W miejscu, w którym obecnie znajduje się ulica Czarnowska pierwotnie znajdowały się wsie Czarnów Rządowy oraz Czarnów-Osiedle. Później, gdy tereny te zostały włączone do Kielc, w tej części miasta ulokowały się zakłady przemysłowe. - Wieś Czarnów została wyłączona z Niewachlowa i przyłączona do Kielc w 1966 roku. Natomiast ulica Czarnowska wykształciła się wówczas, gdy do Kielc dotarła kolej, a więc pod koniec XIX wieku. Wcześniej była polną drogą wiodącą z Kielc przez bród, a następnie kamienny most na rzece Silnicy, do wsi Czarnów. Wówczas w Kielcach nie było torów i dworców, autobusowego i kolejowego. Pod koniec XIX wieku przy ulicy Czarnowskiej mieściły się przede wszystkim zakłady przemysłowe – mówi Krzysztof Myśliński, Świętokrzyski Wojewódzki Konserwator Zabytków. Na początku XX wieku przy ulicy Czarnowskiej dominowała zabudowa przemysłowa. Funkcjonowała fabryka rektyfikacji spirytusu „Etyl” oraz elektrownia kielecka. Była także wytwórnia wód gazowanych oraz magazyny wojskowe. - Ulica Czarnowska zyskała na znaczeniu komunikacyjnym dopiero w latach 60. minionego wieku. Wówczas wybudowano dworzec autobusowy, kompleks budynków mieszkalnych i pawilon handlowy. Z kolei w 1963 roku otwarto kino „Romantica”. W ten sposób powstała wielkomiejska pierzeja, która kończyła się budynkiem hotelu – dodaje Krzysztof Myśliński. Przy ulicy Czarnowskiej znajduje się jeden z najciekawszych obiektów w Kielcach, a zarazem najbardziej charakterystycznych budynków w Polsce - dworzec autobusowy. Budowę rozpoczęto w 1975 roku, a do użytku dworzec został oddany 20 lipca 1984 roku. Na czterohektarowej działce powstał budynek o powierzchni 1 800 metrów kwadratowych i 3 000 metrów kwadratowych powierzchni użytkowej. Dworzec był przystosowany do obsługi 1 500 autobusów i 24 tysięcy pasażerów na dobę. W 2016 roku miasto Kielce kupiło nieruchomość, a w latach 2018-2020 przeprowadzono generalny remont dworca. Unikalna konstrukcja i wyjątkowe rozwiązanie komunikacyjne zostało zachowane.