Misschien wel de spannendste podcast tot nu toe. Mede-auteur Richard Engelfriet, bekend van populaire boeken zoals "Hoe vang ik een rat" en "Bye bye bullshit" en schrijvend bij dezelfde uitgeverij als Nils, komt op bezoek.
Nils vroeg hem om het boek "Ga toch gamen" eens op de aanwezigheid van bullshit te checken. Dat is natuurlijk iets wat je beter met een manuscript kunt doen, dan met een boek.
Richard vertelt vol passie over de wetenschap, over zijn rol als vrolijk skepticus en hoe hij met zijn podcast Skepsis (quasi) wetenschappelijke onderzoeken op onzin en aannames checkt.
Richard is precies, zeker waar het om wetenschap gaat. Exacte formuleringen, gedegen controles en voor alles aandacht voor de discussie in ieder onderzoek. Iedereen die onderzoeken aanhaalt in publicaties zou - naast even snel de samenvatting of de conclusies - vooral ook even de discussie en de methodologie van het onderzoek moeten bestuderen.
En hoe goed en positief is dat gamen nou eigenlijk? Richard heeft geen bewijs gezien dat gamen goed zou zijn voor het onderwijs of dat het zorgt voor een betere leerprestatie. Het is zeker niet slecht en de onzinverhalen over dat gamen gewelddadig maakt, die zijn wetenschappelijk ontkracht, maar er is vooralsnog geen onderzoek dat aantoont dat gamen veel meer oplevert dan plezier. Hij deelt wel de mening dat we moeten stoppen met het label dat gamen negatief zou zijn. Dat vijf uur gitaar spelen zogenaamd beter zou zijn, dat is ook gewoon niet waar.
Richard is zelf ook een gamer, nou ja zelf denk hij van niet, maar het spelen van online schaak nam hem enige tijd zo in beslag dat zijn andere werk er onder begon te lijden, Terwijl de aanleiding - dat zijn zoon graag schaakt en hij samen wilde spelen - er toch eentje is die naadloos in het rijtje van deze podcast om toch te gaan gamen past.
Ontdek bovendien in deze aflevering wat Bert en Ernie met de dood te maken hebben, hoe je als informatieconsument bullshit kunt ontdekken en vooral of en zo ja hoeveel bullshit Nils in het boek Ga toch gamen heeft verwerkt.
De 22-jarige Ilyas Ben Haddou is derdejaars Game Art-student aan de HKU, is een gedreven kracht in de gamesindustrie. Hij deelt zijn diepe passie voor games, die al op jonge leeftijd begon met de PlayStation 2 en uitmondde in zijn studie en diverse betrokkenheid in de branche.
Ilyas bespreekt zijn rol als vrijwilliger bij de Dutch Games Association en zijn stage als junior producer bij Sparrow Night, waar hij meewerkt aan de tycoon-game "Newstower".
Hij vertelt hoe hij een grote WhatsApp-groep heeft opgebouwd voor het Nederlandse gaming-netwerk, met inmiddels meer dan 800 leden, en hoe gaming hem hielp diepe vriendschappen te smeden.
Verder spreekt Ilyas over zijn visie op inclusie in games, de waarde van game-adaptaties (zoals de Last of Us-serie) en zijn droom om als producer bij PlayStation te werken of een organisatie op te richten die de Nederlandse gamesindustrie, met name in Rotterdam, ondersteunt. Hij benadrukt het belang van het volgen van je passie, het aangaan van verbindingen en de vele carrièrekansen binnen de gamewereld.
René Otto bespreekt zijn werk als advocaat voor de game industrie. Hoe hij de combinatie maakt tussen de creativiteit en de rechtspraak. Welke uitdagingen hij als gamer vindt in de wereld van de advocatuur.
Hij vertelt hoe hij zijn geliefde vond in World of Warcraft en hoe belangrijk games zijn voor mensen om juist op een veilige manier contacten op te doen.
Hij gaat terug naar zijn jeugd en laat ons kennis maken met hoe hij in zijn familie een universitair buitenbeentje was.
Sven van der Wege, geboren in Den Haag in 1986, is professioneel e-sporter. Hij speelt Street Fighter op topniveau. Wat hem bijzonder maakt: Sven is volledig blind. In deze aflevering vertelt hij zijn levensverhaal. Geen heldenverhaal, maar een rauw en eerlijk portret van een jongen die zijn zicht verloor en zijn weg terugvond in een gamewereld die niet voor hem gemaakt leek.
Sven groeit op met een Amiga en een droom om ooit zelf een Game Boy te bezitten. Tot zijn zesde ziet hij de wereld. Dan slaat het noodlot toe: een tumor en acute leukemie maken hem in één nacht blind. Zijn moeder wijkt niet van zijn zijde. Ze worden een gamend duo: zij speelt de levels, hij de eindbazen.
Op zijn gevoel en gehoor leert Sven vechtspellen spelen. In Street Fighter herkent hij bewegingen van zijn tegenstanders aan het geluid van een zwiepende gi (jas gedragen door bijvoorbeeld judoka's). Met zijn vriendin, ook blind, speelt hij Pokémon en Hearthstone. Beiden weten precies welke geluiden iets betekenen, en hoe je daarmee verder komt dan veel ziende spelers ooit zullen begrijpen.
In Las Vegas wint Sven een iconisch duel tegen Eternal Pancake tijdens het EVO Championship. De zaal ontploft. Zijn naam gaat rond. Wat niemand nog weet: dit moment wordt vastgelegd voor een internationale documentaire die later dit jaar verschijnt.
Sven vertelt ook over de keerzijde. Hoe ontoegankelijk de meeste games nog steeds zijn. Hoe grote studio’s nauwelijks luisteren naar blinde spelers. Hoe zijn pogingen om met Nintendo en Capcom in contact te komen stranden in doofheid.
Dit is het verhaal van iemand die altijd op zoek blijft naar manieren om mee te doen. Iemand die anderen uitnodigt om beter te luisteren. Niet naar zijn verhaal, maar naar wat gamers zoals hij nodig hebben om erbij te horen.
Bestel alvast mijn boek: Ga toch gamen en ontvang begin juli 2025 een gesigneerd exemplaar.
In deze aflevering ga ik in gesprek met Sacha Blom over iets wat me al lang bezighoudt: hoe het zit met diversiteit en inclusie in de game-industrie. We bespreken niet alleen de grote lijnen, maar ook de rafelranden – de ongemakken, de kansen, de blinde vlekken. Ik deel mijn eigen observaties, frustraties en hoopvolle inzichten.
Waarom diversiteit in games ertoe doetIk vertel hoe belangrijk het is dat we in games sterke, geloofwaardige personages zien – of ze nou vrouwelijk, mannelijk of iets ertussenin zijn. Games zoals Horizon Zero Dawn en Mass Effect laten zien hoe je karakters kunt maken met echte diepgang. Dat staat in schril contrast met hoe vrouwen vroeger vaak als sexy bijfiguren of hulpeloze slachtoffers werden neergezet.
De toxische onderstroom in online gamingWe hebben het ook over de harde realiteit van online speelomgevingen, waarin vrouwen – nog steeds – regelmatig worden aangevallen, genegeerd of als ‘vreemd’ worden behandeld. Dat is geen probleem van games alleen, maar een spiegel van bredere ongelijkheid in de samenleving. Ik vind dat mannen hierin een actieve rol moeten nemen.
Over seksualisering, jongeren en een eerlijke blik op mediaIn ons gesprek raken we ook aan een gevoelig maar belangrijk onderwerp: de toenemende seksualisering in media en wat dat doet met onze beeldvorming – en vooral met jongeren. We hebben het over platforms als Twitch en OnlyFans, waar vrouwelijke streamers soms bewust kiezen voor camerahoeken of kleding die meer kijkers trekken. Sommigen zien dat als slim gebruikmaken van het systeem, anderen maken zich zorgen over het signaal dat ervan uitgaat – vooral richting jonge kijkers.
Wat betekent het bijvoorbeeld als een elfjarige jongen denkt dat een carrière via OnlyFans net zo voor de hand ligt als een studie volgen of een beroep leren? Dat zegt iets over de wereld waarin hij opgroeit, en over de manier waarop werk, succes en seksualiteit worden gepresenteerd.
We bespreken dat dit onderwerp te vaak blijft hangen in veroordeling of symptoombestrijding. Alsof het probleem opgelost is zodra je bepaald gedrag blokkeert of bepaalde content filtert. Maar daaronder zit iets groters: een samenleving die worstelt met gelijkwaardigheid, met beeldvorming, met wederzijds begrip.
Het is volgens ons tijd voor een opener, breder gesprek. Niet alleen over vrouwen die zich seksueel presenteren, maar ook over de systemen waarin dat gebeurt – en de mannen die eraan meedoen, profiteren of toekijken. Niet met het vingertje, maar met nieuwsgierigheid. Want zolang we elkaar reduceren tot rol of stereotype, komen we geen stap verder.
En dan: Formule 1Naast gamen komt ook Formule 1 uitgebreid aan bod in het gesprek. Sacha noemt het een schitterende sport met een diepe strategische laag en een rijke geschiedenis. Het seizoen is net begonnen en de recentste race – vol chaos door slecht weer – zorgde voor een fascinerende strategische strijd tussen de teams. Dat soort momenten maakt de sport zo aantrekkelijk voor fans.
We praten ook over diversiteit en inclusie binnen de motorsport. Initiatieven zoals de F1 Academy zijn volgens Sacha stappen in de goede richting. Ze zijn belangrijk om de sport toekomstbestendig te maken én om jonge generaties – vooral meisjes – te laten zien dat er ruimte voor hen is in deze wereld.
Max Verstappen komt ook voorbij, als voorbeeld van iemand die excelleert in zowel echte races als sim-racing. Dat onderstreept mooi de kruisbestuiving tussen gamen en topsport, en hoe beide werelden elkaar versterken.
Tijdens het gesprek krijgen we op een gegeven moment de slappe lach. Ik heb ervoor gekozen dat stukje erin te laten. Soms is het gewoon goed om ook de luisteraar mee te nemen in zo’n ongedwongen moment.
Sacha laat mij kennis maken met Women in games en dankzij haar ben ik sinds dit jaar zelf ambassadeur.
Hasan vertelt over het museum in Zoetermeer waar meer dan 250 speelklare arcade kasten staan opgesteld. Hoe hij met zijn museum altijd op zoek was naar nieuwe locaties en dat ze volgend jaar een plek hebben waar ze langer kunnen blijven.
Hasan vertelt ook over hoe hij in zijn jeugd in contact kwam met gamen en wat zijn ouders er van vonden. Kinderspel. Veel ouders vonden het wel mooi geweest na je 14e of 15e, als je dan nog gamede dan was je je tijd echt aan het verdoen.
Hasan niet, hij gunt zijn kinderen en alle kinderen juist de lol van videogames. Het museum waar hij directeur is, draagt daar aan bij. Maar er is meer, ze richten zich niet alleen op exposities en conservering. Een belangrijk deel van het werk van het museum richt zich juist op educatie. Bewustwording en leren. Games gebruiken in het onderwijs.
Hasan ziet een mooie toekomst voor het museum, veel games uit de begin jaren gaan binnenkort hun 50ste verjaardag vieren. Dat zijn momenten waarop het museum in kan spelen met speciale programma's.
Bezoek het museum in Zoetermeer voor een heerlijke trip down memory lane als je 30+ bent en neem je kinderen mee op reis naar je eigen jeugd.
In deze podcast gaat Nils in gesprek met Henno Oldenbeuving en Elsbeth Teeling, echtpaar, ouders van Keet en Teun en schrijvers van het boek 'Snap Dat Dan'. Henno, docent en als meer dan 25 jaar met passie werkzaam in het onderwijs,, benadrukt het belang van het begrijpen van de huidige generatie leerlingen en de uitdagingen waarmee zij worden geconfronteerd. Hij stelt dat de wereld is veranderd en dat ouders en docenten zich moeten aanpassen aan deze nieuwe realiteit. Henno gelooft dat het onderwijs meer moet inspelen op de behoeften van leerlingen en dat er meer ruimte moet zijn voor autonomie en betrokkenheid. Hij pleit voor een onderwijsaanpak die leerlingen voorbereidt op de echte wereld, waarbij gamificatie een belangrijke rol speelt. Hij ziet gamen als een manier om vaardigheden te ontwikkelen, zoals probleemoplossend vermogen en creatief denken, en hij moedigt ouders aan om zich te verdiepen in de games die hun kinderen spelen, in plaats van ze te veroordelen.Elsbeth, schrijver en oprichter van de Club van Relaxte Moeders, aan de andere kant, richt zich op de opvoeding van kinderen en de uitdagingen die ouders tegenkomen in de moderne maatschappij. Ze spreekt over de prestatiedruk die ouders voelen en hoe dit hen onzeker kan maken in hun opvoedingsstijl. Elsbeth benadrukt het belang van zelfreflectie en het omarmen van imperfectie in het ouderschap. Ze moedigt ouders aan om naar zichzelf te luisteren en hun eigen waarden en normen te bepalen, in plaats van zich te laten leiden door de verwachtingen van anderen. Dit idee van zelfacceptatie en het creëren van een ondersteunende omgeving voor kinderen is een centraal thema in haar benadering van opvoeden.Hun boek "Snap Dat Dan" is ontstaan uit hun ervaringen en de inzichten die ze hebben opgedaan tijdens lezingen en workshops. Het boek richt zich op ouders en biedt handvatten om beter om te gaan met de uitdagingen van het opvoeden in de huidige tijd. Henno en Elsbeth willen ouders helpen om een betere band met hun kinderen op te bouwen en hen te ondersteunen in hun ontwikkeling. Het boek bevat praktische tips en verhalen die ouders aanmoedigen om open en eerlijk te zijn over de moeilijkheden van het ouderschap, en om te erkennen dat niemand perfect is.Ze bespreken ook de rol van technologie en gamen in het leven van kinderen. Henno legt uit dat gamen niet alleen maar een tijdverdrijf is, maar ook een manier om belangrijke levensvaardigheden te ontwikkelen. Hij pleit ervoor dat ouders zich meer betrokken voelen bij de digitale wereld van hun kinderen, zodat ze beter kunnen begrijpen wat hun kinderen meemaken en hoe ze hen kunnen ondersteunen. Elsbeth voegt hieraan toe dat het belangrijk is om een balans te vinden tussen schermtijd en andere activiteiten, en dat ouders moeten leren om open gesprekken te voeren met hun kinderen over hun ervaringen met technologie.Henno's enthousiasme voor onderwijs en gamen, gecombineerd met Elsbeth's inzichten over opvoeding en zelfacceptatie, creëren een rijke discussie die ouders en opvoeders inspireert om nieuwe benaderingen te overwegen. Het boek "Snap Dat Dan" dat geschreven is met alle respect voor de puber in zijn of haar wereld, fungeert als een gids voor ouders die op zoek zijn naar praktische tips en ondersteuning in hun opvoedavontuur en benadrukt het belang van verbinding en begrip in de relatie tussen ouders en kinderen.
Rick van Leusden deelt in de podcast zijn persoonlijke ervaringen met gamen en hoe dit hem helpt in zijn rol als wiskundedocent. Hij beschrijft hoe hij als kind al veel gamede en dat deze activiteit een belangrijke rol speelde in zijn sociale leven. Gamen bood hem een plek waar hij zich meer op zijn gemak voelde dan in de klas, waar hij zichzelf als een muurbloempje beschouwde.
In zijn huidige werk als docent gebruikt Rick zijn passie voor gamen om verbinding te maken met zijn leerlingen. Hij integreert elementen van games in zijn lessen, zoals het uitleggen van kansberekening aan de hand van loot drop rates in spellen. Dit maakt de stof herkenbaar en toegankelijk voor zijn leerlingen, wat hen helpt om beter te begrijpen wat ze leren.
Rick benadrukt ook het belang van gamen als een sociale activiteit. Hij en zijn vrouw gamen samen, wat hen helpt om tijd door te brengen en hun band te versterken. Dit gezamenlijke gamen wordt ook een manier om met hun kinderen te communiceren en hen te begeleiden in hun eigen game-ervaringen.
Hij pleit ervoor dat gamen een normalere plek in de maatschappij krijgt, vooral in het onderwijs, en dat het gesprek over de voordelen van gamen openlijker gevoerd wordt. Rick gelooft dat gamen niet alleen vermaak is, maar ook vaardigheden zoals samenwerking en communicatie kan bevorderen.
Rick van Leusden heeft een positieve kijk op de rol van AI in de klas. Hij ziet het als een kans om een harmonieuze samenwerking te creëren tussen AI en docenten. Rick stelt voor dat AI kan dienen als een soort klasse-assistent die administratieve taken overneemt, zodat hij zich kan concentreren op de leerlingen en hun leerprocessen.
Hij gelooft dat AI kan helpen bij het ondersteunen van leerlingen, bijvoorbeeld door hen te begeleiden in gesprekken over moeilijke onderwerpen, iets wat voor sommige leerlingen in het echte leven te uitdagend kan zijn. Rick heeft ook ervaring met het gebruik van AI-tools in zijn lessen, waarbij hij leerlingen aanmoedigt om deze technologieën te gebruiken voor hun huiswerk en om uitleg te krijgen over complexe onderwerpen.
Daarnaast benadrukt hij dat het belangrijk is om leerlingen te leren hoe ze AI effectief kunnen inzetten, en dat dit een onderdeel moet zijn van hun opleiding. Hij ziet AI niet als een bedreiging voor creativiteit, maar eerder als een hulpmiddel dat, mits goed gebruikt, kan bijdragen aan hun ontwikkeling.
Rick is zich ook bewust van de uitdagingen die AI met zich meebrengt, zoals de mogelijkheid dat leerlingen lui worden of te afhankelijk van technologie. Hij pleit ervoor dat er een balans moet zijn tussen het gebruik van AI en het ontwikkelen van kritische denkvaardigheden bij leerlingen.
In gesprek met Iris Knoops, een digitaal zedenrechercheur, richt zich op de veiligheid van kinderen in de online wereld. Iris bespreekt haar werk en de gevaren van online gaming en social media, en hoe ouders beter kunnen communiceren met hun kinderen over deze onderwerpen. Ze heeft een boek geschreven, "Mia en James en het grote online avontuur", dat bedoeld is om kinderen op een leuke en spannende manier bewust te maken van de risico's van het internet, zonder dat het als een les aanvoelt.
Iris benadrukt dat het belangrijk is om open gesprekken te hebben met kinderen over hun online ervaringen. Ze legt uit dat kinderen vaak stiekem online gaan, en dat het cruciaal is dat ouders hen begeleiden en ondersteunen, vooral als het gaat om gevoelige onderwerpen zoals sexting en online misbruik. Ze moedigt ouders aan om niet te oordelen, zodat kinderen zich veilig voelen om met hen te praten als ze in problemen komen.
Daarnaast bespreekt ze de rol van scholen en gemeentes in het creëren van bewustzijn over deze onderwerpen en het belang van samenwerking tussen ouders, scholen en hulpverleners om kinderen te beschermen in de digitale wereld. Iris vertelt ook dat het essentieel is om kinderen te leren hoe ze veilig online kunnen navigeren en hoe ze verdachte situaties kunnen herkennen en melden. Door deze aanpak hoopt ze een cultuur van openheid en veiligheid te bevorderen, zodat kinderen zich gesteund voelen in hun online activiteiten.
Dylan van Oord, ook bekend als The Law, is performance coach bij de Rotterdamse Esporters mCon. Hij begeleid teams in hun strijd om kampioenschappen. Maar Dylan was zelf ook een zeer goede speler.
In deze podcast spreekt Dylan 'The Law' van Oord over zijn passie voor gamen en zijn rol als coach in de esports wereld. Opgegroeid in Hoogvliet, net buiten Rotterdam, heeft Dylan sinds zijn derde levensjaar een sterke liefde voor gamen, die begon met Pokémon op zijn Gameboy. Deze passie heeft hem door zijn jeugd geleid, vooral tijdens een moeilijke periode op de middelbare school waarin hij te maken kreeg met pestgedrag. Hij vond steun en verbinding in de gaminggemeenschap, wat hem hielp om zijn zelfvertrouwen op te bouwen en zijn sociale vaardigheden te ontwikkelen.
Dylan heeft een sterke focus op rechtvaardigheid en het belang van regels, wat ook de oorsprong van zijn gamernaam 'The Law' verklaart. Hij ziet zichzelf als iemand die niet alleen competitief is, maar ook als mentor en coach voor andere gamers, zowel ervaren als beginnende spelers. Zijn doel is om hen te begeleiden en te ondersteunen in hun ontwikkeling binnen de esports.
Daarnaast deelt Dylan zijn ambitie om de Nederlandse esports naar de Olympische Spelen te brengen. Dit is een droom die hij koestert en waarvoor hij zich volledig wil inzetten. Hij gelooft dat hij, door zijn ervaring en kennis, een waardevolle bijdrage kan leveren aan de ontwikkeling van talenten in de esports scene.
English language episode
In this captivating episode, we delve into the world of game development with Deloryan Hommers, the visionary creator behind Horse Reality, a unique online horse breeding simulation game that has captured the hearts of over 20,000 monthly players.
Join us as Deloryan shares her inspiring journey from a simple hobby project to running a thriving game studio. She discusses the challenges she faced as a woman in the gaming industry, the intricacies of balancing realism with fun, and the importance of community engagement in creating a successful game.
Deloryan reveals the innovative genetic system that allows players to breed horses with realistic traits and colours, and how this feature has set Horse Reality apart from other games in the genre. We explore the delicate balance between catering to hardcore players who crave complexity and ensuring that new players feel welcomed and not overwhelmed by the game's depth.
Throughout the episode, Deloryan emphasizes the significance of player feedback and how it shapes the future of Horse Reality. She shares exciting insights into upcoming features, including plans for new variations of horses and potential expansions into other animal-themed games.
Whether you're a gaming enthusiast, a horse lover, or simply curious about the world of indie game development, this episode is packed with valuable insights and engaging stories. Tune in to discover how passion, creativity, and community can transform a simple idea into a beloved game.
In gesprek met Lin Weeteling over verschillende thema's rondom het spelen, opvoeding en de impact van gamen op kinderen en jongeren. Hoe belangrijk is het om de leerling in jezelf te omarmen, vooral als ouders of leerkrachten. Dit kan bijvoorbeeld door samen met kinderen te gamen, wat niet alleen leuk is, maar ook inzicht biedt in de talenten van het kind.
Lin deelt haar persoonlijke ervaringen met angsten en hoe ze deze heeft overwonnen door middel van verschillende opleidingen en technieken, waaronder neuro-emotionele integratie. Ze benadrukt dat veel van onze angsten en uitdagingen diepgeworteld zijn in ons onderbewustzijn en dat het belangrijk is om deze aan te pakken.
We spreken over de rol van gamen in therapie en hoe games kunnen helpen bij het begrijpen van emoties en gedragingen van jongeren. Het belang van reflectie op wat kinderen zien en ervaren in games en media maakt het noodzakelijk voor ouders en docenten om betrokken te zijn en gesprekken aan te gaan over de belevingswereld van onze kinderen. Meer speelsheid in het leven, zowel in de opvoeding als in de interactie met jongeren. Door het leven minder serieus te nemen en meer te spelen, versterken we deze verbinding met kinderen en jongeren.
Te gast zijn Robert Wils en zijn zoon Mike Wils, die een e-sporter is en onder de gamertag 'Furuy' op topniveau speelt in League of Legends. We ontdekken de dynamiek tussen vader en zoon en hoe gaming hun relatie beïnvloedt.
Mike deelt zijn ervaringen als e-sporter, inclusief de uitdagingen en de toernooien waarin hij deelneemt. We spreken over de impact van de coronaperiode op de gaminggemeenschap, waarbij Mike opmerkt dat veel spelers meer tijd hadden om te gamen, maar dat de talentontwikkeling niet significant is veranderd door de pandemie.
Leer hoe ouders betrokken kunnen zijn bij de gamingactiviteiten van hun kinderen. Robert, als vader, benadrukt het belang van interesse tonen in de hobby van zijn zoon en hoe dit de communicatie tussen hen kan verbeteren. Mike voegt hieraan toe dat het belangrijk is om niet te opdringerig te zijn, maar wel regelmatig vragen te stellen over wat hun kinderen doen in de gamingwereld.
We onderzoeken de financiële aspecten van e-sports, zoals salarissen en prijzengeld, en hoe deze variëren afhankelijk van het niveau van competitie. Mike legt uit dat de basis van een goed salaris in de e-sports rond de 70.000 euro per jaar ligt, maar dat dit kan fluctueren afhankelijk van sponsors en teambudgetten.
De toekomst van e-sports in Nederland ziet er zonnig uit en zolang meer ouders openstaan voor de wereld van gaming en e-sports.
In deze aflevering is Lisette Roovers te gast en staat de emotionele diepgang van gamen centraal, met speciale aandacht voor de documentaire The Remarkable Life of Ibelin. Deze vertelt het verhaal van Mats Steen, een Noorse gamer met Duchenne, die in 2014 overleed. Lisette, die zelf als Rumour in de documentaire voorkomt, deelt haar ervaringen en de impact van gamen op haar leven.
Nils praat over Lisettes achtergrond als gamer, die ontstond toen haar vader een oude pc mee naar huis nam. Gamen werd niet alleen een passie, maar ook een uitlaatklep tijdens moeilijke periodes, zoals haar tienerjaren met depressieve gevoelens.
Lisette geeft ook een inkijkje in haar andere hobby: LARP oftewel Life Action Role Playing, eigenlijk een vorm van toneelspel, waarbij gedurende een weekend of een aantal dagen een groep spelers diverse rollen aanneemt en scenario's uitspeelt.
Lisette en Nils bespreken hoe gamen vaak verkeerd begrepen wordt door buitenstaanders, terwijl het voor gamers een sociaal verlengstuk is waar verbindingen en ervaringen worden gedeeld. Ze benadrukken dat gamen niet alleen een hobby is, maar ook een middel om te communiceren en samen te werken, vooral in tijden waarin persoonlijke interactie uitdagend kan zijn.
Daarnaast bespreken ze de positieve verschuiving in media-aandacht voor gamen, weg van negatieve stereotypen. Lisette pleit voor meer focus op de persoonlijke en sociale voordelen van gamen en reflecteert op hoe technologie sociale vaardigheden en communicatie kan versterken. Ze benadrukt dat gamen, ondanks vooroordelen, juist een krachtig middel is om verbinding te maken en te groeien.
In deze aflevering ontmoeten we Ties Klok, een kinderfysiotherapeut en de eerste gametherapeut in Nederland, werkzaam bij Klimmendaal. Ties deelt zijn unieke benadering van gamen als een therapeutisch hulpmiddel voor kinderen met beperkingen. Hij legt uit hoe gamen niet alleen een bron van plezier is, maar ook kan bijdragen aan de revalidatie en sociale vaardigheden van kinderen.
We onderzoeken samen verschillende aangepaste en zelfs op maakt gemaakte gamecontrollers. Waardoor het voor gamers met beperkte motoriek of ernstige beperkingen aan handen en vingers mogelijk is om toch op redelijk niveau te blijven gamen.
Ties deelt zijn persoonlijke achtergrond, waarin hij opgroeide in de tijd van Nintendo, maar pas later in zijn leven fanatiek begon te gamen. Hij legt uit hoe gamen niet alleen een bron van plezier is, maar ook kan bijdragen aan de revalidatie en sociale vaardigheden van kinderen. Tijdens het gesprek benadrukt hij het belang van inclusie, waarbij kinderen met en zonder beperkingen samen kunnen spelen en leren van elkaar.
Daarnaast bespreekt Ties zijn betrokkenheid bij verschillende initiatieven, zoals het oprichten van een esports vereniging voor kinderen met en zonder beperkingen. Dit biedt hen de kans om samen te gamen en sociale contacten op te bouwen. Ties vertelt ook over zijn samenwerking met Bio Vakantieoord, waar hij helpt om kinderen met een beperking een leuke vakantie-ervaring te bieden.
Joost Bouhof, de Joost van "Joost speelt spellen". Joost speelt met zijn kijkers en voor zijn kijkers op Twitch en zorgt voor veel entertainment.
Joost begon zijn streaming loopbaan in de groep van Milan Knol, DagelijksHaaDee. Maar nadat dit misliep, Joost was jong en onervaren en Milan was een strenge baas, die op enig moment genoeg had van Joost zijn werkwijze en drukke gedrag, ontdekte Joost dat het ook prima alleen kon.
Joost heeft een eigen bedrijf: Fanflock, waarmee hij extreme marketing en content maakt voor het bedrijfsleven.
Joost en zijn vriendin Nikki zijn sinds dit jaar ouders. Als vader is Joost behoedzaam in de opvoeding. Hoewel zijn dochter Billie, nog jong is, is hij zich goed bewust van de risico's online. Hij zal er alles aan doen om haar te beschermen en wegwijs te maken voordat hij haar de online wereld in kan te sturen.
Joost werkt samen met de Rijksoverheid aan wetten voor influencers, hij draagt met zijn kennis en ervaring bij aan het veiliger maken van de online wereld. Hij schreef ook mee aan de mediawet.
Joyce Langedijk werkt bij de Heeren van Zorg, een landelijke organisatie die zorg draagt voor mensen met autisme. Ze is moeder van twee dochters en speelt zelf graag afentoe een spelletje WordFeud.
Het belang van gamen voor mensen met autisme is duidelijk. Juist gamen geeft ontspanning en ontsnapping, twee elementen waaraan veel mensen behoefte hebben. Als je last hebt van overprikkeling en daardoor moeilijk kan concentreren, is het spelen van een video game, een hele goede manier om te ontladen.
Volgens Joyce, die zelf vroeger niet echt een gamer is geweest, zijn ook de contacten die je binnen een multiplayer game hebt, waarbij je slechts via een online avatar of tekstchat met informatie te maken krijgt, heel prettig als je autisme hebt. Het platte scherm zorgt voor een natuurlijke barriere tussen mensen, waarbij indrukken minder hard binnenkomen dan in de offline wereld.
Slechts 30% van de mensen met autisme heeft betaald werk. In een tijd waarin er een groot personeelstekort is, zouden werkgevers het voor hun toekomstige medewerkers aantrekkelijker moeten maken om de werkomgeving te kiezen. Met zoveel werkloze mensen met autisme, is het een no-brainer dat werkgevers zich juist op die, vaak zeer intelligente en betrokken, groep gaan richten. Het aanbieden van gaming binnen de werkcontext is een uitstekende manier om deze groep aan te trekken.
Autisme is allang geen taboe of freakshow meer, Joyce bewijst dat in haar openhartige gesprek met ons.
Buddy bij Defensie is een bekende naam in gaming en esports. Als recruiter bij Defensie werkt hij al meet dan acht jaar aan het werven van nieuw talent voor de krijgsmacht.
Buddy is vijf keer uitgezonden geweest, zowel baar Bosnië als naar Afghanistan. Tijdens zijn missie in Afghanistan nam hij zijn gaming laptop mee, dit leidde tot grote hilariteit bij collega's. Men was nog gewend om downtime (na een missie) met een broek of sportend door te brengen. Hier bracht Buddy verandering in door te gaan gamen. Al snel werd zijn voorbeeld gevolgd en kwam men na verlof in Nederland terug met laptops. Buddy bouwde een gamenetwerk op, met als gevolg dat iedereen van manschappen tot officieren deel begon te nemen aan de games. Dit bracht ontspanning en entertainment in de troepen.
Buddy's jeugd was niet rooskleurig, hij komt uit een gezin van gescheiden ouders. Hij zocht in het gamen een vorm van escapisme en ontrok zich hiermee van de werkelijkheid. Iets wat zijn ouders niet echt interesseerde. Het gevolg was dat zijn gaming-skills snel toename. Inmiddels is Buddy zelf ook ouder en zijn zevenjarige zoon krijgt veel vrijheid om lekker te gamen, maar als zijn moeder zegt dat het klaar is, dan stopt hij direct en heel gedisciplineerd.
Buddy werkt al 25 jaar bij het leger en is zelf nu toe aan een nieuwe uitdaging. Hierbij zal hij zijn wervende werk voort blijven zetten voor zolang als mogelijk.
Dirkjan Hupkes is host van de podcast Women disrupting Tech. Zijn netwerk is enorm en hij wist al drie keer eerder een geweldige leuke en inspirerende gast voor Ga Toch Gamen voor te stellen.
Dat maakte ons nieuwsgierig naar Dirkjan. Wat heeft hij zelf precies met Tech en is hij een gamer?
Hij zegt geen gamer te zijn, maar gaandeweg het gesprek ontdekken we dat hij met zijn vriendin aan tafel tijdens het eten een scherm erbij houdt om te gamen. Samen. Met een heel bijzondere reden, de maaltijd zo langzaam mogelijk laten verlopen en ondertussen te verbinden met elkaar.
Vroeger was Dirkjan geen gamer, hooguit afentoe bij vriendjes, maar in zijn jeugd en binnen het gezin waar hij opgroeide werden nauwelijks videospellen gespeeld.
Dirkjan zijn rolmodellen zijn vooral vrouwen, en met het tekort aan vrouwen in de technologie-industrie, waaronder esports en gaming, laat de samenleving miljarden liggen. Dirkjan legt uit waarom en wat er voor gezorgd heeft dat hij deze maatschappelijke tekortkoming aankaart in zijn eigen podcast, die overigens in 2032 overbodig zou moeten zijn als alles gaat zoals hij hoopt dat het gaat.
Een bijzonder stukje gaat over AI en de manier waarop deze specifieke technologie in de toekomst kan bijdragen om ouders en kinderen dichter tot elkaar te brengen en ondertussen ook zorgt voor verbeterd en meer persoonlijk ouderlijk toezicht.
Dat Dirkjan niet alleen gast maar zelf ook host is blijkt wel als hij Nils een belangrijke wedervraag stelt. Om deze vraag en het antwoord van Nils te ontdekken... is het de moeite om de podcast te luisteren.
Linda Frietman is oprichter van IamProgrez en met haar team ontwikkelaar van de gamers-applicatie GameGraded. Haar bedrijf ontwikkeld talent toepassingen voor het bedrijfsleven en de overheid (o.a. Defensie) en daar mee zet zij gamen en game-skills in om duidelijk te maken waar werknemers allemaal goed in zijn.
GameGraded brengt in kaart of je als gamer goed bent in bepaalde aspecten. Na het invullen van een vragenlijst over jouw gamegedrag of als je de toepassing koppelt aan jouw steam-account, rolt er een profiel uit. In het profiel kun je lezen welke talenten je hebt en waar je goed in bent.
Linda ziet veel kansen voor gamen op de werkvloer. Het is een goede mogelijkheid om zowel te ontspannen als te leren en daarom zou ieder bedrijf en iedere recruiter moeten vragen naar het gamegedrag en de game-talenten van huidige en toekomstige medewerkers.
Zelf is Linda niet echt een gamer, ze was vroeger wel fanatiek tennisser.