Deze aflevering is anders. Deze aflevering is een stukje verwerking. Verwerking van het verdriet om iemand die veel te kort geleefd heeft. Negenendertig minuten om precies te zijn. Hoe de vreugde van een geboorte in 1x kan omslaan naar het verdriet van de dood. (In de aflevering zegt Kirsten per ongeluk 37 minuten, dit moet uiteraard 39 minuten zijn.)Paul deelt openhartig zijn verhaal, hoe hij zijn kleine nichtje die net geboren was direct weer moest loslaten. Hoe kun je dit accepteren? Naar wie kun je je woede uiten als er niemand is om de schuld te geven? Hoe zorg je ervoor dat je niet continu afdwaalt naar de ‘wat als?’ verhalen in je hoofd?

De discussie met de realiteit win je nooit. Het is gebeurd. De dood is blijvend. Er is geen ruimte voor hoop. Het enige waar je wel invloed op hebt, is het verhaal. Het verhaal óver de gebeurtenis. In deze aflevering deelt Kirsten haarversie van het verhaal op de weg naar acceptatie van het on-accepteerbare.