Իսահակյանի տան բակն է՝ կանաչապատ ու խաղաղ։ Երեկոյան զով քամին մեղմորեն հպվում է ծառերին, իսկ վերևում թռչունները հանգիստ ճախրում են։ Սեղանին` կարմիր և սպիտակ գինի։ Բակի աջ կողմում աթոռներ են դրված՝ հանդիսատեսի համար։ Թատերական գործողության ճշգրիտ վայրն անորոշ է մնում, սակայն դա կարծես ոչ մեկին չի անհանգստացնում։ Մարդիկ չեն շտապում։ Նրանք լուսանկարվում են, զրուցում, ծանոթանում միմյանց հետ։ Մինչ բեմականացման սկիզբը հանդիսատեսը շրջում է թանգարանի ներսում՝ բացահայտելով Իսահակյանի կյանքի որոշ դրվագներ։