En sevdiğimiz kelime "Liderlik", savaşta, barışta, insanların bir araya geldiği her durumun, o vazgeçilmez bir parçası.

Peki iş hayatında ne arıyor bu kavram? İcat ettiğimiz savaşlarımızın komutanı olarak yöneticilerimizden hatta bazen kendimizden neden bir Büyük İskender olmayı bekliyoruz?

Yapılanı anlatmak bazen yapmaktan bile zor. İnsanı tanımak, huyunu bilmek gerek. Kariyer ve başarının ilk şartı "Ben buradayım" demek.

İkna edebildiğin kadar güçlü olduğun plaza evreninde, hayalini ve kendini satmanın yolları nedir? Konuşalım...

İş hayatın parçası mı yoksa ben onun bir parçası mı oldum?

Ahtapot gibi sarılmanın tek çıktısı kraldan çok kralcı olmak mı?

Bu hastalığın şifasını konuşalım.

Dev şirketler ve dev projeler. Sayısız departmandaki yürüyen binlerce sürecin arasında, işi yapanlar ve yaptıranlar bir arada. Yönetici olmanın gerçek sırrı ve yan gelip yatmak isteenlerin gizli ihtirası Delegasyon sanatını konuşuyoruz...

Tüm işimiz sahneler. Yaptıklarımız, yapmadıklarımız ve sonuçların hepsi seyircinin merceği altında.
Gerçekten duyduklarım iş kalite mi arttırıyor mu, yoksa seyircinin kendi tatminine alet mi oluyorum?
Şimdi geri bildirimden ama doğru niyet ve methodla yapılan geri bildirimden konuşacağız...

Hollywood filmleriyle büyüdüm, hedefim Newyork'tu ama gözümü kapatınca, bir tarlada hasatta veya kendi cafemi işletirken hayal ediyorum kendimi. Ben ne zaman bu hale geldim, değişen hayallerim benim gerçeğim mi yoksa tek derdim kaçmak mı buralardan?

Yetki güzel ama ya sorumluluk? Her işi biz yaparken, son noktada "Ben bunu imzalamam" nidaları yükseliyor. Kurumları ve bireyleri kısmi felce sokan bu problemi nasıl çözeceğiz?

Müdürüm Çok Yaşa: Öğün, çalış, kazan diye çıktım kariyer yolculuğuma. Bir baktım ki kralını sevmek krallığını sevmekten daha çok işe yarıyor. Şimdi karar zamanı; emek mi yoksa politika mı yükselmenin yolu? İşveren ve çalışanın bubi tuzağı olan dalkavukluğu konuşacağız…

Gaza basınca zorlanıyor fakat park sensörü harika, hele açılır tavanına bayılıyorum. Peki bu arabaya neden bindiğimi hatırlıyor muyum?
İş hayatım da tıpkı buna benziyor. İyi ücret beklentime karşılık sunulan, gözümü kör eden ve bağımlısı olduğum bu yan haklar yoksa beni ele mi geçiriyor?

Su gittikçe yükseliyor ve nefes almanın tek yolu suyun üstünde kalabilmek. "İşte bu yüzden terfi şart!" desek de belki de cevap başka bir yerlerde.
İşte şimdi, iş hayatının kutsal kasesinden bahsedeceğiz. Mutluluk gerçekten terfi de mi?

İş hayatının yüksek dağlarına tırmanırken, ayaklarımı yerden kesen o muhteşem güç :"Övgü". 

Acaba övdükleri kadar var mıyız yoksa gazla çalışan bir makineye mi dönüştük? Bu bölümde, ayarı kaçınca ayarlarımızı kaçıran bu gizli silahı konuşacağız...

Trafik, kıyafet ve haz etmediğim yüzler yok artık. Şimdi uzaktan çalışma zamanı!
Bu yeni yaşam şekli ve bunun yarattığı yeni yaşam formu olan bizler, acaba kuzu postundaki kurt ile tanıştığımız için mutlu muyuz?
Bu hafta uzaktan çalışmanın nimetleri ve lanetleri üzerine konuşuyoruz.

Ekip çalışması, çalışmanın en zor ve en kolay hali...
Bir araya gelip dünyayı değiştiren insanoğlu; acaba hangi şartlar altında birlikte hareket edebiliyor? Yoksa bunları hepsi bir hayal mi? Biraz da bundan konuşalım.

Yazının icadından beri, ilk kez bu kadar pervasız kullanılıyor yazışmalar. 
Her şey belgeli olsun derken, kendimizi ve derdimizi anlatmaktan uzaklaştık mı acaba?
Nazik cümlelerin içinde gizli asabiyet ve kaş yaparken göz çıkarmalarla dolu olan, bu kurumsal iletişim aracına ve bunu kullanan bizlere büyüteç tutacağız.
,

Günler, geceleri kovalıyor ve iş asla bitmiyor. Fazla mesai artık mesainin gerçek tanımı.
Peki ben bu noktaya nasıl geldim? Bitmeyen işler mi yoksa bitiremeyen bizler miyiz? Şimdi aynaya bakma zamanı...

Hep birlikte çalışıyoruz. İletişim olmadan ve paylaşmadan yaşanmıyor iş hayatında. Ama insan en esnek malzemeden yapıldığından, olması gerektiği gibi davranmak ile olduğumuz kişi arasında sıkışabiliyoruz. Bazen de konu bir güç mücadelesine dönüşüyor.
Bu hafta,  doğru ilişkiyi nasıl kurabileceğimiz ve herkes için faydalı bir şekilde nasıl yürütebileceğimizi konuşacağız.

Hani hepimiz aynı gemideydik, hani biz bir aileydik?  Bize böyle söylenmişti...
Peki bu iç çatışmalar ve ego savaşları arasında, herkes kendi departmanını haklı görürken birlikte çalışabilmenin yolları nedir? Bu bölümde bunu detaylarıyla masaya yatırıyoruz. 
Kim bilir belki birlikte çalışabilmek gerçekten mümkündür.

Herkes durmadan çalışıp duruyor ama sadece toplantılardan kalan o kısacık zamanlarda. Bitmeyen işlerin nasıl biteceğini ve bir sonraki bitmeyecek işi konuşmak için elimizde bir fincan kahve ile, masanın etrafında veya ekranın önünde olmayı çok seviyoruz. 
Acaba biz toplantı yapmak için mi çalışıyoruz?

Hepimiz nasıl davranılmak istediğimizi söylemiyor adeta hareketlerimizle çevremize öğretiyoruz. 
Peki bunu yaparken bazı sınırları açıkça çizmekte fayda var mı yoksa hep sempatik ve uyumlu bir ben daha mı makbul?
Hep birlikte görelim...

Yeni işine hoş geldin!
Tertemiz bir sayfa mı açtın yoksa aynı macerayı tekrar mı yaşayacaksın?
İster ilk işin, ister son işin olsun; bu büyük ölçüde senin elinde.
Bu bölümde, stratejini doğru kurarak ve "Sen" kalarak yeni dünyana adapte olmayı konuşacağız...