De eerste ademteug. Weer terug bovenkomen na een tijdje onder de oppervlakte te zijn geweest. Ik noemde mijn vorige album Surface omdat het een verhaal van donker naar licht liet zien: van de diepte terug naar de oppervlakte.
Vier jaar geleden deed ik een livestream optreden, dat volledig opgenomen werd. Ik speelde die avond alleen maar nieuwe liedjes. De helft van die songs belande uiteindelijk met een studioversie op dat album Surface, de andere helft liet ik liggen.
Hoe ik die keuze maakte? Simpel. Het concept van het album was dat drieluik, de beweging van donker naar licht, de lijn in het verhaal. Niet alle liedjes volgden dat verhaal. Sommigen gingen niet eens over mezelf.
Dus hoewel het met pijn in mijn hart was, was de keuze wel snel gemaakt. Maar iedere keer als ik de opnames van dat optreden tegenkwam, werd ik weer herinnerd aan het feit dat ik een aantal mooie liedjes achterhield.
Specifiek 'Cards'. Ik kan je heel eerlijk vertellen dat ik niet meer weet over wie ik het liedje geschreven heb. Ik denk eigenlijk over niemand specifiek, maar dat het geboren is uit een schrijfoefening. Toch voel ik er veel bij. Het gaat over 'het lot', over hoe sommige dingen meant to be zijn. En dat betekent dat verlies dat soms ook is.
Omdat het zo specifiek over een persoon lijkt te gaan besloot ik het niet mee te nemen op Surface. Maar het is wel degelijk onderdeel geweest van dat schrijfproces. Vandaar dat het nu voor het eerst verschijnt op Surface: First Breath. Het live album met al die liedjes die voor het eerst gespeeld werden, dat aankomende donderdag uitkomt.
Helemaal voorbereid zijn op de release? Volg me alvast op Spotify of een andere streamingsdienst waarop jij muziek luistert!