“Ayrılık bazen bir çığlıkla değil, bir sessizlikle gelir…”

Bu podcast, bir sabahın gri ışığında yaşanan, törensiz ve sessiz bir vedayı anlatıyor. Ne yüksek sesli tartışmalar ne de dramatik ayrılıklar… Sadece bir valiz sesi, boş kalan bir fincan ve eksilen bir sabah sesi…

Kimse gitme demedi. Kimse kalayım demedi. Ama biri gitti.

Sessiz ayrılıklar en çok iz bırakanlardır. Çünkü geriye sadece sorular, eksiklikler ve dokunulmamış hatıralar kalır. Belki sen de böyle bir vedayı yaşadın. Belki de hâlâ aynı odada bekliyorsun, bir ses, bir dönüş ya da sadece bir “yanlış yaptım” cümlesi için…

“Sessizlik bazen her şeyden daha çok konuşur.”