Küçükken bakım verenlerimize ifade edemediğimiz otantik/birincil duygumuzu bilinçsizce bilinç dışına iterken sadece o duyguya yabancılaşmak ve bu duyguyu başkalarına yansıtmakla kalmıyor bu duygunun yerine o ortamda bakım verenimizin bizden sergilememizi beklediğini düşündüğünümüz davranışların yarattığı ikincil duyguları sahipleniyoruz. Ve bu duygular/şemalar (korku, üzüntü, yetersizlik, boyun eğicilik, duyguları bastırma gibi ikincil duygular) birincil duygumuzu (öfkemizi) yaşamamızı engellediği için büyük bir enerji kaybı yaşıyor ve bu yüzden kendimizi tekamül etme/mutlu, üretken ve müşfik bir yaşam sürme olanağından mahrum bırakıyoruz. Bakım verenlerimiz ile aramızdaki sevgi bağını korumak için otantik/kendimiz olmaktan vazgeçerek bir diğeri için yaşıyor ya da bir diğerini baskılıyor ve git gide kendimize yabancılaşıyoruz. Kendimizi en basitinden yetersizlikle tahakküm ederken aslında yetersiz değil, öfkeli olduğumuzun farkına varamıyoruz. Bu da bilinç dışımızda gölge yanımızın oluşmasına neden oluyor. Bu bölümde bu konuda edindiğimiz farkındalığı paylaşıyor, nedenlerini irdeliyor ve çözüm ipuçları veriyoruz.