### El Club [1] Reżyser nominowanego do Oscara “No”, znany również z filmów rozliczających okres dyktatury Pinocheta, Chilijczyk Pablo Larrain, zabiera się za kolejny kontrowersyjny temat. Tym razem jednak w centrum wydarzeń osadza grupę księży wyrzuconych ze swoich zgromadzeń za różne przewiny (m.in. związane ze skandalami pedofilskimi), jakich dopuścili się podczas kapłańskiej posługi. Reżyser jednak nie ocenia, nie wydaje pobieżnych sądów, pozwala widzom obserwować i wyciągnąć wnioski. Subtelnie i z wyczuciem. Fascynująco. ### Strategia mistrza [2] Kariera amerykańskiego kolarza Lance’a Armstronga rozwijała się w szalonym tempie. Od kiepsko zbudowanego, dostającego zadyszki przy pierwszym niezbyt nawet stromym podjeździe po króla szos i górskich odcinków, mistrza nad mistrze - w kilka zaledwie lat. Przeistoczenie miało miejsce na naszych oczach, a rozpoczęło się na dobre po zdiagnozowaniu u kolarza raka. Z tej, jak i z innych walk wyszedł jednak zwycięsko - i mocniejszy, niż kiedykolwiek. Stephen Frears w “Strategii mistrza” próbuje odpowiedzieć na pytanie - jak do tego doszło, że Armstrongowi tyle uszło na sucho, a przyznał się dopiero wtedy, kiedy jemu samemu to pasowało i to w programie Oprah Winfrey, przy wielomilionowej oglądalności? ### Sól ziemi [3] Historia 40-letniej podróży po świecie fotografa Sebastiao Salgado, który portretował szereg przemian geopolitycznych i ich wpływ na zwykłych ludzi. W nominowanym do Oscara filmie dokumentalnym Wim Wenders (“Niebo nad Berlinem”) i syn fotografa, Juliano Ribeiro Salgado towarzyszą w przywoływanej wędrówce Salgado na dwóch poziomach - osobistym i antropologicznym, poszerzając ramy zdjęć o szereg niezwykle ciekawych kontekstów.

### Karbala [1] Film Krzysztofa Łukaszewicza opowiada o heroicznej obronie ratusza przez oddział polskich i bułgarskich żołnierzy w trakcie misji w Iraku. Pozostawieni bez wsparcia i odcięci przez rebeliantów, muszą stawić czoła przeważającym siłom wroga i poradzić sobie z minimalnymi zasobami broni i żywności. ### 45 lat [2] Ona i on, mała mieścina, spokojnie życie. Po 45 latach od zawarcia małżeństwa oboje przywykli do swojego towarzystwa, do stabilizacji i przyjęcia codziennej egzystencji taką, jaka jest. Mało co ich dziwi, niewiele zaskakuje. Kiedy na jaw wychodzi pewien dawno zapomniany sekret z przeszłości, zasiewa ziarno wątpliwości i każe ponownie zastanowić się nad istotą długoletniego związku. Koncertowe role Charlotte Rampling i Toma Courtenaya w znakomitym, doskonale wyważonym i subtelnym filmie Andrew Haigha. ### Festiwale Gdynia i Toronto to dwa festiwalowe bieguny, nie tylko dlatego że trwają równolegle na dwóch kontynentach. Gdynia to festiwal krajowy, jakiego ze świecą szukać na festiwalowej mapie, prezentuje to, co najlepsze w naszym kinie. Toronto z kolei to pierwszy oscarowy prognostyk, z roku na roku poszerzający swoją renomę, z szeregiem premier i targami sprzedażowymi. Dekompresor odwiedził obydwa te wydarzenia (Sebastian był w Gdyni, Magda w Toronto) - zobaczcie, co z tych wypraw przywiózł.

### Nieracjonalny mężczyzna [1] Najnowszy film Woody’ego Allena budzi skrajne emocje - jedni uznają go za jeden z lepszych tzw. “nowych Allenów”, dla innych do powtórka z rozrywki, wierna kopia wykorzystanych już niegdyś wzorców, ubrana tylko w nowe szaty i zagrana przez nowych aktorów (tu Joaquin Phoenix i Parker Posey, muza niezależnego twórcy Hala Hartleya). Czy Mistrz z Nowego Jorku powiedział już swoje ostatnie twórcze słowo, a teraz kalkuje już sam siebie? Trudno nie mieć takiego wrażenia śledząc znaną fabułę, słuchając powtarzanych bez ustanku filozoficzno - psychologicznych frazesów i wciąż tej samej suity na wiolonczelę Bacha. I czy Emma Stone może zacząć irytować? ### Pan Turner [2] Mike Leigh (“Sekrety i kłamstwa”) w nagrodzonym na festiwalu w Cannes “Panie Turnerze” przedstawia losy prekursora impresjonizmu, Williama Turnera. Brytyjski mistrz opowieści o zwykłych ludziach pokazuje wybitnego malarza na tle epoki, wchodzi wewnątrz relacji rodzinnych, wreszcie pokazuje artystę przy pracy i naturalne światło, które było stymulantem jego twórczości. ### Kalwaria [3] Ojciec James (Brendan Gleeson) pracuje w małej wiejskiej parafii na północy Irlandii. Tu wszyscy się znają, wiedzą o sobie wszystko. Świadomi, że ich ksiądz w przeszłości sam zmagał się z nałogami i założył rodzinę (zanim przywdział sutannę urodziła mu się córka), traktują go jak swojego. Być może z tej właśnie przyczyny to do ojca Jamesa właśnie przychodzi wyspowiadać się młody mężczyzna. Wyznaje jednak nie swoje grzechy, lecz tego, który go wykorzystał seksualnie przez laty. Od tej pory ksiądz nie będzie jedynie przedstawicielem małej religijnej wspólnoty, będzie sumieniem całego kościoła. Znakomite, głębokie, ważne kino.

### Eskorta [1] Kolejny w dorobku reżyserskim film znakomitego aktora Tommy’ego Lee Jonesa, i kolejny (po “Trzech pogrzebach Melquiadesa Estrady”) western. Briggs (Jones) i Mary Bee Cuddy (Hilary Swank) zrządzeniem losu stają się kompanami w trudnej i niebezpiecznej misji prze przetransportowania trzech psychicznie chorych kobiet między dwoma nieprzyjaznymi stanami. Klasyczne kino drogi? Nic z tych rzeczy! ### Amy [2] Nieśmiała, zakompleksiona, wrażliwa, piekielnie utalentowana, niestabilna emocjonalnie, niedojrzała, zaniedbana… Amy Winehouse. Historia jej oszałamiającej kariery, deszczu nagród i uznania ze strony świata artystycznego oraz bezkrytycznego uwielbienia fanów zestawiona z burzliwym życiem prywatnym, desperackim poszukiwaniem miłości i uzależnieniem w filmie dokumentalnym Asifa Kapadii. ### Rok przemocy [3] Abel Morales (kolejna znakomita rola Oscara Issaca) jest emigrantem, który próbuje ustatkować się w USA i dzięki rozkręconemu własnymi siłami biznesie, osiąga swój cel. Nadchodzi jednak rok 1981, kiedy fala przestępczości przybiera na sile, a mafijne grupy zawłaszczają średnie przedsiębiorstwa. Firma Moralesa jest kolejną na ich drodze.

### Lost River [1] Debiut reżyserski hollywoodzkiej megagwiazdy, Ryana Goslinga. “Lost River” na zeszłorocznym festiwalu w Cannes określany był naprzemiennie jako mroczny, hipnotyczny, niepokojący, ale i wtórny, niepełny, stworzony wyraźnie pod wpływem fascynacji kinem Nicolasa Windinga Refna i Davida Lyncha. Jednoznaczna opinia o tym filmie nie wchodzi w grę. ### W głowie się nie mieści [2] Jeden z największych hitów tegorocznego Festiwalu w Cannes to… kreskówka! Wyprodukowany przez Pixar i wyreżyserowany przez Pete’a Doctera (odpowiedzialnego za “Toy Story”, “WALL-E” i “Odlot”) film zdobył serca publiczności i krytyków na cały świecie, a przecież opowiada właśnie o emocjach. Mądre, ciepłe i poruszające kino familijne. ### Pod skórą [3] Obcy z kosmosu rzadko przybierają tak atrakcyjną postać, tym razem obleczona fizycznością Scarlett Johansson kosmitka odnajduje tymczasowy dom w szkockim Glasgow. Tu mami i łudzi przypadkowych mężczyzn, wykorzystując swój zewnętrzny wygląd, by osiągnąć własny sekretny cel. Intrygujące i hipnotyzujące.

### Mad Max: Na drodze gniewu [1] Dla wszystkich oddychających spalinami i z wysokooktanową benzyną we krwi to może być film roku! Weteran George Miller po przygodzie z kinem familijnym (wyreżyserował w końcu “Babe świnka w mieście” i dwie części “Happy feet”) wraca do korzeni - w roli Maksa obsadzając fantastycznego Toma Hardy’ego, ale prawdziwą gwiazdą czyniącego genialną Furiosę (Charlize Theron). Mogła to być kompletna katastrofa. Wyszedł film, który zapamiętamy dla długo. Prawdziwa jazda bez trzymanki! ### Marsylski łącznik [2] Nawiązująca, nie tylko tytułem, do “Francuskiego łącznika” historia walki sędziego Pierre Michela (Jean Dujardin) z szefem gangu (w tej roli Gilles Lellouche), przemycającego narkotyki z Francji do USA. Dbałość o scenograficzne (Marsylia lat 70.) i historyczne (w dużym stopniu bazujące na faktach) detale zaowocowała pełnokrwistym kryminałem noir w westernowym sosie. ### Citizenfour [3] Nagrodzony Oscarem dokument Laury Poitras rejestrujący wydarzenia z 2013 roku, kiedy to kontraktowy pracownik amerykańskiej agencji bezpieczeństwa wewnętrznego (NSA) ujawnił dokumenty, potwierdzające inwigilowanie obywateli przez rząd swojego kraju i istnienie programu PRISM, służącego m.in. do monitorowania korespondecji elektronicznych na całym świecie.

### Selma [1] Choć to dość zaskakujące, „Selma” jest pierwszym filmem kinowym o Martinie Lutherze Kingu. Znakomita młoda reżyserka Ava DuVernay (znana ze świetnego pełnometrażowego debiutu “Middle of Nowhere”) skupia się na okresie działalności aktywisty, w czasie którego usiłował on wymóc na władzach nowelizację ustawy umożliwiającej głosowanie czarnoskórym. DuVernay pokazuje swojego bohatera jako lidera, męża stanu, ale też obserwuje go w zaciszu domowym, wśród żony, dzieci i przyjaciół, którym poświęca każdą wolną chwilę. Poruszający obraz walki i wielkiej polityki skonfrontowany jest więc z fragmentami życia prywatnego jednostek w tym niezwykle sprawnie zrealizowanym dziele dotykającym wrażliwej wciąż w Ameryce materii praw człowieka. ### Jak całkowicie zniknąć [2] Przemysław Wojcieszek za temat nowego filmu wziął przypadkową relację dwóch kobiet, które poznały się przypadkiem w berlińskim metrze. Kamera podąża za nimi w nocnej wędrówce przez miasto - przechodzi przez ulice, towarzyszy w sali gimnastycznej, tańczy w klubach. Czy przypadkowe spotkanie przerodzi się w coś więcej? “Jak całkowicie zniknąć” to efemeryczne kino - utkane bardziej z gestów i emocji, miejsc i towarzyszącej im muzyki (autorstwa Julii Marcell) niż precyzyjnej konstrukcji i rozpisanych na chłodno dialogów. Parafrazując jedną z prasowych recenzji: to film, który wpuszcza powietrze do polskiego kina. ### Docs Against Gravity [3] Wybitne postaci światowego filmu dokumentalnego, całe morze fantastycznych tematów i historii, słynne tytuły, ciekawe spotkania i warsztaty - festiwal Docs Against Gravity, choć w tym roku zmienił nazwę, powraca w wielkim stylu! Na spragnionych emocji czekają fascynujące dzieła: my szczególnie czekamy na “CITIZENFOUR” o Edwardzie Snowdenie, “Perłowy guzik” gościa festiwalu Patricio Guzmana, na uwielbiane przez Sebastiana “Badjao. Duchy z morza”, a także na oklaskiwaną “Scenę ciszy” Oppenheimera, czy “W piwnicy” Ulricha Seidla. Prawda jest jednak taka, że najbardziej czekamy na absolutne zaskoczenia, opowieści, które wbiją nas w fotel i długo nie wyjdą z pamięci! Gośćmi festiwalu w tym roku są między innymi Joshua Oppenheimer, Ulrich Seidl, Kim Nguyen i Patricio Guzman. ### Wiosna Filmów [4] W tegorocznej edycji połączenie najlepszych filmów z tzw. festiwalowej trójcy (Berlin, Cannes, Wenecja) z miksem najciekawszych kinowych premier ostatnich miesięcy było zakrojonej jeszcze szerzej i kompetentniej. Na otwarcie mogliśmy obejrzeć komediodramat Roya Anderssona “Gołąb przysiadł na gałęzi i rozmyśla o istnieniu” (chyba najlepszy tytuł ostatnich lat), nagrodzony Złotym Lwem 2014 w Wenecji. Była też okazja, by zapoznać się ze współnagrodzonym w Berlinie za reżyserię (z “Body/Ciałem” Szumowskiej) “Aferim!” Radu Jude, przedpremierowo obejrzeć “Oniricę - Psie Pole” Lecha Majewskiego, szokujące “Plemię” Myrosława Słaboszpyckyja i “Ognie w polu” Skin’ya Tsukamoto, a na zakończenie kapitalny hiszpański thriller w klimacie “Detektywa”, czyli “Stare grzechy mają długie cienie”. Wiosna Filmów to była prawdziwa uczta kinomana. ### POST FACTUM: 1. Reżyserem "Once" jest oczywiscie John Carney, a nie John Curran. Sebastian posypuje głowę popiolem. 2. "Ognie w polu" to film autorstwa Shin'ya Tsukamoto. Sebastian uczy się wymowy. 3. Link do tekstu o "Badjao. Duchach z morza" [5]. Akurat w tym przypadku Sebastian dobrze zrobił.

### Złota klatka [1] Nastoletnia Sara z dwoma kolegami wyrusza z rodzinnej Gwatemali w poszukiwaniu lepszego życia do odległego Los Angeles. Bez pieniędzy, papierów, kontaktów, porywają się na niebezpieczną wyprawę, która może skończyć się dla nich tragicznie. Po drodze jeden z nich podejmuje decyzję o powrocie, ale zostaje szybko zastąpiony przez Chauka, należącego do jednego z plemion lokalnych. „Złota klatka” Quemady – Dieza zdobyła już ponad 70 nagród na całym świecie. ### Disco Polo [2] Pieniądze made in Poland w latach 90-tych. Dla niektórych pierwsza dekada polskiego kapitalizmu oznaczała trudne czasy przemian gospodarczych i ustrojowych – niepokój, kolejki, papiery. Dla innych, tych bardziej „obrotnych” – prawdziwą żyłę złota, streszczoną w kilku słowach: taniej kupić - drożej sprzedać. W ten sposób rodziły się fortuny dzisiejszych krezusów i ich dynastii. Jeszcze inni postanowili dorobić się w tzw. „szołbizie”, rozrywce dla mas, grając wpadające w ucho, rytmiczne utwory. Na weselach, ogniskach i biesiadach rodziło się disco polo, by wkrótce trafić, wraz z programami rodzącego się Polsatu, pod strzechy zwykłych Polaków. Bochniak w „Disco Polo” opowiada jedną z takich historii sukcesu, i robi to z werwą właściwą gatunkowi, którym się zajął. ### Violet [3] Reżyserski debiut Belga, Basa Devosa - zwycięzca sekcji Generation zeszłorocznego Berlinale. Wyciszona, rozegrana niemal bez słów historia młodego Jessego, na oczach którego ginie przyjaciel, napadnięty przez dwójkę rówieśników. Mimo że Jesse mógł stanąć w obronie kolegi, nie był w stanie się poruszyć. Właściwie cała narracja skupiona jest na próbie “życia dalej”, pogodzenia się zarówno ze stratą, jak i z samym sobą. Cały ten proces obserwujemy niemal wyłącznie w obrazach. ### Ex Machina [4] Film science fiction Alexa Garlanda, współpracownika Danny’ego Boyla. Młody programista Caleb (Domnhall Gleeson) wygrywa konkurs organizowany przez swojego pracodawcę, Nathana (Oscar Isaac). Nagrodą okazuje się pobyt w posiadłości szefa, podczas którego Caleb ma wziąć udział w tzw. teście Turinga, polegającym na określeniu czy maszyna posiada sztuczną inteligencję. Podczas sesji z Avą, najnowszym dziełem Nathana, okazuje się że stopień jej AI jest znacznie wyższy niż Caleb mógł przypuszczać. Garland w “Ex Machinie” miesza dokonania powieści Lema, Dicka i Asimova z dziełami Kubricka, Scotta i Spielberga tworząc kameralny dramat na trójkę aktorów.

### Źródło nadziei [1] Pełnometrażowy debiut Russella Crowe’a opowiada o ojcu (w tej roli sam Crowe), którego trzej synowie wyruszają na wojnę z Imperium Osmańskim w bitwie o Gallipoli i w obliczu jej klęski zostają uznani za zaginionych. Epicki dramat nawiązujący do klasyki amerykańskiego kina, pokroju Lawrence’a z Arabii. ### Dumni i wściekli [2] Opowieść o tym, jak londyńska grupa gejów i lesbijek pomagała strajkującym walijskim górnikom to nie filmowa fikcja, a jeden z tych zapomnianych przez historię faktów, które rzeczywiście miały miejsce w czasie rządów premier Thatcher. Wszystko zaczęło się od zbiórki drobniaków na ulicy, a skończyło na długoletniej przyjaźni, która trwa do dziś. „Dumni i wściekli” Matthew Warchusa to niezwykle optymistyczny film o ciężkich i nieprzewidywalnych kolejach losu, o solidarności i tolerancji – z fantastyczną obsadą. Ku pokrzepieniu serc. ### To właśnie seks [3] Kolejna propozycja z Australii, tym razem komedia. Opowiadając losy kilku par Josh Lawson (również w obsadzie) sprawdza jak długo można utrzymać wysoką temperaturę seksualną w związku i jak skutecznie podwyższać jej wskaźnik. ### Sils Maria [4] Maria Enders (Juliette Binoche” otrzymuje propozycję wcielenia się w jedną z ról w sztuce, która dwadzieścia lat temu była jej przepustką do kariery. Z twórczymi powrotami w znajome rejony wiąże się jednak określone zagrożenie. Maria jest niestabilna emocjonalnie, rozwodzi się, wieloletni przyjaciel – reżyser umiera, a ona podróżuje we francuskie Alpy, do miejscowości Sils Maria, gdzie wszystko zdaje się mieć początek i koniec. Obserwuje intrygujące zjawiska pogodowe, zagłębiając się we własną przeszłość, myśląc o nieuchronnej przyszłości. Koncertowe role Binoche i, co dość zaskakujące, także Kristen Stewart – jako asystentki gwiazdy w świetnie przyjętym „Sils Maria” francuskiego reżysera Oliviera Assayasa. ### Coś za mną chodzi [5] Uznany za jeden z najlepszych amerykańskich horrorów XXI wieku film Davida Roberta Mitchella opowiada o nastolatce obciążonej klątwą - podążająca za nią krok w krok istota nie spocznie póki jej nie zabije. Niechciane brzemię zostało jej przekazane na drodze… seksu, co jest także jedynym sposobem na zrzucenie śmiertelnego zagrożenia na kogoś innego.

Dwa dni, jedna noc [1] „Dwa dni jedna noc” w reżyserii braci Dardenne ze świetną rolą Marion Cotillard w roli walczącej z depresją pracowniczką fizyczną Sandrą. Uporawszy się z chorobą chce wrócić do pracy, ale na miejscu dowiaduje się, że szef dał pracownikom wybór: albo Sandra wraca do pracy, albo wszyscy dostają po 1000 euro premii. Nie ma środków na jedno i drugie.  Kobieta ma więc weekend, by namówić większą część kolegów z pracy, by pozwolili jej zostać, rezygnując jednocześnie z bonusa. Opowiemy przy okazji między innymi o społecznej stronie kina braci Dardenne i karierze hollywoodzkiej Marion Cotillard. Kingsman: Tajne służby [2] Przenosząc się z prędkością światła do deszczowego Londynu, odwiedzimy też siedzibę nowoczesnych szpiegów o arystokratycznych korzeniach i z entuzjazmem podyskutujemy o „Kingsman: Tajnych służbach” w reżyserii Matthew Vaughna. W tym wybuchowym pastiszu filmów akcji znalazło się miejsce na wszystko, co powinno być w kinie rozrywkowym w najlepszym wydaniu – ciekawe postaci, relacje zbudowane na zasadzie kontrastu, dynamiczny montaż i świetne dialogi, oraz całe mnóstwo gadżetów. Czas projekcji mija jak z bicza strzelił, a my mamy ochotę na jeszcze więcej! Turysta [3] Obsypany nagrodami, ale ostatecznie pominięty przez Amerykańską Akademię Filmową „Turysta” i Alpy Francuskie to kolejny etap naszej filmowej podróży. Ruben Ostlund po znakomitej „Grze” sprzed trzech lat przygląda się z pozoru szczęśliwej rodzinie Szwedów Ebby i Tomasa. Zamożna para wyrusza z dziećmi na narty do francuskiego kurortu, ale na miejscu okazuje się, że daleko im do sielanki. Kolejno następujące po sobie wypadki prowadzą do głębokiego konfliktu, a wizyta znajomych tylko pogarsza już i tak niestabilną sytuację. Czy ta rodzina przetrwa? Viviane chce się rozwieść [4] Pozostając w temacie rodziny przeniesiemy się do Izraela, gdzie przed sądem rabinackim o swoją wolność walczy Viviane Elkabetz. Pragnie uwolnić się od małżeństwa z despotycznym mężem, którego prawdopodobnie nigdy nie kochała. Proces trwa latami, żadna ze stron nie chce odpuścić, zdając sobie sprawę, że nie ma odwrotu. Miejscem akcji „Viviane chce się rozwieść” uczyniono ciasną salę sądową i przylegające korytarze, ale nie tylko dlatego ma się wrażenie oglądania sztuki teatralnej. Aktorzy – uczestnicy dramatu uważnie dobierają słowa i panują – lub nie – nad emocjami. Wszystko zaś odbywa się w imię ortodoksyjnej religii i nieśmiertelnej tradycji.

Część pierwsza: Oscary 2015 Jakie szanse ma “Ida” [1] na pierwszego dla Polski Oscara za najlepszy film nieanglojęzyczny? Dwie nominacje dla naszych rodaków za najlepsze krótkometrażowe filmy dokumentalne (“Joanna” Anety Kopacz [2] i “Nasza klątwa” Tomasza Śliwińskiego [3]). Dyskusja o poziomie nominowanych w tym roku filmów - czy Amerykanie odchodzą od wielkich widowisk w stronę skromnych opowieści? Część druga: Berlinale 2015 Jaka była recepcja filmu Małgorzaty Szumowskiej i prezentował się konkurs główny? Czy Berlin odzyskał nadszarpniętą renomę? Czyli Berlin w pigułce od Magdy Maksimiuk. Kebab i Horoskop Gorąco polecamy pełnometrażowy debiut Grzegorza Jaroszuka (“Opowieści z chłodni”), prezentowany na zeszłorocznym Festiwalu Filmowym w Gdyni, “Kebab i Horoskop” [4]. To rodzaj kina absurdu, współcześnie prawie w Polsce nieobecny. Obserwujemy historię dwóch mężczyzn, którzy poznają się przez splot okoliczności i podejmują pracę w sklepie z dywanami, udając speców od marketingu.

Whiplash Zaczynamy od rewelacji ubiegłorocznego festiwalu Sundance. Za moment rozpoczyna się już jego kolejna edycja, a u nas premiera „Whiplash” Damiena Chazelle. Młody adept perkusji Andrew (Miles Teller) dostaje się do zespołu prowadzonego przed apodyktycznego choleryka Fletchera (koncertowa rola J.K. Simmonsa). Tam dopiero na własnej skórze doświadcza, co oznacza popularna fraza „krew, pot i łzy” w dążeniu do doskonałości. Prawdziwa petarda! Foxcatcher Nie zmieniając kontynentu pochodzenia filmu przenosimy się następnie na amerykańskie areny sportowe. Mark (Channing Tatum) i David (Mark Ruffalo) Schultz to olimpijscy mistrzowie zapasów. Właśnie przygotowują się do kolejnych zmagań na światowych arenach, ale rzeczywistość medalisty to niestety nie tylko blichtr międzynarodowych aren i bankiety. Zmagają się z regularnymi treningami, w związku z czym nie mogą podjąć stałej, innej pracy. Ich życie to ciągłe zmagania z przeciwnikami i samym sobą, a wygląda na to, że z samego trenowania nie uda się wyżywić rodziny. Z nieoczekiwaną pomocą młodszemu Markowi przychodzi tajemniczy filantrop, John Du Pont (rewelacyjny Steve Carell), ale za pieniądze żąda całkowitego posłuszeństwa. Mocne uderzenie od specjalisty od filmowych biografii, Bennetta Millera, czyli „Foxcatcher”. Dzikie historie Szybka zmiana tematu… i już jesteśmy w dalekiej Argentynie, skąd pochodzi wyprodukowany przez samego Pedro Almodovara film w reżyserii Damiana Szifrona, czyli „Dzikie historie”. W skrócie to mozaika kilku krótkich opowieści, które jednak mają wiele wspólnego. Przede wszystkim łączy je… gniew głównych bohaterów, ich bezradność w sytuacjach patowych i konieczność natychmiastowej reakcji. Jest więc dużo nerwów, jest też na szczęście dużo czarnego humoru. Dla wszystkich wielbicieli oryginalnych rozwiązań i codziennego bohaterstwa – pozycja obowiązkowa. Gra tajemnic Kto złamał kody Enigmy – niemieckiej maszyny szyfrującej, co prawdopodobnie przesądziło losy Wielkiej Wojny? Podręczniki historii najczęściej wymieniają wybitnych polskich kryptologów: między innymi Mariana Rejewskiego, Jerzego Różyckiego i Henryka Zygalskiego, stojących na czele całego zespołu. Z filmu Mortena Tylduma „Gra tajemnic” wynika jednak, że tej trudnej sztuki dokonał nie kto inny jak genialny matematyk – Alan Turing w ośrodku w Bletchley Park (choć w rzeczywistości zajmował się tym trochę później). Nie złościmy się jednak zbyt długo na historyczne nieścisłości, bo film z Benedictem Cumberbatchem, Keirą Knightley i Matthew Goode to solidna porcja bio-picowej rozrywki. Co jeszcze nam się podobało, a co już jednak mniej? Szczegóły już w odcinku! Czarny węgiel, kruchy lód Od filmowych biografii przechodzimy jeszcze na chwilę do dalekiej Azji – i proponujemy spotkanie ze zwycięzcą ubiegłorocznego festiwalu Berlinale – „Czarny węgiel, kruchy lód” w reżyserii Yinan Diao. Ta historia zaczyna się bardzo mrocznie – w fabrykach rozsianych w jednej z części Chin, w składach węgla, robotnicy odnajdują części ludzkiego ciała. Pierwszymi podejrzanymi są pracownicy lokalnego przewoźnika, ale prędko okazuje się, że to fałszywy trop. Pojawiają się nowe wskazówki, które jednak okazują się sprowadzać na manowce. Na horyzoncie widać tylko coraz więcej tajemnic. Mroczne, wciągające kino – obserwujcie uważnie!

Kondensujemy rok miniony W noworocznym odcinku kondensujemy rok miniony, wyjątkowo urodzajny. Ujęły nas filmy proste, które wychodząc od zwykłych wydarzeń, jednostkowych historii, niepostrzeżenie odsłaniały przed nas głębsze prawdy o życiu i świecie. Poniżej nasza złota dziesiątka filmów z oficjalnej polskiej dystrybucji roku 2014 r. oraz sześć filmów z alternatywy. Bez podziału na kolejność, z zaproszeniem do dyskusji. Oficjalna dystrybucja Wielkie piękno Zimowy sen Lekcje harmonii Co jest grane Davis? Lewiatan Boyhood Grand Budapest Hotel Ona Tylko kochankowie przeżyją Wilk z Wall Street Drugi obieg Listen Up, Philip Land Ho! '71 The Rover Raid 2 Onirica - Psie Pole Errata: "Raid 2" jest oczywiście koprodukcją USA i Indonezji, za błąd przepraszam [S.P.].

Streszczenie - 30. Warszawski Festiwal Filmowy Październik upływa pod znakiem fantastycznych festiwali filmowych. Ekipa Dekompresora odwiedziła najpierw stołeczny Warsaw Film Festival, gdzie serca publiczności skradł nowozelandzki „Co robimy w ukryciu”, a jury – chiński „Trumna w górach”. Ze względu na bogaty repertuar każdy mógł znaleźć coś dla siebie, z każdego zakątka świata. Projekcje uświetniali swoją obecnością twórcy pokazywanych obrazów, a 30., jubileuszowa edycja okazała się ogromnym sukcesem. W programie będziemy polecać między innymi „Brudny szmal”, „Timbuktu”, „Plemię” i „Pieśń ćmy”, ale opowiemy też co nieco o syberyjskim punku, młodocianym rumuńskim mistrzu poppingu, spóźnialskich widzach i o tym, czego życzymy Warszawskiemu Festiwalowi Filmowemu na kolejne lata owocnego wyświetlania filmów, których nigdzie indziej raczej zobaczyć się nie da. [1] “Trumna w górach” reż. Xin Yukun[2] “Co robimy w ukryciu” reż. Jemaine Clement & Taika Waititi[3] “Mapy gwiazd” reż. David Cronenberg[4] “Brudny szmal” reż. Michaël R. Roskam[5] “Timbuktu” reż. Abderrahmane Sissako[6] “Plemię” reż. Myroslaw Slaboshpytskiy[7] “Pieśń ćmy: Tajny agent Reiji” reż. Takashi Miike Streszczenie - 5. American Film Festival Następnie opowiemy też o (prawie) wszystkich stanach kina według American Film Festival. Wrocławska impreza jak zawsze zaprezentowała mnogość filmów spoza głównego nurtu, fascynujące retrospektywy i intrygujące odkrycia, a także festiwalowe pewniaki. Obejrzeliśmy wreszcie „Whiplash” i „Manglehorn”, a poza tym świetne „Land Ho!” „Białego ptaka w zamieci” i „Do Ciebie Philipie”. Chętnie podzielimy się wrażeniami, a tych było co niemiara!  [8] “Whiplash” reż. Damien Chazelle[9] “Land Ho!” reż. Aaron Katz, Martha Stephens[10] “Biały ptak w zamieci” reż. Gregg Araki[11] “Do Ciebie Philipie” reż. Alex Ross Perry[12] “Foxcatcher” reż. Bennett Miller “Bogowie” [13] Filmowa biografia Zbigniewa Religii (w rolę profesora wcielił się Tomasz Kot), skupiająca się na kluczowym okresie jego życia - stworzeniu specjalistycznej kliniki chorób serca na Śląsku oraz próbach dokonania pierwszego w Polsce przeszczepu serca. Oprócz trudności związanych z pozyskaniem środków metrialnych na rozpoczęcie budowy i zebranie personelu, przyszły minister zdrowia musi także przełamać mentalność świętości ciała, ścieśle związanej z religią. Reżyseria: Łukasz PalkowskiScenariusz: Krzysztof RakObsada: Tomasz Kot, Piotr Głowacki, Jan Englert, Kinga Preis, Sonia Bohosiewicz, Magdalena CzerwińskaMuzyka: Bartosz ChajdeckiZdjęcia: Piotr Sobociński Montaż: Jarosław Barzan “Zimowy sen” (Kış Uykusu) [14] Najnowszy film Nuri Bilge Ceylana, na festiwalu w Cannes obwołany arcydziełem, opowiada o byłym aktorze Aydinie, który po zakończeniu kariery przeniósł się wraz z żoną do Kapadocji, gdzie prowadzi hotel i pisuje felietony dla lokalnej gazety. Pozornie szczęśliwy, chowa się jednak za kolejnymi maskami cynika i moralizatora. W kolejnych rozmowach z siostrą, małżonką i znajomymi podejmuje tematy wpływu dobra i zła na człowieka, odniesienia religii do życia codziennego czyli roli sztuki w tymże. Ale Aydin tworzy również teatr prywatnych zaszłości z siostrą, braku porozumienia ze znacznie młodszą żoną, które obejmuje własną omnipotencją, wyrażaną w monologach ex-cathedra. Reżyseria: Nuri Bilge CeylanScenariusz: Nuri Bilge Ceylan, Ebru CeylanObsada: Haluk Bilginer, Melisa Sözen, Demet Akbağ, Serhat Mustafa Kiliç, Nejat İşlerZdjęcia: Gökhan TiryakiMontaż: Nuri Bilge Ceylan, Bora Göksingöl  

Bardzo poszukiwany człowiek (A Most Wanted Man) Najnowszy film holenderskiego reżysera Antona Corbijna ("Control", "Amerykanin"), "Bardzo poszukiwany człowiek" [1], oparty jest na podstawie powieści mistrza zimnowojennego kryminału - Johna Le Carre. Gunther Bachmann (Hoffman) jest szefem specjalnej jednostki antyterrorystycznej ulokowanej w Hamburgu. Do miasta przedostaje się młody Czeczen Issa z tajemniczym listem do bogatego właściciela lokalnego banku. List ten stanowi dowód posiadania przez zaniedbanego chłopaka olbrzymiej fortuny zostawionej mu w spadku przez ojca - oficera radzieckiej armii. Już jednak sam przyjazd Issy do niemieckiego portowego miasta, jego intencje i osobliwe zachowanie wzbudzają w agentach pod wodzą Bachmanna uzasadnione obawy. Postanawiają go śledzić. W sprawę wplątana zostaje również młoda, idealistycznie usposobiona prawniczka Annabel, która postanawia bronić Issę przed działaniami antyterrorystów, bankierów, a także... przed nim samym. Rozpoczyna się gra o wolność Czeczena, jego bezpieczeństwo, ale również o wielką fortunę i międzynarodowy ład. Reżyseria: Anton CorbijnScenariusz: Andrew Bovell (na podstawie powieści Johna Le Carre)Obsada: Philip Seymour Hoffman, Rachel McAdams, Willem Dafoe, Robin Wright, Nina HossMuzyka: Herbert GronemayerZdjęcia: Benoit DelhommeMontaż: Claire Simpson Wróg (Enemy) Z nowym materiałem powraca Kanadyjczyk, Denis Villeneuve. “Wróg” [2] to mocno pokręcony thriller zaciągający dług u Lyncha i Polańskiego. Adam (Jake Gyllenhaal) jest wykładowcą akademickim, któremu każdy kolejny dzień zlewa się w jedno. Po pracy wraca do dusznego mieszkania, gdzie uprawia seks z kochanką (Mélanie Laurent), po czym zasypia. Monotonię życia przerywa mu polecony przez kolegę film, w którym dostrzega aktora (również Jake Gyllenhaal) łudząco podobnego do siebie. Adam postanawia sprawdzić co kryje się za łącząca ich fizjonomią.  Reżyseria: Denis VilleneuveScenariusz: Javier Gullón (na podstawie powieści José Saramago)Obsada: Jake Gyllenhaal, Mélanie Laurent, Sarah Gadon, Isabella RosselliniMuzyka: Saunder Jurriaans, Danny BensiZdjęcia: Nicolas BolducMontaż: Matthew Hannam Otchłań. Opowieść o życiu i śmierci (Into the Abyss) Niemiecki reżyser Werner Herzog w swoich dokumencie z 2011 roku bada losy skazanych na karę śmierci i dożywocie dwóch morderców i ich rodzin, jak również losy rodzin ich ofiar. W tym celu wybiera się do teksaskiego miasteczka Conroe i przepytuje wszystkich, którzy mieli jakikolwiek związek z tą sprawą, a do których mógł trafić. Zadaje pytania o samą zbrodnię sprzed dekady, ale jednocześnie o istotę człowieczeństwa i sens kary śmierci. Wyraża tym samym swój sprzeciw wobec tej ostatecznej kary. Jednocześnie, nie wybiela czynów sprawców, których uczynił też bohaterami swojej opowieści. Stara się zachować obiektywizm, co w filmach dokumentalnych o tej tematyce nie jest przecież łatwe. Do "Otchłani" sięgamy w naszym cyklu "Drugi obieg". UWAGA: Film można w całości i bezpłatnie obejrzeć pod tym linkiem [3] Reżyseria: Werner HerzogScenariusz: Werner HerzogObsada: Jason Burkett, Michael Perry, Jeremy Richardson, Kristen WillisMuzyka: Mark De Gli AntoniZdjęcia: Peter ZeitlingerMontaż: Joe Bini

Kino w trampkach Od siebie dodamy, że wyjątkowość festiwalu polega na zadbaniu o nastoletnich widzów, których codzienne problemy i marzenia znajdują odzwierciedlenie w prezentowanych filmach. Eklektyczny program Kina w trampkach dla młodych może więc stać się wytyczaniem drogi, a dla ich rodziców lub starszego rodzeństwa, okazją do spojrzenia w przeszłość i zbudowania pokoleniowego mostu. Festiwal trwa od 20 do 28 września w kinach Iluzjon i Praha w Warszawie. Gorąco polecamy!

Festiwal Kino w Trampkach Z kamerą Dekompresora /KINO gościliśmy na otwarciu drugiej edycji festiwalu Kino w Trampkach. Przegląd odbywa się w dniach 20 - 28 września w warszawskich kinach: Iluzjon i Praha. Pokazom filmów towarzyszy całe mnóstwo wydarzeń dodatkowych, warsztatów scenariuszowych i z dubbingu, ciekawych spotkań z ludźmi kultury i nie tylko. "Misja Gwiazda" w reżyserii Martina Miehe - Renarda Festiwal w tym roku otworzył film "Misja Gwiazda" w reżyserii Duńczyka Martina Miehe - Renarda, który z tej okazji specjalnie przyjechał do Warszawy. Obraz został bardzo ciepło przyjęty na festiwalach i przeglądach na całym świecie, od Berlina i Budapesztu zaczynając, na Toronto czy Chicago kończąc. Teraz szansę na swoje spotkanie z Duńskimi dzieciakami i ich przygodami z "Misji Gwiazda" mają polscy widzowie. Naprawdę warto - tym bardziej, że oficjalna kinowa premiera dopiero w styczniu 2015 r.!

Strażnicy Galaktyki Peter Quill, albo jak lubi się sam tytułować - „Space Lord”, prowadzi dość ryzykowny tryb życia. Poszukuje różnych cennych przedmiotów, które później z zyskiem sprzedaje, nierzadko popadając w kłopoty z prawem. Sytuacja komplikuje się, kiedy Peter dostaje zlecenie na dość niepozornie wyglądający małych rozmiarów glob. Szybko okazuje się, że w pościg wyruszyło znacznie więcej chętnych do fortuny, a większość to typy spod ciemnej gwiazdy. W kolejnym odcinku Dekompresora/KINO zanurzamy się w Kino Nowej Przygody, wspominamy „Jurassic Park” i „Goonies”, podziwiamy świeżo zdobytą muskulaturę Chrisa Pratta oraz soczyste poczucie humoru szopa Rocketa. Dwa słowa: „Strażnicy Galaktyki”! [1]. Wielki błękit Po 26 latach od światowej premiery możemy w końcu obejrzeć słynny “Wielki błękit” [2] Luca Bessona. Opowieść o rywalizacji dwóch nurków w schodzeniu na głębiny bez aparatu oddechowego pokazuje jak wielki talent miał Francuz zanim rozmienił go na drobne w Hollywood. Spojrzenie w przeszłość udowadnia, że żadna z warstw tego filmu (narracyjna, emocjonalna, formalna) nie zestarzała się ani o jotę. Dodatkowo, na naszych ekranach zostanie zaprezentowana wersja reżyserska, dłuższa od oryginału o blisko 30 minut. Lektura obowiązkowa! Własnym głosem W drugim obiegu proponujemy tym razem film dość świeży, bo z 2013 roku, który do tej pory nie znalazł przychylności rodzimych dystrybutorów, czyli „Własnym głosem” [3] w reżyserii Lake Bell. Bell zresztą odpowiada również za scenariusz obrazu i gra główną rolę. Wciela się w Carol, specjalistkę od emisji głosu, która zajmuje się również dubbingiem oraz czytaniem trailerów. Zajęcie to dość niewdzięczne, bo kto tak naprawdę kojarzy nazwiska lektorów? Carol stawia czoło prymatowi mężczyzn w tej specyficznej dziedzinie, a do tego mierzy się bezpośrednio z królem dyscypliny, który jest zresztą prywatnie również jej ojcem. Zabawna, niebanalna historia, której na pewno nie zapomnicie, amerykańscy niezależni w najlepszej formie!

„Ewolucja planety małp” [1] Sequel filmu Ruperta Wyatta sprzed trzech lat. Inteligentne małpy, które pod wodzą Caesara zyskały wolność, przeniosły się do oddalonych od metropolii lasów, gdzie żyją w pokoju. Z kolei ludzie, zdziesiątkowani małpim wirusem, chronią się w tworzonych naprędce enklawach. Z ekspedycją na terytorium małp, zorganizowaną przez ocalałych mieszkańców San Francisco, dowodzi Malcolm (Jason Clarke). Celem wyprawy jest pozyskanie energii z opuszczonej elektrowni, niezbędnej homo sapiens do przeżycia. Wyrażona przez Caesara (Andy Serkis) zgoda na chwilowy pobyt ludzi w strefie małp, staje się przyczyną konfliktu między nim, a nieufnym wobec ludzi Kobą (Toby Kebbell). „Więzy krwi” [2] Angielskojęzyczny debiut francuskiego reżysera Guillaume Caneta z imponującą, międzynarodową obsadą i według scenariusza Jamesa Graya. Chris (Clive Owen) wychodzi z więzienia, i wraca na jakiś czas do rodzinnego miasteczka. Jego brat Frank (Billy Crudup) pełni tam służbę w policji i nie chce mieć w zasadzie do czynienia z niepokornym Chrisem. Na skutek splotu różnych okoliczności zmuszeni są jednak ze sobą zamieszkać, ale każdy z nich dryfuje w innym kierunku. Frank chce się ustatkować u boku Vanessy (Zoe Saldana), Chris lawiruje między matką swoich dzieci (Marion Cotillard) a nowopoznaną miłością od pierwszego wejrzenia (Mila Kunis). Starzy kumple zaczną się upominać o swoje i powrót do dawnych zwyczajów wydaje się coraz bliższy. „Olbrzym – samolub” [3] W “Drugim obiegu” zwracamy tym razem uwagę na znakomity film w reżyserii Amerykanki Clio Barnard. Akcja dzieje się w całości w małym, biednym miasteczku gdzieś w Wielkiej Brytanii, a główny bohater o imieniu Arbor pochodzi z uboższej i rozbitej rodziny. Jego jedynemu przyjacielowi Swifty’emu też się w domu nie przelewa, więc razem podejmują się różnych zajęć zarobkowych. W końcu trafiają pod skrzydła handlarza złomem, a chęć zarobku wyzwala w nich najgorsze instynkty. Znakomite niszowe, prawie nieznane u nas kino, w które bardzo łatwo się zaangażować, ale trudno zapomnieć.

Zapraszamy o 21:00