“Ik kon mijn ogen niet geloven” – directeur Birgit Donker over haar nieuwe fotomuseum. 

Toen Birgit Donker, directeur van het Nederlands Fotomuseum, op zoek ging naar een nieuw onderkomen voor het museum, had ze schetsen gemaakt van een vierkant gebouw met het depot in het hart. En via allerlei omwegen stuitte ze uiteindelijk op pakhuis Santos in Rotterdam – een imposant, vierkant gebouw dat perfect past bij haar oorspronkelijke schets. “Ik kon mijn ogen niet geloven,” vertelt ze. “Dit was het gewoon.”

Tweeëntwintig jaar na de opening in de binnenstad en 18 jaar na de verhuizing naar de Wilhelminakade, verhuist het Nederlands Fotomuseum in het najaar van 2025 naar dit historische pakhuis, op een steenworp afstand van de huidige locatie. Een plek die de fotografie eindelijk de ruimte geeft die het verdient. Want het is eigenlijk best gek: we leven in een beeldcultuur, maken gemiddeld 20 foto’s per dag, zo vertelt Birgit Donker, en toch is museale aandacht voor fotografie nog maar heel recent. Pas in 1989 begon het Rijksmuseum bijvoorbeeld serieus met het verzamelen van foto’s. En ook de fotomusea in Amsterdam en Den Haag zijn allemaal van rond de laatste eeuwwisseling.

In deze aflevering van De Museoloog vertelt Birgit Donker over de bijzondere zoektocht, over de enorme waarde van fotografie – als kunst, als document, als verhaal – en over het belang van een echt fotografiemuseum. Want fotografie is zoveel meer dan kunst of documentair: het is misschien wel de meest veelzijdige spiegel van ons leven. Luister naar aflevering 34 en hoor waarom Pakhuis Santos de volgende grote stap is in de geschiedenis van het Nederlands Fotomuseum.