Bir gün elbette geçecek diyecek Bilmeden yorum yapma kabiliyetini Kendinde hisseden umursamaz insan. Ama sen gülmekten ağladığın anda beni hatırla Geçmişte kaybolmuş Takvim yaprakları arasından çıkıp gelen Bir acı değilde Gülerken gözünden gelen o damla kadar Masum ve umursamaz. Beni o meşhur şarkının nakaratında hatırla Yoğun gırtlak nağmeleri ile süslü İçten bir keyif veren notların arasında Kulağına deyince ve hissedince Mırıldandığın dudakların gibi Güzel ve cüretkar. Sen beni o soguk gecenin ay ışığında hatırla Soğuk kemiklere değince Dağları yalayıp geçer bir rüzgar Gözlerse gecede pek anlamsız bakarlar Ben aya boyun eğmek ile meşhurum Sen bilmezsin Ben sevgi nedir bilmedim hiç Sen bilmezsin Ben geceyi gözlerinde gördüm Gözlerin bana bakmazken Ama sen bilmezsin Kar taneleri süzülürken usulca Tenine dokunan taneler de beni hatırla Öyle serin ve narin. Beni hatırla diyorum nafile biliyorum Boğulmakta olan birinin son çığlığıdır bu Gidenin açık yarası Kalanın gönül ahıdır Kaybetmekte olanın son itirafıdır bu Gidiyorsun Gitmek bile sana çok yakışıyor Bilmiyorsun. https://demecelle.wordpress.com/2021/02/11/mektup/