Rıza (Olanı olduğu haliyle kabul etme)

Acziyet (bütünün çok azına etki edebileceğini görme)

Teslimiyet (odağı, etki alanı dışından, etki alanına çekebilme)

Şükür (Olmuşun en iyisi ile olmuş olduğunu görebilme)

Tefekkür (Olanın içindeki anlamı bulma, "neden oldu" değil, "bunun anlamı ne" sorusu, davadan manaya geçiş)

Tevekkül (Emeği en yüksek noktaya çıkarma, en iyi seçeneğe odaklanma, tohumdan ormana giden yol)

Aşk (Her duygunun kaynağının aşk olduğunu görme, içindeki kaynağa ulaşma, bir kaşık balın hazzından vazgeçme ve ağaç kovuğunda gizlenmiş kovanı aramaya geçiş)