Waarom zingen we met Zacharias: “Gij, kind, zult genoemd worden profeet van de Allerhoogste?” Hoor het in de laatste aflevering van de Schatkamer van de liturgie. We hebben met de podcast alle liturgische sterke tijden en grote feesten behandeld, en sluiten af met het feest van de geboorte van Johannes de Doper, de patroonheilige van de gebouwen van het Leerhuis van de kerkvaders. -- Schatkamer van de liturgie: Geboorte van Johannes de Doper “De kerk houdt de geboorte van Johannes als een heilig gebeuren in ere,” zegt Augustinus in de preek van deze podcast. Hij voegt eraan toe: “Onder onze voorvaders in het geloof is er niemand van wie wij de geboorte zo plechtig vieren.” Het is inderdaad opvallend dat we, naast de eerder bescheiden plechtigheid voor de geboorte van de Moeder Gods, enkel die van Johannes en van Christus zo feestelijk vieren. Augustinus schetst prachtig de parallellen en tegenstellingen tussen deze twee geboortes, waaruit duidelijk blijkt dat in Johannes’ geboorte onze wereld zich opmaakt voor iets groots, dat er, zoals we in het troparion van de geboorte zongen, er een onvruchtbaarheid ophoudt, en een stomheid verbroken wordt, zodat de eerste keer de Goede Boodschap kan klinken. Want dat is precies de inhoud van de lofzang van Zacharias, Johannes’ vader, die zijn stem terugkrijgt om te zingen: “Gij, kind, zult genoemd worden profeet van de Allerhoogste.” Profeet en voorloper van welke boodschap zal Johannes de Doper zijn? Hij zal, zo zegt de tekst, “zijn volk kennis geven van heil.” Deze kennis is de wetenschap dat “het kwaad wordt vergeven” aangezien “onze God zo goed is, zo erbarmend.” Johannes, zegt de lofzang verder, is de wegbereider van “de hemelse zon die over ons zal opgaan.” Die hemelse zon is natuurlijk Christus, die verschijnt als een helder licht, als de morgenster voor ons – wij die, met de bijbelse woorden van de hymne zelf, “zonder uitzicht in duisternis zaten en schaduw des doods.” In de woestijn van ons leven is Johannes daarom ook de voorloper, die “de weg voor de Heer bereidt,” een heirbaan voor onze God, “om onze voeten te richten op de weg die naar vrede leidt.” Deze podcast is een initiatief van het Leerhuis van de kerkvaders en het CCV in het bisdom Gent. Met toestemming van de Intermonasteriële Werkgroep voor Liturgie (IWVL), Abdijboek ©Stichting I.W.V.L. Arnhem/NL en de Interdiocesane Commissie voor Liturgie.