Bu bölümde Narkissos ile Ekho’nun büyüleyici ama acımasız hikâyesi üzerinden narsisistik yapının psikodinamiğine iniyoruz. Ovidius’un metninden sahnelerle; Teiresias’ın “Şayet kendini görmez ise…” kehanetini, Nemesis’in bedel mantığını ve “aynaya aşık olma”nın ruhsal topografyasını adım adım açıyoruz. Bu bölüm, “narsisti nasıl tanırız?” yüzeyselliğini aşmak isteyen; ilişki örüntülerini, aynalanma yaralarını ve libidinal yatırımı derinlikli bir çerçevede anlamak isteyen herkes için. Mit, psikanaliz ve Jungiyen düşüncenin kesişiminde, şu soruların izini sürüyoruz: Ben kimin aynasında var olurum? Sevilmek mi isterim, yoksa sadece yansımamı mı? Ve nihayet; kendime bakışım beni yaşama mı, yoksa susuzluk çekeceğim bir göle mi çağırıyor?