พระธรรมอาโมสกล่าวถึงผู้เผยพระวจนะอาโมส คนเลี้ยงแกะจากชายแดนอิสราเอล/ยูดาห์ เขาถูกเรียกให้ไปประกาศแก่ อิสราเอล (เหนือ) ในช่วงที่ประเทศมั่งคั่งแต่เต็มไปด้วยความอยุติธรรม การกราบไหว้รูปเคารพ และการละเลยคนยากจน อาโมสกล่าวโทษชนชาติรอบข้าง แต่เน้นอิสราเอลอย่างรุนแรงที่สุด โดยตำหนิ ความหน้าซื่อใจคดทางศาสนา ของผู้นำและคนรวยที่ทำพิธีกรรมแต่เพิกเฉยต่อคนจนและยอมให้เกิดความอยุติธรรม (รวมถึงการค้าทาส) พระเจ้าเกลียดชังการนมัสการที่ปราศจากการเชื่อมโยงกับการปฏิบัติต่อผู้คน การนมัสการแท้คือการปล่อยให้ ความยุติธรรม (มิสพาท) และความชอบธรรม (เศเดคาห์) ไหลมาเหมือนแม่น้ำ

เนื่องจากอิสราเอลปฏิเสธผู้เผยพระวจนะ วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า ซึ่งเป็นการพิพากษาที่น่ากลัวกำลังจะมาถึง โดยชาติมหาอำนาจจะเข้ามาทำลายและกวาดต้อนผู้คนไปเป็นเชลย อย่างไรก็ตาม มีแสงแห่งความหวังเล็กน้อยในตอนท้าย พระเจ้าสัญญาว่าจะ รื้อฟื้นตระกูลดาวิด และ ฟื้นฟูประชากรของพระองค์ ซึ่งจะรวมถึงนานาชาติด้วย พระธรรมนี้แสดงสมดุลระหว่างการพิพากษาความชั่วของพระเจ้ากับเป้าหมายระยะยาวแห่งพระเมตตาและการฟื้นฟู อาโมสเรียกร้องให้ละทิ้งความหน้าซื่อใจคดและหันมานมัสการที่แท้จริงซึ่งแสดงออกผ่านความยุติธรรมและความรักเพื่อนบ้าน