzenia poczynaniami zespołu. Efekt był tyleż konfundujący, co fantastycznie skuteczny – U2 znów stali się punktem odniesienia i zdefiniowali brzmienie nowoczesnego rocka stadionowego na wiele lat do przodu. Ale jak ten album brzmi po ponad 30 latach? I czy U2 udało się na tej płycie uniknąć blusiora?
W odcinku rozmawiamy o tym z Mateuszem Witkowskim, połową Podcastexu - podcastu o latach 90. i 00., współautorem książki "Podcastex. Polskie milenium".
00:19:30 Zoo Station
00:34:50 Even Better Than the Real Thing
00:47:15 One
01:02:30 Until the End of the World
01:12:50 Who's Gonna Ride Your Wild Horses?
01:26:00 So Cruel
01:35:00 The Fly
01:46:00 Mysterious Ways
01:56:30 Tryin' to Throw Your Arms Around the World
02:04:00 Ultraviolet (Light My Way)
02:10:30 Acrobat
02:19:30 Love Is Blindness
------------
Nasze profile w social mediach:
Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast
Podcastex: https://www.facebook.com/podcastex | https://www.instagram.com/podcastex
Mateusz Witkowski: https://www.instagram.com/mateuszwitkowski89
Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/
Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic
Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel
Grafika: Jacek Ambrożewski (https://www.facebook.com/ambrozewski)
W 22. odcinku Płytkastu spotykamy się z jedną z najbarwniejszych i niejednoznacznych postaci muzyki ostatnich kilkunastu lat. Kiedy Tyler Okonma wchodził na wielką scenę w 2011 roku albumem "Goblin", był artystą co najmniej kontrowersyjnym, budzącym w części odbiorców oburzenie, a w innych przerażenie. Ledwie osiem lat później zaproponował bodaj pierwszą tak jawnie nieheteronormatywną płytę w historii mainstreamowego hip-hopu, bo tak chyba należy traktować album, który zgarnął "jedynkę" Billboardu, otrzymał Grammy i w którego tworzeniu brali udział m.in. Kanye West, Pharrell Williams czy Solange Knowles. Jednak "Igor" to o wiele więcej niż jego budząca wielkie emocje warstwa narracyjna - to również fantastycznie wysmakowany zestaw pod względem kompozycyjnym i aranżacyjnym. Czego staraliśmy się dowieść.
00:31:30 Igor's Theme
00:47:00 Earfquake
01:03:30 I Think
01:19:50 Running out of Time
01:32:50 New Magic Wand
01:44:00 A Boy Is a Gun
01:53:30 Puppet
02:03:40 What's Good
02:16:20 Gone, Gone / Thank You
02:31:10 I Don't Love You Anymore
02:38:15 Are We Still Friends?
------------
Nasze profile w social mediach:
Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast
Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/
Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic
Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel
Grafika: Jacek Ambrożewski (https://www.facebook.com/ambrozewski)
W chwili kiedy publikujemy niniejszy odcinek Płytkastu, Taylor Swift jest największą popową gwiazdą na świecie, nie ma co do tego żadnych wątpliwości. Zniknęły finalnie, gdy pod koniec 2023 roku 34-latka otrzymała tytuł Osoby Roku wg magazynu "Time", pieczętując rok pełen rekordów. Było to w dużej mierze efektem nowego wydania jej przełomowego albumu "1989", który w 2014 roku postawił bardzo mocny stempel na muzyce pop, a w 2023 - w edycji "Taylor's Version" - otworzył kolejną generację słuchaczek i słuchaczy na uniwersalny storytelling i songwriting Swift. Czy jednak muzyczna i tekstowa zawartość tego albumu - w dużej mierze zainspirowanego nie tyle latami 80., co "ejtisowym", alternatywnym popem początku lat 10. - uzasadnia jego wzniosły status? Czy piosenki Taylor Swift są tak dobre i interesujące, jak wskazywałaby ich oszałamiająca popularność? Wreszcie ile utworów podczas jednej sesji nagraniowej można poświęcić przelotnej relacji z Harrym Stylesem? Mamy nadzieję, że udało nam się choć częściowo odpowiedzieć na te frapujące pytania, a tym razem pomogła nam w tym gościni odcinka, Marta Szumna-Mitek - poetka, autorka zbioru "Nagrody pocieszenia" i najlepsza swiftolożka, jaką znamy.
00:23:00 Welcome to New York
00:39:10 Blank Space
00:48:50 Style
01:00:45 Out of the Woods
01:11:50 All You Had to Do Was Stay
01:20:20 Shake It Off
01:33:30 I Wish You Would
01:39:00 Bad Blood
01:51:20 Wildest Dreams
02:00:40 How You Get the Girl
02:09:20 This Love
02:15:10 I Know Places
02:21:50 Clean
02:33:30 Bonus Tracks + Songs "From the Vault"
------------
Grafika: Jacek Ambrożewski https://www.facebook.com/ambrozewski
Nasze profile w social mediach:
Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast
Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/
Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic |
https://www.instagram.com/afrojax_afrokolektyw
Marta: https://www.instagram.com/mitkowo
To już dwudziesty odcinek Płytkastu, ale dopiero po raz pierwszy docieramy w naszym projekcie do Australii. To tam w latach "zerowych" Kevin Parker powołał do życia Tame Impala, fascynując się głównie vintage'owym rockiem spod znaku Cream, The Beatles czy Fleetwood Mac. Po wydaniu dwóch świetnie przyjętych albumów Parker wykonał jednak nieoczekiwany skręt w stronę brzmień syntezatorowych, programowanych i szeroko rozumianej elektroniki. Efektem był materiał, które nie tylko odmienił oblicze produkcji muzycznej na kolejne lata, ale też wyniósł Tame Impala - na tym etapie już stricte jednoosobowy projekt - do roli globalnej marki rozdającej karty w mainstreamie. Paradoksem jest, że uczynił to za pomocą piosenek najbardziej osobistych w karierze, napisanych pod wpływem zakończonego właśnie związku.
Do Kuby i Michała w tym odcinku Płytkastu dołączył Maciek Buchwald - reżyser filmowy, twórca teledysków, standuper, improwizator i... wielki entuzjasta omawianego albumu.
00:27:30 Let It Happen
00:44:45 Nangs
00:53:00 The Moment
01:00:45 Yes I'm Changing
01:11:10 Eventually
01:21:50 Gossip
01:26:05 The Less I Know the Better
01:38:00 Past Life
01:45:10 Disciples
01:50:25 Cause I'm a Man
01:57:45 Reality in Motion
02:04:55 Love/Paranoia
02:09:45 New Person, Same Old Mistakes
------------
Grafika: Jacek Ambrożewski (https://www.facebook.com/ambrozewski)
Nasze profile w social mediach:
Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast
Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/
Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic | https://www.instagram.com/afrojax_afrokolektyw
W dziewiętnastym Płytkaście spełniamy marzenie Michała i odwiedzamy Londyn, by zagrać odrobinę funku. To właśnie w stolicy Zjednoczonego Królestwa na początku lat 90. powstała formacja Jamiroquai, dowodzona przez charyzmatycznego, barwnego frontmana Jay Kaya. Na swoim drugim albumie z 1994 roku zespół znacząco i kreatywnie rozwinął formułę revivalu czarnej muzyki lat 70., przyświecającą im na rok wcześniejszym debiucie. Na "Space Cowboy" pałeczkę w dużej mierze przejął klawiszowiec Toby Smith, reżyser muzycznej części tego krążka. Efektem była eklektyczna mieszanka wpływów - od Jamesa Browna i Steviego Wondera, poprzez Herbiego Hancocka i Parliament, po Sister Sledge i Michaela Jacksona - z której wyłaniała się jednak muzyka nowoczesna, a nawet częściowo antycypująca późniejsze zjawiska (jak neo-soul). Choć krytycy często kręcili nosem na poczynania Jamiroquai, to muzycy i spora część "zwykłych zjadaczy chleba" pokochała ten band. Dlaczego? Staramy się to rozwikłać w tym odcinku.
00:29:30 Just Another Story
00:52:30 Stillness in Time
01:04:00 Half the Man
01:12:20 Light Years
01:21:45 Manifest Destiny
01:32:00 GOŚCINI: WERONIKA WASIOTA
01:43:30 The Kids
01:52:30 Mr. Moon
02:01:25 Scam
02:09:00 Journey to Arnhemland
02:16:10 Morning Glory
02:28:10 Space Cowboy
------------
Grafika: Jacek Ambrożewski (https://www.facebook.com/ambrozewski)
Nasze profile w social mediach:
Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast
Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/
Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic
Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel
W osiemnastym odcinku Płytkastu sięgamy po ikoniczny klasyk postpunku, debiutancki album kwartetu z Manchesteru, który pozostawił niezmywalny ślad na wielu gałęziach popkultury: od samej muzyki, przez film, po branżę odzieżową (w końcu legendarna okładka projektu Petera Saville'a jest jednym z najczęściej reprodukowanych muzycznych wzorów). Joy Division ujawnili nowy dla muzyki rockowej rodzaj wrażliwości, który okazał się bardzo potrzebny nie tylko ówczesnemu, ale też kolejnym pokoleniom nastolatków. A za sprawą producenta Martina Hannetta, podarowali światu niespotykany wcześniej sound design, który na zawsze zmienił krajobraz muzyki alternatywnej. O tym wszystkim - między innymi - rozmawiamy, przechodząc przez kolekcję 10 piosenek składających się na "Unknown Pleasures".
W tym odcinku wsparł nas redaktor Paweł Sajewicz, który zastąpił nieobecnego tym razem, stałego członka załogi Płytkastu, Borysa Dejnarowicza. Gościem odcinka jest natomiast Jan Laskowski, autor audycji "Sunday Soul Cellar" w Radiu Kampus, który wychowywał się w Anglii lat 60. i 70. Jan podzielił się z nami swoją niecodzienną historią związaną z tematem podcastu.
00:33:10 Disorder
00:54:00 Day of the Lords
01:03:35 Candidate
01:12:50 Insight
01:21:30 New Dawn Fades
01:31:45 GOŚĆ: JAN LASKOWSKI
01:42:00 She's Lost Control
02:54:30 Shadowplay
02:02:55 Wilderness
02:08:35 Interzone
02:17:30 I Remember Nothing
------------
Grafika: Jacek Ambrożewski (https://www.facebook.com/ambrozewski)
Nasze profile w social mediach:
Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast
Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/
Substance Only (Borys): https://www.facebook.com/substanceonly | https://www.instagram.com/substanceonly
Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic
Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel
Jan Laskowski / Sunday Soul Cellar: https://www.facebook.com/radiokampusfunknsoul
W siedemnastym odcinku, który jednocześnie jest drugim "urodzinowym", za sprawą Borysa odbywamy prawdziwą muzyczną podróż śladami angielsko-francuskiego Stereolab, które swój piąty album "Dots and Loops" stworzyło w Chicago i Düsseldorfie, wplatając w to dodatkowo inspiracje brazylijskie. To longplay, który ostatecznie pieczętuje przemianę tej formacji z rockowego, napędzanego motorycznym pulsem bandu w studyjny, eklektyczny, cyfrowy projekt. Mając u boku z jednej strony Johna McEntire'a z Tortoise, a z drugiej - członków niemieckiego Mouse on Mars, w 1997 roku Tim Gane i Laetitia Sadier mogli zaproponować muzykę innowacyjną zarówno na polu produkcyjnym, jak i konceptualnym. Utwory z "Dots and Loops" często zawierają po kilka płaszczyzn interpretacji, w pewnym sensie można o nich rozprawiać bez końca, dlatego prawdopodobnie jest to najdłuższy z dotychczasowych Płytkastów. Tym bardziej, że obszernymi wypowiedziami odcinek wzbogacili goście: dziennikarz Bartek Chaciński (Polityka, blog Polifonia) i artystka Małgorzata Penkalla (Enchanted Hunters, Róża).
00:32:45 GOŚĆ: BARTEK CHACIŃSKI
00:47:00 Brakhage
01:05:40 Miss Modular
01:27:30 The Flower Called Nowhere
01:39:01 Diagonals
01:48:45 Prisoner of Mars
01:54:25 Rainbo Conversation
02:04:55 Refractions in the Plastic Pulse
02:18:25 Parsec
02:26:55 Ticker-Tape of the Unconscious
02:39:30 GOŚCINI: MAŁGORZATA PENKALLA
03:04:10 Contronatura
------------
Grafika: Jacek Ambrożewski (https://www.facebook.com/ambrozewski)
Nasze profile w social mediach:
Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast
Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/
Substance Only (Borys): https://www.facebook.com/substanceonly | https://www.instagram.com/substanceonly
Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic
Polifonia: https://polifonia.blog.polityka.pl/
Enchanted Hunters: https://www.facebook.com/EnchantedHunters/
Róża: https://www.facebook.com/rozamuzyka
