Civciv okulunda rengarenk boyalarla dolu bir masa vardır. Kongo, kendi tüyünü boyarken renkleri karıştırır ve farkında olmadan yepyeni bir renk keşfeder: “Cesaret Moru.” Önce kalbi hızla atar, içindeki minik kelebek endişeyle kanat çırpar. Ama sonra nefes alır, sakinleşir ve öğretmeninin sözleriyle anlar: bazen yanlışlar, yepyeni yolların kapısını açar.

Bu masal, deneyerek öğrenmenin, hata yapmanın doğal ve değerli bir parçası olduğunu anlatır. Yanlış yapma kaygısının, çocukların öğrenme cesaretine dönüşebileceğini sade ve renkli bir dille gösterir.

Annelere ise küçük bir hatırlatma yapar: çocukların karıştırdığı renkler, aslında hayatın en güzel keşiflerine dönüşür. Biraz cesaret, biraz nefes ve sevgiyle... onların moru hep parlayacaktır.