dileme. dileme ahu. özür dileme. anlamıyo musun? kimse senin gibi değil anlamıyo musun? deli gibi ulan. deli gibi seviyorum ben seni şu kadardan beri. ama artık istemiyorum anlamıyo musun? hayatım boyunca elini tutamayacağım bi kadını sevmek istemiyorum ben. 34 yaşındayım. bi seni sevdim çok saçma. çok saçma ulan burdasın dokunamıyorum çok saçma. içim gidiyo sarılamıyorum çok saçma. seni bilmem ama ben artık dokunabileceğim bi insanı sevmek istiyorum. sabah onla uyanmak istiyorum ona sarılmak istiyorum öpmek istiyorum. ben seni sevmek istemiyorum. ben seni uzaktan sevmekten yoruldum. bende yaralar açan bi kadını istemiyorum ben. yaralarını saracağım birini istiyorum.

heyecan her yaşta güzel bir şeydir ama her durumda sonu güzel bitmez. tutkuyla atılan yanlış adımlar insanı felakete sürükler. bazen anlık heyecanlar ömür boyu yük olur insanın sırtına, pişmanlık olur, utanç olur. vicdan azabı olur ki çekmesi çok zordur. insanın koparıp atamayacağı bağları vardır, arkasını dönüp gidemeyeceği durumlar, inkar edemeyeceği borçları vardır. bütün bunlar anlık heyecanlara feda edilemez.

az mı merak ettin çok mu merak ettin

birden durup dururken içim cız etti. bi baktım gene aynı karın ağrısı. öyle özlemişim ki seni

fakat müzeyyen bu derin bir tutku

çok heyecanlıyım napsak ki

özür dilerim size bir şey sorabilir miyim? hayat neden bu kadar zalim? insanlar, insanlar ne kadar zalim? yasamak neden bu kadar zor ve bu kadar güzel ve vazgeçilmez? karım. karım bana çok kızıyor. ona istediği gibi bir hayat sunamadığım için. istediği gibi bir adam olamadığım için. çocuklarım, çocuklarım da bana çok kızıyor. onlara bilgisayar, elbise, ayakkabı, araba alamadığım için. patronum. patronum sürekli alaycı bakışlarla, beni izleyerek ne kadar ise yaramaz bir adam olduğumu günün her saatinde bana hatırlatıyor. o da bana çok kızıyor, çünkü ona çok para kazandıramadığım için. dostlarım, arkadaşlarım, akrabalarım... beni adam yerine bile koymuyorlar. onlar da bana kızıyor. onların istediği gibi bir adam olmadığım için. onları yemeğe götürmediğim için, onlara borç veremediğim için, onlara ayak bağı olduğum için, onların eğlendiği gibi eğlenemediğim için... devlet, devlet de bana kızıyor... daha çok vergi veremediğim için. arada bir ne oluyor diye sorduğum için? yanlış partiye oy verdiğim için. biliyor musun? her tarafım kanıyor acılar içindeyim çürüyorum... onların istediği gibi bir adam olmak istiyorum ama beceremiyorum. dostlarıma, akrabalarıma, patronuma, karıma, çocuklarıma üzgünüm diyorum. sizin istediğiniz gibi bir adam olamadığım için özür dilerim diyorum. duymuyorlar. acılarımı, kederlerimi, sıkıntılarımı anlatıyorum dinlemiyorlar... ben, ben bana yardım edin diyorum, kaçıyorlar! gelin biraz konuşalım diyorum masayı terk ediyorlar.  ölüyorum ben diyorum. ne zaman öleceksin diye soruyorlar. lütfen bana söyler misin? ne oldu, bize ne oldu? eskiden böyle değildi. şimdi ne oldu? neden insanların artık birtakım duygulara ve düşüncelere prim verecek zamanları yok? neden bu kadar hızla koşuyorlar? neden bir an bile olsa durup, hayatın insanın evrenin anlamı üzerine düşünmüyorlar? ben acılarımı, sıkıntılarımı, kederlerimi anlatırken neden beni dinlemiyorlar? benim bütün bu düşlerim, arzularım hayata dair imdat çığlığım onlara neden sahte geliyor? sahici gelmiyor, samimi gelmiyor... neden neden neden! söyle bana neden! neden egom olmak zorunda? neden onların arasında bencil olmak durumundayım? neden var olabilmek için rekabet etmek zorundayım? lütfen bana yardım et. lütfen bana hayatta yaşamanın sırrını söyle.

gerçek olmadığını bal gibi bilirim ama yine de sana inanırım

ben kalbim olmadan da yaşarım sandım ama yaşayamıyorum

ama ben güçlü olmak istemiyorum ki ben şekerpareyi istiyorum