Το ημερολόγιο γράφει 10 Απριλίου 2008 και σε στην πιο ψηλή γωνιά της γης διεξάγονται κάποιες εκλογές. Πρώτη δύναμη αναδεικνύονται οι κομμουνιστές. Για την ακρίβεια οι αντάρτες κομμουνιστές, οποίοι μετά από χρόνια ένοπλης πάλης κατάφεραν να ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος της χώρας, να ρίξουν τη μοναρχία και να αναδειχθούν νικητές σε εκλογές. Πολιτικές συλλογικότητες από όλο τον πλανήτη ρίχνουν το βλέμμα τους προς τα εκεί. Σε μια χώρα που σπάνια καταλάμβανε την πολιτική προσοχή, οι επαναστάτες κομμουνιστές παίρνουν την κυβέρνηση. Είναι όμως έτσι; Όχι ακριβώς. Και αυτό αποδεικνύεται από τις μετέπειτα εξελίξεις. Το ποσοστό του 29.28% που λαμβάνει το Κομμουνιστικό Κόμμα Νεπάλ (Μαοϊκό) δεν είναι αρκετό για μια αυτοδύναμη κυβέρνηση και εκεί ξεκινούν, ή μάλλον συνεχίζονται οι περιπέτειες. 16 χρόνια μετά το συγκεκριμένο κόμμα βρίσκεται ξανά στην κυβέρνηση. Όμως σχεδόν τίποτε δεν θυμίζει τους ριζοσπάστες αντάρτες που θα τα άλλαζαν όλα. Τι συνέβη σε αυτό το χρονικό διάστημα; Μιλήσαμε με τον Σπύρο Σακελλαρόπουλο, που είναι καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και έχει γράψει το βιβλίο «Νεπάλ: Εθνότητες, Τάξεις στην κορυφή του κοσμου 1769-2008». Μάλιστα, ετοιμάζει το νέο του βιβλίο για το Νεπάλ, σε διεθνή έκδοση, με κατεύθυνση την ενσωμάτωση και των εξελίξεων μέχρι σήμερα. Ο Σπύρος Σακελλαρόπουλος ανέλυσε την πολιτική και κοινωνική κατάσταση που οδήγησε στη γιγάντωση του Κομμουνιστικού Κόμματος μέσα στη δύσκολη δεκαετία του 1990 και στη συνέχεια τις επιλογές και τις εξελίξεις που ακολουθούν με αποτέλεσμα να έχει διαμορφωθεί η σημερινή κατάσταση. Ταυτόχρονα αναλύονται σε βάθος οι κοινωινικές συνθήκες σε επίπεδο τάξης, φύλου και φυλής.