Dünyada bu kadar çok köyü olay yaşanırken ve başkalarının acısı bizim acımızdan çok daha büyükken söylenmekten suçluluk duymamız çok normal. Hele ki "tabağındakileri bitir bak başka çocuklar aç" gibi sözleri duyarak yetişmiş bizler için şu dönemde içimize atmak kaçınılmaz. Ancak herkesin acısı derdi gerçek. Ve kendi sorunlarımızdan bahsetmek ne başkalarının acısını yoksaydığımız ne de önemsizleştirdiğimiz anlamına geliyor. Meseleleri mesele etmezsek bakış açısını sorguladığım, utancı, suçluluğu, gücü ve kendini kırılgan taraflarınla sevmeyi olumladığım bir bölüm oldu.