พระธรรมเศฟันยาห์กล่าวถึงผู้เผยพระวจนะเศฟันยาห์ ผู้ซึ่งมีชีวิตอยู่ในช่วงทศวรรษสุดท้ายของอาณาจักรยูดาห์ใต้ที่เต็มไปด้วยการกราบไหว้รูปเคารพและความอยุติธรรม แม้กษัตริย์โยสิยาห์พยายามปฏิรูป. เศฟันยาห์พยากรณ์ถึง "วันแห่งพระผู้เป็นเจ้า" ซึ่งเป็นการพิพากษาที่จะมาถึงยูดาห์ เยรูซาเล็ม และชนชาติโดยรอบ. เขาบรรยายภาพที่โลกกลับสู่ความไร้ระเบียบ เพื่อสื่อถึงการล่มสลายของสถาบันศาสนา ผู้นำที่ฉ้อฉล และศูนย์กลางเศรษฐกิจที่เอารัดเอาเปรียบ. แม้กองทัพที่พระเจ้าทรงใช้คือบาบิโลน แต่เศฟันยาห์เน้นย้ำถึงบทบาทของพระเจ้าในการกำหนดชะตาเมือง.

อย่างไรก็ตาม การพิพากษาครั้งนี้ไม่ได้มีไว้เพื่อทำลาย แต่เพื่อชำระ. พระธรรมเล่มนี้จบลงด้วยความหวังในการรื้อฟื้นเยรูซาเล็มและชนชาติทั้งปวง ประชาชาติผู้ดื้อรั้นจะกลับใจมาเป็นครอบครัวเดียวกันและร้องเรียกพระนามของพระเจ้า. พระองค์จะประทับอยู่ท่ามกลางประชากรที่ถ่อมตนลงและได้รับการเปลี่ยนแปลง. เศฟันยาห์เน้นย้ำว่าความยุติธรรมและความรักของพระเจ้าจะนำมาซึ่งความหวังในอนาคต สำหรับโลกที่ทุกคนสามารถอยู่ร่วมกันอย่างปลอดภัยและมีสันติสุข.