Żytnia, Kornstraße, Jana Waligóry i ponownie Żytnia. Nazwa jednej z ważniejszych ulic w centrum Kielc wielokrotnie się zmieniała. Ulica Żytnia powstała w latach 20. XX wieku. Miała wówczas jedną jezdnię. W latach 50. minionego wieku została rozbudowana i stała się dwupasmową arterią miejską. W czasie II wojny światowej nazwę Żytnia zmieniono na niemiecką – Kornstraße. Po wojnie była to natomiast ulica Jana Waligóry. Do nazwy Żytnia powrócono w latach 90. XX wieku. - Kielce w okresie międzywojennym kończyły się na ulicy Żytniej, przy której znajdowało się kilkanaście kamienic z lat 20. i 30. minionego wieku. W latach 60. ulicę Żytnią rozbudowano. Pod linią kolejową Kielce – Kraków wybudowano wiadukt, powstała hala sportowo-widowiskowa oraz osiedle Chęcińskie. A Żytnia zyskała połączenie z nową wówczas ulicą Grunwaldzką. Jednocześnie ulica Żytnia stała się ważnym węzłem komunikacyjnym. Można powiedzieć miejskim dworcem, tzw. czerwonych autobusów – mówi Krzysztof Myśliński, Świętokrzyski Wojewódzki Konserwator Zabytków. Po raz kolejny ulica Żytnia zmieniła się w latach 2011-2013. Wówczas wybudowany został Węzeł Żytnia, który tworzy 350-metrowy wiadukt będący elementem bardzo ruchliwego skrzyżowania ulic Żytniej, Żelaznej i Armii Krajowej.